Ocena wpływu wczesnej rehabilitacji na poziom występowania zaburzeń i proces reinerwacji na przykładzie gałązek ruchowych nerwu twarzowego u pacjentów po urazach twarzowo-czaszkowych

Szymon Tyszkiewicz, Patrycja Ujma, Dominik Szczeciński, Klaudia Szczygieł, Marcin Kozakiewicz


Szymon Tyszkiewicz, Patrycja Ujma, Dominik Szczeciński, Klaudia Szczygieł, Marcin Kozakiewicz – The assessment of the early rehabilitation’s impact on the level of disorders occurring and the process of reinnervation, on the example of facial twigs of the motor nerve in patients with craniofacial injuries. Fizjoterapia Polska 2022; 22(4); 128-141

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A6t5I

Streszczenie
Wstęp. Obrzęk chłonny twarzowej części czaszki jest jednym z głównych powikłań, które obserwujemy u pacjenta po przebytym leczeniu chirurgicznym zaburzeń tego obszaru. Kolejnym z zauważalnych i często zgłaszanych przez pacjenta powikłań jest wystąpienie nieprawidłowości w pracy mięśni wyrazowych twarzy. Pytaniem jest, czy oba zaburzenia ze sobą korelują i czy redukcja obrzęku dokonana u pacjentów w pierwszych dobach po zabiegu spowoduje zmniejszenie odnotowywanych zaburzeń funkcji gałązek ruchowych.
Cel. Zbadanie wpływu wczesnej redukcji obrzęku na zakres występujących zaburzeń układu nerwowego i tempo jego reinerwacji.
Materiały i metody: Do badania włączeni zostali pacjenci Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM-CSW w Łodzi. Badania przeprowadzono w grupie 60 osób, które poddały się zabiegom z dziedziny chirurgii szczękowo-twarzowej w terminie od lutego do grudnia 2019 roku. W redukcji obrzęku u pacjentów stosowane były drenaż limfatyczny oraz plastrowanie dynamiczne. Procedurom tym poddanych zostało 45 osób podzielonych na trzy równe grupy. 15 pacjentów stanowiło grupę porównawczą. Narzędziami badawczymi były ankieta stworzona zgodnie z autorskim pomysłem, linijne pomiary służące pomiarom obrzęków oraz skala Pietruskiego, służąca ocenie stanu reinerwacji zobrazowanego motoryką mięśni mimicznych. Pacjenci zostali przebadani czterokrotnie, w 1. dobie po zabiegu operacyjnym, następnie w 3. dniu, 7. dniu od zabiegu i końcowo po 4 miesiącach od zabiegu.
Wyniki. Zastosowanie terapii przeciwobrzękowej w sposób zauważalny (od 2 do 5 pkt. w skali Pietruskiego) zmniejsza zaburzenia w funkcji mięśni wyrazowych twarzy już w 3. dobie po zabiegu. W odniesieniu do odczuwalnego przez pacjenta bólu brak opracowania manualnego układu chłonnego skutkował pozostaniem odczuć bólowych w każdym z 3 przeprowadzonych badań. Występujące wielkość obrzęku, poziom bólu i poziom zaburzeń funkcji mięśni wyrazowych twarzy stanowiły podobieństwo między grupami i czyniły następujące dalej badania obiektywnymi pod względem odnotowywanych zależności.
Wnioski. Wyniki występujących zaburzeń w obszarze mobilności mięśni wyrazowych twarzy (na podstawie skali Pietruskiego) wskazują, że wdrożenie terapii przeciwobrzękowej, a tym samym jego redukcja, już w pierwszych dobach po zabiegu zapewnia zmniejszenie występujących zaburzeń przewodzenia impulsów eferentnych włókien ruchowych oraz iż nie ma znaczącej różnicy w wynikach grup z zastosowaną terapią drenażową, ani w pierwszych dobach po, ani przy końcu terapii.

Słowa kluczowe:
reinerwacja, nerw twarzowy, obrzęk limfatyczny, fizjoterapia stomatologiczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim