Menisha A, Kamalakannan M, Bharathi Ravichandran, Tamilselvan Ravichandran, Sushil Bella Amali J, Siyam Ganesh S
Menisha A, Kamalakannan M, Bharathi Ravichandran, Tamilselvan Ravichandran, Sushil Bella Amali J, Siyam Ganesh S – Effect of positional release technique versus suboccipital muscle inhibition technique in reducing pain intensity and improving range of motion in subjects with cervicogenic headache – Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 338-344
DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1G75C
Streszczenie
Wprowadzenie. Jednostronny dyskomfort szyi wynikający z tkanek miękkich lub struktur kostnych jest objawem bólu głowy pochodzenia szyjnego (CGH). Ten powszechny typ bólu głowy zwykle zaczyna się od przemieszczenia szyi i ma charakter przewlekły oraz nawrotowy. Zazwyczaj towarzyszy mu ograniczenie zakresu ruchu szyi (ROM). Może być mylony z napięciowym bólem głowy lub innymi typowymi postaciami bólu głowy. Bóle głowy pochodzenia szyjnego to rzadkie, przewlekłe bóle, które najczęściej występują u osób w wieku 30–44 lat. Zgodnie z różnymi badaniami, częstość występowania wśród osób cierpiących na bóle głowy wynosi od 0,4% do 4%, w zależności od przyjętych kryteriów diagnostycznych. Dotyczy w podobnym stopniu kobiet i mężczyzn. Celem badania była ocena skuteczności techniki uwalniania pozycyjnego i techniki hamowania mięśnia podpotylicznego w redukcji bólu i poprawie zakresu ruchu.
Cel. Celem badania jest ocena skuteczności techniki uwalniania pozycyjnego (PRT) i techniki hamowania mięśnia podpotylicznego (SMI) w redukcji natężenia bólu i poprawie zakresu ruchu u osób z bólem głowy pochodzenia szyjnego (CGH).
Metoda. Zgodnie z kryteriami Międzynarodowej Klasyfikacji Bólów Głowy do badania włączono 50 osób z rozpoznanym bólem głowy pochodzenia szyjnego. Uczestników podzielono losowo na grupę eksperymentalną i kontrolną. Przed rozpoczęciem terapii wykonano pomiary wyjściowe. Grupa eksperymentalna otrzymała terapię PRT i ćwiczenia konwencjonalne, natomiast grupa kontrolna – terapię SMI i ćwiczenia konwencjonalne. Obie grupy były poddawane terapii cztery razy w tygodniu przez sześć tygodni. Wyniki oceniano przed i po leczeniu, stosując skalę NPRS do oceny bólu oraz goniometr do oceny zakresu ruchu szyi. Do analizy danych zastosowano testy t-parowane i t-niezależne.
Wyniki. Wartość NPRS przed terapią w grupie PRT wynosiła 2,4, a w grupie SMI – 3,1. Wartości ROM po terapii w grupie PRT wynosiły 39,2 oraz 37,1, natomiast w grupie SMI – 35,5 oraz 34,4. Technika uwalniania pozycyjnego wykazała większą statystycznie poprawę w porównaniu do techniki hamowania mięśnia podpotylicznego.
Wnioski. Zarówno technika hamowania mięśnia podpotylicznego, jak i technika uwalniania pozycyjnego są skuteczne w redukcji objawów bólu głowy oraz poprawie zakresu ruchu u osób z bólem głowy pochodzenia szyjnego. Technika uwalniania pozycyjnego zapewnia jednak dodatkowe korzyści w zakresie poprawy ROM i jakości życia.
Słowa kluczowe
ból głowy pochodzenia szyjnego, redukcja bólu, technika uwalniania pozycyjnego, technika hamowania mięśnia podpotylicznego