Author: Wojciech Kiebzak, Magdalena Rusin, Zbigniew Śliwiński, Michał Dwornik, Marek Kiljański

Kultura zawodu a kultura osobowa fizjoterapeuty

Wojciech Kiebzak, Magdalena Rusin, Zbigniew Śliwiński, Michał Dwornik, Marek Kiljański

W. Kiebzak, M. Rusin, Z. Śliwiński, M. Dwornik, M. Kiljański – Kultura zawodu a kultura osobowa fizjoterapeuty. FP 2013; 13(4); 44-50

Streszczenie
Rola społeczna fizjoterapeuty nie sprowadza się tylko do posiadania instrumentalnej, profesjonalnej wiedzy, jaką się posługuje, wysokiej kultury osobistej, ale także wymaga od niego postępowania humanistycznego i etycznego. Fizjoterapeuta we współpracy z członkami całego zespołu leczącego, stwarza warunki do zapewnienia swoim pacjentom optymalnego powrotu do zdrowia.
Kształcąc się, podnosząc swoje kompetencje zawodowe, przynależąc do stowarzyszeń zrzeszających fizjoterapeutów, budując wieź z innymi reprezentantami tej profesji rozwija się świadomość i tożsamość zawodową. Wspólne dążenie do jednolitych standardów kształcenia, tworzenie wzorców osobowych, kultury zawodowej, zasad etycznych, wpływa na profesjonalizację ich grupy, a profesjonalizacja to gwarant jakości świadczeń fizjoterapeutycznych i właściwego podejścia do pacjenta.
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie fizjoterapii jako profesji,
a fizjoterapeuty, jako profesjonalisty, człowieka doskonale przygotowanego do pracy
z człowiekiem chorym, potrzebującym, członka zespołu rehabilitacyjnego (terapeutycznego), terapeuty – humanisty, który swojego pacjenta traktuje jako summum bonum medycyny.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, kultura zawodu, kultura osobista, etyka, profesja

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Porównanie obwodów kończyn górnych u kobiet po radykalnym leczeniu raka piersi korzystających i nie korzystających z wczesnej profesjonalnej rehabilitacji

Elżbieta Niedbała, Leszek Kołodziejski

E. Niedbała, L. Kołodziejski – Porównanie obwodów kończyn górnych u kobiet po radykalnym leczeniu raka piersi korzystających i nie korzystających z wczesnej profesjonalnej rehabilitacji. FP 2013; 13(4); 37-43

Streszczenie
Usunięcie układu chłonnego pachy podczas radykalnej amputacji piersi (RAP) utrudnia odpływ chłonki z kończyny górnej i może powodować obrzęk limfatyczny kończyny górnej (OLKG). Celem badania było porównanie obwodów kończyn górnych u kobiet po radykalnym leczeniu raka piersi (RP) korzystających i nie korzystających z wczesnej profesjonalnej rehabilitacji. Materiał i metody. Badaniem objęto 146 członkiń klubów Amazonka poddanych jednostronnej RAP sposobem Maddena w latach 2002-2009. 71 pacjentek z województwa małopolskiego (grupa M) operowano w Centrum Onkologii w Krakowie i 75 z województwa świętokrzyskiego (grupa Ś) operowano w Świętokrzyskim Centrum Onkologii w Kielcach. U wszystkich stosowano jednakowe standardowe postępowanie onkologiczne. Jedyną znaczącą różnicą między ośrodkami leczącymi był sposób prowadzenia wczesnej rehabilitacji chorych. W grupie M prowadziły ją przeszkolone pielęgniarki i wolontariuszki klubu Amazonka a chore kontynuowały samodzielnie ćwiczenia w domu. W grupie Ś zawodowi fizjoterapeuci prowadzili kompleksową rehabilitację w warunkach stacjonarnych. U wszystkich kobiet uzyskano dane dotyczące wieku, przebytego leczenia i rehabilitacji oraz wykonano pomiary obwodów obu kończyn górnych. Kobiety obu grup (M i Ś) porównano pod względem cech populacyjnych, przebytego leczenia oraz obwodów kończyn górnych i występowania OLKG.
Wyniki. Pomimo znaczącej różnicy w prowadzeniu wczesnego usprawniania pacjentki z M i Ś nie różniły się znacząco wielkością obwodów kończyn górnych oraz występowaniem i wielkością OLKG po stronie RAP.
Wnioski:
1. U kobiet po radykalnej amputacji piersi poddanych wczesnej profesjonalnej i nieprofesjonalnej rehabilitacji, w późnym okresie obserwacji obwody kończyn górnych były podobne.
2. W obu grupach (M i Ś) odsetek kobiet z OLKG był niski.

