Tag: alloplastyka

Porównanie wczesnych i późnych wyników operacyjnych pacjentów po alloplastyce stawu biodrowego pod względem rodzaju dostępu operacyjnego i oceny poziomu sprawności

Paweł Zieliński, Rafał Trąbka, Jarosław Amarowicz, Mateusz Curyło, Paweł Kamiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Tomasz Maicki

P. Zieliński, R. Trąbka, J. Amarowicz, M. Curyło, P. Kamiński, M. Wilk-Frańczuk, T. Maicki – Comparison of early and late surgical outcomes of patients after total hip arthroplasty in terms of the type of surgical approach and assessment of the level of fitness. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 190-203

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A16D

Streszczenie
Choroba zwyrodnieniowa to najczęściej spotykana forma patologii stawów człowieka. Szacuje się, że dotyka ona ok. 6% światowej populacji. Obok stawów dłoni oraz stawu kolanowego, staw biodrowy należy do najpowszechniejszych typów OA.
Badaniem objęto wybranych w sposób losowy 59 pacjentów (z grupy ponad 600 osób operowanych w podobnym okresie) Oddziału Ortopedii i Rehabilitacji Krakowskiego Centrum Rehabilitacji i Ortopedii w Krakowie, poddanych zabiegowi THA na skutek zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych, z wykorzystaniem protezy bezcementowej.
Celem pracy było porównanie wczesnych i późnych efektów zabiegów (poziom sprawności pacjenta oraz subiektywna ocena) z dostępu przednio-bocznego (wg Watson-Jonesa) oraz bocznego (McFarlanda i Osborne’a w modyfikacji Hardinga).
Uzyskane wyniki badań własnych potwierdzają lepsze rezultaty w zakresie skali siły odwodzenia (SO%), HHS, VAS, częstości objawu Trendelenburga oraz częściowo ruchomości (rotacja zewnętrzna) w odniesieniu do obserwacji krótkoterminowej (szczególnie po 6 i 12 tygodniach), lecz nie długoterminowej (po 24 tygodniach i 11–12 latach).
Stwierdzono, że osoby, u których zabieg był wykonywany z dojścia bocznego (wg Hardinga) szybciej dochodzą do sprawności niż osoby po operacji z dojścia przednio-bocznego (wg Watson-Jonesa).
Słowa kluczowe:
alloplastyka, choroba zwyrodnieniowa, staw biodrowy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcji stawu ramiennego po alloplastyce odwróconej – doniesienia wstępne

Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Magdalena Gębska, Sebastian Sokołowski, Anna Sobczak, Łukasz Kołodziej

E. Żyżniewska-Banaszak, M. Gębska, S. Sokołowski, A. Sobczak, Ł. Kołodziej – Shoulder joint function evaluation after reverse total shoulder arthroplasty – preliminary reports . Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 142-151

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia stanowi ważną część kompleksowego postępowania leczniczego u pacjentów po zabiegu odwróconej alloplastyki stawu ramiennego (ang. reverse total shoulder arthroplasty – RTSA). Pacjenci, kwalifikowani do zabiegu RTSA, zmagają się z dysfunkcjami stawu ramiennego o różnej etiologii – najczęściej z nienaprawialnym uszkodzeniem ścięgien stożka rotatorów. Celem fizjoterapii po RTSA jest przywrócenie utraconych funkcji stawu ramiennego w oparciu o celowany protokół usprawniania z uwzględnieniem zmienionych warunków biomechanicznych barku.
Materiały i metody. Materiał badany stanowiło 6 pacjentów po RTSA. U pacjentów przed zabiegiem i po odbytej rehabilitacji wykonano badanie, wykorzystując kwestionariusz Constanta. Model usprawniania wdrażano w dniu poprzedzającym zabieg operacyjny i kontynuowano przez 12 tygodni.
Wyniki. U każdego z pacjentów odnotowano poprawę ruchomości stawu ramiennego i zmniejszenie poziomu natężenia bólu.
Wnioski. Rehabilitacja po zabiegu RTSA poprawia funkcje stawu ramiennego wyrażoną zwiększeniem zakresu ruchomości stawu, eliminacją bólu i polepszeniem komfortu życia.
Słowa kluczowe:
staw ramienny, alloplastyka, ortopedia, rehabilitacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Odległa ocena jakości życia pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych leczonych zachowawczo i operacyjnie

