Autor: Rizki Mulyawan, Sumaryanti, Sigit Nugroho, Roxana Dev Omar Dev

Wpływ intensywnych treningów i spożycia mleka na zmniejszenie zastępczych punktów końcowych zespołu metabolicznego

Rizki Mulyawan, Sumaryanti, Sigit Nugroho, Roxana Dev Omar Dev


Rizki Mulyawan, Sumaryanti, Sigit Nugroho, Roxana Dev Omar Dev – Effects of intense workout trials and milk intervention on decrease surrogate markers of metabolic syndrome. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 203-211

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B425

Streszczenie
Zastępczymi punktami końcowymi powikłań zespołu metabolicznego jest wysoki poziom glukozy i/lub cholesterolu we krwi. Celem niniejszego badania jest ustalenie, czy ćwiczenia o różnej intensywności mają korzystny wpływ na poziom glukozy i cholesterolu we krwi u młodzieży. W związku z tym w niniejszym badaniu zbadano, w jaki sposób wpływ ćwiczeń na obniżenie ryzyka chorób metabolicznych może być łagodzony przez inne czynniki, w tym spożycie mleka. Badania przeprowadzono przy użyciu quasi-eksperymentalnego projektu badawczego z pojedynczą ślepą próbą. Trzydziestu pięciu uczestników zostało losowo przydzielonych do jednej z czterech grup: kontrolnej (C), umiarkowanej intensywności (M), wysokiej intensywności (H) lub przerywanej (I). Sysmex XN-1000 służył do sprawdzania zawartości krwi, natomiast Cobas Pro służył do analizy chemicznej krwi w laboratorium. Korzystając z narzędzi, takich jak analiza wariancji (ANOVA), test Manna-Whitneya i współczynnik korelacji Pearsona, badacze mogą ocenić znaczenie nieodłącznych korelacji i zbadać, w jaki sposób zjawiska i interakcje na poziomie grupy wpływają na te współczynniki. Podsumowując, stwierdziliśmy istotną statystycznie różnicę w poziomie glukozy pomiędzy grupą kontrolną a eksperymentalną (p = 0,012 < 0,05), jednak różnicy tej towarzyszyła ujemna tendencja wzrostu zawartości. Zaobserwowano również korzystną tendencję niższych poziomów glukozy i cholesterolu we wszystkich kompozycjach, chociaż nie była ona istotna statystycznie (wartość p > 0,05). Podsumowując, praktycznie wszystkie zmienne wskazują korzystną tendencję, która nie jest istotna statystycznie – w efekcie intensywności ćwiczeń połączonych ze spożyciem mleka. Wykazano, że ćwiczenia i spożycie mleka mają pozytywny wpływ, ale potrzebne są dalsze badania lub dłuższe sesje treningowe, aby określić rzeczywistą skalę wpływu.
Słowa kluczowe
trening nadzorowany, spożycie mleka, zespół metaboliczny, glukoza, cholesterol
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Programy multimodalne w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) – przegląd dwuetapowy

Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński


Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński – Multimodal programmes in the treatment of myofascial pain syndrome (MPS) – a two-step review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 188-202

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B914

Streszczenie
Zespół bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z układem mięśniowo-szkieletowym człowieka, charakteryzującą się obecnością tzw. punktów spustowych (TrP – trigger point; MPs – myofascial trigger points). International Association for the Study of Pain wskazuje, że MPS może dotyczyć około jednej trzeciej osób z przewlekłym bólem mięśniowo-szkieletowym oraz że brak jest odpowiedniej klasyfikacji, co można przypisać niezrozumieniu i/lub błędnej interpretacji patofizjologii. Biorąc pod uwagę różnorodne przyczyny powstawania zespołów bólowych w strukturach mięśniowo-powięziowych, istotny jest właściwy dobór i integracja metod terapeutycznych. Literatura naukowa wskazuje, że programy leczenia powinny obejmować różnorodne metody terapii manualnej oraz ćwiczenia rehabilitacyjne. Powszechnie stosowane są również terapie punktów spustowych, takie jak suche igłowanie lub suche bańki. U podstaw sukcesu programów rehabilitacyjnych, zdaniem autorów niniejszej publikacji, leży ich multimodalność, czyli dobór metod terapeutycznych w oparciu o przyczynę bólu, zapewniający mierzalne, powtarzalne metody diagnostyczne w terapii.  Celem tego badania jest analiza i wyciągnięcie wniosków na temat multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego.  Materiał i metody. Biorąc pod uwagę złożony problem badawczy, jaki postawiono za cel, badanie przeprowadzono poprzez przegląd literatury pod kątem dwóch kryteriów:
Kryterium I (C I): analiza piśmiennictwa dotyczącego etiologii i patogenezy bólu mięśniowo-powięziowego (tj. przyczyn i wyzwalaczy, objawów, czynników społecznych i środowiskowych determinujących wystąpienie MPS), postępowania diagnostycznego (wstępna diagnostyka i bieżąca obserwacja wyników leczenia), i metody terapeutyczne stosowane w przebiegu MPS.
Kryterium II (C II): studium literaturowe publikacji naukowych dotyczących multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego wraz z ich oceną jakościową przy użyciu zmodyfikowanej skali PEDro oraz empiryczne testowanie hipotez w oparciu o studium literaturowe i analizę dokonaną w części I .
Źródła danych: PubMed, SCOPUS, Science Direct, MEDLINE, PEDro, Cochrane, Embase, Web of Science Core Collection, Google Scholar systematycznie przeszukiwano elektroniczne bazy danych, ograniczając języki tylko do angielskiego i niemieckiego.
Wyniki. Analiza piśmiennictwa wykazała, że szczegółowo opisano przyczyny, objawy i powiązania bólu mięśniowo-powięziowego. Istnieją również liczne doniesienia o różnych metodach terapeutycznych wraz z dokładnie opisaną metodologią ich realizacji. Nierzadko zaleca się łączenie metod w programy multimodalne, co niestety nie oznacza, że takich programów jest wiele i że badania nad MPS są spójne. Studium literaturowe dotyczące multimodalnych programów leczenia MPS wykazało, że nie ma związku między jego patogenezą a celowym doborem określonych metod terapeutycznych. W niewielkiej liczbie przypadków złożona etiopatogeneza doprowadziła do powstania zespołów wielodyscyplinarnych. Może to być związane z brakiem ścisłych zaleceń dotyczących metod diagnostycznych mających zastosowanie do oceny MPS.
Wnioski. 1. Multimodalne programy leczenia bólów narządu ruchu, zwłaszcza MPS i MPPS, powinny zawierać szczegółową i kompleksową diagnostykę (strukturalną, biochemiczną, psychoemocjonalną), która powinna stanowić podstawę do tworzenia interdyscyplinarnych zespołów rehabilitacyjnych.  2. Diagnostyka narządu ruchu, oprócz oceny radiologicznej, powinna obejmować mierzalne techniki oceny posturalnej i funkcjonalnej (takie jak pedobarografia, czujniki ubieralne, antropometria wspomagana, tj. postawy.
3. Wybór metod terapeutycznych i edukacja pacjenta powinny być oparte na przyczynach dolegliwości bólowych pacjenta, z uwzględnieniem chorób ogólnoustrojowych, wad postawy, stylu życia i stanu psychoemocjonalnego.  4. Badania naukowe nad multimodalnymi programami leczenia powinny być prowadzone w grupach losowych, z należytym uwzględnieniem metodologii postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz doboru grup.
Słowa kluczowe
ból przewlekły, ból mięśniowo-powięziowy, terapia manualna, ćwiczenia, programy multimodalne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń centralnej stabilizacji i masażu klasycznego na jakość życia osób z dolegliwościami bólowymi odcinka szyjnego kręgosłupa

