Tag: Beata Michalak

Wpływ aplikacji kinesiotapingu na zmiany motoryki u dzieci z wadami rozwojowymi

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Marek Kiljański

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Marek Kiljański – The effect of Kinesio Taping applications on motor activity in children with developmental defects. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 52-62

Streszczenie

Wstęp. Autorzy przedstawiają wyniki badań dzieci z wadami rozwojowymi poddanymi kompleksowemu postępowaniu fizjoterapeutycznemu z wykorzystaniem aplikacji kinesiotapingu. Badania przeprowadzono na grupie dzieci w przedziale wiekowym od 18 miesięcy do 8 roku życia. Wszyscy pacjenci przebywali na czterotygodniowych turnusach leczniczych w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu. Materiał i metody. Badaniem objęto 30 dzieci obojga pici. Wszyscy pacjenci poddani zostali indywidualnemu badaniu lekarskiemu i fizjoterapeutycznemu, które stanowiło podstawę do zaprogramowania postępowania usprawniającego z wykorzystaniem aplikacji kinesiotapingu. Aplikacje poprzedzono testami screeningowymi kinesiotapingu, Vojty oraz oceną motoryki spontanicznej. Końcowym etapem była analiza uzyskanych wyników oraz ocena przydatności zastosowanych testów screeningowych. Wyniki. Obserwacje poparte wynikami testów i ich analiza pozwalają stwierdzić, że kinesioteping jest bardzo użyteczną metodą fizjoterapeutyczną. Odpowiednio zastosowany stanowi duże wsparcie terapeutyczne w procesie usprawniania, pozwalając sterować napięciem mięśniowym, co bezpośrednio przekłada się na stworzenie nowych możliwości lokomocji u badanych dzieci. Metoda daje możliwość zmniejszania parestezji i obrzęków. Wnioski. Stosowane aplikacje kinesiotapingu wpływają na stan napięcia mięśni i powięzi, co zauważyliśmy w badanej grupie dzieci. Stosowanie aplikacji kinesiotapingu można kompilować z innymi zabiegami i brak jest przeciwwskazań bezwzględnych do stosowania kinesiotapingu w kompleksowym postępowaniu fizjoterapeutycznym.

Słowa kluczowe:
wady rozwojowe, testy screeningowe KT, aplikacje KT

Aplikacje kinesiotapingu u dzieci z bocznym skrzywieniem kręgosłupa

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Jan Szczegielniak, Wojciech Kiebzak, Tomasz Senderek

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Jan Szczegielniak, Wojciech Kiebzak, Tomasz Senderek – Kinesiotaping application in children with scoliosis. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 370-375

Streszczenie
Wstęp. Skoliozy stanowią nadal trudny problem leczniczy pomimo wielu metod terapeutycznych. Jedną z metod, która może być pomocna w terapii jest kinesiotaping. Poprzez zastosowanie odpowiednich aplikacji, można wpłynąć na zmianę linii stabilności i zrównoważenia kręgosłupa. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci i Dorosłych SP ZOZ w Zgorzelcu. W badaniach wzięła udział 18-osobowa grupa dzieci przebywająca na turnusach rehabilitacyjnych, w tym 16 dziewcząt i 2 chłopców. Średnia wieku grupy wynosiła 12 lat. Oceniono zmianę kąta talii u dzieci ze skoliozą przed i po zastosowaniu aplikacji kinesiotapingu. Wyniki. Uzyskane wyniki wskazują, że zastosowanie aplikacji kinesiotapingu w badanej grupie powoduje zmianę kąta talii średnio o 4 stopnie. Dla kąta talii lewej średnia ta wynosi 5,27 stopnia, natomiast dla kąta talii prawej średnia wynosi 2,58 stopnia. Największa korekcja wyniosła 11,2 stopnia. Wnioski. Wybrane techniki KT powodują zmianę przebiegu linii stabilności oraz zrównoważenia, co wyraża się także zmianą kąta talii. Aplikacje KT w związku z normalizacją napięcia mięśniowego oraz powięziowego, zmieniają obraz postawy dziecka ze skoliozą w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej. KT jako nowa metoda wykorzystująca wiele form i technik terapeutycznych, wydaje się być pomocna w realizacji programu usprawniania dzieci ze skoliozami.
Słowa kluczowe
skolioza, aplikacje kinesiotapingu, kąty talii

