Zastosowanie terapii wymuszeniem ruchu u pacjentów po udarze mózgu
Beata Tyszkiewicz, Agnieszka Drozd, Rita Hansdorfer-Korzon, Maja Nowacka-Kłos
B. Tyszkiewicz, A. Drozd, R. Hansdorfer-Korzon, M. Nowacka-Kłos – The Application of Constraint-Induced Movement Therapy in Patients after Stroke. FP 2017; 17(1); 104-115
Streszczenie
Co roku, około 10,5 mln osób na świecie doświadcza pierwszego udaru mózgu, czego częstym skutkiem jest niepełnosprawność fizyczna. Około 70-80% doznaje, w różnym stopniu, zaburzenia funkcji kończyny górnej, co znacznie pogarsza codzienne funkcjonowanie. W ostatnich latach rozwijano wiele różnych sposobów usprawniania po udarze, zwłaszcza tych, które wpływają na plastyczność mózgu. Należy do nich m.in. terapia wymuszeniem ruchu (CIMT, Constraint-Induced Movement Therapy), która bazuje na aktywnym udziale pacjenta. Podczas intensywnych treningów niedowładnej kończyny, druga, mniej zajęta kończyna, jest unieruchamiana. Wszystkie komponenty CIMT wspomagają zjawisko plastyczności mózgu. Przeprowadzono wiele badań, w których udowodniono, że terapia CIMT (oraz jej modyfikacja mCIMT) uważana jest za jedną z najbardziej efektywnych form kinezyterapii poprawiającą funkcję niedowładnej kończyny górnej po udarze. Terapia CIMT jest przeznaczona głównie dla pacjentów z łagodnym i umiarkowanym niedowładem kończyny górnej, stosowana jest zwykle w okresie przewlekłym po udarze mózgu.
Słowa kluczowe:
udar mózgu, niedowład kończyny górnej, plastyczność mózgu, terapia wymuszeniem ruchu (CIMT)
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете | Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim |