Author: Maisarah Mohd Saleh, Roxana Dev Omar Dev, Adam Linoby, Iqbal Norhamazi, Rozella Ab Razak, Azrisan Ahsan, Norhasmah Sulaiman

Wpływ suplementacji azotanami na wydolność fizyczną – przegląd parasolowy metaanaliz

Maisarah Mohd Saleh, Roxana Dev Omar Dev, Adam Linoby, Iqbal Norhamazi, Rozella Ab Razak, Azrisan Ahsan, Norhasmah Sulaiman

Ashwinkumar Chandrashekarapuram Swaminathan et al. – The effect of nitrate supplementation on exercise performance – an umbrella review of meta-analyses –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 356-363

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D9ZWE

Streszczenie
Wyniki metaanaliz badających wpływ suplementacji azotanami na wydolność fizyczną często są niespójne. Niniejsze badanie stanowi szczegółową ocenę istniejących metaanaliz dotyczących wpływu azotanów w diecie na efektywność wysiłkową, wykorzystując kompleksową strategię przeglądową. Artykuły naukowe pozyskano z elektronicznych baz danych, w tym EBSCOhost, PubMed, Scopus i Web of Science. Jakość metodologiczna tych metaanaliz została oceniona za pomocą uznanych narzędzi—AMSTAR 2—i okazała się na średnim poziomie. Wyniki wskazują, że suplementacja azotanami prowadzi do niewielkiego, ale istotnego wzrostu wydolności fizycznej o 0,10% w porównaniu z placebo. Korzyść ta dotyczy jednak wyłącznie wydolności aerobowej, która poprawiła się o 0,11%, podczas gdy nie stwierdzono istotnych efektów w zakresie wytrzymałości mięśniowej, siły ani zdolności beztlenowej. Warto zauważyć, że wydolność mięśniowa wykazuje tendencję do poprawy pod wpływem suplementacji azotanami o 0,31% (P = 0,07). Podsumowując, niniejsza praca wskazuje, że suplementacja azotanami może poprawiać wydolność fizyczną, przy czym jej wpływ jest większy na wydolność aerobową niż na zdolności beztlenowe.
Słowa kluczowe
azotany, suplementacja, wydolność fizyczna, przegląd parasolowy, metaanaliza
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ jogi i muzykoterapii na poziom białka C-reaktywnego u mężczyzn w średnim wieku z nadciśnieniem: jednoseryjne badanie quasi-eksperymentalne

Ashwinkumar Chandrashekarapuram Swaminathan, Rajkumar Rajamanickam, Anurag Pathak,Vikas Soni, Ibnu Noufal Kambitta Valappil, Kumaran Badri, Debajit Karmakar,Ethiraj Balaji, Robert Çitozi, Vlad Adrian Geantă

Ashwinkumar Chandrashekarapuram Swaminathan et al. – Impact of yoga and music therapy on C-reactive protein levels in hypertensive middle-aged men: a single-group quasi-experimental study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 349-355