Ocena termowizyjna temperatur kończyn górnych po kriostymulacji u pacjentów po udarze mózgu

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk – Thermovisual evaluation of temperatures of the upper limbs following cryostimulation in post-stroke patients. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 23-34

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu jest bardzo poważną jednostką chorobową zagrażającą życiu, niezależnie od tego jaki jest obraz kliniczny w chwili rozpoczęcia. W większości przypadków udar jest konsekwencją ogólnoustrojowych chorób naczyniowych, jakimi są miażdżyca i nadciśnienie tętnicze. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 103 pacjentów, w tym 52 to chorzy po przebytym udarze mózgu z niedowładną kończyną górną, a 51 to osoby zdrowe. W grupie chorych było 18 kobiet i 34 mężczyzn, w grupie zdrowych 41 kobiet i 10 mężczyzn. Średnia wieku chorych mężczyzn 55,6 lat, a kobiet 66,1 lat. Średnia wieku grupy kontrolnej wynosiła 37,2 lata. Kriostymulację miejscową stosowano: u pacjentów po udarze na ręce i przedramieniu kończyny niedowładnej, natomiast u pacjentów zdrowych na ręce i przedramieniu prawej kończyny górnej. Kończyna była schładzana przez sześć minut. Oceny temperatur dokonano kamerą termowizyjną Agema 570.Wyniki. Schładzanie jednego tylko przedramienia powoduje obniżenie się temperatury. U chorych po udarze mózgu uzyskuje się szybszy powrót do temperatury początkowej. Wydaje się, że jest to związane z lepszym działaniem mechanizmów chroniących przed utratą ciepła. W tej grupie bowiem, wartości temperatur są wyższe. W grupie kontrolnej temperatura w kończynie nieschładzanej spada średnio o 1,6 stopni C, a u chorych tylko o 1,3 stopni C. Wnioski. Temperatury powierzchni przedramienia poddawanego sześciominutowej krioterapii różnią się u chorych z udarem mózgowym i u zdrowych, a wiązać to należy z uszkodzenia mózgu po udarze. Zjawisko kontralateralizacji, tzn. spadku temperatury w kończynie nieschładzanej występuje zarówno u pacjentów po udarze, jak i ludzi zdrowych z grupy kontrolnej. Spadki temperatur wywołane schładzaniem w kończynach oziębianych są wyższe u chorych niż u zdrowych. U pacjentów po udarze mózgu szybszy jest powrót temperatury do wartości wyjściowych. W 15 minut po krioterapii nie pojawia się efekt wyrównania temperatury do wyjściowej ani jej przewyższenie w stosunku do wartości początkowych w kończynie schładzanej.
Słowa kluczowe
udar mózgu, kriostymulacja, termowizja, gra naczyniowa

Model pracy psychologa w Oddziale Rehabilitacji w Zgorzelcu

Teresa Karadimitris, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Marta Kopa, Zbigniew Śliwiński

Teresa Karadimitris, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Marta Kopa, Zbigniew Śliwiński – Model of professional activity of psychologist in the Rehabilitation Department in Zgorzelec. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 206-216

