Tag: aktywność fizyczna

Witamina D a aktywność fizyczna

Sheela Ravinder S., Padmavathi R., Narasimman S., M. Mohan Kumar, K.N.Maruthy

Sheela Ravinder S., Padmavathi R., Narasimman S., M. Mohan Kumar, K.N.Maruthy – Vitamin D and Physical Activity. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 126-131

Streszczenie
Cel. Zbadanie wpływu aktywności fizycznej zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz na poziom witaminy D w oparciu o systematyczny przegląd literatury pochodzącej z różnych badań.
Materiały i metody. Do marca 2018 r. prowadzono systematyczne badania literatury, przeszukując elektroniczne bazy danych, w tym PUBMED, bibliotekę Cochrane i Google Scholar pod kątem wszystkich badań kontrolnych dotyczących oceny związku między aktywnością fizyczną a witaminą D.
Wyniki. Różne badania wykazały, że uczestnicy badania, którzy byli aktywni fizycznie, wykazali dodatnią korelację zarówno z poprawionym poziomem 25 (OH), jak i znaczną poprawą jakości życia. Niewiele badań przypisywało wzrost poziomu witaminy D aktywności fizycznej w pomieszczeniach, co oznacza, że poziom witaminy D nie ulega poprawie w wyniku samej ekspozycji na słońce. Dlatego też, chociaż różne badania wykazały wyraźny związek między aktywnością fizyczną a witaminą D u osób dorosłych, wyniki nie były jednorodne.
Wniosek. Niniejszy przegląd to zbiór różnych badań, które zostały przeprowadzone w przeszłości (szczególnie w ciągu ostatniej dekady) w celu oceny związku między poziomem witaminy D a aktywnością fizyczną. Większość badań zawartych w przeglądzie wyraźnie wskazuje na wzrost stężenia witaminy D w osoczu w odpowiedzi na aktywność fizyczną zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz.

Słowa kluczowe:
Witamina D, aktywność fizyczna, ekspozycja na światło słoneczne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Judo jako alternatywna metoda rehabilitacji w stwardnieniu rozsianym – badanie pilotażowe

Katarzyna Wiszniewska, Feliks Jaroszyk, Krystyna Opalko, Małgorzata Wiszniewska

K. Wiszniewska, F. Jaroszyk, K. Opalko, M. Wiszniewska – Judo as an alternative rehabilitation method in multiple sclerosis. Fizjoterapia Polska 2019; 19(1); 30-36

Streszczenie
Cel pracy. Ocena skuteczności ćwiczenia judo w ramach programu fizjoterapeutycznego u osób cierpiących na stwardnienie rozsiane (SM).
Materiał i metodyka. 8-tygodniowemu programowi poddano 4 kobiety, w przedziale wiekowym 32-49 lat, chorujące na stwardnienie rozsiane o postaci rzutowo-remisyjnej. Ocenę stanu pacjentek dokonano dwukrotnie (przed i po terapii). Przeprowadzono dwie ankiety: autorską oraz standaryzowaną MSIS-29. Do sprawdzenia stanu funkcjonalnego użyto: Functional Reach Test, 10 m TW (Time Walking) oraz testu Lovetta (dla mięśni: rectus femoris, biceps femoris, rectus abdominis, deltoideus).
Wyniki. Po zastosowanej terapii stwierdzono znaczący regres najbardziej uciążliwych dolegliwości pacjentek. Zanotowano lepsze wyniki testów funkcjonalnych, a pacjentki wykazywały lepsze samopoczucie psychiczne.
Wnioski. W badanej grupie rehabilitacja za pomocą ćwiczeń judo spowodowała poprawę stanu zarówno funkcjonalnego jak i psychicznego chorych. Program judo sprawdził się jako alternatywna forma fizjoterapii wśród osób cierpiących na stwardnienie rozsiane.

Słowa kluczowe:
stwardnienie rozsiane, fizjoterapia, judo, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie wydolności fizycznej u dzieci w wieku 10-12 lat pływających i niepływających

Aleksandra Kruk, Joanna Spurek, Marek Kiljański

Aleksandra Kruk, Joanna Spurek, Marek Kiljański – Comparison of Physical Capacity in Swimming and Non-swimming Children Aged 10-12. Fizjoterapia Polska 2018; 18(3); 36-44

Streszczenie
Cel pracy. Nadrzędnym celem pracy było porównanie wydolności fizycznej u dzieci pływających i niewykazujących aktywności fizycznej w przedziale wiekowym 10-12 lat.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono wśród 60 dzieci, spośród których 30 regularnie pływała natomiast druga połowa nie wykazywała jakiejkolwiek aktywności fizycznej. Materiał badawczy stanowiło 13 dziewczynek i 17 chłopców w przedziale wiekowym 10-12 lat. Do przeprowadzenia badania wykorzystano kwestionariusz ankiety oraz dwie próby wysiłkowe: próbę Ruffiera i test 6-minutowego marszu.
Wyniki. W badanych próbach wydolnościowych zauważono, że osoby pływające uzyskały lepsze wyniki od tych, które nie uprawiają sportów. Próba Ruffiera ukazała, że na niemalże każdym szczeblu, wydolność fizyczna była lepsza u osób pływających. Test 6-minutowego marszu wykazał, że osoby pływające mogły pokonać dłuższy dystans przy niższym nakładzie wydolnościowym aniżeli osoby bierne fizycznie. Analizując wyniki statystyczne zauważyć można zależność pomiędzy regularnością aktywności fizycznej a poziomem wydolności.
Wnioski. Dzieci podejmujące aktywność fizyczną mają większą wydolność niż bierne fizycznie. Na wyniki ma także wpływ sposób spędzania czasu wolnego i ilość czasu poświęcanego dziennie na aktywność.

Słowa kluczowe:
wydolność fizyczna, pływanie, ruch, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Aktywność fizyczna u pacjentów z hemodializą na oddziale dializ w szpitalu w Värnamo

Celina Łupińska

C. Łupińska – Physical activity in hemodialyzed patients of the hospital in Värnamo. Fizjoterapia Polska 2018; 18(2); 12-22

Streszczenie
Wstęp. U pacjentów z niewydolnością nerek dochodzi do obniżenia aktywności fizycznej. W dalszej kolejności prowadzi to do: osłabienia mięśni, pogorszenia tolerancji wysiłku, pogorszenia pracy hemodynamicznej serca i układu krążenia. Ulega obniżeniu samopoczucie chorych. Pacjenci zakwalifikowani do hemodializy (HD) poddawani są zabiegowi od 3-5 dni w tygodniu. Sam zabieg, ze względu na czas jednorazowej hemodializy (od 3-5 h) stanowi znaczne obciążenie dla pacjentów.
Cel. Celem pracy było pokazanie jakie pozytywne efekty można uzyskać u pacjentów z hemodializą poprzez regularną aktywność fizyczną.
Materiał i metody. Badaniem objęto 23 pacjentów powyżej 18 lat. Dwóch pacjentów odmówiło brania udziału w badaniach a u 8 wykonanie wszystkich testów było niemożliwe ze względu na współistniejące choroby: infekcje, arytmię serca, problemy z przetoką, amputacja kończyny dolnej. Pozostali 13 (57%) pacjentów zostało poddanych testom na siłę mięśniową, kondycję oraz na równowagę przed rozpoczęciem regularnego indywidualnego treningu przed/w czasie hemodializy dopasowanego indywidualnie do pacjenta.
Wyniki. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, którzy poddawani są regularnemu zabiegowi hemodializy, po zakończeniu 6 miesięcznego regularnego treningu, 3 razy w tygodniu, gdzie długość i intensywność treningu została dobrana indywidualnie, zaobserwowano istotne polepszenie kondycji u 6 (46%) pacjentów siły mięśniowej kończyn dolnych u 8 (61%) pacjentów, siły mięśniowej kończyn górnych u 6 (46%) pacjentów oraz równowagi u 4 (31%) pacjentów.
Wnioski. U pacjentów z niewydolnością nerek na oddziale dializ w szpitalu w Värnamo poddawanym regularnemu zabiegowi hemodializy minimu 3 razy w tygodniu, którzy rozpoczęli regularny trening/aktywność fizycyną przed/w czasie zabiegu hemodializy,zaobserwowano polepszenie ich kondycji fizycznej, siły mieśniowej nóg i ramion oraz równowagi.

Słowa kluczowe:
niewydolność nerek, hemodializa, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie fizjoterapeutycznego obrazowania ultrasonograficznego i sonofeedbacku w ocenie aktywności mięśnia poprzecznego brzucha

Katarzyna Michalak, Beata Czechowska, Tomasz Wolny, Sławomir Motylewski, Elżbieta Poziomska-Piątkowska

K. Michalak, B. Czechowska, T. Wolny, S. Motylewski, E. Poziomska-Piątkowska – The use of Rehabilitative Ultrasound Imaging (RUSI) and sonofeedback in the assessment of the activity of transversus abdominis muscle. FP 2017; 17(4); 50-61

Streszczenie

Cel. Celem badań była ocena grubości i symetrii mięśnia poprzecznego brzucha (TrA) z wykorzystaniem obrazowania ultrasonograficznego w rehabilitacji oraz ocena efektywności sonofeedbacku w nauczaniu i kontroli aktywności mięśnia TrA.
Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 28 zdrowych osób (17 kobiet i 11 mężczyzn) w wieku od 19 do 22 lat (średnia 21 ± 1,08 lat). Badani poddani zostali badaniu RUSI oceniającemu grubość mięśnia TrA w spoczynku oraz podczas aktywności. Na podstawie uzyskanych pomiarów obliczono Współczynnik Aktywacji Mięśnia oraz Procent Zmiany Grubości Mięśnia.
Wyniki. Średnia grubość TrA w spoczynku wyniosła 3,19 mm wśród kobiet i 4,37 mm wśród mężczyzn. Podczas kontrolowanej aktywacji grubość mięśnia TrA zwiększyła się o 69% po stronie prawej i 64% po stronie lewej u kobiet oraz odpowiednio o 70% i 64% wśród mężczyzn. W podgrupie mężczyzn wykazano istotną statystycznie różnicę w grubości TrA po stronie lewej i prawej. Pod kontrolą sonofeedbacku aktywność TrA była istotnie statystycznie większa niż podczas skurczu izometrycznego bez kontroli sonofeedbacku. Aktywność TrA w podgrupie osób z bólem kręgosłupa była niższa i wynosiła 64%, podczas gdy w grupie osób nie zgłaszających dolegliwości wynosiła 72%.
Wnioski.
1. RUSI stanowi skuteczną metodę oceny budowy i aktywności mięśnia poprzecznego brzucha w spoczynku i podczas kontrolowanej aktywacji;
2. Zmniejszenie grubości i aktywności TrA związane jest z występowaniem dolegliwości bólowych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa;
3. Zastosowanie sonofeedbacku umożliwia istotne statystycznie zwiększenie stopnia aktywacji i wyrównanie asymetrii mięśnia poprzecznego brzucha.

Słowa kluczowe:
aktywność fizyczna, bóle kręgosłupa, ciąża, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności aktywności fizycznej w łagodzeniu bólu lędźwiowego odcinka kręgosłupa u kobiet w ciąży

Sławomir Motylewski, Dominika Terka, Elżbieta Poziomska-Piątkowska

S. Motylewski, D. Terka, E. Poziomska-Piątkowska – Assessment of physical activity effectiveness in pain alleviating of the lumbar spine pain during pregnancy. FP 2017; 17(4); 34-40

Streszczenie

Częstą dolegliwością kobiet w ciąży są bóle kręgosłupa. Pojawiają się w związku ze wzrostem masy ciała, który stanowi dodatkowe obciążenie struktur odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa i miednicy. Zmienia się położenie środka ciężkości i następuje nowe ustawienie ciała, powodujące zaburzenie dotychczasowej równowagi narządu ruchu. Pojawia się asymetria w ruchomości stawów krzyżowo-biodrowych, a także podrażnienie więzadeł krzyżowo-biodrowych miednicy.
W leczeniu tego problemu proponuje się kobietom stosowanie metod farmakologicznych, zabiegów fizykalnych a przede wszystkim wszelkiego rodzaju ćwiczeń ruchowych.
Celem badań była ocena skuteczności wybranych terapii na dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego u kobiet w ciąży.
Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiła grupa 41 kobiet, które przynajmniej jeden raz urodziły dziecko. W celu zebrania informacji posłużono się kwestionariuszem ankiety.
Wyniki. Do najskuteczniejszych metody zwalczania bólu kręgosłupa według ankietowanych należy aktywność fizyczna 47,4%. Zabiegi w wodzie wybrało 21% a masaż ciążowy i kinesiotaping po 15,8%. W wyniku systematycznego ruchu 15,2% ankietowanych stwierdziło, że dolegliwości bólowe nie powróciły.
Wnioski. Systematyczną aktywność fizyczną przed zajściem w ciążę deklarowała zdecydowana większość respondentek a w trakcie ciąży ponad połowa badanych. Aktywność fizyczna prowadzona przed i w czasie trwania ciąży nie wpływa według respondentek na pojawienie się dolegliwości bólowych dolnego odcinka kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
aktywność fizyczna, bóle kręgosłupa, ciąża, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Badanie wpływu masy ciała oraz aktywności fizycznej na jakość życia młodzieży gimnazjalnej

Anna Kogut, Marek Kiljański

A. Kogut, M. Kiljański – Studying the impact of body weight and physical activity on quality of life of junior high school students. FP 2017; 17(1); 14-22

Streszczenie
Wprowadzenie. Nadwaga i otyłość obecnie stanowią poważne zagrożenie zarówno w Polsce, jak i na świecie. Dotykają one nie tylko osób dorosłych. Z roku na rok powiększa się liczba dzieci i młodzieży borykających się z problemem nadwagi lub otyłości. Nieakceptowanie własnego ciała może przyczynić się do obniżenia jakości życia u tych osób. Ważnym aspektem staje się regularnie podejmowana aktywność fizyczna.
Cel pracy. Badanie wpływu masy ciała i aktywności fizycznej na jakość życia młodzieży gimnazjalnej.
Materiał i metoda. Badania wykonano u 57 osób (w tym 29 dziewczynek i 28 chłopców), w wieku od 12-15 lat (średnia 13,75 roku). W badanej grupie przeprowadzono ankietę dotyczącą aktywności fizycznej, Inwentarz poczucia własnej wartości CSEI S. Coopersmitha oraz wykonano cztery testy sprawnościowe.
Wyniki. Po zebraniu danych i analizie wyników nie zaobserwowano obniżenia jakości życia osób, u których BMI przekraczało górną granicę normy.
Wnioski. Nadmierna masa ciała nie powoduje obniżenia jakości życia nastolatków.
Poziom aktywności fizycznej nie wpływa na jakość życia młodzieży.
Częstość aktywności fizycznej znacząco wpływa na samoocenę i poczucie własnej wartości.

Słowa kluczowe:
jakość życia, BMI, otyłość, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapeuta – predyspozycje zawodowe. Poziom gibkości

Weronika Gallert-Kopyto, Andrzej Knapik, Dagmara Wasiuk-Zowada, Anna Brzęk, Małgorzata Domagalska-Szopa, Andrzej Szopa

W. Gallert-Kopyto, A. Knapik, D. Wasiuk-Zowada, A. Brzęk, M. Domagalska-Szopa, A. Szopa – Physiotherapist – occupational predispositions. Level of flexibility. FP 2016; 16(4); 130-140

Streszczenie

Wstęp. Możliwie wysoki poziom sprawności funkcjonalnej jest nie tylko podstawą dobrostanu człowieka, ale odgrywa też istotną rolę w pełnieniu ról społecznych, w tym funkcji zawodowych. Wśród zawodów, gdzie sprawność fizyczna jest istotnym elementem jakości wykonywanej pracy, jest zawód fizjoterapeuty. Jedną ze składowych sprawności fizycznej jest gibkość. W zawodach cechujących się zmiennością pozycji oraz różnym obciążeniem wysiłkiem właściwy poziom gibkości wydaje się mieć szczególne znaczenie.
Cel pracy. Celem badań było określenie poziomu ruchomości (gibkości) tułowia wśród studentów fizjoterapii. Postanowiono również zbadać w jakim stopniu takie zmienne jak płeć, wiek, parametry morfologiczne, przeszła oraz aktualna aktywność fizyczna mają związek z prezentowanym poziomem gibkości.
Materiał i metody. Zbadano 341 osób: 289 kobiet (84,25% ogółu) i 52 mężczyzn (15,25%). Średnia wieku w badanej grupie wynosiła: 20.26 lat (SD=1.69) dla kobiet; 19.85 lat (SD=1.73) dla mężczyzn. Byli to studenci kierunku fizjoterapia.
Zebrano dane dotyczące wieku, przeszłości sportowej oraz aktywności fizycznej – według kwestionariusz Baecke. Wykonano pomiary antropometryczne oraz trójpłaszczyznowy pomiar gibkości kręgosłupa.
Wyniki. Odnotowano słabe związki parametrów morfologicznych z gibkością – tylko u kobiet. Aktywność fizyczna silnie różnicuje poziom gibkości u kobiet w płaszczyźnie strzałkowej (p<.05) i poprzecznej (p<.001; p<.002), podobnie przeszłość sportowa: płaszczyzna strzałkowa: p<.001 i poprzeczna strona lewa (p<.05). U mężczyzn tylko przeszłość sportowa różnicowała gibkość w płaszczyźnie poprzecznej dla strony prawej (p<.05)
Wnioski. Poziom gibkości jest zróżnicowany indywidualnie, szczególnie w płaszczyźnie strzałkowej. Płeć, wiek oraz parametry morfologiczne u młodych, dorosłych są słabo powiązane z gibkością. Przeszła oraz aktualna aktywność fizyczna wykazują korzystny wpływ na sprawność funkcjonalną tułowia.

Słowa kluczowe:
sprawność funkcjonalna, gibkość tułowia, aktywność fizyczna, trójpłaszczyznowa ocena gibkości, zawód fizjoterapeuty

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie sprawności fizycznej fizjoterapeutów z 20-letnim stażem pracy ze sprawnością fizyczną studentów fizjoterapii

Anna Stecz, Marek Kiljański

A. Stecz, M. Kiljański – Comparison of phisical fitness phisiotherapists 20 years of service with phisical fitness phisiotherapist’s students. FP 2016; 16(4); 6-12