Agnieszka Leszczyńska, Ada Sitek, Agnieszka Przedborska, Marcin Świątczak, Małgorzata Kilon, Katarzyna Glibov


Agnieszka Leszczyńska, Ada Sitek, Agnieszka Przedborska, Marcin Świątczak, Małgorzata Kilon, Katarzyna Glibov – The impact of central stabilization exercises and classical massage on the quality of life of people suffering from cervical spine pain. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 178-185

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B3FB

Streszczenie
Dolegliwości bólowe szyjnego odcinka kręgosłupa dotykają około 22-70% populacji, a częstość wystąpienia bólu wzrasta wraz z wiekiem. Spośród wielu rodzajów terapii większość pacjentów preferuje masaż, którego celem jest normalizacja napięć mięśniowych oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych. Jednak kompleksowe spojrzenie na pacjenta według koncepcji Kinetic Control umożliwia ocenę niekontrolowanego ruchu, pozwala na analizę ruchu i jego funkcji. Ocena błędów ruchowych, jak i reedukacja funkcji mięśni jest ważnym elementem w poprawie zakresu ruchów i zmniejszeniu dolegliwości bólowych w części szyjnej kręgosłupa.
Cel pracy. Ocena wpływu masażu klasycznego i ćwiczeń centralnej stabilizacji na jakość życia osób z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa szyjnego.
Materiał i metody. Badaniem objęto 40 osób (62,5% kobiet, 37,5% mężczyzn) w wieku 20–70 lat, u których wystąpiły dolegliwości bólowe części szyjnej kręgosłupa. Utworzono dwie 20-osobowe grupy. Grupa I była poddana serii masażu klasycznego, grupa II wykonywała ćwiczenia centralnej stabilizacji. Do oceny wpływu obu terapii posłużyły: autorska ankieta, skala VAS, formularz NDI-PL oraz pomiar zakresu ruchów w części szyjnej kręgosłupa. Ocenę jakości życia dokonano przy użyciu 100-stopniowej skali.
Wyniki. Choć wyniki osiągnięte w skali VAS oraz NDI w obu grupach są istotnie niższe po terapii (p < 0,01), to jednak nie można stwierdzić, aby któraś forma terapii przyniosła lepszy skutek. Badane zakresy ruchu kręgosłupa w odcinku szyjnym uległy istotnemu zwiększeniu (p < 0,01) w obu grupach. Zauważono, że w zakresie wyprostu skuteczniejsze okazały się ćwiczenia centralnej stabilizacji– zakres wyprostu zwiększył się średnio o 1,3 jednostki po ćwiczeniach, zaś po masażach jedynie o 0,7 jednostki (p = 0,045). Wykazano skuteczności obu terapii w domenie zdrowia ogólnego (p = 0,54) – zarówno masaże, jak i ćwiczenia (p = 0,01) przyniosły pacjentom znaczną poprawę.
Wnioski. Obie terapie są skuteczne w walce z bólem odcinka szyjnego kręgosłupa, jednak uzyskano lepsze rezultaty w grupie objętej ćwiczeniami centralnej stabilizacji. Jakość życia pacjentów wyraźnie zwiększyła się w obu grupach.
Słowa kluczowe:
Kinetic Control, Pressure Bio-Feedback Stabilizer, skala VAS i NDI
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Opracowanie programu treningowego w specjalnym okresie przygotowawczym w celu doskonalenia (dokładności i szybkości) umiejętności gry w kręgle zawodniczek krykieta

Nur Indah Atifah Anwar, Sumaryanto, Yudik Prasetyo, Susanto


Nur Indah Atifah Anwar, Sumaryanto, Yudik Prasetyo, Susanto – Development of a training program in the special preparation period phase to improve (accuracy and speed) bowling skills in women criket athletes. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 170-176

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B142

Streszczenie
Wstęp. Dobra kondycja fizyczna ma wiele zalet, między innymi taką, że sportowcy potrafią i łatwo przyswajają nowe umiejętności, nawet takie, które są stosunkowo trudne, nie męczą się łatwo uczestnicząc w treningach i rozgrywkach. Cel. Niniejsze badanie miało na celu ingerencję podczas specjalnej fazy przygotowawczej w celu poprawy dokładności i szybkości w grze w kręgle u zawodniczek krykieta. Materiał i metody. Przygotowanie specjalnego programu treningowego na etapie przygotowawczym w celu poprawy umiejętności gry w kręgle (dokładność i szybkość) dla zawodniczek krykieta z Południowego Sulawesi na próbie 15 osób. Zastosowany rodzaj badań to ilościowe badania opisowe. Do analizy danych wykorzystano oprogramowanie SPSS 21 z testami opisowymi, testami normalności i testami hipotez. Wyniki. Wyniki analizy wpływu zmiennych treningu dokładności na zawodniczki krykieta dały średnią wartość dokładności przed badaniem w wysokości 54,87 i wartość dokładności po badaniu w wysokości 58,00 przy istotności 0,000. Program treningu szybkościowego dla zawodniczek krykieta umożliwił uzyskanie średniej wartość prędkości przed badaniem w wysokości 14,3373 i wartość prędkości po badaniu w wysokości 13,2380, przy istotności 0,000 i różnicy 1,0993. Zaobserwowano, że nastąpił wzrost prędkości, wartość średnia – średnia umiejętność gry w kręgle przed badaniem wyniosła 16,20, natomiast po badaniu wynik osiągnął wartość 18,60, przy istotności 0,000 i różnicy w wysokości 2400. Wniosek. Na podstawie wyników i dyskusji z niniejszego badania można stwierdzić korzystny wpływ opracowania programu szkolenia na etapie przygotowawczym w celu poprawy umiejętności gry w kręgle (dokładności i szybkości) u zawodniczek krykieta.
Słowa kluczowe
dokładność, szybkość i umiejętności gry w kręgle
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ treningu stabilności stawu kolanowego w porównaniu z treningiem równowagi Biodex na dynamiczne wskaźniki równowagi u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego: randomizowane badanie kliniczne

Yomna F. Ahmed, Marian M. Shafeek, Sarah S. Abdelaziz, Karim Ghuiba, Maha G. Ibrahim


Yomna F. Ahmed, Marian M. Shafeek, Sarah S. Abdelaziz, Karim Ghuiba, Maha G. Ibrahim – Knee stability training exercise versus Biodex balance training on dynamic balance indices in individuals with knee osteoarthritis: A Randomized clinical trial. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 164-169

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B6E6

Streszczenie
Cel. Porównanie wpływu treningu stabilności stawu kolanowego i treningu równowagi Biodex na dynamiczne wskaźniki równowagi u osób cierpiących na chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego. Metody. Niniejsze randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą z pomiarami wykonywanymi przed i po interwencji obejmowało czterdziestu pacjentów w wieku od 45 do 65 lat z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Pacjenci zostali losowo podzieleni na 2 grupy: grupa A (n = 20), która realizowała trening stabilizujący kolano i wykonywała ćwiczenia wzmacniające, oraz grupa B (n = 20), która realizowała trening równowagi Biodex i wykonywała ćwiczenia wzmacniające. System równowagi Biodex i wizualna skala analogowa zostały wykorzystane do ilościowego określenia dynamicznych wskaźników równowagi, jak również natężenia bólu na początku interwencji i cztery tygodnie po jej zakończeniu. Wyniki. Statystycznie istotne różnice odnotowano w ogólnym wskaźniku stabilności (OASI), wskaźniku stabilności przednio-tylnej (APSI), wskaźnikach stabilności przyśrodkowo-bocznej (MLSI) i wartościach wizualnej skali analogowej (VAS) przed i po interwencji dla grupy A (p < 0,05) oraz przed i po interwencji dla grupy B (p < 0,05). Zgłoszono statystycznie istotne różnice między dwiema grupami (A i B) w odniesieniu do wartości OASI, APSI, MLSI i VAS po interwencji (p < 0,05). Wniosek. Poprawę wszystkich dynamicznych wskaźników równowagi oraz poprawę w zakresie bólu odnotowano po ćwiczeniach stabilizacyjnych stawu kolanowego i po treningu równowagi Biodex, z większą poprawą po treningu równowagi Biodex.
Słowa kluczowe
choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, Biodex Balance System, trening stabilizacji stawu kolanowego, dynamiczne wskaźniki równowagi, intensywność bólu
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wykorzystanie platformy posturograficznej jako narzędzia do ilościowej oceny zaburzeń równowagi oraz kontroli posturalnej u osób po udarze niedokrwiennym mózgu w fazie przewlekłej

Paulina Magdalena Ostrowska, Rita Hansdorfer-Korzon, Rafał Studnicki, Dawid Spychała


Paulina Magdalena Ostrowska, Rita Hansdorfer-Korzon, Rafał Studnicki, Dawid Spychała – Use of the posturography platform as a tool for quantitative assessment of imbalance and postural control in post-stroke patients in chronic phase. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 142-163

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B4A3

Streszczenie
Wstęp. Zaburzenia równowagi podczas stania, które zwykle obserwuje się jako asymetrię w przenoszeniu ciężaru ciała w kierunku strony niedotkniętej udarem, są jednym z najczęstszych czynników wpływających na niezależność i jakość życia osób po udarze mózgu. Kliniczna ocena zaburzeń równowagi u pacjentów poudarowych jest często dokonywana poprzez obserwację wzrokową przy użyciu standaryzowanych narzędzi (testy równowagi). Jednak analiza ilościowa, przy użyciu platformy posturograficznej, jest dokładniejsza i dostarcza więcej informacji na temat stanu funkcjonalnego pacjenta. Wykorzystane w niniejszym badaniu urządzenie TYMO® jest przenośną platformą posturograficzną, wykonującą pomiary wychyleń środka ciężkości ciała oraz raportującą wyniki procesu rehabilitacyjnego. Umożliwia przeprowadzenie obiektywnej, bezpośredniej oraz ilościowej oceny kontroli posturalnej chorego. Taka ocena może przełożyć się na znaczną efektywność fizjoterapii, a w konsekwencji poprawę jakości życia pacjenta oraz skrócenia okresu absencji zawodowej. Cel pracy. Ilościowa ocena zaburzeń równowagi oraz kontroli posturalnej, za pomocą platformy posturograficznej (TYMO®), u pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu, w fazie przewlekłej, jako ważna składowa procesu diagnostyki funkcjonalnej oraz projektowania programu usprawniania. Podkreślenie roli platformy posturograficznej (TYMO®) jako narzędzia do pomiarów równowagi statycznej – symetrii dystrybucji ciężaru ciała oraz narzędzia do monitorowania i raportowania wyników leczenia fizjoterapeutycznego. Metody. W obecnym badaniu, przed i po dwóch tygodniach rehabilitacji, dokonano ilościowych pomiarów równowagi na platformie TYMO® w grupie badanych (n = 60: osoby dorosłe, po udarze niedokrwiennym mózgu – pierwszy epizod udarowy, w fazie przewlekłej – do 5 lat od zaistniałego incydentu udarowego), poddanych terapii z wykorzystaniem metod neurofizjologicznych (PNF – Proprioceptive neuromuscular facilitation i NDT-Bobath – Neurodevelopmental treatment according to the Bobath concept) oraz systemu SPIDER (Strengthening Program for Intensive Developmental Exercises and activities for Reaching health capability). Pomiary dotyczyły: dystansu przebytego przez środek ciężkości ciała pacjenta podczas wykonywania testu, odchyleń przyśrodkowo-bocznych oraz przednio-tylnych ciała badanego, obszaru ruchu zaznaczonego przez środek ciężkości ciała, średniej prędkości, z jaką pacjent wykonywał ruch w celu utrzymania żądanej pozycji oraz rozkładu masy ciała badanego. Na podstawie wyników posturograficznych otrzymanych przed terapią możliwe było zaprojektowanie celowanego programu usprawniania. Wielkość różnicy pomiarów przed i po rehabilitacji umożliwiła ocenę wpływu terapii na równowagę chorego. Ponadto stanowiła swoisty wskaźnik trafności doboru leczenia fizjoterapeutycznego (duża różnica średnich wyników przed-po terapii odzwierciedlała poprawę parametrów kontroli posturalnej, czyli efektywność terapii) oraz wyznaczała kierunek przyszłego programu usprawniania. Wyniki i wnioski. Rejestrowane przez platformę TYMO® parametry są kluczowe w ocenie stanu funkcjonalnego pacjentów poudarowych, zwłaszcza w odniesieniu do kontroli posturalnej czy zaburzeń równowagi. Opisane wyniki potwierdzają zasadność stosowania oceny ilościowej przy użyciu platformy posturograficznej jako ważnej składowej procesu diagnostyki funkcjonalnej oraz projektowania programu usprawniania. Sama platforma TYMO® jest przydatnym narzędziem do pomiarów, monitorowania oraz raportowania efektów leczenia fizjoterapeutycznego u osób po udarze mózgu.
Słowa kluczowe:
udar mózgu, dystrybucja ciężaru ciała, równowaga, ocena ilościowa, platforma posturograficzna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń wzmacniających chwyt dłoni na motorykę małą u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Mohandass G., Rajeswari Muthusamy, Sivakumar Ramachandran