Streszczenie
Praca psychologa klinicznego w oddziale rehabilitacji wymaga zarówno ogólnej wiedzy psychologicznej, jak i znajomości zagadnień związanych ze specyfiką oddziału. Istnieje wiele modeli pracy psychologa w rehabilitacji. Najbliższy praktyce stosowanej w Oddziale Rehabilitacji w Zgorzelcu jest model rozwojowy, który traktuje niepełnosprawność jako dyspozycję do doświadczania różnorodnych problemów życiowych, a rehabilitację jako proces interakcji między osobą niepełnosprawną i specjalistą w zakresie rehabilitacji i fizjoterapii. W modelu tym pacjent jest partnerem w procesie rehabilitacji. Zadania stawiane przez psychologiem w oddziale rehabilitacji wymagają innych działań w stosunku do dzieci, a innych w stosunku do dorosłych pacjentów. Praca z dziećmi (i ich opiekunami) obejmuje: diagnozę, terapię, stymulację rozwoju, psychoedukację oraz wsparcie dla rodziców. Psycholog nawiązuje też współpracę z placówkami oświatowymi: szkołami, przedszkolami, do których uczęszczają pacjenci Oddziału oraz z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną, której działania wspomagają rozwój dzieci. W stosunku do dorosłych pacjentów z uszkodzeniem w obrębie CUN psycholog rozpoczyna pracę od diagnozy neuropsychologicznej, po czym rozpoznaje ćwiczenia usprawniające działanie zaburzonych funkcji. Z pacjentami z dolegliwościami bólowymi w obrębie narządu ruchu podstawową formą działalności jest psychoedukacja obejmująca swym zakresem koncepcje choroby, związek stresu z funkcjonowaniem organizmu, rozpoznawanie potrzeb i umiejętności w ich zaspokojaniu, praca z uczuciami oraz naukę relaksacji.
Słowa kluczowe
model zawodowy, diagnoza psychologiczna, psychoterapia, psychoedukacja

Ocena efektów usprawniania z wykorzystaniem terapii wysokotonowej u pacjentów po udarze mózgu

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk – Assessment of the effect of high-tone power therapy in rehabilitation of stroke patients. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 197-205

Streszczenie
Wstęp. Terapia wysokotonowa jest nową metodą stymulacji nerwów i mięśni za pomocą prądu elektrycznego o częstotliwości odpowiadającej akustycznemu pasmu drgań pomiędzy 4 400 Hz do 12 300 Hz. Użycie dwóch par elektrod umożliwia powstanie dynamicznego pola elektrycznego w głębi tkanek. Celem pracy była ocena funkcji kończyny górnej u chorych po udarze mózgu z niedowładem połowiczym, u których w procesie usprawniania zastosowano terapię wysokotonową. Materiał i metody. Badaniom poddano 16 mężczyzn w wieku 46-72 lat i 4 kobiety 67-74 lat o różnej etiologii. Sprawność ręki określano przez badane siły chwytu, a zakresy ruchów wg ISOM oraz wielkość napięcia spastycznego wg Ashworth. Wyniki. U pacjentów zwiększyła się siła chwytu ręki z równoczesną poprawą kątowych zakresów ruchomości w stawie promieniowo-nadgarstkowym kończyny porażonej. Zmniejszyło się napięcie spastyczne w badanej kończynie o 0.35 w skali Ashworth. Analiza pomiarów linijnych uwidacznia istotne statystycznie zmiany obwodów tylko na poziomie ramienia. Wnioski. Kompleksowa fizjoterapia, z wykorzystaniem terapii horyzontalnej, zastosowana u pacjentów po udarze mózgu, spowodowała istotną poprawę funkcji leczonej kończyny górnej. Terapia wysokotonowa jest dobrze tolerowana przez pacjentów z porażeniem połowiczym pomimo długiego czasu trwania zabiegu.
Słowa kluczowe
test Ashworth, terapia wysokotonowa, stymulacja hoSti-Scan, efekt sekundarny

Standard oceny radiologicznej skolioz w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu

Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Zbigniew Śliwiński

Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Zbigniew Śliwiński – Standard of Radiological Scoliosis Assessment in Zgorzelec Rehabilitation Centre. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 344-350

