Wstęp. Zadaniem leczenia zachowawczego neurogennych dysfunkcji mikcji jest prewencja uszkodzenia górnych dróg moczowych poprzez obniżenie ciśnienia śródpęcherzowego i zwiększenie pojemności pęcherza w fazie gromadzenia moczu oraz ułatwianie opróżniania pęcherza moczowego. Celem pracy była ocena neurostymulacji pęcherza jako metody poprawiającej czynność dolnych dróg moczowych w zakresie zbierania moczu w pęcherzu, zmniejszenia ciśnień wewnątrz pęcherza, zwiększenia jego objętości oraz skuteczności opróżniania. Materiał i metoda. 11 chorych (2 kobiety i 9 mężczyzn, w trzech przypadkach byli to chorzy po urazach kręgosłupa szyjnego, w pozostałych po urazach kręgosłupa lędzwiowo-krzyżowego) hospitalizowanych w Klinicznym Oddziale Paraplegii Pourazowej 10WSK SPZOZ w Bydgoszczy, poddano dwukrotnemu badaniu urodynamicznemu przed i po stosowaniu elektrostymulacji pęcherza moczowego. Stosowano elektrody przezskórnne, przykładane powyżej spojenia łonowego i w okolicy kości krzyżowej, stosowano prąd impulsowy, jedno lub dwufazowy, o kształcie trójkąta albo prostokąta, impuls trwający 1-10 milisekund, o częstotliwości 20-100 Hz. Średnio u pacjenta wykonano 27 zabiegów elektrostymulacji. Wyniki. U większości leczonych uzyskano wzrost objętości pęcherza, zmniejszenie zalegań oraz zmniejszenie ciśnień wewnątrzpęcherzowych. W trzech przypadkach, po stosowaniu elektrostymulacji pęcherza, w kontrolnym badaniu urodynamicznym uzyskano mikcję nieobecną w badaniu wyjściowym. Wnioski. Elektrostymulacja neurogennego pęcherza moczowego u chorych po urazach rdzenia kręgowego, w większości przypadków jest sposobem leczenia istotnie zmniejszającym czynniki ryzyka uszkodzenia górnych dróg moczowych, powodującym poprawę czynności dolnych dróg moczowych. Konieczne jest prowadzenie elektrostymulacji pęcherza moczowego łącznie z badaniem urodynamicznym, celem obiektywizacji efektów leczenia oraz oceny zagrożenia górnych dróg moczowych.