Mohandass G., Rajeswari Muthusamy, Sivakumar Ramachandran – Hand grip strengthening exercises on fine motor skills in children with autism spectrum disorder. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 134-140

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B63F

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Zaburzenia ruchowe u osób ze spektrum autyzmu (ASD) objawiają się zarówno opóźnieniami, jak i deficytami, z opóźnieniami występującymi w obszarach motoryki dużej, motoryki małej i mowy oraz deficytami w zakresie koordynacji, kontroli postawy i chodu. Funkcjonalna motoryka mała zależy od siły chwytu dłoni (HGS), która bywa ograniczona. Strategie terapeutyczne koncentrują się przede wszystkim na kwestiach integracji sensorycznej, a HGS nie jest kompleksowo ukierunkowany na poprawę umiejętności motorycznych w zakresie motoryki małej (FMS).
Cel. Celem badania była analiza wpływu ćwiczeń wzmacniających chwyt dłoni na poprawę FMS u dzieci z ASD.
Materiał i metody. Niniejsze badanie interwencyjne przeprowadzono na 27 dzieciach z ASD, z Vidya sudha – Centrum dla dzieci ze specjalnymi potrzebami. Po włączeniu dzieci do badania poziom FMS oceniono za pomocą Skali Rozwoju Motorycznego Peabody (PDMS-2), a HGS określono ilościowo za pomocą Wigorymetru Martin. Grupa kontrolna była poddawana terapii konwencjonalnej, a grupa interwencyjna wykonywała ćwiczenia wzmacniające chwyt dłoni wraz z rutynową terapią przez okres 6 tygodni. Następnie ponownie oceniono HGS i FMS przy użyciu tych samych miar wyników.
Wyniki. Sparowany test t wykazał statystycznie istotną zmianę HGS w grupie interwencyjnej i FMS w obu grupach z p < 0,05. Niesparowany test t wykazał statystycznie istotną zmianę HGS i FMS z p < 0,05 w grupie interwencyjnej w porównaniu z grupą kontrolną.
Wniosek. Ćwiczenia wzmacniające chwyt dłoni poprawiają HGS i pozytywnie wpływają na FMS, i mogą zostać włączone do standardowego planu opieki w rehabilitacji dzieci z ASD.
Słowa kluczowe
upośledzenia motoryczne, umiejętności motoryczne w zakresie motoryki małej, siła chwytu dłoni, Skala Rozwoju Motorycznego Peabody
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ radiofrekwencji na zapalenie pochewki ścięgnistej nadgarstka: randomizowane badanie kontrolowane