Streszczenie
Nowoczesna fizjoterapia wymaga od terapeuty umiejętności oceny zdjęć RTG. Program specjalizacji z fizjoterapii uwzględnia ten fakt i wymusza nabycie tej wiedzy. Jest jednak wielu fizjoterapeutów, którzy praktykują na co dzień w placówkach ochrony zdrowia i nie realizują żadnego szkolenia podyplomowego, a zajmują się w swojej pracy usprawnianiem dzieci ze skoliozą. Dlatego chcielibyśmy zaprezentować tym wszystkim kolegom pewien standard oceny funkcjonalnej i radiologicznej skoliozy realizowany w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu. Podstawą diagnostyki obrazowej jest zdjęcie RTG. W ocenie skoliozy zdjęcie powinno obejmować cały kręgosłup, z talerzami kości biodrowych i stawami biodrowymi, wykonane na stojąco w projekcjach AP i bocznej. Na podstawie dobrze wykonanego zdjęcia można określić parametry skoliozy (typ skoliozy, test Risser, kąt Cobba, kąt rotacji kręgów, indeks kifotyczno-lordotyczny, itd.) co umożliwia dobór prawidłowego postępowania fizjoterapeutycznego. Diagnostyka radiologiczna jest nieodzowna w ocenie skoliozy i planowaniu postępowania terapeutycznego. Pozwala na obiektywną ocenę postępów uprawniania. Badanie radiologiczne służy również monitorowaniu przebiegu skrzywienia. Leczenie skoliozy bez zdjęcia RTG jest jak jazda samochodem nocą bez włączonych świateł!
Słowa kluczowe
skolioza, zdjęcie rtg

Ocena przydatności aplikacji Kinesiology Tapingu u chorych po udarze mózgu usprawnianych metodą PNF. Doniesienie wstępne

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Usefulness of Kinesiology Taping in post-stroke patients rehabilitated with the PNF method. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 325-334

Streszczenie
Wstęp. W fizjoterapii wykorzystuje się wiele metod kinezyterapeutycznych, których podstawą jest znajomość przebiegu procesów neurofizjologicznych związanych z rozwojem i ruchem. Jedną z takich koncepcji jest metoda PNF. W usprawnianiu kończyny górnej u pacjentów po udarze mózgu lepsze efekty uzyskać można łącząc różne metody, np. PNF z Kinesiology Taping. Materiał i metody. Badaniu poddano 15 osób po udarze mózgu, w tym 10 mężczyzn i 5 kobiet w wieku od 39 do 72 lat. Każdego pacjenta poddano jednorazowemu badaniu. Wykonano dwukrotnie test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth oraz trzykrotnie test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej (przed terapią, po terapii metodą PNF oraz po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Taping). Test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej polegał na uniesieniu przez pacjenta przedmiotu. Mierzona była odległość unoszonego przedmiotu od powierzchni stołu w centymetrach. Terapia metodą PNF, u każdego pacjenta trwała od 45 min do 1 godz. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Taping obejmowały prostowniki stawu promieniowo-nadgarstkowego. Wyniki. Test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległ zmianie. Średnie wyniki testu funkcjonalnego w centymetrach wyniosły średnio; przed terapią 3,8, po terapii metodą PNF 6,6 i dodatkowo po aplikacji Kinesiology Taping 7,8. U dwóch osób nie zarejestrowano zmian w teście funkcjonalnym. U 13 pacjentów po terapii PNF zaobserwowano poprawę funkcji kończyny górnej. Znaczną różnicę funkcji zauważono po zastosowaniu aplikacji KT. U 10 pacjentów dodatkowa aplikacje znacząco ułatwiły pracę metodą PNF. Wnioski. Terapia metodą PNF połączona z Kinesiology Taping pozytywnie wpływa na poprawę funkcji w kończynie górnej objętej porażeniem. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu są użyteczne, ułatwiają pracę metodą PNF, mogą i powinny być z nią łączone. Pomimo jednorazowej terapii metodą PNF uzyskano poprawę funkcji kończyny górnej i zdecydowaną dodatkową poprawę po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Tapingu. Wartość napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległa istotnej zmianie po przeprowadzonej terapii, jednak nie zdeterminowało to pozytywnych wyników testów funkcjonalnych. Nie zauważa się zależności terapii kompilowanej PNF i Kinesiology Tapingu z czasem od dokonania się udaru mózgowego.
Słowa kluczowe
Aplikacje Kinesiology Taping, metoda PNF, udar mózgu

