Streszczenie

Istnieje ograniczona liczba informacji na temat optymalnej ilości spożywanego sodu przez sportowców w celu zapobiegania skurczom mięśni podczas aktywności fizycznej. Celem niniejszego badania było określenie związku między poziomem spożycia sodu a występowaniem skurczów mięśni u sportowców.

Dwunastu młodych mężczyzn–sportowców wykonywało bieg pod górę (UHR; nachylenie +3°) aż do momentu redukcji masy ciała o 2%. Dziesięć minut po zakończeniu biegu spożywali wodę zawierającą określoną ilość sodu. Przeprowadzono dwa pomiary z tygodniową przerwą (washout) – spożywano wodę z sodem w stężeniu 0,3 g/l oraz 0,7 g/l.

Wrażliwość na skurcze mięśni oceniano za pomocą progu częstotliwości (TF) stymulacji elektrycznej (TENS) wywołującej skurcz – przed, bezpośrednio po (0 min) oraz 30 i 50 minut po spożyciu. TF nie uległ istotnej zmianie bezpośrednio po UHR w żadnej z prób (0,3 g/l: 24,8 ± 1,1 Hz; 0,7 g/l: 25,0 ± 1,2 Hz).

Jednak 30 minut po spożyciu płynu zawierającego sód (czyli 50 minut po UHR), TF istotnie wzrósł w obu przypadkach: dla 0,3 g/l o 3,1 Hz względem wartości wyjściowej (p < 0,05), dla 0,7 g/l o 3,9 Hz (p < 0,05). Po 70 minutach od UHR TF nadal pozostawał istotnie wyższy niż wartość wyjściowa dla obu stężeń sodu (0,3 g/l: 30,0 ± 1,5 Hz; 0,7 g/l: 30,9 ± 1,9 Hz; p < 0,05).

Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy warunkami w żadnym punkcie czasowym.

Wnioski. Otrzymane wyniki pokazują, że oba poziomy spożycia sodu miały podobny efekt w zapobieganiu skurczom mięśni związanym z wysiłkiem fizycznym (EAMC). W celu pełniejszego poznania roli sodu w zapobieganiu EAMC konieczne są dalsze badania.

Słowa kluczowe

odwodnienie, elektrolit, sód, skurcz mięśnia, eamcs, stymulacja elektryczna