Streszczenie Cel. Zbadanie wpływu TENS i ćwiczeń Rocabado na dysfunkcję TMJ po operacjach głowy i szyi. Metody. Badanie objęło 72 pacjentów (45 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku 40–60 lat, u których zdiagnozowano TMD po operacjach HNCS. Uczestnicy zostali równo podzieleni na trzy grupy: Grupa A otrzymała TENS i ćwiczenia Rocabado, Grupa B stosowała ćwiczenia Rocabado, a Grupa C otrzymała TENS. Trzy grupy otrzymały standardowy program fizjoterapii. Przed interwencją i po ośmiu tygodniach oceniano za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS), maksymalnego otwarcia ust (MMO) i kwestionariusza zaburzeń funkcji żuchwy (MFIQ). Wyniki. Zarówno MMO, jak i MFIQ nie wykazały istotnych różnic między grupami A i B, jednak wykazały istotne rozbieżności między grupami A i B w porównaniu z grupą C (p = 0,001). Dodatkowo, VAS różnił się istotnie w Grupie A bardziej niż w grupach B i C, bez istotnej różnicy między grupami B i C (p = 0,001). Wnioski. Łączony efekt TENS i ćwiczeń Rocabado był porównywalnie lepszy niż samodzielne zastosowanie TENS lub ćwiczeń Rocabado w zarządzaniu TMD po HNCS. Słowa kluczowe TENS, trismus, TMJ, rak