Yomna F. Ahmed, Sarah S. Abdelaziz, Marian M.Fayez, Hebatallah M.Zaghloul, Marwa T. Mohamed


Yomna F. Ahmed, Sarah S. Abdelaziz, Marian M.Fayez, Hebatallah M.Zaghloul, Marwa T. Mohamed – Effect of radiofrequency in de Quervain’s tenosynovitis: A randomized control trial. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 126-132

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B3B2

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Zapalenie pochewki ścięgnistej nadgarstka to zwyrodnienie śluzowe pochewek ścięgnistych dwóch ścięgien, które regulują ruchomość kciuka. W rezultacie ból i dyskomfort odczuwane są po stronie kciuka w nadgarstku.
Cele. Ocena skuteczności stosowania radiofrekwencji u pacjentów z zapaleniem pochewki ścięgnistej nadgarstka.
Projekt. Prospektywne, randomizowane badanie kontrolowane. Miejsce. Oddział fizjoterapii Szpitala Kolejowego.
Metody. 40 uczestników z zapaleniem pochewki ścięgnistej nadgarstka. Uczestnicy zostali podzieleni losowo na dwie grupy: grupa A (grupa kontrolna), która była poddawana ultradźwiękom, masażowi poprzecznemu oraz wykonywała ćwiczenia wzmacniające; oraz grupa B (grupa badawcza), która była poddawana radiofrekwencji i ultradźwiękom, masażowi poprzecznemu i wykonywała ćwiczenia wzmacniające. Natężenie bólu, siłę chwytu dłoni i siłę szczypania mierzono na początku interwencji i po 4 tygodniach, odpowiednio za pomocą wizualnej skali analogowej, dynamometru Jamar i miernika szczypania.
Wyniki. Porównania wewnątrzgrupowe wykazały, że wszystkie wskaźniki wyników w obu grupach poprawiły się statystycznie istotnie (P < 0,05). Porównania między grupami wykazały znaczną poprawę we wszystkich miarach wyników dla obu grup (P <0,05), przy czym grupa badawcza wykazała lepszą poprawę niż grupa kontrolna; procentowa poprawa VAS grupy badawczej wyniosła 28,7%, procentowa poprawa siły chwytu wyniosła 6,71%, a procentowa poprawa siły szczypania wyniosła 28,6%.
Wniosek. W porównaniu z ultradźwiękami, masażem poprzecznym i ćwiczeniami wzmacniającymi, radiofrekwencja i ultradźwięki, masaż poprzeczny i ćwiczenia wzmacniające skutkowały większą poprawą w zakresie redukcji intensywności bólu u pacjentów z zapaleniem pochewki ścięgnistej nadgarstka, w zakresie siły uścisku dłoni i siły szczypania.
Słowa kluczowe
zapalenie pochewki ścięgnistej nadgarstka, radiofrekwencja, nasilenie bólu, siła chwytu dłoni i siła szczypania
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena postawy ciała gimnazjalistów w kontekście ich aktywności fizycznej

Marta Gołdyn-Pastuszka, Marzena Dorosz, Anna Szczegielniak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak


Marta Gołdyn-Pastuszka, Marzena Dorosz, Anna Szczegielniak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak – Assessment of the body posture of junior high school students in the context of their physical activity. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 112-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B654

