Streszczenie

Celem niniejszego badania była analiza różnic w wydolności fizycznej profesjonalnych piłkarzy w zależności od zajmowanej pozycji: bramkarza, obrońcy, pomocnika i napastnika. Tłem badania jest potrzeba dostarczenia sztabowi szkoleniowemu wiedzy na temat specyficznych wymagań fizycznych poszczególnych pozycji, co pozwala optymalizować programy treningowe i strategie meczowe. Zastosowano ilościowe podejście o charakterze opisowo-porównawczym. W badaniu wzięło udział 11 profesjonalnych zawodników klubów Liga 1 Indonezji, pogrupowanych według głównych pozycji. Pomiary obejmowały ocenę VO₂ max (test yoyo) oraz analizę wydolności piłkarskiej (Catapult One). Wyniki analizy wykazały funkcjonalnie istotne różnice w cechach fizycznych zawodników zależnie od pozycji. Pomocnicy uzyskali najwyższe wyniki: VO₂ max 62,35 ml/kg/min, intensywność 200,07 m/min i prędkość maksymalną 20,22 m/s, podkreślając swoją rolę motoru gry. Obrońcy pokonali największy dystans (7 611,68 m) w czasie 96,84 minuty, co świadczy o wysokiej stabilności i wytrzymałości. Napastnicy dominowali w zakresie sprintu (B5: 164,67 m; B6: 115,89 m) i prędkości (12,22 m/s), odpowiadając wymogom gry ofensywnej. Bramkarze wykazali najniższą intensywność (VO₂ max: 56,18 ml/kg/min; dystans: 5 708,76 m), ale odnotowali wysoką prędkość reakcji (10,52 m/s). Wyniki te potwierdzają znaczenie treningu i analizy wydolnościowej ukierunkowanych na pozycję dla efektywności taktycznej i optymalizacji wydolności.

Słowa kluczowe

wydolność specyficzna dla pozycji, profesjonalny futbol, sprawność fizyczna, zwinność, VO2max