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DLIQA

Streszczenie
Wprowadzenie. Podwyższony poziom białka C-reaktywnego (CRP) wiąże się z wyższym ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych u osób z nadciśnieniem tętniczym. Choć zarówno joga, jak i muzykoterapia wykazują niezależne korzyści dla układu sercowo-naczyniowego, ich łączny wpływ na markery zapalne pozostaje niedostatecznie zbadany.
Cel. Celem badania była ocena wpływu 12-tygodniowego zintegrowanego programu jogi i muzykoterapii na markery zapalne (hs-CRP, IL-6, TNF-α) oraz ciśnienie krwi u mężczyzn w średnim wieku z nadciśnieniem.
Metody. Zastosowano quasi-eksperymentalny projekt przed-po, obejmujący 36 mężczyzn z nadciśnieniem (średni wiek 42,4 ± 6,41 roku), którzy przez 12 tygodni uczestniczyli w ustrukturyzowanym programie jogi i muzykoterapii. Główne zmienne wynikowe obejmowały zmiany w biomarkerach zapalnych (hs-CRP, IL-6, TNF-α) oraz pomiarach ciśnienia tętniczego.
Wyniki. Interwencja doprowadziła do istotnego spadku markerów zapalnych: hs-CRP (−1,50 ± 0,3 mg/L, p < 0,001), IL-6 (−1,56 ± 0,3 pg/mL, p < 0,001) i TNF-α (−4,12 ± 0,65 pg/mL, p < 0,001). Zaobserwowano również wyraźne obniżenie ciśnienia krwi: skurczowego (-11,59 ± 1,8 mmHg, p < 0,001) i rozkurczowego (−5,06 ± 1,2 mmHg, p < 0,001). Wskaźniki efektu dla wszystkich mierzonych wyników były istotne (0,71–0,78).
Wnioski. Wyniki sugerują, że połączona interwencja jogi i muzykoterapii może znacząco obniżać zarówno markery zapalne, jak i ciśnienie krwi u mężczyzn w średnim wieku z nadciśnieniem. To holistyczne podejście może stanowić cenną strategię uzupełniającą w leczeniu nadciśnienia i ryzyka sercowo-naczyniowego związanego ze stanem zapalnym.
Słowa kluczowe
terapia jogą, muzykoterapia, nadciśnienie, białko C-reaktywne, markery zapalne, ciśnienie krwi, mężczyźni w średnim wieku, terapia uzupełniająca
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ powtarzanego treningu sprintowego na skład ciała i wybrane zdolności biomotoryczne u piłkarzy U-15

Muhammed Zahit Kahraman, Serkan Kızılca

Muhammed Zahit Kahraman, Serkan Kızılca – The effects of repeated sprint training on body composition and certain biomotor abilities in U-15 male football players –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 341-348

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DLIQA

Streszczenie
Cel badania. Celem niniejszego badania było określenie wpływu czterotygodniowego programu powtarzanego treningu sprintowego na parametry składu ciała, szybkość, siłę, zdolność skoku, zwinność i wytrzymałość u piłkarzy U-15.
Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone w oparciu o kontrolowany eksperymentalny model badawczy z pomiarem przed i po teście, należący do metod ilościowych. W badaniu wzięło udział 22 piłkarzy. Uczestnicy odbywali regularne treningi piłkarskie przez cztery tygodnie, a grupa eksperymentalna dodatkowo realizowała program powtarzanego treningu sprintowego trzy razy w tygodniu. Przed i po okresie treningowym przeprowadzono testy oceniające wyniki w sprincie na 30 metrów, sile mięśni grzbietu, skoku z zamachem (CMJ), teście zwinności Illinois oraz teście Yo-Yo 1. Normalność rozkładu danych oceniono za pomocą testu Shapiro-Wilka. Do analizy danych o rozkładzie normalnym między grupami zastosowano test t dla próbek niezależnych, natomiast dla grup zależnych zastosowano test t dla próbek powiązanych.
Wyniki. Zgodnie z wynikami badania w grupie eksperymentalnej stwierdzono istotne statystycznie różnice na korzyść wyników po teście w sprincie na 30 metrów (t = 2,747; p = 0,021), sile mięśni grzbietu (t = −3,560; p = 0,005), skoku CMJ (t = −3,788; p = 0,004), teście zwinności Illinois (t = 8,173; p = 0,000) oraz teście Yo-Yo 1 (t = −3,370; p = 0,007). Natomiast nie stwierdzono istotnych różnic między wynikami przed i po teście dla parametrów składu ciała (p > 0,05).
Wnioski. Czterotygodniowy program powtarzanego treningu sprintowego pozytywnie wpłynął na szybkość, siłę, zdolność skoku, zwinność i wytrzymałość u piłkarzy U-15.
Słowa kluczowe
piłka nożna, skład ciała, powtarzany trening sprintowy, zdolności biomotoryczne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Reakcja sportowców w zakresie równowagi dynamicznej na ćwiczenia shiko w połączeniu z treningiem nerwowo-mięśniowym

Mohansundar Sankaravel, Lee Ai Choo, Gunathevan Elumalai, Fariba Hossein Abadi, Rumi Iqbal Doewes

PMohansundar Sankaravel, Lee Ai Choo, Gunathevan Elumalai, Fariba Hossein Abadi, Rumi Iqbal Doewes – Athletes’ response on dynamic balance to Shiko exercises coupled with neuromuscular training –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 335-340

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DIJJ9

Streszczenie
Shiko (uniesienie nogi) to jedna z ceremonialnych technik tupania oraz najbardziej podstawowe ćwiczenie sumo, praktykowane przez każdego zapaśnika w celu realizacji założeń treningowych. Celem niniejszego badania było określenie wpływu ćwiczeń shiko, połączonych z treningiem nerwowo-mięśniowym, na równowagę dynamiczną sportowców. W eksperymencie z pomiarem wstępnym i końcowym wzięło udział 24 zdrowych, ochotników-sportowców (21,46 ± 0,98 roku). Uczestników zrekrutowano na potrzeby badania i losowo przydzielono do grupy kontrolnej (n = 12) oraz grupy eksperymentalnej (n = 12). Osoby w grupie eksperymentalnej przez sześć tygodni wykonywały ćwiczenia shiko połączone z treningiem nerwowo-mięśniowym, podczas gdy grupa kontrolna nie uczestniczyła w żadnej interwencji. Równowagę dynamiczną mierzono przed i po interwencji za pomocą testu y-balance w celu oceny efektów treningu. Obliczono łączne wyniki w kierunkach przednim, tylno-przyśrodkowym i tylno-bocznym dla obu kończyn dolnych (prawej i lewej). Przed badaniem ustalono poziom istotności p < 0,05 dla testu t dla prób niezależnych. Po sześciu tygodniach interwencji zaobserwowano istotne różnice w równowadze dynamicznej między grupą eksperymentalną a kontrolną (t = −8,377, p = 0.000* dla kończyny prawej; t = −6,804, p = 0.000* dla kończyny lewej). Wyniki badania wykazały poprawę równowagi dynamicznej po sześciu tygodniach wykonywania ćwiczeń shiko połączonych z treningiem nerwowo-mięśniowym. Otrzymane dane potwierdzają, że ćwiczenia shiko mogą być skutecznie stosowane u sportowców w celu poprawy równowagi dynamicznej.
Słowa kluczowe
ćwiczenie shiko, trening nerwowo-mięśniowy, test Y-Balance, równowaga dynamiczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie rozwoju napięcia mięśniowego u różnych wcześniaków w momencie urodzenia i w skorygowanym wieku ciążowym z noworodkami urodzonymi o czasie – badanie kohortowe w jednym ośrodku

Priyanga Seemathan, Rajeswari Muthusamy, Siva Kumar. R, Rabindran Chandran

Priyanga Seemathan, Rajeswari Muthusamy, Siva Kumar. R, Rabindran Chandran – Comparison of muscle tone development in various preterm infants at birth and term corrected gestational age versus term infants – a single-center cohort study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 327-334

