Tag: Ewa Trzęsicka

Ocena efektywności masażu medycznego u osób z bólami dolnego odcinka kręgosłupa

Waldemar Andrzejewski, Krzysztof Kassolik, Anna Karaś, Grzegorz Karaś, Ewa Trzęsicka

Waldemar Andrzejewski, Krzysztof Kassolik, Anna Karaś, Grzegorz Karaś, Ewa Trzęsicka – Assessment of the effectiveness of medical massage in patients with low back pain – research report. Fizjoterapia Polska 2006; 6(2); 150-156

Streszczenie

Wstęp. Bóle dolnego odcinka kręgosłupa są jednymi z częstszych dolegliwości, z którymi zwracają się pacjenci do fizjoterapeutów. Natomiast masaż medyczny jest jedną z najbardziej popularnych metod fizjoterapii stosowanych w tych przypadkach. Cechą charakterystyczną masażu medycznego jest uwzględnianie w metodyce zabiegu zależności strukturalno-funkcjonalnych pomiędzy tkankami miękkimi układu ruchu. Fakt ten sprawia, że Terapeuta w poszukiwaniu skutecznych działań terapeutycznych zmuszony jest do spojrzenia na pacjenta w szerszym aspekcie aniżeli na zespół luźno połączonych ze sobą części ciała. Celem pracy była ocena efektywności masażu medycznego u osób z bólami dolnego odcinka kręgosłupa. Materiał i metody. Badania przeprowadzono u 28 pacjentów z bólami okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa. U każdego badanego przeprowadzono wywiad i dokonano oceny palpacyjnej mającej na celu określenie intensywności bólu badanych tkanek. Oceny dokonano przed pierwszym, po szóstym i ostatnim zabiegu masażu medycznego. Na podstawie badania podmiotowego oraz oceny palpacyjnej ustalano, indywidualnie dla każdego pacjenta, plan postępowania leczniczego. U wszystkich wykonano serię 10 masaży. Czas każdego zabiegu wahał się od 40 do 70 minut. Przyjęto, że występowanie bólu w miejscu badanym świadczy o dysfunkcji ocenianej tkanki, z jednoczesnym podwyższeniem jej napięcia spoczynkowego. W trakcie zabiegów masowane były tkanki, które w ocenie wykazały wzmożoną wrażliwość. Masaż wykonywany był w pozycji leżenia przodem bądź na boku, z zachowaniem zasad ułożenia w rozluźnieniu. Masaż wykonywany był z wykorzystaniem technik głaskania, rozcierania, ugniatania i wibracji przez tego samego masażystę u wszystkich pacjentów. Wyniki. Wyniki badań wykazały znaczące zmniejszenie po zabiegach zarówno ilości bolesnych tkanek, jak również intensywności odczuwanego przez pacjentów bólu. Wnioski. Masaż medyczny stanowi skuteczny środek terapeutyczny u osób z bólami dolnego odcinka kręgosłupa. Skuteczność masażu zauważalna jest już po 6 zabiegach, po których już połowa osób cierpiących na dolegliwości bólowe dolnego odcinka kręgosłupa odczuwała jedynie niewielkie bóle.

Słowa kluczowe:
bóle dolnego odcinka kręgosłupa, masaż medyczny, ocena bólu

Propozycja wykorzystania masażu medycznego po zabiegach chirurgicznych w obrębie twarzoczaszki

Krzysztof Kassolik, Henryk Kaczkowski, Hanna Wojtoń, Waldemar Andrzejewski, Piotr Zachariasiewicz, Ewa Trzęsicka, Marek Kiljański

Krzysztof Kassolik, Henryk Kaczkowski, Hanna Wojtoń, Waldemar Andrzejewski, Piotr Zachariasiewicz, Ewa Trzęsicka, Marek Kiljański – Medical massage as a rational treatment following facial skeleton surgery. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 87-92

Streszczenie

Głównym celem postępowania pooperacyjnego po zabiegach w obrębie Twarzoczaszki jest przeciwdziałanie ewentualnym powikłaniom pooperacyjnym. W wyniku naruszenia ciągłości tkanek pojawia się obrzęk okolicy operowanej, podskórne wybroczyny krwawe oraz przeczulica skóry twarzy. Autorzy pracy, dążąc do zmniejszenia lub całkowitego wyeliminowania tych niedogodności i tym samym do skrócenia czasu rekonwalescencji chorego, opracowali oryginalną metodykę postępowania. Obejmuje ona normalizację czucia powierzchownego w obrębie skóry twarzy poprzez jej głaskanie od linii pośrodkowej twarzy w kierunku małżowiny usznej, zaczynając od linii żuchwy i kończąc na czole. Kolejnym etapem powyższego postępowania jest stymulacja ruchu perystaltycznego w naczyniach chłonnych odprowadzających chłonkę w obrębie głowy i szyi. Technika ta polega na przemieszczaniu ruchem kolistym skóry w stosunku do głębiej leżących tkanek, ale w granicach jej przesuwalności. W celu przyspieszenia resorpcji przebarwień podskórnych po wybroczynach krwawych, przez 2-4 minuty wykonuje się koliste ruchy szczoteczką połączone z niewielkim naciskiem na skórę w okolicy krwiaka. Ostatnie nasze działanie ma na celu zmniejszenie odczuwania bólu w okolicy operowanej. Wykorzystuje się w nim wibrację o amplitudzie drgań poniżej 1 mm i częstotliwości od 50-100 Hz., która gwarantuje wystąpienie zaburzenia czucia na obszarze, na który działa na okres do 2-3 godzin. Wnioski: Przedstawione postępowanie pozwala na zmniejszenie dolegliwości pooperacyjnych u pacjenta już w pierwszej dobie po zabiegu.

