Tag: aktywność fizyczna

Ocena postawy ciała gimnazjalistów w kontekście ich aktywności fizycznej

Marta Gołdyn-Pastuszka, Marzena Dorosz, Anna Szczegielniak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak


Marta Gołdyn-Pastuszka, Marzena Dorosz, Anna Szczegielniak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak – Assessment of the body posture of junior high school students in the context of their physical activity. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 112-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B654

Streszczenie
Wstęp. Wady postawy są problemem społecznym i mogą powodować negatywne zmiany w wielu aspektach naszego życia – zarówno zdrowia fizycznego, jak i psychicznego. Bardzo istotna jest tutaj profilaktyka i odpowiedni stopień aktywności ruchowej, która wpływa na harmonijny rozwój człowieka. Cel pracy. Celem pracy była ocena postawy ciała gimnazjalistów oraz poznanie stopnia ich aktywności fizycznej, a następnie sprawdzenie, czy występuje korelacja pomiędzy nimi. Grupę badawczą stanowiły 53 osoby z wrocławskiego gimnazjum w wieku od 14 do 17 lat. Materiał i metody. Do oceny aktywności ruchowej użyty został Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (IPAQ), który zawiera 7 pytań dotyczących czynności w ciągu ostatnich 7 dni. Postawę ciała w płaszczyźnie strzałkowej zbadano za pomocą metody fotogrametrii, a klasyfikację typologii dokonano na podstawie zmodyfikowanej metody Wolańskiego według Zayland-Malawki. Wyniki. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej, z której wynika, że badana grupa młodzieży charakteryzuje się kifotycznym typem postawy ciała, natomiast najrzadziej spotykanym jest typ równoważny. Poziom aktywności fizycznej badanej grupy można określić jako wystarczający, jednak warto zauważyć, że tylko 6% mniej badanych charakteryzuje się  niewystarczającym poziomem aktywności fizycznej, a jedynie u 7,5% stwierdzono wysoki poziom aktywności. Wnioski. Dokonując dalszej analizy zbadano, czy występuje korelacja pomiędzy postawą ciała  a aktywności fizyczną. Stwierdzono, że nie istnieją istotnie statystycznie różnice pomiędzy tymi dwoma cechami w badanej grupie.
Słowa kluczowe:
wady postawy, postawa ciała, aktywność fizyczna, młodzież
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Czy zalecane spożycie (RDA) i poziomy aktywności fizycznej pomagają w utrzymania sprawności fizycznej? Badanie zawodniczek futsalu

Mochamad Ridwan, Anindya Mar’atus Sholikhah, Arifah Kaharina, Himawan Putranta


Mochamad Ridwan, Anindya Mar’atus Sholikhah, Arifah Kaharina, Himawan Putranta – Do Recommended Dietary Allowances (RDA) and levels of physical activity help to maintain fitness status? Study on futsal women’s. Fizjoterapia Polska 2022; 22(4); 38-43

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A6R1m

Streszczenie
Wstęp. Poziom sprawności ma fundamentalne znaczenie dla sukcesu sportowca w osiąganiu optymalnych wyników. Cel. Celem tego artykułu jest poznanie wskaźnika zalecanych diet (RDA) i aktywności fizycznej, aby zachować formę. Materiał i metody. Analityczna analiza obserwacyjna z projektem przekrojowym była podejściem zastosowanym w tym badaniu. Uczestniczki tego badania to zawodniczka futsalu. 16 badanych zostało wybranych do pomiaru zdrowia fizycznego, spożycia makroskładników odżywczych, stanu odżywienia, świadomości żywieniowej i poziomu aktywności fizycznej. Poziom sprawności oceniano za pomocą wieloetapowego testu sprawności (MFT), a wiedzy o odżywianiu i aktywności fizycznej za pomocą Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (IPAQ). Analiza danych przeprowadzana jest w formie jednowymiarowej, dwuwymiarowej i wielowymiarowej za pomocą oprogramowania statystycznego. Wyniki. Wyniki tej analizy wskazują, że zużycie energii, węglowodany i białka są zgodne z RDA dla większości zawodniczek futsalu. Stan odżywienia nie ma istotnego związku ze stopniem sprawności. Lepsza świadomość żywieniowa może umożliwić zwracanie większej uwagi na bezpieczniejsze i zdrowsze zachowania żywieniowe. Wnioski. Średnie spożycie energii, węglowodanów i białka u większości zawodniczek futsalu jest nadal znacznie poniżej zalecanego wskaźnika adekwatności żywieniowej (ang. Nutritional Adequacy Rate, RDA).

