Michał Dwornik

Shaping ethical attitude of physiotherapist

Magdalena Rusin, Wojciech Kiebzak, Marek Kiljański, Michał Dwornik, Zbigniew Śliwiński

M. Rusin, W. Kiebzak, M. Kiljański, M. Dwornik, Z. Śliwiński – Kształtowanie postawy etycznej fizjoterapeuty. FP 2013; 13(4); 51-56

Abstract

Common behavioural and ethical patterns existing in modern medicine are subject to many social debates in which physiotherapist, alongside ethicists, philosophers and doctors, have their say. All of them express their points of view, which more often than not, coincide. The differences in opinions constitute the consequences of applying deontology in certain professional cases. Forming behavioural patterns in the process of academic studies is a hard and long-lasting task. Further development of ethical attitudes of a physiotherapist will be influenced by work. Even though physiotherapists embark upon their professional paths with already formed attitudes, these will be prone to further changes, both negative and positive, depending on the environment.

Key words:
physiotherapy, ethical stance, humanistic education

Kultura zawodu a kultura osobowa fizjoterapeuty

Wojciech Kiebzak, Magdalena Rusin, Zbigniew Śliwiński, Michał Dwornik, Marek Kiljański

W. Kiebzak, M. Rusin, Z. Śliwiński, M. Dwornik, M. Kiljański – Kultura zawodu a kultura osobowa fizjoterapeuty. FP 2013; 13(4); 44-50

Abstract

The social role of a physiotherapist must not be reduced to displaying instrumental professional knowledge and propriety; it demands from a physiotherapist to employ humane and ethical streak in his or her practice. A physiotherapist, in collaboration with the whole medical team, creates proper conditions for full recovery. Physiotherapists develop professional identity and awareness by furthering their education, raising their professional competence, belonging to physiotherapist associations and building bonds between other representatives of this profession. What influences the level of professionalism of the group and all the same determine the quality of physiotherapeutic services and a proper approach towards the patient are mutual attempt to standardise education, create role models as well as professional culture and ethical values. The aim of this study is to present physiotherapy as a profession, and the physiotherapist both as a professional who has the highest level of professional command to treat the ill and needed, and as a member of the rehabilitation (therapeutic) team – a humanist who treats a patient as a summum bonum of medicine.

Key words:
physiotherapy, professional culture, propriety, ethics, profession

Ocena sEMG aktywności mięśnia prostego brzucha oraz mięśnia wielodzielnego w zależności od sposobu przyjmowania pozycji siedzącej

Wojciech Kiebzak, Michał Dwornik, Justyna Żurawska, Arkadiusz Żurawski

W. Kiebzak, M. Dwornik, J. Żurawska, A. Żurawski – sEMG assessment of the activity of the rectus abdominis and multifidus muscles in different sitting postures. FP 2017; 17(3); 52-62

Streszczenie

Cel. Ocena aktywności mięśni prostego brzucha (RA) i wielodzielnego (MF) podczas przyjmowania swobodnej i aktywnej pozycji siedzącej.
Materiał i metoda. Badaniem objęto 30 osób w wieku 19-23 lat, u których oceniano aktywność mięśni: rectus abdominis (RA) oraz multifidus (MF) w czterech różnych pozycjach siedzących za pomocą powierzchniowego badania elektromiograficznego. Badaniem ankietowym oceniono również stopień trudności przyjęcia poszczególnych pozycji. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej.
Wyniki. Najwyższą wartość napięcia m. RA odnotowano w pozycji skorygowanej z tyłopochyleniem tułowia 2,34, najniższą w pozycji siedzącej swobodnej 1,16. Najwyższą aktywnością m. MF cechowała się pozycja skorygowana z przodopochyleniem tułowia 33,01, najniższą natomiast pozycja swobodna 18,66. Najwięcej osób uznało za łatwą pozycję skorygowaną z przodopochyleniem tułowia tj. 86,67% badanych, oraz swobodną 83,33%. Najtrudniejsza okazała się pozycja skorygowana z tyłopochyleniem tułowia tj. dla 90% badanych. Wyniki w skali T1 wskazują, że obserwacje empiryczne przyjmują rozkład normalny.
Wnioski
1. Pozycja siedząca skorygowana z przesunięciem tułowia do przodu realizuje kliniczne założenia prawidłowego ustawienia ciała w przestrzeni.
2. Pozycja siedząca skorygowana z przesunięciem tułowia do przodu powinna być włączona w powszechny program profilaktyki zespołów przeciążeniowych kręgosłupa.