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DYDBW

Streszczenie
Wprowadzenie. U wcześniaków (PTI) często obserwuje się obniżone napięcie mięśniowe w wyniku hipotomii związanej z dojrzewaniem. Ponieważ środowisko wewnątrzmaciczne i zewnątrzmaciczne różni się, dojrzewanie napięcia mięśniowego w 40. tygodniu skorygowanego wieku ciążowego (CGA) również może przebiegać odmiennie. Celem tego badania jest porównanie rozwoju napięcia mięśniowego u skrajnych wcześniaków (extreme PTI), bardzo wczesnych wcześniaków (very PTI) oraz umiarkowanych do późnych wcześniaków (moderate to late PTI) w momencie urodzenia, a także zestawienie wyników wcześniaków w różnych grupach wiekowych z noworodkami urodzonymi o czasie (FTI) w 40. tygodniu skorygowanego wieku ciążowego.
Metody. Badanie obserwacyjne przeprowadzono wśród 132 noworodków spełniających określone kryteria, po uzyskaniu świadomej zgody. Napięcie mięśniowe wcześniaków w różnych grupach wiekowych oceniano za pomocą kąta Amiela-Tisona (ATA) w momencie urodzenia. Ponowna ocena napięcia mięśniowego odbyła się w 40. tygodniu skorygowanego wieku ciążowego. Napięcie mięśniowe noworodków urodzonych o czasie również oceniono przy użyciu ATA w chwili narodzin.
Wyniki. Analiza ANOVA i analiza post hoc trzech grup wykazały istotne różnice w napięciu mięśniowym między skrajnymi wcześniakami, bardzo wczesnymi wcześniakami i umiarkowanymi wcześniakami w momencie urodzenia dla wszystkich kątów (p < 0,05). Analiza ANOVA dla trzech grup wcześniaków i noworodków urodzonych o czasie wykazała istotne różnice między grupami (p < 0,05), z wyjątkiem kąta zgięcia grzbietowego między umiarkowanymi wcześniakami a noworodkami urodzonymi o czasie w 40. tygodniu skorygowanego wieku.
Wnioski. Znaczące różnice w napięciu mięśniowym między wcześniakami w różnych grupach wiekowych w chwili urodzenia oraz między wcześniakami a noworodkami urodzonymi o czasie w 40. tygodniu CGA podkreślają konieczność odpowiedniego adresowania odchyleń napięciowych w zależności od wieku ciążowego w celu optymalizacji rozwoju motorycznego.
Słowa kluczowe
kąt Amiela-Tisona, hipotonia związana z dojrzewaniem, napięcie mięśniowe, wcześniaki
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza biomechaniczna kluczowych ruchów w gimnastyce na podłodze i ich wpływ na ryzyko kontuzji – przegląd systematyczny

Fredrik Alfrets Makadada, Hartono Hadjarati, Fadli Ihsan, Sukendro

Fredrik Alfrets Makadada, Hartono Hadjarati, Fadli Ihsan, Sukendro – Biomechanical analysis of key movements in floor gymnastics and their impact on injury risk – a systematic review –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 313-326

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DR7OT

Streszczenie
Wprowadzenie. Gimnastyka na podłodze to dyscyplina sportowa, która obejmuje wybuchowe, akrobatyczne i wysoce techniczne ruchy, wymagające zaawansowanych umiejętności biomechanicznych od zawodników. Jednak ruchy te często wiążą się z istotnym ryzykiem kontuzji, zwłaszcza stawów i tkanek miękkich. Najczęściej występujące urazy w gimnastyce na podłodze obejmują stawy skokowe, kolana oraz plecy, co zazwyczaj jest spowodowane zbyt dużym obciążeniem lub niewłaściwą techniką wykonywania określonych elementów. Ze względu na wysoką częstość kontuzji wśród gimnastyków, istotne jest zrozumienie czynników biomechanicznych wpływających na ryzyko urazu, by pomóc trenerom i zawodnikom w doskonaleniu techniki i bezpieczeństwa.
Cele badania. Celem niniejszego badania jest zidentyfikowanie i analiza czynników biomechanicznych kluczowych ruchów w gimnastyce na podłodze oraz ich wpływu na ryzyko kontuzji. Dzięki przeglądowi systematycznemu istniejących badań autorzy dążą do pogłębienia wiedzy na temat zależności między biomechaniką ruchu a zapobieganiem urazom w gimnastyce na podłodze.
Materiały i metody. W badaniu zastosowano przegląd systematyczny, koncentrując się na biomechanice i ryzyku kontuzji w gimnastyce na podłodze. Dane zbierano z baz naukowych, takich jak PubMed, Scopus oraz Web of Science, wykorzystując odpowiednie słowa kluczowe, m.in. „biomechanics”, „floor gymnastics”, „injury risk” i „key movements”. Kryteria włączenia obejmowały prace analizujące biomechanikę i urazy w podstawowych ruchach gimnastyki na podłodze, takich jak flip, handspring i split leap. Następnie dokonano oceny artykułów spełniających wymagania, aby ustalić najważniejsze wnioski biomechaniczne oraz typy kontuzji związane z poszczególnymi ruchami.
Wyniki. Przegląd wykazał kilka fundamentalnych ruchów o wysokich wymaganiach biomechanicznych, które wpływają na ryzyko urazu, w tym flip, handspring oraz split leap. Analiza wskazała, że nadmierne obciążenie stawów, niestabilna rotacja i nieoptymalna kontrola ciała zwiększają ryzyko kontuzji przy tych ruchach. Każdy z nich charakteryzuje się specyficznymi wzorcami biomechanicznymi, powiązanymi z konkretnymi urazami, np. zbyt duże obciążenie stawu skokowego i kolana podczas wybić i lądowań w akrobacjach typu salto.
Wnioski. Czynniki biomechaniczne odgrywają istotną rolę w zwiększonym ryzyku kontuzji w zakresie podstawowych ruchów w gimnastyce na podłodze. Z badań wynika, że dogłębne poznanie biomechaniki tych ruchów może pomóc zawodnikom i trenerom w określeniu bezpieczniejszych technik oraz opracowaniu programów treningowych zmniejszających prawdopodobieństwo urazu. Wśród zaleceń znajduje się priorytetyzacja treningu biomechanicznego oraz właściwych technik lądowania, aby ograniczyć przeciążenia w kluczowych stawach. Konieczne są dalsze badania mające na celu doskonalenie analiz biomechanicznych i poszukiwanie bardziej skutecznych strategii zapobiegania kontuzjom, co pozwoli zwiększyć bezpieczeństwo w gimnastyce na podłodze.
Słowa kluczowe
biomechanika gimnastyki na podłodze, kluczowe ruchy, ryzyko urazu, analiza systematyczna, przegląd, zapobieganie urazom
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Funkcje ręki w odpowiedzi na zaprojektowany program terapii zajęciowej u dzieci z cukrzycą młodzieńczą

Fatma M. Abd El Aziz, Nanees E. Mohamed, Ola A. Taha, Gehan H. El-Meniawy

Fatma M. Abd El Aziz, Nanees E. Mohamed, Ola A. Taha, Gehan H. El-Meniawy – Hand functions in response to a designed occupational therapy program in juvenile diabetes mellitus –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 306-312

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D6TB3

Streszczenie
Cel. Badanie miało na celu zweryfikowanie wpływu programu terapii zajęciowej na siłę chwytu dłoni, siłę chwytu szczypcowego i sprawność manualną u dzieci z cukrzycą typu 1.
Metody. W badaniu wzięło udział 60 dzieci z cukrzycą typu 1, w tym 31 dziewczynek i 29 chłopców w wieku od 6 do 8 lat. Uczestnicy zostali losowo podzieleni na dwie grupy równej wielkości. Grupa A była poddana tradycyjnemu programowi fizjoterapii, natomiast grupa B realizowała ten sam program fizjoterapii, uzupełniony o zaprojektowany program terapii zajęciowej. Wszyscy uczestnicy przeszli badania laboratoryjne w celu oznaczenia poziomu hemoglobiny glikowanej (HbA1c). Siłę chwytu dłoni mierzono za pomocą ręcznego dynamometru JAMAR. Sprawność manualną i siłę chwytu szczypcowego (chwyt czubkowy, trójpalczasty i boczny) oceniano za pomocą drugiej edycji Testu Sprawności Motorycznej Bruininks-Oseretsky oraz mechanicznego miernika siły Baseline Pinch Gauge, odpowiednio, przed i po leczeniu trwającym 3 miesiące, z trzema sesjami tygodniowo.
Wyniki. Po zakończeniu leczenia grupa badana wykazała istotną poprawę sprawności manualnej oraz siły chwytu dłoni i chwytu szczypcowego w porównaniu z poziomami wyjściowymi (p < 0,01). Ponadto, porównania między grupą badaną a kontrolną po zakończeniu leczenia wykazały istotne różnice na korzyść grupy badanej w zakresie sprawności manualnej, siły chwytu dłoni i chwytu szczypcowego (p < 0,001). Obie grupy wykazały również znaczną redukcję poziomów HbA1c po leczeniu w porównaniu z pomiarami wyjściowymi (p < 0,001).
Wnioski. Zaprojektowany program terapii zajęciowej może poprawiać funkcje ręki u dzieci z cukrzycą typu 1.
Słowa kluczowe
cukrzyca, funkcje ręki, sprawność manualna, terapia zajęciowa, rehabilitacja, chwyt szczypcowy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń relaksacyjnych Mitchella i ćwiczeń rozciągających na zespół napięcia przedmiesiączkowego u dziewcząt w wieku dojrzewania

Karthika Ramalingam, Kamalakannan M, Karthikeyan S, Srikanth V, Suriya Nedunchezhiyan, Bharathi Ravichandran, Geetha Priya Vadamalai

Karthika Ramalingam et al. – Impact of Mitchell relaxation and stretching exercises on premenstrual syndrome in adolescent girls –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 302-305

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DB9WY

Streszczenie
Wprowadzenie. Celem niniejszego badania jest porównanie efektów ćwiczeń relaksacyjnych Mitchella i ćwiczeń rozciągających u dziewcząt w wieku dojrzewania. W badaniu wzięły udział dziewięćdziesiąt cztery nastolatki. Zespół napięcia przedmiesiączkowego to zaburzenie psychologiczne i fizjologiczne związane ze stresem, które rozpoczyna się na siedem do dziesięciu dni przed menstruacją i ustępuje po jej rozpoczęciu. Objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego obejmują bóle głowy, tkliwość piersi, wzdęcia, częste oddawanie moczu, niską energię i inne dolegliwości.
Materiał i metody. W badaniu uczestniczyły uczennice szkół średnich prowadzonych przez rząd w dystryktach Thiruvallur, Kancheepuram i Chennai. Do badania włączono uczennice w wieku 13–14 lat, które zgłaszały objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Wszystkie uczestniczki wykonywały ćwiczenia rozciągające oraz ćwiczenia relaksacyjne Mitchella przez 12 tygodni. W celu określenia poprawy po 12 tygodniach interwencji zastosowano sparowany test t. Wszystkie dane przeanalizowano za pomocą kwestionariusza zespołu napięcia przedmiesiączkowego.
Wyniki. Po 12 tygodniach interwencji zaobserwowano istotną poprawę w zakresie zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Wyniki testów przeprowadzonych przed i po interwencji wykazały, że ćwiczenia rozciągające oraz ćwiczenia relaksacyjne Mitchella znacząco zmniejszyły objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego w grupie eksperymentalnej.
Wnioski. Niniejsze badanie wskazuje, że ćwiczenia rozciągające oraz ćwiczenia relaksacyjne Mitchella znacząco poprawiają objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego u nastolatek.
Słowa kluczowe
zespół napięcia przedmiesiączkowego, ćwiczenia rozciągające, ćwiczenia relaksacyjne Mitchella, kwestionariusz zespołu napięcia przedmiesiączkowego
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Tai Chi spotyka się z technologią. Wpływ wirtualnych ćwiczeń Tai Chi na ryzyko upadków u osób starszych

Andi Suwasti, Husnul Mubarak, Yose Waluyo, Nuralam Sam, Nilla Mayasari, Andi Alfian Zainuddin

Andi Suwasti, Husnul Mubarak, Yose Waluyo, Nuralam Sam, Nilla Mayasari, Andi Alfian Zainuddin – Tai Chi meets technology. The impact of Tai Chi virtual reality exergames on fall risk in the elderly –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 296-301

