Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy była ocena stanu funkcjonalnego i jakości życia pacjentów

po 60 roku życia, mieszkających w społeczności i korzystających z opieki instytucjonalnej.

Materiał i metodyka. Badaniami objęto 60 osób w wieku od 66 do 98 lat (82,8 ± 8,4), pensjonariuszy zakładu opieki długoterminowej (ZOL) i pacjentów poradni geriatrycznej. Obie grupy były równe co do liczebności. W pracy posłużono się autorską ankietą. W celu oceny stanu funkcjonalnego wykonano pomiar uścisku ręki (HGS-Hand grip strength),

test Up and Go (TUG), Short Physical Performance Battery (SPPB) oraz skalę Barthel,

a do oceny jakości życia wykorzystano kwestionariusz WHOQOL-BREEF.

Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Normalność rozkładów weryfikowano testem Shapiro-Wilka. Do określenia istotności statystycznej różnic między grupami zastosowano test T-studenta i nieparametryczny test U-Manna-Whitneya. Za poziom istotności statystycznej przyjęto wartość p < 0,05.

Wyniki. Wszystkie testy oceniające stan funkcjonalny i jakość życia różniły się między grupami na poziomie istotnym statystycznie (p < 0,001). Na jakość życia istotnie wpływała sprawność fizyczna (p < 0,001).

Wnioski. Osoby zamieszkujące środowisko instytucjonalne osiągały słabsze wyniki

we wszystkich testach funkcjonalnych i jakości życia. Jakość życia zależna była od stanu funkcjonalnego i wyższa u osób zamieszkujących w środowisku.

Słowa kluczowe

stan funkcjonalny, jakość życia, osoby starsze, opieka instytucjonalna