Marcin Świątczak, Aneta Nowicka, Agnieszka Leszczyńska, Agnieszka Przedborska, Magdalena Pruszyńska, Katarzyna Glibov, Jan W. Raczkowski

Marcin Świątczak, Aneta Nowicka, Agnieszka Leszczyńska, Agnieszka Przedborska, Magdalena Pruszyńska, Katarzyna Glibov, Jan W. Raczkowski – Long-term evaluation of the quality of life of patients with osteoarthritis treated conservatively and surgically. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 198-204

Streszczenie
Wstęp. Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego to jedno z najczęstszych przewlekłych schorzeń układu ruchu. Całkowita alloplastyka stawu biodrowego (CAB) jest często wybieranym sposobem leczenia obok formy leczenia zachowawczego. Celem pracy była odległa ocena jakości życia pacjentów po zabiegu całkowitej alloplastyki stawu biodrowego oraz po leczeniu zachowawczym.
Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 35 pacjentów ze zdiagnozowaną wieloletnią chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego, u których wykonano CAB
z dostępem operacyjnym tylno-bocznym. Oceny dokonano w Klinice Ortopedii i Traumatologii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM–CSW w Łodzi. Grupę kontrolną tworzyło 15 pacjentów z długoletnią chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego leczonych zachowawczo. Dane medyczne uzyskano z historii choroby oraz autorskiej ankiety, natomiast do oceny jakości życia posłużył kwestionariusz The World Health Organization Quality of Life (WHOQOL-BREF).
Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej przy pomocy programów MS Office oraz testu t-Studenta, uznając za istotne statystycznie wyniki poniżej p < 0,05.
Wyniki. Ocena domen była zbliżona w obu grupach, największy dysonans obserwowano w ocenach domeny somatycznej i socjalnej. W oparciu
o kwestionariusz WHOQOL-BREF pacjenci grupy badanej w większości oceniali jakość życia od 60% do 70% wartości maksymalnej, najwyżej sferę psychologiczną, najsłabiej somatyczną. W grupie kontrolnej domena socjalna uzyskała 78% wartości maksymalnej, pozostałe domeny – 74% wartości maksymalnej.
Wnioski. Pacjenci leczeni zachowawczo oceniali swoją jakość życia we wszystkich domenach wyżej niż pacjenci, u których przeprowadzono zabieg CAB. W obu badanych grupach wariant odpowiedzi „pozytywny” był najczęściej wybieranym w kwestionariuszu WHOQOL-BREF.
Słowa kluczowe:
jakość życia, choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego, alloplastyka
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Endoprotezoplastyka całkowita – operacyjna metoda leczenia zaawansowanych schorzeń i zniekształceń stawu kolanowego

Jerzy Widuchowski, Damian Kusz, Wojciech Widuchowski, Adam Pierzchała

Jerzy Widuchowski, Damian Kusz, Wojciech Widuchowski, Adam Pierzchała – Total knee arthroplasty: surgical treatment for patients with advanced diseases and extensive deformation of the knee. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 403-410

Streszczenie

Obecnie endoprotezoplastyka całkowita jest podstawowym zabiegiem operacyjnym u chorych z rozległymi zniekształceniami stawu kolanowego w przebiegu choroby zwyrodnieniowej czy reumatoidalnego zapalenia stawów i jest uważana w tych przypadkach za metodę z wyboru. Zabieg operacyjny endoprotezoplastyki stawu kolanowego polega na wycięciu zniszczonych części stawu i zastąpieniu ich nowymi elementami metalowymi lub plastikowymi. Potocznie uważa się, że jest to wymiana starego, zniszczonego stawu na nowy, sztuczny staw. W pracy przedstawiono stosowane obecnie typy i rodzaje protez stawu kolanowego oraz sposoby ich zamocowania. Zwrócono uwagę na zasady doboru typu protezy w zależności od stopnia zaawansowania schorzenia stawu kolanowego, w tym głównie zakresu stopnia zniszczenia najważniejszych struktur anatomicznych. Omówiono główne wskazania i przeciwwskazania do tego zabiegu oraz postępowanie przedoperacyjne.

Słowa kluczowe:
alloplastyka, zapalenie stawu kolanowego, rheumatoidalne zapalenie stawu kolanowego
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim