Streszczenie

Cel. Porównanie efektów pliometryki, zamkniętego łańcucha kinetycznego z ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie czworoboczne lędźwi na wysokość skoku wzwyż u siatkarzy.  Projekt. Randomizowana próba kontrolowana, pomiar przed i po.  Metody. W badaniu wzięło udział dwustu siatkarzy z Uniwersytetu w Kairze i Kafer El Sheikh w Egipcie. 140 siatkarzy spełniło kryteria włączenia i zostało losowo przydzielonych do czterech równych grup. Grupa (A) składała się z 35 siatkarzy o średnim wskaźniku masy ciała (BMI) 21 ± 3,76 kg/m2 i wykonywała ćwiczenie pliometryczne (skok wzwyż z obrotem (CMJ). Grupa (B) składała się z 35 siatkarzy o średnim BMI 21,44 ± 1,681 kg/m2 i wykonywała ćwiczenia w zamkniętym łańcuchu kinetycznym (CKC) (przysiady bez ciężarów). Grupa (C) składała się z 35 siatkarzy o średnim BMI 22,17 ± 1,8 kg/m2 i wykonywała ćwiczenia wzmacniające mięśnie czworoboczne lędźwi (izotoniczny chód przy uniesionej miednicy). Grupy (A), (B) i (C) wykonywały ćwiczenia dwa razy w tygodniu przez osiem tygodni. Grupa (D) składała się z 35 siatkarzy o średnim BMI 22,01 ± 1,69 kg/m2 i nie wykonywała żadnych ćwiczeń (grupa kontrolna).

Wyniki. Analiza statystyczna wykazała, że istnieje istotna różnica (p <0,05) na korzyść grupy A, B i C w porównaniu z grupą D. Nie zaobserwowano istotnych różnic (p> 0,05) między grupami (A, B i C). Wnioski. Pliometryka (CMJ), CKC (przysiad bez ciężarów) oraz ćwiczenia wzmacniające mięśnie czworoboczne lędźwi (chód przy uniesionej miednicy) powodują poprawę wysokości skoku wzwyż.

Słowa kluczowe:

Pliometryka, CKC, skok wzwyż, ćwiczenia wzmacniające