Streszczenie
Wstęp. Wady postawy są problemem społecznym i mogą powodować negatywne zmiany w wielu aspektach naszego życia – zarówno zdrowia fizycznego, jak i psychicznego. Bardzo istotna jest tutaj profilaktyka i odpowiedni stopień aktywności ruchowej, która wpływa na harmonijny rozwój człowieka. Cel pracy. Celem pracy była ocena postawy ciała gimnazjalistów oraz poznanie stopnia ich aktywności fizycznej, a następnie sprawdzenie, czy występuje korelacja pomiędzy nimi. Grupę badawczą stanowiły 53 osoby z wrocławskiego gimnazjum w wieku od 14 do 17 lat. Materiał i metody. Do oceny aktywności ruchowej użyty został Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (IPAQ), który zawiera 7 pytań dotyczących czynności w ciągu ostatnich 7 dni. Postawę ciała w płaszczyźnie strzałkowej zbadano za pomocą metody fotogrametrii, a klasyfikację typologii dokonano na podstawie zmodyfikowanej metody Wolańskiego według Zayland-Malawki. Wyniki. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej, z której wynika, że badana grupa młodzieży charakteryzuje się kifotycznym typem postawy ciała, natomiast najrzadziej spotykanym jest typ równoważny. Poziom aktywności fizycznej badanej grupy można określić jako wystarczający, jednak warto zauważyć, że tylko 6% mniej badanych charakteryzuje się  niewystarczającym poziomem aktywności fizycznej, a jedynie u 7,5% stwierdzono wysoki poziom aktywności. Wnioski. Dokonując dalszej analizy zbadano, czy występuje korelacja pomiędzy postawą ciała  a aktywności fizyczną. Stwierdzono, że nie istnieją istotnie statystycznie różnice pomiędzy tymi dwoma cechami w badanej grupie.
Słowa kluczowe:
wady postawy, postawa ciała, aktywność fizyczna, młodzież
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność terapii pływania na motorykę dużą u dzieci autystycznych

Ridwan Sudirman, Ira Arini, Mikkey Anggara Suganda


Ridwan Sudirman, Ira Arini, Mikkey Anggara Suganda – The effectiveness of swimming therapy methods on gross motor ability in autistic children. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 104-110

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07BAD3

Streszczenie

Niniejsze badanie ma na celu zastosowanie terapii pływania w doskonaleniu motoryki dużej u dzieci autystycznych. Terapia ma na celu budowanie lepszej kondycji. Terapia musi być również prowadzona rutynowo, aby stopniowo uzupełniać braki. Zbieranie danych przeprowadzono poprzez obserwację i testy wydajności. Na basenie zajęcia terapeutyczne odbywały się dwa razy w tygodniu. Bariery doświadczane przez dzieci to brak zdolności motorycznych w takim stopniu, że zdolność do utrzymywania równowagi i czynności wymagające dużej motoryki nie są optymalne. Powodem przeprowadzenia badań jest to, że dzieci doświadczają przeszkód podczas wykonywania czynności wymagających dużej motoryki, dlatego potrzebna jest terapia pływania, która odpowiada potrzebom dzieci autystycznych. Zastosowaną metodą badawczą był eksperyment jednopodmiotowy (Single Subject Research – SSR) z wykorzystaniem projektu ABA. Wyniki badań wykazały, że zastosowanie terapii pływania wpłynęło na zwiększenie motoryki dużej u jednego z dzieci autystycznych. Wzrost ten był widoczny na podstawie wzrostu średniego poziomu od fazy podstawowej 1 (A1), która wynosiła 33%, do fazy interwencji (B), która wynosiła 52,5%, do fazy podstawowej 2 (A2), która wynosi 81 %. Zaleca się opracowanie programu terapii pływania w celu poprawy motoryki dużej z wykorzystaniem terapii pływania.

Słowa kluczowe:
metody terapii pływania, motoryka duża, dzieci autystyczne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 … 122