Wprowadzenie. Astma jest przewlekłą chorobą zapalną dróg oddechowych charakteryzującą się niedrożnością dróg oddechowych i nadreaktywnością oskrzeli, która jest przynajmniej częściowo odwracalna. W klinicznym leczeniu astmy często stosuje się seryjne pomiary szczytowego przepływu wydechowego w celu poprawy diagnozy, oszacowania nasilenia i odszukania zmiennych powodujących występowanie objawów. W porównaniu z łagodną astmą przewlekłą, astma umiarkowana i ciężka charakteryzują się niższą jakością życia pacjentów (QOL). Cel. Celem badania jest określenie wpływu terapii metodą Butejki na szczytowy przepływ wydechowy (przepływ wydechowy) i jakość życia pacjentów z astmą. Projekt badania. Projekt badania polegał na weryfikacji wyników przed i po zastosowaniu terapii. Procedura. Dwudziestu dwóch pacjentów z łagodną lub umiarkowaną astmą, mężczyzn i kobiet, w wieku 25–60 lat, zostało losowo wybranych i otrzymało przepływomierz do pomiaru szczytowego przepływu wydechowego rano i wieczorem o tej samej porze każdego dnia. Wszystkim pacjentom zlecono wykonywanie podstawowej fizjoterapii klatki piersiowej. PEFR zmniejszył się u 15 z 22 pacjentów w całym okresie badań. Terapię metodą Butejki prowadzono dwa razy dziennie przez 6 tygodni. Miary wyników. Szczytowy przepływ wydechowy i kwestionariusz dotyczący duszności. Wyniki. Przy zastosowaniu terapii metodą Butejki, wyniki kwestionariusza PEFR i kwestionariusza dotyczącego duszności u pacjentów z astmą poprawiły się w stopniu istotnym statystycznie (p < 0,05). Wniosek. Badanie wykazało, że terapia metodą Butejki miała znaczący wpływ na obniżenie szczytowego przepływu wydechowego oraz na jakość życia pacjentów z astmą.

Słowa kluczowe:
zanurzanie, terapia Butejki, jakość życia, astma oskrzelowa, szczytowy przepływ wydechowy, kwestionariusz dotyczący duszności