Słowa kluczowe
futsal, aktywność fizyczna, sprawność fizyczna, zalecane diety

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Korelacja między jakością życia i aktywnością fizyczną a wiekiem ciała, poziomem nawodnienia i procentem tkanki tłuszczowej

Yudik Prasetyo, Sumaryanto, Ahmad Nasrulloh, Krisnanda Dwi Apriyanto, Rizki Mulyawan, Susanto, Gunathevan, Frederick


Yudik Prasetyo, Sumaryanto, Ahmad Nasrulloh, Krisnanda Dwi Apriyanto, Rizki Mulyawan, Susanto, Gunathevan, Frederick – Correlation among quality of life and physical activity toward body age, hydration and fat percentage. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 168-173

Streszczenie
Wstęp. Posiadanie dobrych, zdrowych nawyków i uczynienie z aktywności fizycznej stylu życia to marzenie każdego. Oczekuje się, że poprawa jakości życia i aktywności fizycznej wpłynie na wiek ciała, poziom nawodnienia i zawartość tkanki tłuszczowej. Metody. Niniejsze badanie jest analitycznym badaniem obserwacyjnym prowadzonym w podejściu przekrojowym. Obserwacyjne badania analityczne odbywają się poprzez obserwację, bez żadnego działania badacza. Przedmiotem badań było 35 studentów. Z badania wykluczono studentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi i oddechowymi, którzy uczestniczyli w programie ćwiczeń i mieli w przeszłości złamania lub deformacje ramion. W badaniu wzięli udział studenci w wieku 18-21 lat, z BMI poniżej 30, którzy nie palili i nie pili alkoholu. Wyniki. Zaobserwowano istotną korelację o wartości p < 0,01 w związku przyczynowo-skutkowym między wiekiem ciała a poziomem nawodnienia z wartością Pearsona –0,751, wiekiem ciała i zawartością tkanki tłuszczowej 0,773, i wartością Pearsona dot. nawodnienia i zawartością tłuszczu –0,990. Ponadto, zaobserwowano istotną korelację między jakością życia a poziomem nawodnieniem o wartości Pearsona –0,338. Jakość życia i aktywność fizyczna nie są ze sobą powiązane i ich wartość p wynosi 0,39. Wniosek. Zaobserwowano istotną pozytywną korelację pomiędzy wiekiem ciała a poziomem nawodnienia, oraz poziomem nawodnienia a zawartością tłuszczu. Jednak nie zaobserwowano korelacji między jakością życia a aktywnością fizyczną.
Słowa kluczowe
jakość życia, aktywność fizyczna, masa ciała
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek pomiaru antropometrycznego, aktywności fizycznej, aspektów psychospołecznych i endometriozy

Shyamrani.Y, B.Sathya Prabha


Shyamrani.Y, B.Sathya Prabha – The relationship of anthropometric measurement, physical activity, psychosocial aspects and endometriosis. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 50-53

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DEHN3

Streszczenie
Cel. Ustalenie związku między pomiarem antropometrycznym, aktywnością fizyczną, poziomem psychospołecznym i endometriozą. Materiały i metody. Zrekrutowano 30 kobiet, u których zdiagnozowano endometriozę i 30 kobiet w wieku bez endometriozy. Pomiar antropometryczny – zmierzono wskaźnik masy ciała (BMI) i wskaźnik WHR (stosunek obwodu talii do obwodu bioder). Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (IPAQ) oraz Skala Depresji Becka (BDI) zostały użyte do pomiaru odpowiednio poziomu aktywności fizycznej i poziomu psychospołecznego. Wyniki. Między grupami wystąpiła istotna różnica w BMI. Iloraz szans i analiza względnego ryzyka endometriozy wykazały, że istnieje związek między zwiększonym BMI, WHR, BDI a ryzykiem endometriozy (p < 0,05). Wniosek. Podwyższony wskaźnik masy ciała, wskaźnik talii bioder i wskaźnik depresji Becka (BMI > 30, WHR > 0,85 i BDI > 16) są związane ze zwiększonym ryzykiem endometriozy.
Słowa kluczowe
endometrioza, wskaźnik masy ciała, aktywność fizyczna, stosunek talii do bioder, depresja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Aktywność fizyczna u pacjentów z zespołem kruchości

Karolina Studzińska, Rafał Studnicki, Rita Hansdorfer-Korzon

Karolina Studzińska, Rafał Studnicki, Rita Hansdorfer-Korzon – Physical activity and patients with frailty syndrome. Fizjoterapia Polska 2022; 22(1); 52-61

Streszczenie
Zespół kruchości, określany inaczej jako zespół słabości lub wyczerpania rezerw, to ważny problem zdrowotny starzejącego się społeczeństwa. Zgodnie z definicją jest to syndrom, który charakteryzuje się zmniejszeniem rezerw fizjologicznych organizmu w wyniku skumulowania obniżonej wydolności wielu narządów i układów. Rozpowszechnienie kruchości wzrasta z wiekiem, obciążeniem chorobami przewlekłymi oraz ograniczeniem sprawności fizycznej. Objawy kruchości mogą pojawić się przed 65. rokiem życia, chociaż częstość występowania nasila się u osób w wieku 70 lat i starszych. Konsekwencją kruchości jest ograniczona odporność na czynniki stresogenne i związana z tym podatność na nieproporcjonalne pogorszenie stanu zdrowia pacjenta. Udowodniono, że zespół kruchości jest stanem dynamicznym i częściowo odwracalnym, dlatego istotne jest, by wprowadzić działania profilaktyczne, które ograniczą rozwój kruchości i przyczynią się do poprawy stanu zdrowia. Do najważniejszych interwencji mających znaczenie w zapobieganiu i leczeniu zespołu kruchości należy regularna i odpowiednio zaplanowana aktywność fizyczna.
Celem publikacji jest podsumowanie aktualnej wiedzy i wytycznych na temat planowania optymalnego programu aktywności fizycznej dla tej grupy pacjentów.
Słowa kluczowe:
zespół kruchości, słabości, starzenie, aktywność fizyczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola fizjoterapeuty w aktywności fizycznej u osób pracujących zdalnie

Damian Durlak

Damian Durlak – Rola fizjoterapeuty w aktywności fizycznej u osób pracujących zdalnie. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 226-232

Streszczenie
Wstęp. Pandemia COVID-19 spowodowała wprowadzenie restrykcji w wielu krajach, które zmuszały lub zachęcały obywateli do pozostania w izolacji, najlepiej w domu. W wielu krajach pracodawcy wysłali pracowników do pracy zdalnej. Z kolei siłownie oraz inne miejsca sportu i rekreacji zostały zamknięte decyzją rządu. Wszystko to sprawiło, że obywatelom pozostały nieliczne możliwości i motywatory do aktywności fizycznej.
Cel. Niniejszy artykuł poświęcono opisowi możliwych skutków izolacji związanej z pandemią COVID-19 oraz zmniejszonej dziennej aktywności fizycznej obywateli. Przedstawiono proponowane wykorzystanie telefizjoterapii w celu zapobiegania schorzeniom.
Metoda. W niniejszym artykule wykorzystano systematyczny przegląd literatury oraz dyskusję na temat obecnej sytuacji pracy zdalnej w Polsce, wad przedłużającej się izolacji obywateli oraz obszarów, w jakich fizjoterapeuci mogą pomóc osobom przebywającym długo w zamknięciu.
Wyniki. Redukcja dziennej aktywności fizycznej powoduje znaczne zmiany w organizmie człowieka. Z tego względu nie powinna być ignorowana. Pacjenci z konkretnymi jednostkami chorobowymi mogą kontynuować swoją terapię, korzystając z telefizjoterapii. Jednak osoby pracujące z domu również potrzebują dobrego źródła motywacji do aktywności oraz odpowiednio dobranych serii ćwiczeń, aby zachować zdrowie i kondycję fizyczną. Fizjoterapeuci mają okazję dostarczyć usługi w tym zakresie, wykorzystując swoją profesjonalną wiedzę związaną z leczeniem i zapobieganiem chorób.
Podsumowanie. Fizjoterapeuci mają możliwość zaoferowania usług telefizjoterapii wykorzystującej wybraną serię ćwiczeń dla konkretnych grup odbiorców. Pozwala to na uzyskanie sytuacji, w której wszyscy wygrywają: fizjoterapeuci utrzymują pracę i zarobki w zamian za delikatnie odmienne zadania zawodowe, natomiast klienci zyskują profesjonalne źródło pożytecznych ćwiczeń.
Słowa kluczowe
COVID-19, telefizjoterapia, aktywność fizyczna, praca z domu
Artykuł wyłącznie w j. polskim

