Tag: Kamalakannan.M

Wpływ techniki aktywnego uwalniania w połączeniu z ćwiczeniami wzmacniającymi na funkcję barku i pozycję łopatki w zespole skrzyżowania górnego

Sridivyadharshini S R, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Bharathi Krishnan K, Bharathi Ravichandran

Sridivyadharshini S R, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Bharathi Krishnan K, Bharathi Ravichandran – Exploring the impact of active release technique combined with strengthening exercises on shoulder function and scapular position in upper cross syndrome –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 249-254

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D191MJQ

Streszczenie
Celem niniejszego badania była ocena wpływu techniki aktywnego uwalniania w połączeniu z ćwiczeniami wzmacniającymi na funkcję barku (ocenianą za pomocą skali SPADI) oraz pozycję łopatki (mierzoną suwmiarką) u osób z zespołem skrzyżowania górnego. W badaniu eksperymentalnym przeprowadzonym w SMCH wzięło udział 70 uczestników w wieku 30–50 lat, wybranych na podstawie kryteriów włączenia i wyłączenia. Od wszystkich osób przed rozpoczęciem badania uzyskano pisemną, świadomą zgodę. Protokół i procedury badania zostały wyjaśnione uczestnikom przed wyrażeniem zgody. Uczestnicy zostali przydzieleni do dwóch grup metodą wygodnego doboru: grupy ART z ćwiczeniami wzmacniającymi oraz grupy konwencjonalnej. Obie grupy realizowały 30-minutowy program ćwiczeń. W badaniu zastosowano standardowe miary efektów, w tym skalę SPADI do oceny funkcji barku oraz pomiar pozycji łopatki za pomocą suwmiarki. Przeanalizowano wartości przed i po interwencji. Wyniki sugerują, że grupa ART z ćwiczeniami wzmacniającymi osiągnęła istotnie lepszą poprawę w porównaniu z grupą konwencjonalną (p < 0,0001), co potwierdza przewagę w zmianie pozycji łopatki i poprawie funkcji barku. Grupa stosująca technikę aktywnego uwalniania uzyskała lepsze wyniki. Według tego badania, technika ART w połączeniu z ćwiczeniami wzmacniającymi jest skuteczniejsza w poprawie funkcji barku i pozycji łopatki u osób z zespołem skrzyżowania górnego.
Słowa kluczowe
technika aktywnego uwalniania, ćwiczenia wzmacniające, zespół skrzyżowania górnego, funkcja barku, pozycja łopatki
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie skuteczności technik Hoffmana i Oketani w leczeniu brodawek wklęsłych dla poprawy efektów karmienia piersią

Nithyadarshini Nadar, Senthilkumar S, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Priyadharshini V, Thiagarajan D

 

Nithyadarshini Nadar et al. – Comparing the effectiveness of Hoffman and Oketani techniques in managing inverted nipples for improved breastfeeding outcomes –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 150-155

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D196QEQ

Streszczenie
Wprowadzenie. Wklęsłe brodawki mogą utrudniać karmienie piersią, prowadząc do problemów takich jak nieprawidłowe przystawienie dziecka, ból brodawek i zmniejszony transfer mleka, co może zniechęcać matki do kontynuowania karmienia. Skuteczne i nieinwazyjne interwencje są niezbędne dla wsparcia pomyślnego karmienia piersią. W badaniu porównano techniki Hoffmana i Oketani w leczeniu wklęsłych brodawek u matek po porodzie.
Metody. Badanie eksperymentalne objęło 90 kobiet w ciąży (32–36 tydzień) z klinicznie rozpoznanymi wklęsłymi brodawkami, leczonych w Saveetha Medical College and Hospital. Uczestniczki zostały losowo przydzielone do grupy A (technika Oketani, n = 45) lub grupy B (ćwiczenia Hoffmana, n = 45). Interwencje prowadzono dwa razy dziennie przez 30 minut przez sześć tygodni. Wskaźnikami efektów były wynik LATCH dla skuteczności karmienia, długość brodawki mierzona suwmiarką oraz ból brodawki oceniany za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS). Dane zbierano przed i po interwencji, aby ocenić poprawę wyników karmienia piersią.
Wyniki. Technika Oketani wykazała istotną przewagę nad ćwiczeniami Hoffmana, z wyższymi wartościami wskaźnika LATCH po interwencji (8,57 ± 0,93 vs. 6,40 ± 0,50; p = 0,0001), większym wydłużeniem brodawki (5,00 ± 1,05 vs. 4,21 ± 0,32; p = 0,0001) oraz większą redukcją bólu brodawki ocenianego w skali VAS (3,49 ± 1,04 vs. 4,62 ± 0,91; p = 0,0001).
Wnioski. Technika Oketani jest skuteczniejszą metodą leczenia brodawek wklęsłych, przynoszącą istotne korzyści w postaci zmniejszenia bólu, poprawy jakości przystawienia oraz wydłużenia brodawki. Jej nieinwazyjność, prostota i niskie koszty czynią ją cennym elementem programów opieki przedporodowej i poporodowej ukierunkowanych na promocję sukcesu karmienia piersią.
Słowa kluczowe
karmienie piersią, brodawka wklęsła, technika Hoffmana, technika Oketani, ból brodawki, opieka poporodowa
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ treningu plyometrycznego u osób z jednostronną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Prasanna Kumar R, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Hariharan J, Supriya P, Priyanga Seemathan, Dinesh S

 

Prasanna Kumar R et al.– Effect of plyometric training in unilateral knee osteoarthritis –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 100-103

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19PD06

Streszczenie
Wprowadzenie. Choroba zwyrodnieniowa stawów to schorzenie o charakterze degeneracyjnym, które rozpoczyna się od pojawienia się bólu i stopniowo prowadzi do ograniczenia funkcji ruchowych i codziennej aktywności. Jest to złożone, postępujące zaburzenie skutkujące utratą chrząstki stawowej, zwężeniem szpary stawowej, bólem, utratą funkcji oraz niepełnosprawnością fizyczną, co powoduje pogorszenie jakości życia. Trening plyometryczny może być skuteczny w poprawie czucia stawowego, równowagi i właściwości nerwowo-mięśniowych, co sprzyja lepszej propriocepcji, kinestezji i wydolności mięśniowej.
Materiał i metody. Do badania włączono 104 osoby z jednostronną chorobą zwyrodnieniową kolana. Kryteriami wykluczenia były: reumatoidalne zapalenie stawów, poliartretyzm, inne dolegliwości stawowe, ogólnoustrojowe choroby zapalne, wcześniejsze endoprotezoplastyki kolan lub podanie dostawowych zastrzyków z kortykosteroidów w ciągu ostatnich 12 tygodni. Uczestnicy zostali podzieleni na dwie grupy po 52 osoby: grupa kontrolna (ćwiczenia konwencjonalne) oraz grupa eksperymentalna (trening plyometryczny wraz z ćwiczeniami konwencjonalnymi) przez 4 tygodnie. Przed i po interwencji wykonano ocenę za pomocą skali KOOS, służącej do oceny bólu, codziennej aktywności oraz jakości życia.
Wyniki. Porównano wyniki po zakończeniu interwencji w obu grupach, aby określić różnicę w poprawie uzyskanej w wyniku zastosowanych programów. Analiza danych wykazała, że grupa eksperymentalna osiągnęła większą poprawę w komponentach skali KOOS w porównaniu do grupy kontrolnej, która otrzymywała jedynie leczenie konwencjonalne.
Wnioski. Stwierdzono, że trening plyometryczny jest skuteczną interwencją w poprawie bólu i funkcji u osób z jednostronną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.
Słowa kluczowe
ćwiczenia konwencjonalne, skala KOOS, choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, ćwiczenia plyometryczne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie przezskórnej stymulacji nerwu piszczelowego z przezskórną elektryczną stymulacją nerwów w zakresie bólu i jakości życia w pierwotnym bolesnym miesiączkowaniu

Yuktha N, Kamalakannan M, Bharathi Ravichandran, Tamilselvan Ravichandran, Srikanth V, Praveen Vasanthan Murugan

 

Yuktha N, Kamalakannan M, Bharathi Ravichandran, Tamilselvan Ravichandran, Srikanth V, Praveen Vasanthan Murugan – Comparison of transcutaneous tibial nerve stimulation and transcutaneous electrical nerve stimulation on pain and quality of life in primary dysmenorrhea –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 43-52

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19CE53

Streszczenie
Wprowadzenie. Bolesne miesiączkowanie, charakteryzujące się bolesnymi skurczami menstruacyjnymi, dotyka znaczącego odsetka młodych kobiet, powodując znaczny dyskomfort i zakłócenia w codziennym funkcjonowaniu. Wyróżnia się pierwotne bolesne miesiączkowanie, niezwiązane z żadnymi chorobami ginekologicznymi, oraz wtórne, związane z rozpoznawalnymi patologiami miednicy. Pierwotne bolesne miesiączkowanie wynika zazwyczaj ze skurczów macicy wywoływanych przez prostaglandyny i może znacząco wpływać na jakość życia (QoL) osób nią dotkniętych.
Cel. Celem niniejszego badania jest porównanie skuteczności przezskórnej stymulacji nerwu piszczelowego (TTNS) i przezskórnej elektrycznej stymulacji nerwów (TENS) w zmniejszaniu bólu i poprawie jakości życia u młodych kobiet z pierwotnym bolesnym miesiączkowaniem.
Metoda. Badanie dwunastotygodniowe objęło 80 uczestniczek w wieku 18–25 lat z rozpoznanym pierwotnym bolesnym miesiączkowaniem, bez patologii miednicy. Uczestniczki zostały podzielone na dwie grupy, którym odpowiednio zastosowano TENS lub TTNS. Wskaźnikami oceny efektów były skala NPRS oraz Kwestionariusz Dolegliwości Menstruacyjnych, służące do oceny bólu i jakości życia przed i po interwencji.
Wyniki. Badanie wykazało istotne statystycznie zmniejszenie natężenia bólu (p < 0,0001) oraz poprawę jakości życia (p < 0,0001) po zakończeniu interwencji, co potwierdza skuteczność obu metod.
Wnioski. Badanie dostarcza dowodów na skuteczność TENS i TTNS w leczeniu objawów pierwotnego bolesnego miesiączkowania. Zaobserwowana redukcja bólu i poprawa jakości życia wskazują na potencjał tych interwencji jako wartościowych elementów terapii tej dolegliwości.
Słowa kluczowe
TENS, TTNS, pierwotne bolesne miesiączkowanie, redukcja bólu, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rehabilitacja oparta na grach w leczeniu kokcygodynii u wieloródek w okresie poporodowym

Geethapriya Vadamalai, Senthilkumar S, Karthika Ramalingam, Kamalakannan M, Tamilselvi S, Bharathi Ravichandran, Rakesh K C

 

Geethapriya Vadamalai st al – Game based rehabilitation in treating coccydynia among multiparous postpartum women –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 421-426

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E129S4

Streszczenie
Wprowadzenie i potrzeba badania. Kokcygodynia to schorzenie powodujące ból w okolicy kości guzicznej. Kobiety są pięciokrotnie bardziej narażone na wystąpienie kokcygodynii niż mężczyźni. Najczęstsze przypadki notowane są w trakcie lub po ciąży i porodzie, a także u matek karmiących. Celem badania było leczenie kokcygodynii u wieloródek za pomocą programu rehabilitacyjnego opartego na grach, uzupełnionego o ćwiczenia poporodowe i zalecenia ergonomiczne.
Metody. W badaniu wzięło udział 29 kobiet w wieku 25–35 lat z kliniczną diagnozą kokcygodynii w okresie poporodowym. Przeprowadzono indywidualne badania oraz zebrano dane demograficzne. Uczestniczkom wyjaśniono procedurę badania i uzyskano świadomą zgodę przed jego rozpoczęciem. Zaplanowano 4-tygodniowy program rehabilitacyjny, po 4 sesje tygodniowo, łącznie 16 sesji. Sesje obejmowały terapię opartą na grach, rehabilitację miednicy, ćwiczenia poporodowe oraz edukację ergonomiczną. Do oceny bólu, stanu psychicznego i funkcji mięśni dna miednicy wykorzystano skalę NPRS, skalę depresji poporodowej Edynburską (EPDS) oraz elektromiografię (EMG).
Wyniki. Średnie wartości subiektywne w skali NPRS i EPDS wynosiły odpowiednio 7 i 14 przed interwencją oraz spadły do 2 i 7 po interwencji, co wskazuje na istotną poprawę w zakresie bólu i zdrowia psychicznego. Odnotowano również poprawę w zakresie relaksacji mięśni dna miednicy, ocenianą za pomocą EMG.
Wnioski. Kokcygodynia w okresie poporodowym wymaga interwencji oraz programów profilaktycznych, które uwzględniają ból, zaburzenia psychiczne i dysfunkcje mięśni. Badanie wykazuje, że rehabilitacja oparta na grach poprawia relaksację mięśni dna miednicy, zmniejsza ból i łagodzi objawy depresyjne u wieloródek w okresie poporodowym.
Słowa kluczowe
przerost mięśni dna miednicy, elektromiografia, ćwiczenia poporodowe, interwencja fizjoterapeutyczna, laktacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność techniki uwalniania pozycyjnego versus techniki hamowania mięśnia podpotylicznego w redukcji natężenia bólu i poprawie zakresu ruchu u osób z bólem głowy pochodzenia szyjnego

Menisha A, Kamalakannan M, Bharathi Ravichandran, Tamilselvan Ravichandran, Sushil Bella Amali J, Siyam Ganesh S

 

Menisha A, Kamalakannan M, Bharathi Ravichandran, Tamilselvan Ravichandran, Sushil Bella Amali J, Siyam Ganesh S – Effect of positional release technique versus suboccipital muscle inhibition technique in reducing pain intensity and improving range of motion in subjects with cervicogenic headache –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 338-344

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1G75C

Streszczenie
Wprowadzenie. Jednostronny dyskomfort szyi wynikający z tkanek miękkich lub struktur kostnych jest objawem bólu głowy pochodzenia szyjnego (CGH). Ten powszechny typ bólu głowy zwykle zaczyna się od przemieszczenia szyi i ma charakter przewlekły oraz nawrotowy. Zazwyczaj towarzyszy mu ograniczenie zakresu ruchu szyi (ROM). Może być mylony z napięciowym bólem głowy lub innymi typowymi postaciami bólu głowy. Bóle głowy pochodzenia szyjnego to rzadkie, przewlekłe bóle, które najczęściej występują u osób w wieku 30–44 lat. Zgodnie z różnymi badaniami, częstość występowania wśród osób cierpiących na bóle głowy wynosi od 0,4% do 4%, w zależności od przyjętych kryteriów diagnostycznych. Dotyczy w podobnym stopniu kobiet i mężczyzn. Celem badania była ocena skuteczności techniki uwalniania pozycyjnego i techniki hamowania mięśnia podpotylicznego w redukcji bólu i poprawie zakresu ruchu.
Cel. Celem badania jest ocena skuteczności techniki uwalniania pozycyjnego (PRT) i techniki hamowania mięśnia podpotylicznego (SMI) w redukcji natężenia bólu i poprawie zakresu ruchu u osób z bólem głowy pochodzenia szyjnego (CGH).
Metoda. Zgodnie z kryteriami Międzynarodowej Klasyfikacji Bólów Głowy do badania włączono 50 osób z rozpoznanym bólem głowy pochodzenia szyjnego. Uczestników podzielono losowo na grupę eksperymentalną i kontrolną. Przed rozpoczęciem terapii wykonano pomiary wyjściowe. Grupa eksperymentalna otrzymała terapię PRT i ćwiczenia konwencjonalne, natomiast grupa kontrolna – terapię SMI i ćwiczenia konwencjonalne. Obie grupy były poddawane terapii cztery razy w tygodniu przez sześć tygodni. Wyniki oceniano przed i po leczeniu, stosując skalę NPRS do oceny bólu oraz goniometr do oceny zakresu ruchu szyi. Do analizy danych zastosowano testy t-parowane i t-niezależne.
Wyniki. Wartość NPRS przed terapią w grupie PRT wynosiła 2,4, a w grupie SMI – 3,1. Wartości ROM po terapii w grupie PRT wynosiły 39,2 oraz 37,1, natomiast w grupie SMI – 35,5 oraz 34,4. Technika uwalniania pozycyjnego wykazała większą statystycznie poprawę w porównaniu do techniki hamowania mięśnia podpotylicznego.
Wnioski. Zarówno technika hamowania mięśnia podpotylicznego, jak i technika uwalniania pozycyjnego są skuteczne w redukcji objawów bólu głowy oraz poprawie zakresu ruchu u osób z bólem głowy pochodzenia szyjnego. Technika uwalniania pozycyjnego zapewnia jednak dodatkowe korzyści w zakresie poprawy ROM i jakości życia.
Słowa kluczowe
ból głowy pochodzenia szyjnego, redukcja bólu, technika uwalniania pozycyjnego, technika hamowania mięśnia podpotylicznego
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek między zakresem rotacji zewnętrznej barku a wynikami Testu Równowagi Y u młodych zawodników krykieta

Karthika Ramalingam, Kamalakannan M,Karthik Tamildasan, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Priyadharshini V, Thiagarajan D, Delphin Kavya D

Karthika Ramalingam et al. – Exploring the link between shoulder external rotation range and Y-Balance Test performance in young cricketers –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 313-316

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1LTAJ

Streszczenie
Cel. Celem badania jest ocena związku między zakresem rotacji zewnętrznej barku (ER ROM) a wynikami Testu Równowagi Y u młodych zawodników krykieta. W szczególności badanie ma na celu sprawdzenie, czy większy zakres rotacji zewnętrznej barku wiąże się z lepszą równowagą dynamiczną, co ma kluczowe znaczenie w grze w krykieta, zwłaszcza w takich ruchach jak rzucanie i bowling. Badanie ma dostarczyć informacji, które mogą wspomóc strategie treningowe i zapobiegania urazom u młodych sportowców.
Metody. Do badania zakwalifikowano 50 zawodników na podstawie określonych kryteriów włączenia i wykluczenia. Aktywny zakres rotacji zewnętrznej barku po stronie dominującej mierzono za pomocą goniometru. Uczestnicy wykonali trzy kierunkowe ruchy w Teście Równowagi Y (YBT) z wykorzystaniem oznaczeń na podłodze, bez zastosowania instrumentów.
Wyniki. Badanie analizowało związek między wynikami Testu Równowagi Y (YBT) a zakresem rotacji zewnętrznej barku (ROM) u młodych zawodników krykieta. Średnia wartość komponentu przyśrodkowego YBT wyniosła 80,42, przy słabej dodatniej korelacji (r = 0,048, p = 0,82). Komponent superoboczny miał średnią 59,18 i słabą ujemną korelację (r = −0,284, p = 0,16). Komponent inferoboczny wykazał umiarkowaną ujemną korelację (r = −0,365, p = 0,073), przy średniej 74,98. Średnia wartość zakresu rotacji zewnętrznej barku wyniosła 88,12, jednak nie stwierdzono istotnych korelacji.
Wnioski. Spośród trzech komponentów YBT jedynie komponent przyśrodkowy wykazuje dodatnią korelację z rotacją zewnętrzną barku zarówno po stronie dominującej, jak i niedominującej. Natomiast komponenty superoboczny i inferoboczny wykazują korelację ujemną.
Słowa kluczowe
rotacja zewnętrzna barku, zakres ruchu (ROM), goniometr, test równowagi Y
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność rozciągania i wzmacniania prostowników szyi w zespole szyi rowerzysty. Randomizowane badanie kontrolowane z wykorzystaniem Kinovea i NPRS

Nirmal Khanna R, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Priyadharshini V, Thiagarajan D, Durga N, Delphin Kavya D

 

Nirmal Khanna R et al. – Effectiveness of neck extensor stretching and strengthening in cyclist neck syndrome: a randomized controlled study utilizing Kinovea and NPRS –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 238-244

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1150

Streszczenie
Wprowadzenie. Zespół szyi rowerzysty to stan charakteryzujący się zmęczeniem i niewydolnością mięśni szyi w utrzymaniu głowy, spowodowany długotrwałą jazdą na rowerze w niewłaściwej pozycji. Powtarzające się przeciążenia prostowników szyi często prowadzą do ograniczenia zakresu ruchu, bólu i obniżenia wydolności funkcjonalnej.
Cel badania. Ocena skuteczności ćwiczeń rozciągających i wzmacniających prostowniki szyi w redukcji objawów zespołu szyi rowerzysty, poprawie zakresu ruchu oraz ogólnej funkcjonalności odcinka szyjnego.
Materiał i metody. Do badania losowo zakwalifikowano 50 osób z rozpoznanym zespołem szyi rowerzysty. Kryteriami włączenia były wiek 20–50 lat, jazda na rowerze co najmniej pięć razy w tygodniu oraz pokonywanie minimum 75 km w jednym treningu. Kryteria wykluczenia obejmowały przebyte operacje szyi, pourazowy ból szyi, niestabilność kręgosłupa, choroby reumatologiczne oraz niedawne interwencje w obrębie szyi. Uczestników podzielono na dwie grupy po 25 osób: grupa A otrzymała leczenie konwencjonalne oraz dodatkowo ćwiczenia rozciągające i oporowe prostowników szyi, natomiast grupa B jedynie leczenie konwencjonalne. Przed interwencją oceniano poziom bólu (Numerical Pain Rating Scale – NPRS) oraz zakres ruchu w zgięciu i wyproście szyi (ROM) przy użyciu oprogramowania Kinovea. Interwencja trwała 4 tygodnie i obejmowała 4 serie po 15 powtórzeń, 3 razy w tygodniu.
Wyniki. Średni wynik NPRS po leczeniu w grupie A wyniósł 2,16, natomiast w grupie B – 5,2. ROM w zgięciu i wyproście w grupie A wyniósł odpowiednio 67,04 i 53,4, natomiast w grupie B – 46 i 47,4. Wyniki wskazują, że interwencja zastosowana w grupie A była skuteczniejsza w redukcji bólu i poprawie funkcji szyi.
Wniosek. Badanie potwierdziło, że rozciąganie i wzmacnianie prostowników szyi istotnie poprawia funkcję odcinka szyjnego oraz łagodzi objawy zespołu szyi rowerzysty.
Słowa kluczowe
zespół szyi, rozciąganie prostowników, trening oporowy, zakres ruchu
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność techniki Mulligana „MWM” w porównaniu z techniką Spencera w poprawie sprawności funkcjonalnej u osób z zespołem zamrożonego barku (capsulitis adhaesiva stawu ramiennego)

Nirmal Khanna R, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Priyadharshini V, Thiagarajan D, Durga N, Delphin Kavya D

 

Nirmal Khanna R et al. – Effectiveness of Mulligan “MWM” versus Spencer technique on functional ability in subjects with adhesive capsulitis of the shoulder joint –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 54-59

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19F64U

Streszczenie
Wprowadzenie. Zespół zamrożonego barku, znany również jako capsulitis adhaesiva, charakteryzuje się bólem i postępującą utratą czynnego oraz biernego zakresu ruchu w stawie ramiennym, spowodowaną przykurczem torebki stawowej i włóknieniem. Technika Spencera koncentruje się na mobilizacji stawu ramiennego i stawu łopatkowo-żebrowego. Technika Mulligana łączy aktywny ruch z bierną mobilizacją towarzyszącą w celu uzyskania bezbolesnego zakresu ruchu poprzez przywrócenie ograniczonego ślizgu towarzyszącego.
Cel. Ocena skuteczności techniki Mulligana „MWM” w porównaniu z techniką Spencera u pacjentów z capsulitis adhaesiva stawu ramiennego przy użyciu pomiarów zakresu ruchu (ROM) oraz wskaźnika bólu i niesprawności barku (SPADI).
Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano 40 osób spełniających kryteria włączenia i wykluczenia. Przed rozpoczęciem badania dokładnie wyjaśniono procedurę i uzyskano świadomą zgodę. Wartości przed i po interwencji oceniano przy użyciu pomiaru ROM i skali SPADI. Uczestników podzielono na dwie grupy: technika Mulligana „MWM” z ćwiczeniami (n = 20) oraz technika Spencera z ćwiczeniami (n = 20). Obie grupy wykonywały krążenia ramion, wahadłowe rozciąganie, rozciąganie z ręcznikiem, ćwiczenia z kijem, wspinaczkę po ścianie oraz rozciąganie górnej części ciała trzy razy w tygodniu przez sześć tygodni (2 serie po 10 powtórzeń z 10-sekundowym przytrzymaniem).
Wyniki. Dane poddano analizie statystycznej z użyciem testu t dla prób niezależnych. Grupa stosująca technikę Mulligana „MWM” wykazała istotnie większą poprawę (p < 0,01) w zakresie redukcji bólu i poprawy sprawności funkcjonalnej w porównaniu z techniką Spencera, co potwierdzają wyniki ROM i SPADI.
Wnioski. Technika Mulligana „MWM” w połączeniu z ćwiczeniami jest skuteczniejsza niż technika Spencera w zmniejszaniu bólu i poprawie sprawności funkcjonalnej u osób z capsulitis adhaesiva stawu ramiennego.

Słowa kluczowe
capsulitis adhaesiva, zakres ruchu, spadi, technika mulligana „mwm”, technika spencera

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność ćwiczeń stabilizujących obręcz biodrowo-miedniczną w porównaniu z konwencjonalnymi ćwiczeniami wzmacniającymi w elektromiograficznej ocenie aktywacji mięśnia obłego przyśrodkowego uda u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Nevatha S, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Priyadarshini Babu Rajendra Prasad, Hariharan J, Josyula Snigdha

 

Nevatha S, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Priyadarshini Babu Rajendra Prasad, Hariharan J, Josyula Snigdha – Effectiveness of lumbopelvic hip-core stabilisation exercises versus conventional strengthening exercises on electromyographic analysis of vastus medialis oblique activation in knee osteoarthritis –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 23-27

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19CE52

Streszczenie
Wprowadzenie. Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (OA) to powszechna i wyniszczająca dolegliwość, szczególnie dotycząca przedziału przyśrodkowego stawu udowo-piszczelowego. Prowadzi do bólu, sztywności oraz ograniczeń funkcjonalnych. Terapia ruchem, w tym wzmacnianie mięśni, stanowi podstawową metodę zachowawczego leczenia objawów OA. Mięsień obły przyśrodkowy uda (vastus medialis oblique, VMO) odgrywa kluczową rolę w stabilizacji rzepki, a jego dysfunkcja często wiąże się z chorobą zwyrodnieniową kolana, przyczyniając się do zaburzeń mechaniki stawu i zwiększonego bólu. Ćwiczenia stabilizujące obręcz biodrowo-miedniczną koncentrują się na poprawie kontroli ruchów tułowia i miednicy, co może wpływać na ustawienie kończyny dolnej i zmniejszać obciążenie stawu kolanowego. Konwencjonalne ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy skupiają się głównie na prostownikach kolana, z naciskiem na poprawę funkcji VMO.
Cel. Celem badania było określenie, który rodzaj ćwiczeń skuteczniej wpływa na aktywację VMO, poprawę stabilności kolana i optymalizację efektów rehabilitacji.
Materiał i metody. Na podstawie kryteriów włączenia i wykluczenia do badania zakwalifikowano 104 osoby z rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, rekrutowane z Saveetha Hospital. Każda grupa wykonywała pięć sesji ćwiczeń tygodniowo przez cztery tygodnie. Do oceny wzorców aktywacji mięśni zastosowano elektromiografię powierzchniową (EMG), aby ustalić, która interwencja skuteczniej zwiększa aktywację VMO.
Wyniki. Średnia wartość po interwencji w grupie eksperymentalnej wyniosła 60,29, natomiast w grupie kontrolnej – 48,15 (p < 0,0001). Różnica między grupami była istotna statystycznie.
Wnioski. Badanie potwierdza, że ćwiczenia stabilizujące obręcz biodrowo-miedniczną są skuteczniejsze niż konwencjonalne ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy w zwiększaniu aktywacji VMO, poprawie stabilności kolana i wspomaganiu procesu rehabilitacji u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.

Słowa kluczowe
choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, mięsień obły przyśrodkowy uda, stabilizacja obręczy biodrowo-miednicznej, konwencjonalne wzmacnianie, elektromiografia powierzchniowa

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3