Streszczenie

Aktywny tryb życia jest ważnym czynnikiem w rehabilitacji osób po amputacji kończyn, gdyż wielu pacjentów, po zakończeniu leczenia szpitalnego wymaga usprawnienia przez całe życie. W przypadku osób z amputacją kończyn wyższy poziom aktywności fizycznej wiązał się z lepszym postrzeganiem jakość życia.

Celem pracy jest przedstawienie sylwetki pacjentki po amputacji czterokończynowej z toczniem rumieniowatym układowym, ukazanie rodzaju jej aktywności fizycznej oraz określenie zmian w poziomie wytrzymałości i sprawności fizycznej spowodowanych regularną aktywnością fizyczną.

Kobieta (43 lata), po długim okresie rehabilitacji, rozpoczęła regularne treningi z elementami gimnastyki. Sesje treningowe koncentrowały się na redukcji masy ciała, poprawie wydolności oraz ogólnej sprawności fizycznej i funkcjonalnej.

W celu monitorowania postępów pacjentki przeprowadzano pomiary wydolności i sprawności fizycznej (6 minutowy test korytarzowy, Illinois Agility Test, próba siły mięśni brzucha)

Podjęta przez pacjentkę forma aktywności fizycznej przyniosła dobre rezultaty w zakresie poprawy sprawności fizycznej i wytrzymałości. Zasadne wydaje się prowadzenie takiej formy aktywności fizycznej nie tylko u tej pacjentki, ale również wśród innych osób z niepełnosprawnościami. Taki rodzaj treningu, dostosowany do indywidualnych potrzeb, możliwości osób oraz zaleceń lekarza, może przyczynić się do poprawy sprawności fizycznej i wydolności, a tym samym do poprawy jakości życia.

Słowa kluczowe

amputacja, SLE, aktywność fizyczna, gimnastyka, adaptacja