Streszczenie

Wstęp. Dane z ostatnich lat świadczą o występowaniu „epidemii” niewydolności serca. Celem pracy była ocena wpływu wysiłku fizycznego na funkcję lewej komory serca i parametry czynnościowe płuc oraz ocena przydatności rehabilitacji kardiologicznej w modyfikacji czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Materiał i metody. 61 pacjentów z niewydolnością serca (54M, 7 K) w wieku 60±10 lat, NYHA II-III, LVEF ≤ 40%, 51 na tle choroby niedokrwiennej serca,10 z kardiomiopatią rozstrzeniowią o podłożu innym niż niedokrwienne. 43 pacjentów (grupa REHAB) poddano 3-tygodniowemu programowi ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej. 18 chorych odmówiło wzięcia udziału w programie (grupa NREHAB). Zostali oni jednorazowo pouczeni o korzystnym wpływie wysiłku fizycznego i modyfikacji stylu życia w leczeniu niewydolności serca. Grupa REHAB kontynuowała program rehabilitacji ruchowej w domu przez 9 tygodni. Spirometrię, badanie echokardiograficzne oraz badanie poziomu lipidów przeprowadzono u wszystkich chorych przed rozpoczęciem i po zakończeniu programu. Wyniki. Ciśnienie skurczowe w spoczynku zmniejszyło się w grupie REHAB z 117,2±14,2 mmHg na początku programu do 106,4±14,8 mmHg po zakończeniu rehabilitacji (p<0,05). LVEF zwiększyła się istotnie w grupie REHAB z 32,7±8,3% do 35±8,4%. Poprawił się profil lipidowy (poziom cholesterolu całkowitego zmniejszył się z 218,8±39,7 do 189,4 ±18,4 mmol/l, TG z 150,2 ± 76,8mmol/l na 117,4 ± 52,8mmol/l). VC ex i VC in istotnie się zwiększyło. W grupie NREHAB w/w wartości nie zmieniły się istotnie. Wnioski. Rehabilitacja kardiologiczna wydaje się poprawiać funkcję lewej komory serca ocenianą przez frakcję wyrzutową oraz niektóre czynnościowe parametry układu oddechowego. Ułatwia korekcję niektórych czynników ryzyka chorób układu sercowo- naczyniowego w grupie chorych z niewydolnością serca.

Słowa kluczowe

niewydolność serca, wysiłek fizyczny, spirometria