Usprawnianie ręki metodą wymuszonego używania u chorych po udarze mózgu

Janusz Otfinowski, Bożena Jasiak-Tyrkalska, Agnieszka Bogunia, Beata Buda

Janusz Otfinowski, Bożena Jasiak-Tyrkalska, Agnieszka Bogunia, Beata Buda – Constraint-induced movement therapy in the rehabilitation of stroke patients. Fizjoterapia Polska 2004; 4(1); 19-24

Streszczenie

Wstęp. W pracy przedstawiono wstępne wyniki postępowania usprawniającego u pacjentów z upośledzeniem funkcji ręki po przebytym udarze mózgu. Podstawą terapii była wprowadzona przez Tauba metoda usprawniania, opisana pod nazwą terapii wymuszania i ograniczania lub terapii wymuszonego używania. W ogólnych założeniach metoda ta polega na okresowym unieruchomianiu sprawnej kończyny górnej, z równoczesnym prowadzeniem intensywnego usprawniania ruchowego upośledzonej funkcjonalnie ręki. Materiał i metoda. Badaniami objęto 10 pacjentów leczonych w Klinice Rehabilitacji WOZ CM UJ w Krakowie z powodu niedowładu połowiczego po przebytym udarze mózgu. Wśród chorych było 5 mężczyzn i 5 kobiet, w wieku od 57 do 77 lat, średnio 66,5. Okres, jaki upłynął od udaru mózgu wynosił od 1 do 50 miesięcy, średnio 11,4 miesiąca. U wszystkich chorych zastosowano wyżej opisaną terapię. Wyniki. U wszystkich chorych po 2-tygodniowym okresie usprawniania stwierdzono skrócenie czasu wykonania testów manualnych oraz wyraźną poprawę funkcji niesprawnej ręki. Wnioski. Zastosowana metoda jest skuteczna w usprawnianiu chorych z niedowładem połowiczym po udarze mózgu.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, ręka, metoda CIMT
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wybrane czynniki demograficzne i kliniczne a skuteczność metody wymuszonego używania w usprawnianiu ręki osób po udarze mózgu

Bożena Jasiak-Tyrkalska, Janusz Otfinowski, Beata Buda

Bożena Jasiak-Tyrkalska, Janusz Otfinowski, Beata Buda – Selected demographic and clinical factors and the efficacy of the Constraint-Induced Movement Therapy (CIMT) of the hand after stroke. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 21-28

Streszczenie

Wstęp. Autorzy podjęli próbę oceny wpływu wybranych czynników demograficznych i klinicznych, takich jak wiek, płeć, strona niedowładna oraz czas od wystąpienia udaru, na skuteczność metody wymuszonego używania (ang. Constraint — lnduced Movement Therapy) w usprawnianiu niedowładnej ręki u osób po udarze mózgu. W ogólnych założeniach metoda ta polega na okresowym unieruchomieniu sprawnej kończyny górnej, z równoczesnym prowadzeniem intensywnego usprawniania ruchowego upośledzonej funkcjonalnie kończyny. Krótko i lapidarnie można ją zdefiniować jako strategię aktywizującą niedowładne mięśnie kończyny poprzez ograniczenie lub całkowite uniemożliwienie używania kończyny zdrowej. Materiał i metody. Badaną grupę stanowiło 21 osób (11 kobiet i 10 mężczyzn) po przebytym udarze mózgu. Średni wiek badanych wynosił 65 lat. Kryterium oceny skuteczności postępowania usprawniającego był czas wykonania upośledzoną ruchowo ręką testu funkcjonalnego, składającego się z 10 prostych czynności życia codziennego. Badania przeprowadzono 4-krotnie: przed przystąpieniem do programu, po 2-tygodniowym okresie intensywnego usprawniania w warunkach szpitalnego oddziału rehabilitacji oraz po 4 i 12 tygodniach samodzielnego usprawniania w warunkach domowych. Wyniki. Analizując uzyskane wyniki nie wykazano znamiennego wpływu wybranych czynników na skuteczność zastosowanej metody usprawniania ręki u osób po udarze mózgu. Wnioski. Bez względu na wiek i płeć pacjentów po udarze mózgu, zastosowana metoda CIMT jest znamiennie skuteczna w usprawnianiu niedowładnej ręki. Czas od wystąpienia udaru nie ma wpływu na skuteczność usprawniania niedowładnej ręki metodą CIMT. Usprawnianie metodą CIMT, niezależnie od strony udaru, w jednakowym stopniu aktywizuje funkcję niedowładnej ręki.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, usprawnianie ręki, metoda wymuszonego używania