Tag: Core stability exercises

Ćwiczenia stabilizujące kręgosłup a ćwiczenia usprawniające kontrolę motoryczną w przewlekłym mechanicznym bólu krzyża

Ahmed Elhamy Koshek, Salwa Fadl, Nagy Ahmed Zaki Sabet, Hamed El-Khozamy


Ahmed Elhamy Koshek, Salwa Fadl, Nagy Ahmed Zaki Sabet, Hamed El-Khozamy – Core stability exercise versus movement control exercise in chronic mechanical low back pain – A systematic review. Fizjoterapia Polska 2022; 22(4); 74-78

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A6XT7

Streszczenie
Cel. Celem pracy było porównanie skuteczności dwóch rodzajów ćwiczeń terapeutycznych: ćwiczeń stabilizacji tułowia i ćwiczeń usprawniających kontrolę motoryczną pod kątem odczuwanego bólu i funkcjonowania.
Metody. Trzydziestu pięciu pacjentów zostało zdiagnozowanych i skierowanych na fizjoterapię jako pacjenci z przewlekłym mechanicznym bólem krzyża (CMLBP). Ich wiek wahał się od 25–40 lat. Pacjenci zostali podzieleni losowo na dwie grupy i oceniani pod kątem aktualnego poziomu bólu za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS) oraz niepełnosprawności za pomocą skali Oswestry wskaźnika niepełnosprawności (ODI) przed i po badaniu. Obie grupy otrzymały dobrze udokumentowany, w pełni nadzorowany program ćwiczeń: grupa I – ćwiczenia usprawniające kontrolę motoryczną i grupa II – ćwiczenia stabilizacji tułowia. Wyniki. Badanie wykazało istotny wpływ obu metod ćwiczeń na zmniejszenie poziomu bólu i przywrócenie funkcji. Chociaż ćwiczenia wykonywane przez grupę I okazały się bardziej skuteczne w zmniejszaniu bólu niż ćwiczenia wykonywane przez grupę II, ich różnica w zakresie poprawy funkcji była nieistotna. Wniosek. Zachowawcze formy leczenia (ćwiczenia terapeutyczne) wciąż okazują się skuteczne i opłacalne u pacjentów z przewlekłym mechanicznym bólem krzyża. Ćwiczenia usprawniające kontrolę motoryczną pomagają osiągnąć lepsze rezultaty w zakresie zmniejszenia bólu niż ćwiczenia stabilizacji tułowia.

Słowa kluczowe
przewlekły mechaniczny ból krzyża, ćwiczenia terapeutyczne, ćwiczenia funkcjonalne, ćwiczenia stabilizacji tułowia, ćwiczenia usprawniające kontrolę motoryczną

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Technika energii mięśniowej a ćwiczenia stabilizacji centralnej w bezobjawowej hiperlordozie lędźwiowej u dorosłych: Randomizowane badanie kontrolowane

Hanaa Kenawy Atta, Abeer Mohamed ElDeeb, Hamada Ahmed Hamada, Yasser Mohamed Aneis

Hanaa Kenawy Atta, Abeer Mohamed ElDeeb, Hamada Ahmed Hamada, Yasser Mohamed Aneis – Muscle energy technique versus core stability exercises on asymptomatic lumbar hyperlordosis in adults: A Randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 50-56

