Gunathevan Elumalai, Ruaibah Yazani Tengah, Mirza Azny Mustafa, Mohansundar Sankaravel, Fariba Hossein Abadi
Gunathevan Elumalai, Ruaibah Yazani Tengah, Mirza Azny Mustafa, Mohansundar Sankaravel, Fariba Hossein Abadi – The level of physical activity literacy among obese high school students during post-pandemic COVID-19 – Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 198-204
DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1G0A3
Streszczenie
Wzrost częstości występowania otyłości wśród malezyjskich dzieci i młodzieży obserwowany jest od lat 70. XX wieku i może prowadzić do długoterminowych problemów zdrowotnych w dorosłości. Badanie to koncentruje się na ocenie poziomu świadomości aktywności fizycznej wśród 720 otyłych uczniów szkół średnich w stanie Perak w okresie po pandemii COVID-19. Do zbierania danych wykorzystano autorski kwestionariusz o wysokiej trafności (r = 0,87) i rzetelności (r = 0,95).
Wyniki analizy opisowej wskazują, że 408 respondentów (56,7%) podejmuje jakąkolwiek aktywność fizyczną, natomiast 312 respondentów nigdy nie brało udziału w żadnej formie aktywności fizycznej. Należy jednak zaznaczyć, że czas poświęcany na aktywność fizyczną jest niewystarczający dla większości uczniów. Tylko 114 osób (16,8%) spośród 408 aktywnych respondentów spełnia zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), dotyczące angażowania się w aktywność fizyczną co najmniej trzy razy w tygodniu przez łączny czas minimum 150 minut.
Niepokojącym aspektem wyników badania jest również fakt, że duża liczba uczniów korzysta z urządzeń elektronicznych przez ponad pięć godzin dziennie. Z danych wynika, że 451 uczniów (62,64%) przekracza zalecany limit czasu spędzanego przed ekranem, co może przyczyniać się do siedzącego trybu życia i pogłębiać problem otyłości. Test t-Studenta ujawnił istotne różnice w poziomie świadomości aktywności fizycznej w zależności od płci (p = 0,00) – chłopcy (M = 41,23, SD = 1,69) uzyskali wyższe wyniki niż dziewczęta (M = 32,94, SD = 1,47). Natomiast czas korzystania z urządzeń nie różnił się istotnie statystycznie (p = 0,743) między chłopcami (M = 6,35, SD = 2,84) a dziewczętami (M = 6,28, SD = 2,93). Test jednoczynnikowej analizy wariancji (ANOVA) również nie wykazał istotnych różnic ze względu na przynależność etniczną (p = 0,566).
Wyniki te wskazują na potrzebę priorytetowego traktowania promocji i edukacji w zakresie aktywności fizycznej wśród otyłych uczniów szkół średnich w Peraku, szczególnie w obecnej erze postpandemicznej. Zachęcanie uczniów do regularnej aktywności fizycznej i ograniczenie nadmiernego czasu spędzanego przed ekranem może pomóc w przeciwdziałaniu problemowi otyłości. Ważne jest, aby szkoły, rodziny i społeczność lokalna wspólnie stworzyły środowisko sprzyjające zdrowemu i aktywnemu stylowi życia.
Słowa kluczowe
otyłość, dzieci, młodzież, świadomość aktywności fizycznej, siedzący tryb życia