Wprowadzenie. COVID-19 wywołany wirusem SARS-CoV-2 został uznany przez WHO za pandemię. Gorączka, duszność, kaszel i odkrztuszanie wskazują na zajęcie płuc w postaci zapalenia płuc, a jego najczęstszymi powikłaniami są zwłóknienie płuc, przewlekła niewydolność oddechowa i obniżona jakość życia. Spirometria bodźcowa jest odpowiednią terapią poprawiającą prawidłową czynność płuc i jakość życia pacjentów. Cel. Zbadanie wpływu spirometrii bodźcowej na wynik czynnościowy płuc u pacjentów z zapaleniem płuc po COVID-19. Metodologia. Badanie eksperymentalne metodą wyrywkową objęło 24 pacjentów w grupie wiekowej (18–68 lat). Uczestnicy zostali losowo podzieleni na 2 grupy. Grupa A otrzymywała farmakoterapię i była poddawana spirometrii bodźcowej, a grupa B otrzymywała jedynie farmakoterapię. Skomputeryzowana spirometria i pojemność dyfuzyjna płuc dla tlenku węgla (DLCO) zostały użyte jako narzędzie diagnostyczne do pomiaru wartości przed i po interwencji dla obu grup. Interwencję prowadzono przez 4 tygodnie, a po 4 tygodniach w celu analizy wartości spirometrycznych wykonano badanie dla obu grup. Miary wyników. Natężona objętość wydechowa w pierwszej sekundzie (FEV1), Natężona pojemność życiowa (FVC), FEV1/FVC &DLCO. Wyniki. Analiza statystyczna wykazuje znaczną poprawę (p < 0,05) między wartościami testów czynnościowych płuc (PFT) przed i po interwencji w obu grupach A i B; większą poprawę zaobserwowano w grupie badanej niż w grupie kontrolnej. Wniosek. Spirometria bodźcowa poprawiła objętość płuc i czynności płuc w PFT u pacjentów z zapaleniem płuc po COVID-19. U pacjentów z zapaleniem płuc po COVID-19 zmiany widoczne w badaniu DLCO mają głównie charakter restrykcyjny.

Słowa kluczowe:
FEV1, FVC, FEV1/FVC, DLCO, pacjenci po zapaleniu płuc po COVID-19, spirometria bodźcowa