Słowa kluczowe:
masaż, obrzęk, nadwrażliwość

Anatomiczne uzasadnienie wykorzystania zasady tensegracji w masażu

Krzysztof Kassolik, Waldemar Andrzejewski, Ewa Trzęsicka, Gregory Charlton

Krzysztof Kassolik, Waldemar Andrzejewski, Ewa Trzęsicka, Gregory Charlton – Anatomical grounds for the use of the tensegrity principle in massage. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 332-343

Streszczenie
Struktura ludzkiego organizmu, zarówno na poziomie komórek, tkanek, jak i organów umożliwia zachowanie stałości porządku przestrzennego. Jest to możliwe dzięki najbardziej rozpowszechnionemu białku w organizmie jakim jest kolagen. Stanowi on podstawowy składnik budulcowy tkanki łącznej, między innymi aparatu mięśniowo-powięziowo-więzadłowego. Aby utrzymać odpowiednią strukturę przestrzenną organizmu, niezbędnym jest zachowanie zrównoważonego napięcia kolagenu, a tym samym tkanki łącznej. Jest to generowane głównie przez spoczynkowe napięcie mięśni szkieletowych, których składnikiem jest również kolagen. Wychodząc z powyższego założenia, jak również w oparciu o zasadę tensegracji, dokonano anatomicznej analizy zależności strukturalnej na poziomie mięśniowo-powięziowo-więzadłowym w wyodrębnionych czterech podstawowych układach. W każdym z nich występują mięśnie, powięzie i więzadła połączone ze sobą strukturalnie, tworząc rozległy układ przenoszenia naprężeń na dużym obszarze ciała. Jednocześnie są miejsca, gdzie przez te struktury przechodzą naczynia lub nerwy. W przypadku długo utrzymującego się podwyższonego napięcia spoczynkowego mięśni i powięzi może dochodzić do ich zaburzenia. Przedstawiono również najczęstsze schorzenia układu ruchu, które mogą być konsekwencją nieprawidłowości w rozkładzie napięcia w wyżej wspomnianych układach. Niniejsza próba analizy struktury anatomicznej ludzkiego organizmu, zgodnie z zasadą tensegracji, gwarantuje lepsze zrozumienie nieprawidłowości w jego funkcjonowaniu. Może ona również pomóc w zwiększeniu efektywności masażu w niektórych schorzeniach i być przydatna przy odkrywaniu zależności strukturalnych i czynnościowych pomiędzy różnymi elementami układu ruchu a naczyniami krwionośnymi i limfatycznymi czy nerwami.
Słowa kluczowe
masaż, tensegracja, anatomia

Ocena efektywności masażu medycznego po zabiegach chirurgicznych w obrębie twarzoczaszki

Krzysztof Kassolik, Henryk Kaczkowski, Hanna Wojtoń, Waldemar Andrzejewski, Piotr Zachariasiewicz, Ewa Trzęsicka

Krzysztof Kassolik, Henryk Kaczkowski, Hanna Wojtoń, Waldemar Andrzejewski, Piotr Zachariasiewicz, Ewa Trzęsicka – Efficacy of medical massage after facial skeleton surgery. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 425-430

Streszczenie
Wstęp. Odpowiednio dobrane zabiegi fizykalne, a wśród nich masaż medyczny mogą być wykorzystywane jako środek terapeutyczny u pacjentów po zabiegach chirurgicznych twarzoczaszki. Materiał i metody. W badaniach uczestniczyło 18 osób hospitalizowanych po zabiegach chirurgicznych w obrębie twarzoczaszki, w wieku od 19 do 52 lat. U wszystkich pacjentów stwierdzono obrzęk chłonny oraz bolesność z przeczulicą. U dwóch pacjentów stwierdzono wystąpienie dodatkowo wybroczyn krwawych. Średnia wielkość obrzęku po stronie operowanej wynosiła 120% w porównaniu do strony zdrowej, a natężenie odczuć bólowych wynosiło średnio 5,6 stopnia. Zabiegi z masażu wykonywane były codziennie (średnio wykonano 4-5 zabiegów po 15 minut) począwszy od pierwszej doby po operacji do momentu wypisu pacjenta ze szpitala. Oceniano zmianę wielkości obrzęku i krwiaka oraz zmianę natężenia bólu. Do oceny zastosowano dokumentację fotograficzną oraz 11 stopniową skalę natężenia bólu. Zmiana wielkości obrzęku mierzona była w dwóch skalach: bezwzględnej (mierzonej od podstawy nosa do miejsca największego obrzęku zarówno przed jak i po zabiegu) i względnej (mierzona jest zmiana samego obrzęku). Wyniki. Średnia wielkość obrzęku u badanych pacjentów po usprawnianiu wyniosła 103%, a jego zmniejszenie w skali bezwzględnej wyniosło 17,8%. Zmiana wielkości obrzęku chłonnego w skali względnej wyniosła aż 88,5%. Bolesność u pacjentów zmniejszyła się o 4,9 stopnia (87%) i określona została na poziomie 0,75 stopnia. Zaobserwowano również całkowite wchłonięcie krwiaków. Wnioski. W wyniku przeprowadzonych badań zaobserwowano pozytywny wpływ masażu medycznego na proces zdrowienia osób po przebytych operacjach w obrębie twarzoczaszki.
Słowa kluczowe
masaż, obrzęk, nadwrażliwość