Streszczenie

Cel. Badanie miało na celu porównanie wpływu techniki energii mięśniowej i ćwiczeń stabilizacji centralnej na kąt lordozy lędźwiowej, kąt nachylenia miednicy i zakres ruchu lędźwiowego (ROM) u osób dorosłych z bezobjawową hiperlordozą. Materiały i metody. W badaniu wzięło udział 60 osób, u których kąt lordozy lędźwiowej wynosił > 58,5°. Ich wiek wahał się od 18 do 30 lat, a wskaźnik masy ciała nie przekraczał 29,9 kg/m2. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do trzech równych grup. Grupa (A) była poddawana technice energii mięśniowej i ćwiczeniom korekcji postawy. Grupa (B) wykonywała podstawowe ćwiczenia stabilności i ćwiczenia korekcji postawy. Grupa (C) wykonywała tylko ćwiczenia korygujące postawę. Terapia trwała 12 tygodni, po trzy sesje w tygodniu. Kąty lordozy lędźwiowej i nachylenia miednicy mierzono za pomocą zwykłego RTG, a zgięcie i wyprost w odcinku lędźwiowym ROM mierzono podwójnym inklinometrem. Wyniki. Analiza statystyczna z zastosowaniem projektu mieszanego 3×2 MANOVA wykazała, że w grupach (A), (B) i (C) stwierdzono znaczące zmniejszenie bezwzględnego kąta obrotu i kąta nachylenia miednicy oraz znaczny wzrost zgięcia i wyprostu ROM w odcinku lędźwiowym po terapii. Porównując wyniki pomiędzy trzema badanymi grupami, stwierdzono istotną poprawę (p < 0,05) średnich wartości ARA, kąta nachylenia miednicy i zgięcia ROM w grupie eksperymentalnej (A) i grupie (B) w porównaniu z grupą kontrolną (C). Po przeprowadzonym badaniu nie stwierdzono znaczącej różnicy w średnich wartościach wszystkich mierzonych zmiennych między dwiema grupami eksperymentalnymi (A) i (B). Ponadto nie stwierdzono istotnej różnicy (p > 0,05) w średnich wartościach wyprostu ROM między trzema grupami. Wnioski. Zarówno technika energii mięśniowej, jak i ćwiczenia stabilizacji centralnej wykazują zbliżoną skuteczność w korygowaniu hiperlordozy i nachylenia miednicy, a także zwiększaniu lędźwiowego zgięcia i wyprostu ROM poprzez poprawę stabilizacji lędźwiowo-miedniczej i symetrii miednicy u osób dorosłych z bezobjawową hiperlordozą.

Słowa kluczowe:
Technika energii mięśniowej, ćwiczenia stabilizacji centralnej, hiperlordoza
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń stabilności rdzenia na odległość barkowo-ramienną u pacjentów z zespołem bolesnego barku: randomizowana próba kontrolowana

Amany M Abbas, Salwa A Fadel, Hamed M El khozamy, Waleed Ewais, Manal Hamisa

Amany M Abbas, Salwa A Fadel, Hamed M El khozamy, Waleed Ewais, Manal Hamisa – Effect of Core Stability Exercises on the Acromiohumeral Distance in patients with Shoulder Impingement Syndrome: A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 178-185

Streszczenie
Cel. Celem tego badania było zbadanie wpływu dodania podstawowego programu ćwiczeń stabilności do konwencjonalnego programu fizykoterapii na odległość barkowo-ramienną u pacjentów z ZBB. Materiał i metody. ZBB zdiagnozowano u trzydziestu mężczyzn i kobiet w wieku od 25 do 50 lat. Uczestnicy badania zostali losowo podzieleni na dwie równe grupy eksperymentalne. Pacjenci w grupie (A) zostali poddani konwencjonalnemu programowi fizykoterapii. Pacjenci w grupie (B) zostali poddani podstawowym ćwiczeniom stabilności w połączeniu z konwencjonalnym programem fizykoterapii. Pacjenci odbyli 12 sesji w ciągu czterech tygodni, trzy sesje w tygodniu. Odległość barkowo-ramienna została zmierzona w odwiedzeniu 0 stopni i 45 stopni. Wyniki. Analiza statystyczna wykazała, że ​​nastąpił znaczny wzrost odległości barkowo-ramiennej w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 0° na korzyść grupy (B) w porównaniu z grupą (A). Mimo że nie było istotnej statystycznie różnicy w odległości barkowo-ramiennej w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 45° między grupami, stwierdzono różnicę kliniczną i wysoki procent poprawy na korzyść grupy B. Wniosek. Ćwiczenia stabilności rdzenia połączone z konwencjonalną fizykoterapią poprawiają OBR w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 0° bardziej niż konwencjonalny program fizykoterapii.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, ćwiczenia stabilności rdzenia, odległość barkowo-ramienna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim