Streszczenie

Najstarszą odnalezioną i zidentyfikowaną protezą był drewniany duży palec nogi egipskiej mumii z ok. 3000 roku p.n.e. Wraz z wynalezieniem prochu i zastosowaniem broni palnej znacznie wzrosła ilość amputacji kończyn, a w ślad za tym liczba osób niepełnosprawnych. Chirurg polowy francuskiej armii, A. Paré, projektował bardzo nowoczesne jak na owe czasy protezy ruchome. Zastosowane w ich konstrukcji maszyny proste umożliwiały wykonywanie ruchów zginania i prostowania, a jego sztuczna ręka o nazwie „Le petit Lorrain” z ruchomymi, sprężynowymi palcami, nawet wykonanie chwytu. Obecnie niepełnosprawni stanowią prawie 15% ludności świata. Jest to największa, ale i najbardziej zróżnicowana mniejszość na świecie. Nowoczesne technologie pozwalają wykorzystywać mózg człowieka do kontroli protezy poprzez połączenie jej z układem nerwowym. Unerwienie amputowanej kończyny zostaje wprowadzone do dowolnych mięśni, na których umieszcza się elektrody odbierające przesyłane z mózgu sygnały, włączające silniczki w protezie odpowiedzialne za jej ruch. Aby poruszyć tak zaawansowaną protezą, wystarczy więc pomyśleć o ruchu, jak w przypadku zdrowej kończyny. Istnieją doniesienia, że w przyszłości możliwa będzie protetyka mózgu i utraconej pamięci, jednakże badania z udziałem ludzi w tym obszarze pozostają jeszcze wizją przyszłości. Celem pracy było przedstawienie krótkiej historii protetyki i zastosowania mechatroniki w pokonywaniu niepełnosprawności.

Słowa kluczowe:

niepełnosprawność, historia protetyki, nowoczesne protezy