Terapia zajęciowa w pracy z dziećmi i młodzieżą w wybranych ośrodkach w Polsce

Anna Gumułka, Marta Curyło, Dominika Zawadzka

Anna Gumułka, Marta Curyło, Dominika Zawadzka – Occupational therapy for children and teenagers in selected centres in Poland. Fizjoterapia Polska 2011; 11(4); 367-374

Streszczenie
Wstęp. Celem artykułu jest przedstawienie założeń terapii zajęciowej w pracy z dziećmi i młodzieżą w oparciu o ICF CY oraz charakterystyka terapii zajęciowej dzieci w Polsce na przykładzie krakowskich ośrodków terapeutyczno-wycho­wawczych. Materiał i metody. Badania do niniejszej pracy zostały przeprowadzone w krakowskich ośrodkach sprawujących opiekę i prowadzących terapię dla dzieci i młodzieży. Narzędziami badawczymi były autorski kwestionariusz wywiadu oraz ankiety. Wyniki. Pośród 38 przebadanych ośrodków w 21 placówkach prowadzona była TZ lub jej elementy. Najwięcej osób prowadzących terapię zajęciową (TZ) lub jej elementy miało wykształcenie pedagogiczne (około 50%). Tylko 7% respondentów zatrudniona była jako terapeuta zajęciowy. Najbardziej rozpowszechnionymi metodami terapeutycznymi okazały się: metoda Weroniki Sherborn, metoda Knillów oraz Integracja Sensoryczna. Wnioski. Wydaje się koniecznym propagowanie wiedzy w zakresie rozwoju nowej TZ w Polsce wśród pracowników ośrodków terapeutyczno – wychowawczych oraz wdrażanie metod z zakresu TZ w tych placówkach. Nowo wykształceni terapeuci zajęciowi będą lepiej przygotowani do zaspakajania potrzeb dzieci i młodzieży z różnymi dysfunkcjami.
Słowa kluczowe
terapia zajęciowa, metody terapeutyczne w pediatrii