Streszczenie

Cel pracy: Celem pracy było porównanie sprawności fizycznej fizjoterapeutów z 20-letnim stażem pracy ze sprawnością fizyczną studentów fizjoterapii. Poddano także analizie wydolność badanych.
Materiał i metodyka: Badania zostały przeprowadzone w terminie od kwietnia 2015 do marca 2016 na grupie 48 zdrowych osób. Badanych podzielono na 2 grupy: 24 studentów fizjoterapii, wśród których było 13 kobiet i 11 mężczyzn i 24 fizjoterapeutów (14 kobiet i 10 mężczyzn). Do analizy materiału badawczego posłużył kwestionariusz ankiety, który zawierał 15 pytań odnośnie aktywności fizycznej i nawyków badanych, a także wybrane próby z Indeksu sprawności fizycznej Zuchory (gibkość, skoczność, szybkość, siła mm. brzucha).
Wyniki: W badanych próbach sprawnościowych nie odnotowano istotnej statystycznie zależności pomiędzy wiekiem badanych a poziomem wykonania poszczególnych prób sprawnościowych. Jednak średnie wyniki badanych uzyskane w każdej z prób podają, iż fizjoterapeuci uzyskali wyższe wyniki w próbie gibkości i siły mm. brzucha natomiast studenci w szybkości i skoczności. Istotna statystycznie okazała się zależność pomiędzy częstością podejmowanej aktywności fizycznej a poziomem wydolności.
Wnioski: Studenci wyższe wyniki uzyskali w próbie szybkości i skoczności, natomiast fizjoterapeuci w próbie siły mm. brzucha i gibkości. Nie ma istotnej statystycznie zależności pomiędzy wiekiem badanych a poziomem sprawności fizycznej. Częstość podejmowania aktywności fizycznej wpływa na poziom wydolności w badanych grupach.

Słowa kluczowe:

ruch, sprawność fizyczna, aktywność fizyczna, wydolność, fizjoterapeuci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Nordic walking jako forma aktywności fizycznej wpływająca na chód i równowagę osób starszych

Agnieszka Leszczyńska, Marta Dopierała, Jan W.Raczkowski

A. Leszczyńska, M. Dopierała, J. W. Raczkowski: Nordic walking as a form of physical activity affecting gait and balance in elderly people. FP 2015; 15(4); 98-107

Streszczenie
Wstęp. W procesie starzenia dochodzi do pogorszenia sprawności ruchowej, na którą wpływ mają między innymi choroby wieku podeszłego. Zachodzące zmiany patofizjologiczne, stosowane leczenie mogą negatywnie wpływać na sprawność ruchową prowadząc do zaburzenia kontroli stabilności postawy i chodu. Chód jest naturalną formą aktywności fizycznej i bierze udział prawie we wszystkich czynnościach dnia codziennego. Dla podtrzymania aktywności ruchowej, minimalizacji zaburzeń równowagi oraz poprawy chodu zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, coraz częściej stosuje się popularną formę aktywności jaką jest Nordic Walking.
Cel pracy. Głównym celem pracy była ocena wpływu treningu Nordic Walking na poprawę chodu i równowagi osób starszych oraz wpływ treningu na subiektywną ocenę stanu samopoczucia.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 30 osób starszych, w większości aktywnie spędzających czas wolny, nie korzystających z treningów Nordic Walking. W oparciu o indywidualny kwestionariusz badawczy, ocenie poddane zostały wiek i płeć respondentów, formy aktywności fizycznej, trudności podczas chodzenia oraz subiektywna ocena samopoczucia.
W celu szybkiej oceny równowagi i ryzyka upadków zastosowano Functional Reach Test. Do wstępnej oceny chodu i równowagi pacjenta w starszym wieku posłużono się testem Get up and Go oraz test Tinetti Chód i Równowaga. Testy zostały wykonane zarówno przed treningiem jak i po miesięcznym treningu Nordic Walking. Uzyskane wyniki opracowano statystycznie przy pomocy programu PQSTAT.
Wyniki. Analiza wyników uzyskanych przed treningiem oraz po miesięcznym treningu w testach Functional Reach Test oraz Tinetti wykazała znaczną poprawę po treningach, natomiast uzyskane wartości w teście Get up and Go po treningu są znacznie niższe niż przed treningiem. Stan samopoczucia w subiektywnej ocenie badanych uległ poprawie po wdrożonym treningu Nordic Walking.
Wnioski. Miesięczny trening Nordic Walking istotnie wpłynął na poprawę chodu i równowagi osób badanych. Stan samopoczucia w subiektywnej ocenie badanych również uległ poprawie po wdrożonym treningu. Nordic Walking może stać się ważnym elementem w zwiększeniu aktywności ruchowej osób starszych oraz poprawie ich jakości życia.

Słowa kluczowe:
aktywność fizyczna, Nordic Walking, osoby starsze

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3