Streszczenie

Informacje wprowadzające. Zawroty głowy są częstym objawem występującym po spondylozie szyjnej, spowodowanym zaburzeniami bodźców czuciowych z proprioceptorów szyi. Zarówno terapia manualna, jak i trening głębokich zginaczy szyjnych poprawiają wyczucie pozycji w stawie szyjnym, jednak nie ma dowodów na to, jaka metoda jest najskuteczniejsza w zakresie poprawy wyczucia pozycji stawu szyjnego i redukowania zawrotów głowy u pacjentów ze spondylozą szyjną. Cel. Zbadanie i porównanie wpływu przedłużonego naturalnego ślizgu oscylacyjnego Mulligana (SNAG), mobilizacji Maitlanda i treningu głębokich zginaczy szyjnych (DCF) na wyczucie pozycji stawu szyjnego, ból szyi i zawroty głowy u pacjentów ze spondylozą szyjną. Metody. W badaniu wzięło udział 56 pacjentów ze spondylozą szyjną obu płci w wieku od 40 do 55 lat. Pacjenci zostali wybrani z przychodni ambulatoryjnej Wydziału Fizykoterapii Uniwersytetu w Kairze. Zostali losowo przydzieleni do czterech grup (jedna grupa kontrolna i trzy grupy badane). Grupa badana I była poddawana mobilizacji SNAG Mulligana oraz konwencjonalnej fizjoterapii (gorący okład wilgotny, przezskórna stymulacja nerwów (TENS), ćwiczenia głębokich zginaczy szyjnych); grupa badana II była poddawana mobilizacji pasywnej Maitlanda oraz konwencjonalnej fizjoterapii; grupa badana III była poddawana treningowi głębokich zginaczy szyjnych oraz konwencjonalnej fizjoterapii; a grupa kontrolna IV była poddawana wyłącznie konwencjonalnej fizjoterapii. Pierwszorzędowym wynikiem było wyczucie pozycji stawu szyjnego oceniane za pomocą pomiaru dokładności repozycji głowy (HRA); pomiary drugorzędne obejmowały ocenę nasilenia zawrotów głowy za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS) dot. zawrotów głowy, niepełnosprawności spowodowanej zawrotami głowy za pomocą kwestionariusza Dizziness Handicap Inventory (DHI) i nasilenia bólu szyi za pomocą Numerycznej Skali Oceny Bólu (NPRS); wszystkie miary wyników zostały ocenione dla każdego pacjenta przed i po 6 tygodniach programu leczenia w czterech grupach (3 sesje tydzień). Wyniki. Nie było istotnej różnicy we wszystkich mierzonych zmiennych (RT HRA, LT HRA, NPRS, skala zawrotów głowy VAS i DHI) między grupą I i II po sześciu tygodniach leczenia (p > 0,05). Natomiast nastąpił istotny spadek wszystkich mierzonych zmiennych w obu grupach I i II w porównaniu z grupą III i IV po leczeniu (p < 0,05) oraz w grupie III w porównaniu z grupą IV po leczeniu (p < 0,05 ). Wnioski. Wyniki wykazały, że zarówno metoda Mulligana SNAG, jak i pasywna mobilizacja Maitlanda mają podobny wpływ na wyczucie pozycji stawu szyjnego, ból szyi i zawroty głowy u pacjentów ze spondylozą szyjną. Każda z nich była skuteczniejsza niż trening głębokich zginaczy szyjnych w poprawie określonych wyżej problemów.

Słowa kluczowe

Zawroty głowy pochodzenia szyjnego, propriocepcja szyi, Ból szyi, mobilizacja Maitlanda, mobilizacja Mulligana, Trening głębokich zginaczy szyjnych, Spondyloza szyjna