Słowa kluczowe:
mastektomia, obwody kończyn górnych, obrzęk limfatyczny

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Wartość terapeutyczna krioterapii miejscowej w leczeniu pacjentów z gonartrozą

Łukasz Kopacz, Anna Lubkowska, Iwona Bryczkowska, Piotr Skomro, Elżbieta Kubala, Marek Kiljański, Danuta Lietz-Kijak

Ł. Kopacz, A. Lubkowska, I. Bryczkowska, P. Skomro, E. Kubala, M. Kiljański, D. Lietz-Kijak – Wartość terapeutyczna krioterapii miejscowej w leczeniu pacjentów z gonartrozą. FP 2013; 13(4); 31-36

Streszczenie
Wstęp. Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu zabiegów krioterapii miejscowej na zakres ruchu w stawie kolanowym u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Dodatkowo analizowano potencjalne zmiany w dolegliwościach bólowych pacjentów. Materiał i metody. Grupa badana liczyła 50-ciu pacjentów i była jednorodna pod względem schorzenia. W badaniu wzięło udział 39 kobiet i 11 mężczyzn. Pacjenci poddani byli 10-ciu codziennym zabiegom krioterapii miejscowej na okolicę stawu kolanowego. Przed przystąpieniem do krioterapii, pacjenci zostali poddani badaniom antropometrycznym oraz wyliczono wskaźniki BMI. Został zebrany wywiad odnośnie chorób współistniejącychi zbadano dolegliwości bólowe według skali VAS. U wszystkich badanych wykonano pomiar zakresu ruchów w stawie kolanowym za pomocą goniometru. Został on wykonany przed rozpoczęciem zabiegów oraz po ich zakończeniu. Wynik. U wszystkich pacjentów, poddanych serii zabiegów można stwierdzić znaczną poprawę w zakresie ruchu zgięcia i wyprostu w stawie kolanowym. Analizując dolegliwości bólowe oceniane za pomocą skali VAS, po zakończeniu serii zabiegów wykazano znaczne zmniejszenie wartości wskazywanych przez badanych. Rozpatrując zakres ruchu zgięcia w stawie kolanowym w obu grupach, zarówno z rozpoznaniem choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych oraz choroby zwyrodnieniowej wielostawowej, po serii zabiegów krioterapii miejscowej ruch znacznie się poprawił, natomiast zakres ruchu wyprostu w stawie kolanowym polepszył się w grupie z rozpoznaniem choroby zwyrodnieniowej wielostawowej. Wnioski. Krioterapia miejscowa jest korzystną metodą, redukującą dolegliwości bólowe oraz wpływającą na poprawę zakresu ruchów w stawie kolanowym u pacjentów z gonartrozą.

Słowa kluczowe:
zimnolecznictwo, gonartroza, leczenie zimnem

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Analiza kosztów kursów prowadzonych dla fizjoterapeutów w wybranych krajach Europy

Jan Szczegielniak, Barbara Szaro, Marek Kiljański

J. Szczegielniak, B. Szaro, M. Kiljański – Analiza kosztów kursów prowadzonych dla fizjoterapeutów w wybranych krajach Europy. FP 2013; 13(4); 24-30

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapeuta, który ukończył studia wyższe jest odpowiednio przygotowany do pracy z pacjentem. Jednak pojawiające się wciąż nowe możliwości terapii, zmuszają fizjoterapeutów do ciągłego doskonalenia zawodowego. Celem pracy była ocena kosztów dotycząca prowadzonych specjalistycznych kursów dla fizjoterapeutów.
Materiał i metody. W analizie uwzględniono 11 kursów metod specjalnych fizjoterapii. Kursy te są organizowane w większości państw europejskich, prowadzone przez międzynarodowych instruktorów, a zdobyty certyfikat uprawnia do posługiwania się daną metodą na terenie Europy.
Wyniki. Najwyższe ceny kursów występują w Polsce i Czechach i odpowiednio wynoszą 259% i 172,12% średnich zarobków. We wszystkich krajach najwyższa cena dotyczy terapii metodą Bobath. Najniższe ceny dotyczą kursu Kinesio Tapingu i terapii punktów spustowych.

Słowa kluczowe:
kursy specjalistyczne, koszty kursów, doskonalenie zawodowe

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Ocena ryzyka upadków wybranymi parametrami skali Berg u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii

Grzegorz Biliński, M. Wójtowicz, Małgorzta Fuchs, Jacek Soboń, Henryk Racheniuk, Jan Szczegielniak

G. Biliński, M. Wójtowicz, M. Fuchs, J. Soboń, H. Racheniuk, J. Szczegielniak – Ocena ryzyka upadków wybranymi parametrami skali Berg u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii. FP 2013; 13(4); 19-23

Streszczenie
Proces leczenia oraz wybrane badania diagnostyczne wykonywane w warunkach szpitalnych u chorych kardiologicznych często wymagają unieruchomienia. Procedury stosowane w leczeniu mogą u tych chorych mieć wpływ na zmianę kontroli posturalnej po unieruchomieniu i dotyczyć zaburzeń na poziomie aktywności dnia codziennego, uniemożliwiających albo utrudniających utrzymanie pionowej postawy ciała.
Celem przeprowadzonych badań była ocena stabilności postawy ciała u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii.
Zbadano 70 chorych, w tym 35 po przebytym ostrym zespole wieńcowym leczonym interwencyjnie na oddziale kardiologicznym Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu. Podczas wykonywania poszczególnych prób badani chorzy utrzymywali równowagę ciała w wybranej pozycji przez określony czas.
Badania przeprowadzono za pomocą zmodyfikowanej skali Berg.

Słowa kluczowe:
zawał mięśnia sercowego, koronarografia, skala Berg, równowaga, upadki

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Eligibility of COPD patients for physiotherapy based on a six minute walk test and treadmill test

Katarzyna Bogacz, Marek Woszczak, Jacek Łuniewski, Marcin Krajczy, Bartosz Pańczyszak, Jan Szczegielniak, Marek Kiljański

K. Bogacz, M. Woszczak, J. Łuniewski, M. Krajczy, B. Pańczyszak, J. Szczegielniak, M. Kiljański – Eligibility of COPD patients for physiotherapy based on a six minute walk test and treadmill test; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 96-106

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0768F5

Abstract

Objective. The aim of the paper was to assess the results of physiotherapy of COPD patients whose elgibility for the relevant rehabilitation model was assessed with the help of the 6-MWT test and the treadmill test according to the modified Bruce protocol.
Materials and methods. 80 individuals suffering from COPD treated as in-patients at the MSWiA Specialist Hospital in Głuchołazy between May 2017 and September 2017 were examined. After a 3-week comprehensive physiotherapy, the exercise stress test, spirometry test and dyspnoea assessment on the modified 10-point Borg scale were repeated in both groups of COPD patients.
Results. Calculations were performed using the IBM SPSS software. In order to assess consistency between the distribution of the results with the normal distribution, the Kolmogorov-Smirnov test was used. As the distribution differed from the normal distribution, nonparametric methods were used for further analysis. In order to assess the significance of differences between the two groups in terms of quantitative variables, Mann-Whitney tests were used, while Wilcoxon tests were used for dependent samples to assess the significance of changes over time in the same patients (bound pairs). The statistical significance threshold was set at p < 0.001.
Conclusions
1. A significant improvement was noticed in the level of exercise stress tolerance after physiotherapy both among patients assessed according to the modified Bruce test and patients assessed with the 6-minute walk test.
2. A significant improvement was shown in the values of spirometric indicators after physiotherapy both among patients assessed according to the modified Bruce test and patients assessed with the 6-minute walk test.
3. A significant decrease was shown in the level of dyspnoea after physiotherapy both among patients assessed according to the modified Bruce test and patients assessed with the 6-minute walk test.

Key words:

COPD, modified Bruce protocol, 6-MWT test, physiotherapy

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете 下載（僅限波蘭語版）

Wpływ odciążenia masy ciała poprzez system Parestand na kinematykę chodu – badanie pilotażowe

Beata Stach, Marcin Błaszcz

B. Stach, M. Błaszcz – Influence of body weight support via Parestand system on gait kinematic — a pilot study; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 84-94

