Streszczenie

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną (ID) często borykają się z wyzwaniami związanymi zarówno z dobrostanem fizycznym, jak i psychicznym. Uznając szeroko znane korzyści jogi w promowaniu ogólnego zdrowia, celem niniejszego badania była ocena wpływu 12-tygodniowego programu jogi na zmienność rytmu serca (HRV), wskaźnik funkcji autonomicznego układu nerwowego, u zdrowych młodych kobiet dorosłych z ID. W badaniu wzięło udział 56 zdrowych młodych kobiet dorosłych z ID, które uczestniczyły w dostosowanym 12-tygodniowym programie jogi. Regularne sesje jogi, dostosowane do ich umiejętności i potrzeb, były zapewniane. HRV mierzono za pomocą elektrokardiografii (EKG) na początku i po zakończeniu interwencji. Grupę kontrolną stanowiły rówieśniczki z ID, które nie uczestniczyły w programie jogi. Po 12-tygodniowej interwencji jogi zaobserwowano znaczące (P < 0,05) obniżenie ciśnienia skurczowego (SBP), ciśnienia rozkurczowego (DBP), średniego ciśnienia tętniczego (MAP) oraz ciśnienia tętna (PP) w grupie jogi w porównaniu z grupą kontrolną. Krótkoterminowa analiza HRV wykazała znaczący (P < 0,05) wzrost parametrów w domenie czasowej u uczestniczek grupy jogi. W domenie częstotliwości, wysokie częstotliwości (HF n.u) wykazały znaczący (P < 0,05) wzrost, podczas gdy niskie częstotliwości (LF n.u) oraz stosunek LF/HF wykazały znaczący spadek po praktyce jogi. Badanie sugeruje, że praktyka jogi pozytywnie wpływa na zmienność rytmu serca u młodych kobiet dorosłych z ID, potencjalnie poprawiając funkcjonowanie autonomicznego układu nerwowego i ogólny dobrostan. Wdrażanie programów jogi dostosowanych do specyficznych potrzeb osób z ID może stanowić wartościową strategię poprawy ich zdrowia fizycznego i psychicznego. Dalsze badania są niezbędne, aby potwierdzić te wyniki i zbadać szersze implikacje integracji jogi w opiekę i wsparcie osób z ID.

Słowa kluczowe

joga, funkcja autonomiczna, zdrowie układu krążenia, niepełnosprawność intelektualna, autonomiczny układ nerwowy