Tag: jakość życia

Potencjalny wpływ treningu przy użyciu trenażera Aerobika z oscylacją dodatniego ciśnienia wydechowego na gazometrię krwi tętniczej, wydolność funkcjonalną i jakość życia pacjentów z rozstrzeniem oskrzeli

Mai Abdel-Ghani E., Nagwa Mohamed B., Shaimaa Aboeldahab A., Fatma Aboelmagd M.

Mai Abdel-Ghani E., Nagwa Mohamed B., Shaimaa Aboeldahab A., Fatma Aboelmagd M. – Potential effect of aerobika oscillating positive expiratory pressure training on arterial blood gases, functional capacity and quality of life in patients with bronchiectasis. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 212-218

Streszczenie
Informacje wprowadzające. U pacjentów z rozstrzeniem oskrzeli dochodzi do utraty elastycznej i mięśniowej tkanki, co utrudnia prawidłowy drenaż wydzieliny oskrzelowej, który może być chronicznie osłabiony, powodując łagodną lub umiarkowaną niedrożność dróg oddechowych, która wpływa na utlenowanie krwi, a w konsekwencji na jakość życia. Cel: Celem pracy była ocena potencjalnego wpływu treningu przy użyciu trenażera Aerobika z dodatnim ciśnieniem wydechowym na gazometrię krwi tętniczej, wydolność funkcjonalną i jakość życia pacjentów z rozstrzeniem oskrzeli. Materiały i metody. Do badania włączono 60 pacjentów z rozstrzeniem oskrzeli obu płci (24 mężczyzn i 36 kobiet). Uczestnicy zostali podzieleni na dwie główne kategorie, każda obejmująca 30 pacjentów: badanie i kontrola. Obie grupy kontynuowały przyjmowanie leków w okresie badania, a grupa badana realizowała dwa razy dziennie trening z trenażerem Aerobika z oscylacją dodatniego ciśnienia wydechowego. Przed badaniem i po nim w obu grupach zmierzono wartości PaO2 i PaCO2 we krwi tętniczej, a także wykonano kwestionariusz jakości życia (STGRQ) oraz zbadano wydolność funkcjonalną (6MWT i procent przewidywanej wartości 6-MWD). Wyniki. Grupa badana pod koniec badania wykazała poprawę (P < 0,05) w zakresie tętniczych PaO2 i PaCO2, a także w zakresie wyników kwestionariusza jakości życia (STGRQ) i wydolności funkcjonalnej (6MWT i procent przewidywanej 6-MWD) bez zmian w grupie kontrolnej (P > 0,05). Średnia wartość 6MWT wykazała silną dodatnią korelację z PaO2 (r = 0,86, P = 0,001) i jednocześnie wykazywała silną ujemną korelację z wynikiem SGRQ (r = −0,64 , P = 0,001). Wnioski. Terapia przy użyciu trenażera Aerobika zapewniła odpowiednią procedurę fizjoterapeutyczną dla pacjentów z rozstrzeniem oskrzeli; maksymalizuje przepływ powietrza, poprawia czas wydechu i wentylację pęcherzykową oraz wspiera wymianę gazową; ogólnie rzecz biorąc, trenażer Aerobika wykazał dużą skuteczność w odprowadzaniu plwociny i poprawie natlenienia.
Słowa kluczowe
rozstrzenie oskrzeli, trenażer Aerobika pep, gazometria, wydolność funkcjonalna, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Długoterminowy efekt programu fizjoterapii u pacjentów z oporną na leczenie dławicą piersiową: randomizowane badanie kontrolowane

Mai Abd El Naby Mohamed, Zeinab Mohamed Helmy, Bassant Hamdy Elrefaey, Iman Hassan Abdusalam, Abd Elghany M. Abd Elghany

Mai Abd El Naby Mohamed, Zeinab Mohamed Helmy, Bassant Hamdy Elrefaey, Iman Hassan Abdusalam, Abd Elghany M. Abd Elghany – Long term effect of physical therapy program in refractory anginal patients: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 190-194

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Pomimo wielu skutecznych metod leczenia farmakologicznego i sukcesu kardiologii interwencyjnej, wielu pacjentów nadal doświadcza objawów opornościowych, czyli tzw. opornej na leczenie dławicy piersiowej, która znacząco pogarsza jakość życia. Cel. Zbadanie wpływu programu treningu wysiłkowego oraz TENS na funkcję śródbłonka, jakość życia i wydolność fizyczną u pacjentów z dławicą piersiową. Metody. Czterdziestu pacjentów płci męskiej cierpiących na przewlekłą dławicę piersiową zostało losowo przydzielonych do dwóch równych grup. Grupa (A) była poddawana konwencjonalnemu programowi TENS jako uzupełnieniu programu treningu wysiłkowego przez pięć miesięcy, podczas gdy grupa (B) poddawana była wyłącznie programowi TENS przez pięć miesięcy. Ocenę przeprowadzono przed leczeniem (pre), po 8 tygodniach (post I), po leczeniu (post II) i po kolejnych 4 tygodniach (po III) dla obu grup. Ocena wyników obejmowała: czynność śródbłonka za pomocą dylatacji zależnej od przepływu (FMD), jakość życia za pomocą kwestionariusza Seattle Angina Questionnaire (SAQ) oraz wydolność fizyczną za pomocą testu 6-minutowego marszu (6MWT). Wyniki. Nastąpiła znaczna poprawa w zakresie FMD w grupie (A) bez istotnej różnicy w grupie (B). Porównanie między obiema grupami wykazało, że wyniki SAQ i 6MWT uległy znacznej poprawie w obu grupach, z większą poprawą w grupie (A) niż w grupie (B). Wniosek. Dodanie programu treningu wysiłkowego do programu TENS spowodowało większą poprawę funkcji śródbłonka, wydolności fizycznej i jakości życia u pacjentów z dławicą piersiową.
Słowa kluczowe
oporna na leczenie dławica piersiowa, trening wysiłkowy, TENS, funkcja śródbłonka, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ treningu aerobowego i treningu oporowego na wydolność funkcjonalną u osób po ostrej białaczce szpikowej: badanie porównawcze

Mahmoud Saber Aref, Azza Abdelaziz Abd-Elhady, Raffat Mohammed Abd-Elfattah, Heba Ahmed Ali Abdeen

Mahmoud Saber Aref, Azza Abdelaziz Abd-Elhady, Raffat Mohammed Abd-Elfattah, Heba Ahmed Ali Abdeen – Impact of aerobic versus resistive training on functional capacity in acute myeloid leukemia survivors: a comparative study. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 38-43

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20986F

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Zmęczenie związane z rakiem jest uporczywym objawem u osób po ostrej białaczce szpikowej, z towarzyszącą zmniejszoną zdolnością funkcjonalną, co dodatkowo pogarsza jakość ich życia. Niniejsze badanie miało na celu porównanie wpływu treningu aerobowego i treningu oporowego na wydolność funkcjonalną u osób po ostrej białaczce szpikowej (AML). Pięćdziesięciu dziewięciu pacjentów po ostrej białaczce szpikowej obu płci w wieku od 35 do 45 lat zostało wybranych z oddziału hematologii w (ZAŚLEPIONE DLA CELÓW OCENY NAUKOWEJ), w którym przeprowadzono badanie. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do dwóch grup; Grupa (A) realizowała trening aerobowy w postaci jazdy na rowerze w zakresie 50-60% tętna maksymalnego. Grupa (B) realizowała trening oporowy prowadzony w formie serii ćwiczeń z wykorzystaniem ciężarów i hantli. Sesje odbywały się trzy razy w tygodniu, łącznie przez osiem tygodni. Wykonano test sześciominutowego marszu (6MWT) oraz 10 powtórzeń testu maksymalnego (10 RM). W obu grupach mierzono funkcję oddechową, oceniano nasilenie zmęczenia (FAS) oraz jakość życia (QoL) przed i po okresie badania. Wyniki. Znacząca poprawa 6MWT, maksymalnego zużycia tlenu (VO2max) i pojemności życiowej w grupie (A), znaczna poprawa w zakresie zmęczenia i jakości życia w obu grupach oraz znaczna poprawa w teście 10 RM w grupie (B). Wniosek. Zarówno trening aerobowy, jak i oporowy znacznie poprawiły wydolność funkcjonalną u osób po ostrej białaczce szpikowej, z bardziej znaczącą poprawą po zastosowaniu treningowi aerobowemu.
Słowa kluczowe
ostra białaczka szpikowa, trening aerobowy, trening oporowy, zdolność funkcjonalna, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Odległa ocena jakości życia pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych leczonych zachowawczo i operacyjnie

Marcin Świątczak, Aneta Nowicka, Agnieszka Leszczyńska, Agnieszka Przedborska, Magdalena Pruszyńska, Katarzyna Glibov, Jan W. Raczkowski

Marcin Świątczak, Aneta Nowicka, Agnieszka Leszczyńska, Agnieszka Przedborska, Magdalena Pruszyńska, Katarzyna Glibov, Jan W. Raczkowski – Long-term evaluation of the quality of life of patients with osteoarthritis treated conservatively and surgically. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 198-204

Streszczenie
Wstęp. Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego to jedno z najczęstszych przewlekłych schorzeń układu ruchu. Całkowita alloplastyka stawu biodrowego (CAB) jest często wybieranym sposobem leczenia obok formy leczenia zachowawczego. Celem pracy była odległa ocena jakości życia pacjentów po zabiegu całkowitej alloplastyki stawu biodrowego oraz po leczeniu zachowawczym.
Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 35 pacjentów ze zdiagnozowaną wieloletnią chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego, u których wykonano CAB
z dostępem operacyjnym tylno-bocznym. Oceny dokonano w Klinice Ortopedii i Traumatologii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM–CSW w Łodzi. Grupę kontrolną tworzyło 15 pacjentów z długoletnią chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego leczonych zachowawczo. Dane medyczne uzyskano z historii choroby oraz autorskiej ankiety, natomiast do oceny jakości życia posłużył kwestionariusz The World Health Organization Quality of Life (WHOQOL-BREF).
Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej przy pomocy programów MS Office oraz testu t-Studenta, uznając za istotne statystycznie wyniki poniżej p < 0,05.
Wyniki. Ocena domen była zbliżona w obu grupach, największy dysonans obserwowano w ocenach domeny somatycznej i socjalnej. W oparciu
o kwestionariusz WHOQOL-BREF pacjenci grupy badanej w większości oceniali jakość życia od 60% do 70% wartości maksymalnej, najwyżej sferę psychologiczną, najsłabiej somatyczną. W grupie kontrolnej domena socjalna uzyskała 78% wartości maksymalnej, pozostałe domeny – 74% wartości maksymalnej.
Wnioski. Pacjenci leczeni zachowawczo oceniali swoją jakość życia we wszystkich domenach wyżej niż pacjenci, u których przeprowadzono zabieg CAB. W obu badanych grupach wariant odpowiedzi „pozytywny” był najczęściej wybieranym w kwestionariuszu WHOQOL-BREF.
Słowa kluczowe:
jakość życia, choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego, alloplastyka
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rehabilitacja chorych leczonych nerkozastępczo – możliwości i perspektywy

Wirginia Tomczak-Watras, Adam Plewa, Jan Talar, Jacek Manitius

Wirginia Tomczak-Watras, Adam Plewa, Jan Talar, Jacek Manitius – Rehabilitation for patients on renal replacement therapy: possibilities and prospects. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 245-249

Streszczenie
Zasadniczym celem leczenia przewlekłymi dializami powinno być osiągnięcie wysokiej jakości życia. Instrumentem osiągania wysokiej jakości życia jest ukierunkowana rehabilitacja osób dializowanych. Działania rehabilitacyjne powinny zmierzać do uzyskania przez pacjentów zdolności powrotu do pracy, a u ludzi starszych uzyskania życiowej niezależności w wykonywaniu czynności życia codziennego. Uzyskanie tych celów spowoduje, że koszty leczenia nerkozastępczego będą ekonomicznie opłacalne. W przyszłości istnieje konieczność stałego doskonalenia, planowania i przeprowadzania programu rehabilitacji oraz monitorowania korzystnych odległych efektów jego stosowania.

Słowa kluczowe:
dializa, jakość życia, opłacalność

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Satysfakcja z życia i akceptacja choroby u pacjentów poddanych leczeniu nerkozastępczemu – przeszczepem nerki

Monika Lewandowska, Izabela Korabiewska, Dariusz Białoszewski, Leszek Pączek, Joanna Juskowa

Monika Lewandowska, Izabela Korabiewska, Dariusz Białoszewski, Leszek Pączek, Joanna Juskowa – Satisfaction of life and acceptance for the disease with patients under replacement therapy – kidney transplantation. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 153-158

Streszczenie
Wstęp. Jakość życia chorych po przeszczepie nerki stanowi nie tylko problem medyczny, ale i społeczny. Jednym ze sposobów terapii jest holistyczne ujęcie problemu rehabilitacji pacjentów leczonych przeszczepem nerki oraz analiza uzyskanych wyników poznanej rzeczywistości chorych. Materiał i metody. Badaniami objęto 20 osób po przeszczepie nerki, u których wprowadzono postępowanie fizjoterapeutyczne. Grupę tę poddano szczegółowym badaniom kwestionariuszowym, takim jak: SWLS, AIS oraz standaryzowanej ankiecie własnej. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej za pomocą, adaptowanych do warunków polskich, standardów interpretacji wyników. Wyniki i Wnioski. Przeprowadzone analizy wykazały celowość wykonanych badań, których wyniki świadczą o akceptacji własnego stanu chorobowego pacjentów oraz określają obniżoną satysfakcję z życia, spowodowaną schyłkową niewydolnością nerek.

Słowa kluczowe:
jakość życia, przeszczep nerki, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Stymulacja czynnościowa mięśni dna miednicy u kobiet po operacjach ginekologicznych z objawami nietrzymania moczu i jej wpływ na zmianę jakości życia

Krystyna Garstka-Namysł, Grzegorz Henryk Bręborowicz, Łucja Pilaczyńska-Szcześniak, Juliusz Huber, Stefan Sajdak, Magdalena Pisarska, Kamila Witczak, Łukasz Sroka, Alicja Witkowska

Krystyna Garstka-Namysł, Grzegorz Henryk Bręborowicz, Łucja Pilaczyńska-Szcześniak, Juliusz Huber, Stefan Sajdak, Magdalena Pisarska, Kamila Witczak, Łukasz Sroka, Alicja Witkowska – Functional stimulation of perineal muscles in women with urinary incontinence after gynecological surgery and its effect on quality of life changes. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 124-132

Streszczenie

Wstęp: Zaburzenia aktywności mięśni i nerwów oraz objawy nietrzymania moczu po operacjach ginekologicznych, znacząco wpływają na ocenę poczucia jakości życia. Na podstawie wyników globalnej elektromiografii, można określić indywidualnie dobór parametrów do stymulacji nadkręgosłupowej (FES) i przezpochwowej stymulacji mięśni (EMS) oraz obiektywnie ocenić efekty terapii. Materiał i metody. 15 kobiet po operacjach ginekologicznych z objawami zaburzeń mikcji, poddano badaniu ginekologicznemu, urodynamicznemu, USG oraz elektromiografii globalnej z zastosowaniem elektrody dopochwowej oraz badaniu ruchowych potencjałów wywołanych (MEP) indukowanych polem magnetycznym. Dobierano indywidualnie parametry dla zabiegów FES i EMS, wykonywanych przez pacjentki w domu przez 2 miesiące. Zmiany jakości życia oceniano przed i po terapii, za pomocą skali poczucia jakości życia wg S. Kowalika. Wyniki. U 12 chorych, badania EMG i MEP sprecyzowały neurogenne źródło dolegliwości w postaci bardziej aksonopatii włókien ruchowych, a w mniejszym stopniu osłabienia impulsacji na poziomie neuronu ośrodka ruchowego. Potencjał spoczynkowy przed terapią wynosił średnio 2,52 pkt, po terapii 1,87 pV, siła skurczu: 14,7 pV przed i 16,9 pV po terapii. Badania psychologiczne wykazały wzrost poziomu zadowolenia z życia w aspekcie refleksyjnej oceny własnego Życia złożonej z 20 sfer, tak w teraźniejszości, jak i w przyszłości. Wnioski. Terapia FES i EMS przyniosła poprawę stanu czynnościowego jednostek ruchowych w warunkach maksymalnego skurczu. Badania MEP wykazały poprawę przewodnictwa od ośrodka ruchowego do mięśnia zwłaszcza wtedy, kiedy zabiegi EMS były uzupełnione o FES na poziomie lędźwiowo-krzyżowym.

Słowa kluczowe

nietrzymanie moczu, elektrostymulacja nadkręgosłupowa FES, przezskórna elektromiografia ETS i EMG-biofeedback, mięśnie dna miednicy, jakość życia

Jakość życia pacjentów po przeszczepieniu nerki

Mariola Wójcicka, Izabela Korabiewska, Jan Tylka

Mariola Wójcicka, Izabela Korabiewska, Jan Tylka – Quality of life of kidney transplant recipients. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 409-418

Streszczenie
Wstęp. Przeszczep nerek jest uznaną metodą leczenia schyłkowej niewydolności nerek. Rehabilitacja po transplantacji nerki ma na celu przywrócenie biorcom sprawności psychofizycznej. Celem badań była ocena zależności pomiędzy przeszczepem nerki a jakością życia oraz ocena zależności pomiędzy udziałem w programie rehabilitacji i jakością życia po przeszczepie nerki. Materiał i metody. Do badań włączono 67 pacjentów po udanym przeszczepie nerki w wieku 17-73 lat (x = 47,5 lata). Chorzy stanowili 2 grupy: rehabilitowaną i kontrolną. Jakość życia oceniano kwestionariuszem SF-36. Badani wypełniali go dwukrotnie, odnosząc się do sytuacji przed przeszczepem (w okresie dializ) i w rok po przeszczepie nerki. Wyniki. 1. Pacjenci lepiej oceniali jakość swojego życia po przeszczepie w porównaniu z wynikami uzyskanymi przed zabiegiem (dla wszystkich skal p<0,05) w całej badanej grupie rehabilitowanej. 2. Więcej pozytywnych zmian odnotowano w grupie rehabilitowanej. 3. Porównując wyniki uzyskane przez poszczególnych pacjentów przed i po przeszczepie: u 25% stwierdzono brak poprawy Globalnej Jakości Życia, w tym u 15% Globalna Jakość Życia uległa pogorszeniu- prawie 38% chorych nie odczuło poprawy w sferze fizycznej- u 27,6% brak było pozytywnych zmian w psychicznym funkcjonowaniu. Wnioski. Przeszczep nerki oraz udział w programie rehabilitacji mają pozytywny wpływ na subiektywną ocenę jakości życia pacjentów. Ponad 1/3 badanych osób po przeszczepie nie odczuwa poprawy swojego funkcjonowania.
Słowa kluczowe
jakość życia, rehabilitacja, transplantacja nerki

Ocena jakości życia kobiet po mastektomii zrzeszonych w Klubie Amazonek

Waldemar Andrzejewski, Krzysztof Kassolik, Monika Ochrymowicz, Katarzyna Pawłowska

Waldemar Andrzejewski, Krzysztof Kassolik, Monika Ochrymowicz, Katarzyna Pawłowska – Assessment of quality of life of post-mastectomy women from ‘Amazons’ Post-Mastectomy Women’s Club. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 51-64

Streszczenie
Wstęp. Wiele niekorzystnych zmian w obrębie kończyny i obręczyny barkowej po operowanej stronie oraz możliwość wystąpienia zaburzeń psychicznych spowodowanych lękiem przed kalectwem, nawrotem choroby czy przed śmiercią, stwarza pesymistyczny obraz dalszego życia kobiet po mastektomii. Sytuacja kobiet po przebytej radykalnej operacji raka sutka, niewątpliwie ma charakter stresowy. Wywołuje ją: niepewność co do skuteczności leczenia i obawę przed nawrotem choroby, upośledzenie fizyczne (ograniczenie ruchomości, zmniejszenie siły mięśniowej, obrzęk), ubytek piersi tzw. kompleks połowy kobiety (half woman complex), problemy osobiste, rodzinne, zawodowe, związane z następstwami zabiegu. Sytuacje te zniekształcają psychikę kobiet, u których dominują: lęk przed kalectwem i śmiercią, obawy co do dalszych losów i egzystencji w rodzinie i społeczeństwie, drobiazgowa analiza własnego przypadku, podejrzliwość i nieufność w relacjach z personelem medycznym, duża wrażliwość i wyolbrzymione reakcje na zachowania otoczenia i trudności dnia codziennego. Celem pracy była ocena jakości życia kobiet po przebytym zabiegu mastektomii. Materiał i metody. Badania objęły grupę 30 kobiet zrzeszonych w Klubie Amazonek po przebytym zabiegu mastektomii. Badania zostały przeprowadzone metodą ankietową, gdzie badane osoby odpowiadały na 60 pytań. Wnioski. Odjęcie piersi w subiektywnej ocenie badanych, wiąże się z pogorszeniem jakości życia w różnym stopniu u zdecydowanej większości osób (82% grupy). Przebyty zabieg mastektomii przyczynił się do zmiany formy spędzania czasu wolnego z czynnej na bierną i zmusił pacjentki do całkowitej rezygnacji z wykonywania niektórych prac domowych.
Słowa kluczowe
mastektomia, jakość życia, Klub Amazonek

Wpływ magnetostymulacji na jakość życia chorych z SM

Wojciech Fibiger, Anna Starowicz, Magdalena Wilk

Wojciech Fibiger, Anna Starowicz, Magdalena Wilk – Magnetic field stimulation and the quality of life in MS patients. Fizjoterapia Polska 2010; 10(3); 202-210

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena wpływu magnetostymulacji i ćwiczeń na jakość życia i stan kliniczny pacjentów ze stwardnieniem rozsianym rehabilitowanych w warunkach domowych. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 87 chorych na stwardnienie rozsiane w zaawansowanym stadium choroby ocenianym w skali EDSS pomiędzy 6 a 9 stopniem. Pacjentów losowo podzielono na dwie grupy: grupę badaną (grupa I), w której zastosowano pole magnetyczne generowane przez aparat Viofor JPS raz dziennie przez 20 dni oraz grupę kontrolną (grupa II), w której pole magnetyczne nie było aplikowane. W obu badanych grupach prowadzone były indywidualne ćwiczenia. Do oceny stanu klinicznego i zaawansowania choroby użyto skali numerycznej Cendrowskiego i Poszerzoną Skalę Stanu Niesprawności (EDSS). Jakość życia badano przy użyciu zmodyfikowanego Rozszerzonego Kwestionariusza Testy i Simonsona (RKTS). Ocenę wykonano przed i po zakończeniu rehabilitacji domowej (w 20 dniu).Wyniki. W porównaniu z grupą II kontrolną – w grupie I u osób poddanych magnetostymulacji odnotowano poprawę w codziennym funkcjonowaniu i takich czynnościach jak: toaleta, ubieranie się, spożywanie posiłków czy poruszanie się. W sposób istotny statystycznie poprawiła się siła mięśniowa, kontrola zwieraczy, zmniejszyło się napięcie mięśni, męczliwość, zaburzenia czucia i zaburzenia równowagi. Zaobserwowano istotną statystycznie poprawę w stanie psychicznym chorych i funkcjonowaniu emocjonalnym, zmniejszenie się depresji i lęku, a także wzrost zadowolenia z życia. Wnioski. Magnetostymulacja w sposób znamienny wpływa na polepszenie jakości życia chorych na stwardnienie rozsiane. Ćwiczenia i magnetostymulacja u osób z zaawansowanym stopniem niepełnosprawności wpływają korzystnie na poprawę sprawności ruchowej chorego, jak również jego kondycji psychicznej. Magnetostymulacja wspomaga i ułatwia wykonywanie ćwiczeń w trakcie prowadzenia rehabilitacji domowej chorych na stwardnienie rozsiane.
Słowa kluczowe
magnetostymulacja, rehabilitacja, stwardnienie rozsiane, jakość życia
1 2 3 4