ćwiczenia wzmacniające

Wspomagający wpływ terapii pulsacyjnym polem elektromagnetycznym na siłę mięśnia czworogłowego po oparzeniu

Walaa Abd El Aziem Abd El Aziz, Wafaa Hussein Borhan, Haidy Nady Ashem, Ashraf El Sebaie Mohamme

Walaa Abd El Aziem Abd El Aziz, Wafaa Hussein Borhan, Haidy Nady Ashem, Ashraf El Sebaie Mohamme – Adjunctive effect of pulsed electromagnetic field therapy on quadriceps muscle strength after burn injury. Fizjoterapia Polska 2022; 22(4); 122-127

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A6ZsV

Streszczenie
Cel. Badanie to przeprowadzono w celu zbadania wpływu terapii pulsacyjnym polem elektromagnetycznym na siłę mięśnia czworogłowego po oparzeniu.
Metody. Od kwietnia 2021 do czerwca 2022 w badaniu wzięło udział 60 mężczyzn, którzy doznali oparzenia kończyny dolnej II stopnia i całkowitej powierzchni ciała (TBSA) od 25% do 35%. Ich wiek wahał się od 20-40 lat. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do dwóch grup, grupy badanej składającej się z 30 pacjentów, którzy byli poddawani działaniu PEMF nad obszarem uda przed wykonywaniem ćwiczeń wzmacniających mięsień czworogłowy i grupy kontrolnej złożonej z 30 pacjentów, którzy wykonywali ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy. Pacjenci obu grup realizowali tradycyjny program fizykoterapii. Narzędziem oceny był dynamometr izokinetyczny do pomiaru szczytowego momentu siły mięśnia czworogłowego przed leczeniem i po 8 tygodniach leczenia dla obu grup.
Wyniki. Nie zaobserwowano istotnej różnicy między obiema grupami (badana i kontrolna) w średnich wartościach szczytowego momentu siły mięśnia czworogłowego przed leczeniem (p > 0,05). Wystąpił istotny wzrost średnich wartości szczytowego momentu siły mięśnia czworogłowego po 8 tygodniach leczenia w obu grupach (p < 0,05). Wystąpiła istotna różnica w średnich wartościach szczytowego momentu siły mięśnia czworogłowego po leczeniu w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną (p < 0,05).
Wniosek. Terapia pulsacyjnym polem elektromagnetycznym jest skuteczną metodą, która może być stosowana do poprawy siły mięśni i wydajności u pacjentów z oparzeniami kończyn dolnych, gdy jest stosowana przed ćwiczeniami wzmacniającymi.

Słowa kluczowe
pulsacyjna terapia polem elektromagnetycznym, ćwiczenia wzmacniające, szczytowy moment siły mięśnia czworogłowego, oparzenie kończyn dolnych

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Statyczna stymulacja magnetyczna a leczenie konwencjonalne dotyczące przekroju poprzecznego mięśnia czworogłowego u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych: randomizowane badanie kontrolowane

Haytham M. Elhafez, Sohier S. Rizkallah, Magda R. Zahran, Doaa S. Mostafa, Ahmed F Geneidy

Haytham M. Elhafez, Sohier S. Rizkallah, Magda R. Zahran, Doaa S. Mostafa, Ahmed F Geneidy – Static Magnetic Stimulation Versus Conventional Treatment on Cross Sectional Area of Quadriceps Muscle in Knee Osteoarthritis Patients: A Randomized Controlled Study. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 216-222

Streszczenie

Informacje wprowadzające. Mięsień czworogłowy uda miał istotny wpływ na pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Osłabienie i atrofia powstają w wyniku odciążenia i dysfunkcji mięśni. Ponieważ maksymalna siła wytwarzana przez mięsień jest wprost proporcjonalna do jego przekroju poprzecznego (CSA), niniejsze badanie wykazało, że statyczna stymulacja magnetyczna (SMS) jest korzystna dla poprawy CSA mięśnia czworogłowego. Cel. Zbadanie wpływu stymulacji magnetycznej na CSA mięśnia czworogłowego uda u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, a tym samym na czynność kolana. Materiały i metody. W niniejszym badaniu przyjęto schemat badań z randomizacją. W badaniu wzięło udział dwudziestu czterech pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych (stopień II i III). Uczestnicy w wieku 45–55 lat zostali losowo przydzieleni do dwóch grup. Grupa (A) była poddawana stymulacji magnetycznej oprócz wybranej fizykoterapii obejmującej terapię ultradźwiękową i ćwiczenia izometryczne na mięsień czworogłowy. Grupa (B) była poddawana wybranej fizjoterapii obejmującej terapię ultradźwiękową i ćwiczenia izometryczne na mięsień czworogłowy. Dwie sesje terapeutyczne odbywały się co tydzień przez trzy kolejne tygodnie. Miarami wyniku były CSA mięśnia czworogłowego po obu stronach i punktacja Lysholma do oceny sprawności funkcjonalnej stawu kolanowego. Pomiary wykonano przed i po trzech kolejnych tygodniach interwencji. Wyniki. W obrębie grup analiza wykazała istotny statystycznie wzrost dla wszystkich mierzonych zmiennych w obu badanych grupach (p <0,05). Pomiędzy grupami analiza wykazała, że siła mięśnia czworogłowego uda po obu stronach i punktacja Lyshloma znacząco wzrosły w grupie (A) w porównaniu z grupą (B). Wnioski. Wprowadzenie SMS do ćwiczeń wzmacniających mięsień czworogłowy poprawiło CSA mięśnia czworogłowego, co chroni mięśnie przed zanikiem, a tym samym poprawia funkcje stawu kolanowego bardziej niż same ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy.

Słowa kluczowe:

elektrostymulacja mięśni, choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, mięsień czworogłowy uda, ćwiczenia wzmacniające

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ pliometryki, zamkniętego łańcucha kinetycznego w porównaniu z ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie czworobocznych lędźwi na wysokość skoku wzwyż u siatkarzy: Randomizowane badanie kontrolowane

Yasmein M. Mahmoud, Wadeda H. Elsayed, Amira H. Draz

Yasmein M. Mahmoud, Wadeda H. Elsayed, Amira H. Draz – Effect of plyometrics, closed kinetic chain versus quadratus lumborum strengthening exercises on vertical jump height in volley ballplayers: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 192-196

Streszczenie

Cel. Porównanie efektów pliometryki, zamkniętego łańcucha kinetycznego z ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie czworoboczne lędźwi na wysokość skoku wzwyż u siatkarzy. Projekt. Randomizowana próba kontrolowana, pomiar przed i po. Metody. W badaniu wzięło udział dwustu siatkarzy z Uniwersytetu w Kairze i Kafer El Sheikh w Egipcie. 140 siatkarzy spełniło kryteria włączenia i zostało losowo przydzielonych do czterech równych grup. Grupa (A) składała się z 35 siatkarzy o średnim wskaźniku masy ciała (BMI) 21 ± 3,76 kg/m2 i wykonywała ćwiczenie pliometryczne (skok wzwyż z obrotem (CMJ). Grupa (B) składała się z 35 siatkarzy o średnim BMI 21,44 ± 1,681 kg/m2 i wykonywała ćwiczenia w zamkniętym łańcuchu kinetycznym (CKC) (przysiady bez ciężarów). Grupa (C) składała się z 35 siatkarzy o średnim BMI 22,17 ± 1,8 kg/m2 i wykonywała ćwiczenia wzmacniające mięśnie czworoboczne lędźwi (izotoniczny chód przy uniesionej miednicy). Grupy (A), (B) i (C) wykonywały ćwiczenia dwa razy w tygodniu przez osiem tygodni. Grupa (D) składała się z 35 siatkarzy o średnim BMI 22,01 ± 1,69 kg/m2 i nie wykonywała żadnych ćwiczeń (grupa kontrolna).

Wyniki. Analiza statystyczna wykazała, że istnieje istotna różnica (p <0,05) na korzyść grupy A, B i C w porównaniu z grupą D. Nie zaobserwowano istotnych różnic (p> 0,05) między grupami (A, B i C). Wnioski. Pliometryka (CMJ), CKC (przysiad bez ciężarów) oraz ćwiczenia wzmacniające mięśnie czworoboczne lędźwi (chód przy uniesionej miednicy) powodują poprawę wysokości skoku wzwyż.

Słowa kluczowe:

Pliometryka, CKC, skok wzwyż, ćwiczenia wzmacniające

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Stabilizacja centralna w rehabilitacji dzieci – aspekt fizjoterapeutyczny

Sylwia Dyczewska-Wojtowicz

Sylwia Dyczewska-Wójtowicz

S. Dyczewska-Wójtowicz – Core Stability in the Rehabilitation of Children – Physiotherapy Aspects. FP 2016; 16(3); 96-105

Streszczenie
Wstęp. Termin „stabilizacja centralna” (ang. core stability) odnosi się do wydolności głębokich mięśni tułowia, których rolą jest kontrola centrum naszego ciała w statyce i dynamice. Praca przedstawia różne aspekty fizjoterapeutyczne dotyczące problemu stabilizacji centralnej w ewidencji naukowej potwierdzające skuteczność ćwiczeń.
Materiał i metody. W procesie wyszukiwania artykułów korzystano z baz artykułów MedLine i PubMed oraz PBL, uwzględniając następujące słowa kluczowe: stabilizacja centralna, stabilizacja lędźwiowa, stabilizacja dynamiczna, kontrola motoryczna, trening nerwowo-mięśniowy, stabilizacja tułowia, wzmacnianie centralne.
Wyniki. Liczne badania naukowe przedstawiają fakt, iż mięśniami, które odgrywają główną rolę w tym mechanizmie, są: mięsień poprzeczny brzucha, mięsień wielodzielny, mięsień skośny wewnętrzny brzucha, mięśnie dna miednicy oraz przepona. Prawidłowo funkcjonujące tworzą rodzaj cylindra, nadając odpowiednią stabilność dla okolicy dolnego tułowia (jest bazą dla mobilności na obwodzie).
Wnioski. U dzieci z dolegliwościami bólowymi okolicy dolnego kręgosłupa mięśnie głębokie są hamowane a ich timing jest zaburzony. Najpierw napinają się duże powierzchowne mięśnie odpowiadające za wykonanie ruchu, a następnie włączają się głębokie lokalne stabilizatory centrum. Zmiana ról między grupami mięśniowymi może być źródłem problemów przeciążeniowych, dlatego też ważnym jest aby zastosować odpowiednią rehabilitację wspomagającą stabilizację centralną.