Testy screeningowe wg. Vojty u dzieci z uszkodzeniem OUN a aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Vojta Screening Tests in children with CNS damage and functional applications of Kinesiology Taping. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 317-324

Streszczenie
Wstęp. Objawy zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, niezależnie od tego, czy dotyczą spastyczność, atetozy, ataksji lub innych form, nie są widoczne zaraz po urodzeniu. Rozwijają się na ogół w ciągu pierwszych 4 miesięcy życia. Uzewnętrznienie ich jest możliwe podczas wykonywania testów prowokacyjnych, a jedną z możliwości daje diagnostyka kinesiologiczna wg. V. Vojty. Cel – określenie wpływu funkcjonalnych aplikacji Kinesiology Tapingu u dzieci z zaburzeniami ośrodkowej koordynacji nerwowej. Materiał i metody. Badaniom poddano 28 pacjentów będących pacjentami Stacjonarnego Ośrodka Rehabilitacji Wielospecjalistycznego SP ZOZ w Zgorzelcu. Szczegółowy rozkład w badanej grupie był następujący: 10 dzieci płci męskiej i 18 dzieci płci żeńskiej. Rozpiętość wieku zawierała się w przedziale od 6 miesięcy do 12 miesięcy, średnia wieku badanej grupy 8 miesięcy.Wyniki. Uzyskano zmiany w reaktywności posturalnej u dzieci podczas testów kinesiologicznych wg. Vojty. Zmiany procentowe określające ilość występowania reakcji nieprawidłowych przez zastosowaniem Kinesiology Tapingu i zaraz po terapii, wykazują istotność statystyczną w przypadku badania trzech reakcji na siedem objętych badaniem. Uzyskano średnio 3,21 nieprawidłowej reakcji na 7 badanych. Po zastosowaniu odpowiednich technik plastrowania nastąpiła poprawa wyrażająca się zmniejszeniem średnio o 1 reakcję nieprawidłową w badanej grupie i wyniosła 2,14 reakcji nieprawidłowych z 7 badanych. Wnioski. Dzieci bardzo dobrze tolerują terapie z użyciem aplikacji Kinesiology Tapingu, którego zastosowanie umożliwia zmianę przestrzennego ustawienia części ciała oraz poprawę reaktywności przestrzennej, co zaobserwowaliśmy w przeprowadzonych testach wg. Vojty. Stosowane aplikacje wpływały na korekcję osi ciała u dzieci z asymetrią, co znalazło odzwierciedlenie w próbie trakcji. Aplikacje w obrębie ręki wpływały na zmianę napięcia, co uwidoczniło się w testach zawieszenia wg. Collis.
Słowa kluczowe
testy screeningowe wg. Vojty, Kinesiology Taping

Typy skolioz wg Kinga-Moe na przykładzie materiału badawczego Ośrodka Rehabilitacji w Zgorzelcu

Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Zbigniew Śliwiński

Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Zbigniew Śliwiński – King-Moe Scoliosis Classification, case study: Zgorzelec Rehabilitation Centre. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 272-278

Streszczenie
Wstęp. Istnieje wiele systemów klasyfikacji skolioz idiopatycznych. Najbardziej popularną i rozpowszechnioną jest klasyfikacja opracowana w 1983 roku przez dr Kinga i dr Moe. Klasyfikacja ta definiuje 5 typów skolioz idiopatycznych. Użycie tego systemu ułatwia oceną choroby przez różnych badaczy, a uzyskane rezultaty stają się jednorodne i porównywalne. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci i Dorosłych SP ZOZ w Zgorzelcu. W badaniach wzięła udział 48-osobowa grupa dzieci, w tym 37 dziewcząt w wieku od 7 do 18 (śr. 12,3) i 11 chłopców w wieku od 10 do 17 (śr. 12,7). Średnia wiekowa grupy 12,4. Oceniano rozkład występowania poszczególnych typów skolioz wg Kinga-Moe, a wynik porównano z doniesieniami Kinga i Sastre. Wyniki. Skoliozy typu I stanowią najliczniejszą grupę- 41% (wg Sastre-28%, wg Kinga- 12,9 %), typu II -13% (wg Sastre-25%, wg Kinga- 32,6 %), typu III – 21% (wg Sastre-16%, wg Kinga- 32,8 %), typu IV- 17% (wg Sastre-29%, wg Kinga- 9,2 %), typu V – 8% (wg Sastre-2%, wg Kinga- 11,6 %). Wnioski. Występowanie poszczególnych typów skolioz w porównywanych ze sobą opracowaniach różni się w sposób znaczący. Klasyfikacja ułatwia analizę i porównywanie danych prezentowanych przez różne ośrodki. Użycie klasyfikacji Kinga-Moe w połączeniu z analizą RTG pozwala na dokładną i zunifikowaną diagnostykę skoliozy.
Słowa kluczowe
skolioza, klasyfikacja Kinga-Moe

Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński – Assessment of gait patiem following Kinesiology Taping application in patients after cerebral stroke. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 133-142

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają ocenę stereotypu chodu u chorych po udarze mózgu, poddanych kompleksowej fizjoterapii z wykorzystaniem aplikacji Kinesiology Tapingu. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 20 chorych 113 mężczyzn i 7 kobiet, u których wykonano aplikacje Kinesiology Tapingu. W grupie kontrolnej, która liczyła 5 kobiet i 15 mężczyzn nie zastosowano aplikacji. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie internistyczne, neurologiczne i funkcjonalne, które stanowiło podstawę do przygotowania programu usprawniania leczniczego. Wyniki. Analiza wyników wskazuje, że zastosowanie aplikacji funkcjonalnych dla mięśnia Tibialis Anterior, aplikacji więzadłowej ścięgna Achillesa i mięśniowej – mięśnia Soleus mają istotny wpływ na poprawę funkcji stawu skokowego. U chorych u których zakładany był KT poprawił się stereotyp chodu, który uwidocznił się wyrównaniem długości kroku, wydłużeniem fazy podporowej przejmującej ciężar ciała. W analizie i nauce chodu Midstance pełne obciążenie jest istotnym elementem wprowadzającym do fazy przetaczania. Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu, jest pracą nowatorską. Wnioski. Aplikacje mięśniowe i więzadłowe Kinesiology Tapingu zmniejszają napięcie spastyczne porażonych, w wyniku udaru mózgowego, mięśni kończyny dolnej. Opisywane przez autorów metody, korzystne działanie elastycznej taśmy, aplikowanej zgodnie z zasadami kinesiologii, zwiększa zakresy ruchomości stawu skokowego. Aplikacje Kinesiology Tapingu zmniejszają obrzęki zastoinowe kończyn porażonych w wyniku udaru mózgowego, a także poprawiają stereotyp chodu. W wyniku zastosowanego sposobu postępowania usprawniającego poprawiła się szybkość chodu u pacjentów po udarze mózgu.
Słowa kluczowe
Kinesiology Taping, aplikacje mięśniowe, aplikacje więzadłowe, aplikacje korekcyjne, udar mózgu