Objawy pęcherza nadaktywnego w grupie polskich studentów fizjoterapii

Aneta Dąbek

Aneta Dąbek – The symptoms of an overactive bladder in Polish students of physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 120-126

Streszczenie
Wstęp. Zespół pęcherza nadaktywnego (OAB – ang. overactive bladder) jest schorzeniem, które stwierdza się na podstawie występowania przynajmniej jednego z trzech objawów: częstomoczu, nokturii i silnego parcia. Zespół pęcherza nadaktywnego jest chorobą społeczną. Szacuje się, że problemy z OAB dotyczą od 2% do 53% populacji.
Cel pracy. Celem pracy była ocena częstości występowania zespołu pęcherza nadaktywnego w grupie potencjalnie zdrowych osób oraz ocena czynników ryzyka OAB.
Materiał i metoda. Grupę badanych stanowiło 85 studentów (58 kobiet i 27 mężczyzn) Warszawskich Uczelni Wyższych, głównie kierunku fizjoterapia. Średnia wieku wynosiła 26 lat (SD = 5,74). Narzędzia badawcze stanowiła: autorska ankieta, dziennik mikcji, kwestionariusz GPPAQ (The General Practice Physical Activity Questionnaire) oraz test paskowy.
Wyniki. Analiza danych uzyskanych z dzienników mikcji wykazała, że najczęstszym objawem OAB było silne parcie (33 osoby – 39%), następnie częstomocz (21 osób – 25%) oraz nokturia (15 osób – 18%). Wykazano istotną korelację między silnym parciem a płcią (p = 0,03) oraz między silnym parciem a aktywnością fizyczną (p = 0,04).
Wnioski. 1. W grupie potencjalnie zdrowych studentów wystąpiły objawy zespołu pęcherza nadaktywnego, takie jak: częstomocz, silne parcie i nokturia. 2. Najczęstszym objawem pęcherza nadaktywnego było silne parcie. 3. Silne parcie częściej dotyczyło kobiet i osób nieaktywnych fizycznie.
Słowa kluczowe:
pęcherz nadaktywny, czynniki ryzyka, aktywność fizyczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ilościowe i jakościowe aspekty aktywności fizycznej człowieka dorosłego

Tadeusz Kasperczyk

Tadeusz Kasperczyk – Quantitative and qualitative aspects of physical activity in adults. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 74-75

Streszczenie
Artykuł dotyczy problematyki teorii treningu rekreacyjnego (zdrowotnego). Aktywność ruchowa jest czynnikiem modelującym w sposób najbardziej korzystny stan morfologiczny i funkcjonalny organizmu. Zakłada się, że istnieje związek pomiędzy poziomem aktywności fizycznej a zdrowiem. Analizie ilościowej i jakościowej poddano 5 różnych zleceń zdrowotnej stawki ruchu: 1) codzienny wysiłek w czasie 10 minut z intensywnością 80% maksymalnego tętna, 2) 3 razy w tygodniu po 30 minut tak intensywnie, aby tętni wynosiło 130 (zalecenie Coopera), 3) 10-15 tysięcy kroków dziennie. 4) ogólne zalecenie: aby koszt energetyczny wysiłku wynosił 1200-2000 Kcal oraz 5) godzinny spacer dziennie. Charakterystyka wysiłku dotyczyła: wartość ćwiczenia w Kcal, zużycia tlenu podczas ćwiczeń oraz wielkości wysiłku wyrażonego tzw. równoważnikiem metabolicznym. Stwierdzenie, że zalecenie godzinnego, codziennego spaceru spełnia jakościowe i ilościowe wymagania w zakresie ruchu.

Słowa kluczowe:
aktywność fizyczna, wysiłek, zdrowie

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Nietypowy obraz kliniczny obustronnego wrodzonego wysokiego zwichnięcia stawów biodrowych – ilustracja przypadku

Marcin Syrko, Jerzy Jabłecki, Andrzej Majer

Marcin Syrko, Jerzy Jabłecki, Andrzej Majer – Atypical presentation of bilateral congenital high hip luxation – case illustration. Fizjoterapia Polska 2006; 6(2); 163-166

Streszczenie

Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego występujące u dorosłych, określane też jako wrodzona choroba biodra, należy obecnie w Polsce, dzięki prowadzonej profilaktyce, do rzadkości. Wyróżnia się trzy podstawowe odmiany tego schorzenia: 1) dysplazja, którą charakteryzuje obecność głowy kości udowej w obrębie panewki stawu biodrowego, 2) niskie zwichnięcie, w którym głowa kości udowej wytwarza własną panewkę pokrywającą częściowo panewkę anatomiczną, 3) wysokie zwichnięcie, w którym głowa kości udowej uległa migracji ku górze i tyłowi, wytwarzając fałszywą panewkę w obrębie zagłębienia talerza kości biodrowej. Rozwój zmian patologicznych w zakresie miednicy, wynikający z wrodzonego zwichnięcia biodra jest powszechnie znany, a ich rezultatem jest poważne zaburzenie funkcji lokomocyjnej. Podobnie przyjmuje się, że objawy bólowe dotyczące ostatniego z wymienionych typów patologii pojawiają się już około 30 roku życia. Reguły powyższe posiadają jednak swe wyjątki, o czym świadczy dobitnie obraz kliniczny obserwowanej przez nas pacjentki. Zaprezentowano 64-letnią pacjentkę, u której dolegliwości wynikające z obustronnego, wysokiego zwichnięcia stawów biodrowych pojawiły się w wieku podeszłym, zmuszając ją do konsultacji ortopedycznej. Pacjentka nie była uprzednio z powyższego powodu leczona. Z uzyskanego wywiadu wynika, że przez całe dotychczasowe życie była osobą aktywną fizycznie, we wczesnej młodości uczestniczyła w międzyszkolnych zawodach sportowych, do 64 roku życia poruszała się bez pomocy kul. Przypadek omówiono na tle ogólnej patologii wrodzonej choroby biodra, z uwzględnieniem opcji operacyjnych. Może on stanowić przyczynek do ogólnej konkluzji, że silna motywacja w kierunku utrzymania sprawności fizycznej może w istotny sposób zmniejszyć konsekwencje nawet poważnego kalectwa.

Słowa kluczowe:
wrodzone zwichnięcie biodra, ewolucja zmian patologicznych biodra, alloplastyka stawów biodrowych, aktywność fizyczna

Aktywność ruchowa łagodząca następstwa osteoporozy

Agnieszka Nawrat, Ewa Zmudzka-Wilczek

Agnieszka Nawrat, Ewa Zmudzka-Wilczek – Physical exercises to ameliorate the sequelae of osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 69-74

Streszczenie
Wstęp. Objawy osteoporozy takie jak złamania, ból, zaburzenia przewodu pokarmowego i czynności oddechowej oraz zmiana postawy ciała widoczne są dopiero po wielu latach. Złagodzenie objawów jest możliwe między innymi poprzez stosowanie odpowiednich form aktywności ruchowej. W niniejszych badaniach próbowano przede wszystkim wykazać czy zastosowany przez okres 3 miesięcy Program ćwiczeń wzmacniający kości może zmniejszyć negatywne skutki osteoporozy w postaci zwiększenia ruchomości w stawach obręczy kończyn górnych, dolnych i kręgosłupa oraz poprawić ruchomość klatki piersiowej. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Ośrodku Sw. Elżbieta w Rudzie Śląskiej gdzie objęto badaniem 30 osób z osteoporoza stwierdzoną densynometrycznie. Na podstawie czynnego zaangażowania w Program ćwiczeń wzmacniający kości stworzono dwie grupy: badawczą oraz kontrolną. Obie grupy poddano badaniom fizykalnym. Dokonano następujących pomiarów: wznos kończyny górnej przodem przez zgięcie, wznos kończyny górnej bokiem przez odwiedzenie, zgięcie i odwiedzenie kończyny dolnej, zgięcie tułowia w płaszczyźnie strzałkowej (test palce-podłoga), skłon tułowia w płaszczyźnie czołowej oraz dokonano pomiaru ruchomości klatki piersiowej. Wyniki. Wykazano, iż odpowiednia aktywność ruchowa w postaci Programu ćwiczeń wzmacniających kości nie powoduje znaczących różnic w obserwowanych parametrach narządu ruchu. Zaobserwowano jednak utrzymanie zmian z tendencją do poprawy w następujących parametrach: wznos kończyny górnej przodem przez zgięcie (47% poprawy), ruchomość klatki piersiowej (40% poprawy), wznos kończyny górnej bokiem przez odwiedzenia (33% poprawy). Wnioski. Program ćwiczeń wzmacniających kości daje korzystne rezultaty w postaci zahamowania postępów choroby, a nawet przyczynia się do poprawy stanu narządu ruchu.
Słowa kluczowe
aktywność fizyczna, ćwiczenia, osteoporoza
1 2 3