Streszczenie
Wstęp. W wielu badaniach potwierdzono już skuteczność treningu na bieżni z odciążeniem masy ciała (ang. Body Weight Support Treadmill Training – BWSTT) u osób zdrowych i w różnych jednostkach chorobowych. W Polsce jest to nadal rzadko stosowana metoda. Do tej pory nie opublikowano jeszcze badania wpływu polskiego systemu odciążającego Parestand na wartości kinematyczne chodu.
Materiał i metody. Analizowano kinematykę prawego stawu biodrowego, kolanowego i stopy w płaszczyźnie strzałkowej u zdrowej kobiety, w trakcie chodu na bieżni bez odciążenia (0%) oraz z 25% i 50% BWS poprzez system odciążający Parestand z prędkością: 3, 4 i 5 km/h w fazie initial contact (IC), loading response (LR), terminal stance (TSt) i mid swing (MSw). Wartości kątowe zebrano za pomocą systemu Noraxon, a następnie poddano analizie statystycznej.
Wyniki. BWS poprzez Parestand 25% i 50% istotnie zmieniało kinematykę biodra przy każdej prędkości. Kinematyka kolana w znaczącym stopniu różniła się przy 25% BWS w IC oraz LR, a przy 50% BWS w IC, LR, TSt i MSw przy każdej prędkości. W zakresie stawu skokowego zmiany wartości kątowych nie różniły się znacznie przy 25% BWS przy żadnej z prędkości, a przy 50% BWS różniły się znacznie jedynie przy 3 km/h we wszystkich badanych fazach.
Wnioski. Zwiększanie BWS wpływa na zmiany kinematyki chodu. Już 25% odciążenie masy ciała poprzez Parestand może zmienić kinematykę biodra w trakcie chodu. 25% BWS poprzez Parestand może zmienić kinematykę kolana w początkowych fazach chodu, bez wpływu na kinematykę stopy. Należy przeprowadzić badanie na większej liczbie osób.

Słowa kluczowe:

chód, odciążenie masy ciała, kinematyka chodu, trening chodu na bieżni z odciążeniem masy ciała

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ lecznictwa uzdrowiskowego na funkcję ręki u kobiet z reumatoidalnym zapaleniem stawów

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paulina Murdzyk, Sławomir Jandziś, Marek Kiljański

E. Puszczałowska-Lizis, P. Murdzyk, S. Jandziś, M. Kiljański – The effects of health resort treatment on hand function in female rheumatoid arthritis patients; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 74-82

Streszczenie

Wstęp. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), to ogólnoustrojowa, przewlekła choroba tkanki łącznej o podłożu immunologicznym. Typowe dla schorzenia zapalenia stawów, głównie rąk prowadzą do osłabienia chwytu i ubytków funkcji manipulacyjnej, co w wielu przypadkach utrudnia codzienne funkcjonowanie i powoduje zależność od otoczenia. Celem pracy była ocena efektów terapii uzdrowiskowej w aspekcie poprawy funkcji ręki u kobiet z RZS na tle grupy porównawczej pacjentek usprawnianych w warunkach ambulatoryjnych.
Materiał i metody. Dwukrotnym badaniem objęto 120 kobiet z RZS w wieku 35-45 lat, w tym 60 pacjentek usprawnianych w Szpitalu Uzdrowiskowym „Ziemowit” w Rymanowie-Zdroju i 60 pacjentek poddanych terapii w warunkach ambulatoryjnych w Zakładzie Medycyny Pracy NZOZ w Sanoku. Przeprowadzono badanie chwytu szczypcowego i chwytu klucza oraz test Grinda. Do analiz wykorzystano test Wilcoxona i nieparametryczny test niezależności Chi-kwadrat Pearsona.
Wyniki. Po zakończeniu terapii w obu grupach uległa zwiększeniu liczba kobiet, które były w stanie poprawnie wykonać chwyt szczypcowy i chwyt klucza a w teście Grinda nie odczuwały bólu w okolicy stawu nadgarstkowo-śródręcznego kciuka. Stwierdzono również statystycznie istotny, wskazujący na poprawę wzrost wartości punktowych (zgodnie z przyjętym systemem „0-1”) odnoszących się do poszczególnych testów.
Wnioski. Kompleksowe postępowanie w leczeniu uzdrowiskowym i terapia w warunkach ambulatoryjnych w podobnym stopniu wpływają na poprawę parametrów funkcjonalnych ręki u pacjentek z RZS.

Słowa kluczowe:

choroby reumatyczne, ograniczenia funkcjonalne, rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena zmian przeciążeniowych kręgosłupa lędźwiowego pracowników o siedzącym charakterze pracy

Magdalena Zygmańska, Anna Błaszczyk, Katarzyna Wegner, Włodzimierz Samborski, Małgorzata Ogurkowska

M. Zygmańska, A. Błaszczyk, K. Wegner, W. Samborski, M. Ogurkowska – Assessment of overload changes in the lumbar spine of employees with sedentary nature of work; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 62-73

Streszczenie

Cel pracy. Celem badań było określenie zmian przeciążeniowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa występujących u kobiet i mężczyzn pracujących w pozycji siedzącej oraz określenie jednostki czasu związanej z nasileniem dyskomfortu.
Statyczna pozycja ciała przyjmowana przez długi czas, powoduje powstawanie zmian przeciążeniowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Poza zawodowymi czynnikami ryzyka, również sedenteryjny tryb życia lub prace domowe wykonywane przy niedbałej pozycji ciała, mają niebywały wpływ na zmiany degeneracyjne krążków międzykręgowych.
Materiał i Metodyka. Badania ankietowe przeprowadzono wśród 62 pracowników biurowych wybranej korporacji. Materiał badawczy stanowiło 29 kobiet oraz 33 mężczyzn w przedziale wiekowym 23-61 lat, którzy doświadczali epizodów bólowych lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Ankieta była oparta na części podmiotowej karty badań metody McKenziego, uzupełniona o część antropometryczną.
Wyniki. Na ból odcinka lędźwiowego uskarża się 84% wszystkich ankietowanych, przy czym objawy somatyczne różnią się płciowo. Ponadto odnotowano współwystępowanie dyskomfortu bólowego w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa. Nasilenie dolegliwości wzrasta nie tylko proporcjonalnie do wieku ankietowanych ale również podczas codziennych obowiązków zawodowych.
Wnioski. Praca siedząca, pomimo doniesień na temat powstawania zmian przeciążeniowych, w dalszym ciągu przysparza bóle pleców. Dyskomfort odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa świadczy o zjawisku kompensacji. Niedbała pozycja siedząca jest przyczyną szybszego pojawiania się zmian przeciążeniowych i związanych z tym dolegliwości bólowych.

Słowa kluczowe:

kręgosłup, bóle kręgosłupa, układ mięśniowo-szkieletowy, ergonomia pracy, ryzyko zawodowe

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcjonalna kompleksu barkowego u zawodników uprawiających siatkówkę w różnych kategoriach wiekowych

Bartosz Pańczyszak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

B. Pańczyszak, K. Bogacz, J. Łuniewski, M. Krajczy, J. Szczegielniak – Functional assessment of the shoulder joint in volleyball players from different age groups; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 50-60

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy była ocena funkcjonalna oraz ocena zakresów ruchu stawów obręczy barkowej w kończynie dominującej i niedominującej u siatkarzy. Materiał i metodyka badań. Materiał badawczy stanowiło 40 zawodników podzielnych na 2 grupy, uprawiających wyczynowo siatkówkę. Ocena zakresu ruchomości stawu ramiennego polegała na czynnym wykonaniu określonych ruchów przez badanych w pozycji leżącej. Narzędziem użytym do tych pomiarów był standardowy goniometr, a ruchy w poszczególnych płaszczyznach były wykonywane w określony i usystematyzowany sposób zgodny z metodą SFTR. Drugi etap badań polegał na wykonaniu 3 zaproponowanych testów funkcjonalnych, pozwalających ocenić złożoną ruchomość obręczy barkowej. Narzędziami wykorzystanymi do oceny wykonywanych testów był standardowy goniometr oraz elastyczna miarka krawiecka. Wyniki badań. Uzyskane wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej za pomocą programu Statistica 10. W obliczeniach przyjęto poziom istotności p < 0,05. Dodatkowo porównano średnie zakresy ruchu i wyniki w testów funkcjonalnych. Wnioski 1. Zarówno w grupie młodzików, jak i seniorów wystąpił istotny spadek zakresu rotacji wewnętrznej kończyny dominującej w porównaniu do niedominującej. Dodatkowo w grupie młodzików wykazano deficyt zgięcia horyzontalnego kończyny dominującej 2. Wyniki testów funkcjonalnych wykazują gorsze rezultaty testu agrafki dla kończyny dominującej w obu grupach. U młodzików różnica wyniosła 7,4cm, a u seniorów 10,1cm w porównaniu do kończyny niedominującej 3. Seniorzy osiągali większe zakresy zgięcia w płaszczyźnie strzałkowej, a młodzicy w wyproście i wyproście horyzontalnym 4. Zawodnicy cechujący się większym zakresem rotacji wewnętrznej stawu ramiennego w kończynie dominującej osiągali większe wartości w teście „agrafki”.

Słowa kluczowe:
Siatkarze, staw barkowy, ocena funkcjonalna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 … 167 168 169 170 171 … 186