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D7OAV

Streszczenie
Upadki stanowią poważny problem zdrowia publicznego w populacji osób starszych. Celem niniejszego badania było zbadanie wpływu wirtualnych ćwiczeń (exergames) na ryzyko upadków wśród osób starszych. Badanie zostało przeprowadzone z wykorzystaniem projektu randomizowanej próby kontrolowanej i objęło 40 starszych uczestników. W procedurach badawczych uwzględniono wywiady, badania fizykalne, ocenę w Skali Równowagi Berga (BBS) oraz test Timed Up and Go (TUG). Grupa eksperymentalna otrzymała indywidualne instruktaże Tai Chi wspomagane wirtualną rzeczywistością, natomiast grupa kontrolna uczestniczyła w konwencjonalnych ćwiczeniach Tai Chi. Następnie w 6. tygodniu ponownie oceniono wyniki BBS i TUG. Ćwiczenia Tai Chi prowadzone przy użyciu wirtualnych exergames doprowadziły do istotnego wzrostu punktacji BBS – mediana wzrosła z 52,5 do 56 (p < 0,001). Znaczącą poprawę odnotowano również w teście TUG w grupie Tai Chi z wirtualną rzeczywistością, gdzie mediana spadła z 8 do 7 (p = 0,002). Grupa kontrolna, ćwicząca konwencjonalne Tai Chi, również wykazała istotny wzrost wyników w BBS, z medianą rosnącą z 53 do 56 (p < 0,001). Wyniki testu TUG w grupie konwencjonalnego Tai Chi również poprawiły się w sposób istotny – mediana spadła z 8 do 6,5 (p = 0,002). Nie stwierdzono istotnych różnic w wynikach BBS (p = 0,741) ani TUG (p = 0,415). Zarówno wirtualne exergames, jak i tradycyjne Tai Chi okazały się skuteczne w poprawie równowagi i zmniejszeniu ryzyka upadków u osób starszych.
Słowa kluczowe
virtual reality, exergame, tai chi, risk of falling, berg balance scale
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena wpływu uprawiania strzelectwa sportowego na stan funkcjonalny kończyn górnych

Adam Stręciwilk, Robert Irzmański, Małgorzata Kilon

Adam Stręciwilk, Robert Irzmański, Małgorzata Kilon – Assessment of the impact of sport shooting on the functional status of the upper limbs –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 289-295

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DBCZ8

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena wpływu treningów strzeleckich na siłę uścisku ręki oraz zakresy ruchu w stawach kończyn górnych.
Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło 55 osób w wieku od 16 do 70 lat (38,23 ± 13,51) czynnie uprawiających strzelectwo sportowe. Ze względu na długość uprawiania tej dyscypliny przydzielono ich do dwóch grup. W grupie badanej było 23 sportowców ze stażem ≥ 4 lata, a w grupie kontrolnej 32, ze stażem < 4 lata. W badaniu wykorzystano autorską ankietę, a w celu oceny stanu funkcjonalnego kończyn górnych przeprowadzono pomiar siły ścisku ręki (HGS-Hand grip strength) oraz pomiar zakresu ruchu (ROM) w stawach ramiennych. Normalność rozkładów weryfikowano testem Shapiro-Wilka, a do porównania zmiennych między grupami zastosowano test U Manna-Whitneya. Za poziom istotności przyjęto p < 0,05.
Wyniki. W GB średni HGS dla obu rąk wynosił 53.65 ± 11.17, a w GK 53.33 ± 8.89 (p > 0,05). ROM w stawie ramiennym w obu grupach nie wykazywał różnic na poziomie istotności statystycznej (p > 0,05). W obu grupach płeć miała wpływ na HGS na poziomie istotności statystycznej (𝑝 < 0,001). W GB (r = 0,183) i GK (r = 0,355) nie odnotowano wpływu wieku na HGS, dla obu grup r = 0,245, p > 0,05.
Wnioski. Staż treningów strzelectwa sportowego nie miał wpływu na HGS i ROM w stawie ramiennym. Kobiety osiągały słabsze wyniki w HGS. Wiek nie miał wpływu na HGS.
Słowa kluczowe
strzelectwo sportowe, siła uścisku ręki, zakres ruchu, stan funkcjonalny kończyn górnych
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4 … 170