Postępowanie lecznicze i usprawniające u chorych z zespołem Guillain-Barre-Strohla

Iwona Pyszczek, Jolanta Kujawa, Jan Talar, Robert Jonak

Iwona Pyszczek, Jolanta Kujawa, Jan Talar, Robert Jonak – Treatment and rehabilitation procedures for patients with Guillain-Barre-Strohl syndrome. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 63-66

Streszczenie
W artykule przedstawiono epidemiologię, obraz kliniczny oraz przegląd aktualnych metod postępowania leczniczego i usprawniającego u chorych z zespołem Guillain-Barre-Strohla (GBS). Streszczono obecny stan badań nad etiopatogenezą tego zespołu, jego objawy kliniczne i pozakliniczne oraz typowy przebieg. Ostatnio właściwe postępowanie usprawniające w poszczególnych fazach choroby. Podane są także zalecone metody kinezyterapeutyczne i fizykoterapeutyczne, ze szczególnym uwzględnieniem elektrolecznictwa oraz zabiegów z wykorzystaniem zmiennych pól magnetycznych.

Słowa kluczowe:
zespół Guillain-Barre-Strohla, rehabilitacja, elektrolecznictwo

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Neurofizjologia kliniczna i wczesna neurorehabilitacja poudarowa

Ryszard Kinalski, Jan Talar

Ryszard Kinalski, Jan Talar – Clinical neurophysiology and early post stroke neurorehabilitation. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 47-50

Streszczenie
W latach zakończonej w ubiegłym roku się Dekady Mózgu wzrosło w świecie zainteresowanie neurorehabilitacją osób po udarze mózgu. Deklaracja Helsingborgska i opracowany Narodowy Program Profilaktyki i Leczenia Udaru Mózgu zalecają organizację oddziałów udarowych i stosowanie fizjoterapii od pierwszych dni hospitalizacji. Autorzy uzasadniają celowość weryfikowania efektów wczesnej rehabilitacji poudarowej na podstawie wyników testów instrumentalnych, które dokładniej od skal udarowych obrazują i kwantyfikują neuromechanizmy zaburzeń zachowań ruchowych. Omówiono heurystyczną możliwość stosowania repetycyjnej elektrostymulacji we wczesnej neurorehabilitacji poudarowej.

Słowa kluczowe:
neurofizjologia kliniczna, neurorehabilitacja, ostry udar mózgu

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Termowizyjna ocena zachowania się temperatury powierzchni skóry po kriostymulacji przedramienia u dorosłych, zdrowych ludzi

Zbigniew Śliwiński, Jan Talar

Zbigniew Śliwiński, Jan Talar – Thermovisual evaluation of the behavior of skin surface temperature following cryostimulation of the forearm in healthy adults. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 155-160

Streszczenie
Wstęp. Autorzy opisują wpływ krioterapii miejscowej na organizm ludzki oraz zasady działania ośrodka termoregulacji. W artykule zawarte są również informacje dotyczące termowizji. Prezentowane są także wyniki badań zmian temperatury na powierzchni skóry kończyn górnych, po schładzaniu oparami ciekłego azotu, przez 2 minuty, tylko jednego przedramienia. Materiał i metoda. Badanie wykonano na zdrowych ochotnikach w grupie liczącej 18 osób (13 kobiet, 5 mężczyzn), za zgodą Komisji Biotycznej AM w Bydgoszczy. Zmiany temperatury oceniano za pomocą kamery termowizyjnej typu Agema 570, a do kriostymulacji użyto aparatu KS-1 firmy Hans-Sped z Głogowa. Wyniki. Uzyskane wyniki potwierdziły, że schładzanie jednej tylko kończyny wywołuje zmiany także w kończynie drugiej. Po 5 minutach od zakończenia dwuminutowego zabiegu, temperatura schładzanej kończyny nie osiąga wartości wyjściowych. Natomiast w kończynie nie schładzanej po 2 minutach od zakończenia zabiegu wyrównują się temperatury, mimo początkowej zniżki. Intensywna perfuzja prowadzi do istotnego statystycznie wzrostu temperatury do wartości wyższych od początkowych. W kilku przypadkach obserwuje się jednakże wzrost temperatury po zakończonym zabiegu kriostymulacji. Mechanizm ten nie jest do końca wyjaśniony. Wnioski. Wzrost temperatury kończyny nie zabiegowej po zakończeniu schładzania, powyżej wartości temperatury wyjściowej, świadczy o sprawnym mechanizmie termoregulacji, który broni przed utratą ciepła, dostarczając więcej krwi do kończyny. Zimno zmniejsza bowiem wrażliwość mięśni gładkich na bodźce sympatyczne i działanie katecholamin, a to ułatwia dopływ krwi do kończyn. Kriostymulacja jednej tylko kończyny u ludzi zdrowych wywołuje kontralateralizację odruchu konsensualnego, czego dowodem są zmiany temperatury na skórze przedramienia nie poddawanego schładzaniu. Wiązać to należy z pobudzeniem termoreceptorów zimna na skutek obniżenia temperatury skóry, a to prowadzi do bioelektrycznego wzbudzenia mózgu przez aktywującą część układu siatkowatego w śródmózgowiu.

Słowa kluczowe:
kriostymulacja, termoregulacja, termowizja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Neurorehabilitacja stronnego pomijania u pacjentów po urazach czaszkowo-mózgowych

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Jan Talar, Wiesław Tomaszewski, Bruce MacQueen, Kay Neldon

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Jan Talar, Wiesław Tomaszewski, Bruce MacQueen, Kay Neldon – The neurorehabilitation of hemispatial neglect in patients with traumatic brain injury. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 143-154

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena efektywności dwóch zróżnicowanych programów rehabilitacji dla pacjentów z pomijaniem stronnym, występującym jako następstwo urazu czaszkowo-mózgowego. Pomijanie stronne dzieli się w literaturze na dwa podstawowe rodzaje: egocentryczne (ukierunkowane na ciało), w którym pacjent pomija przedmioty położone w danym obszarze jego pola widzenia oraz pomijanie allocentryczne (ukierunkowane na przedmiot), w którym pacjent pomija tylko jedną stronę wszystkich przedmiotów w polu widzenia, bez względu na to, gdzie się one znajdują. Praktyka kliniczna autorów wykazuje, że program skanowania wzrokowego od lewej do prawej strony, stosowany tradycyjnie w terapii pomijania stronnego, jest nieskuteczny w przypadku występowania pomijania typu egocentrycznego. W związku z tym opracowano nowy, autorski program treningu przestrzennego-motorycznego na podstawie semantycznie sterowanych wzorców ruchu, wykorzystywanych w terapii apraksji kończyn, ukierunkowanych na reintegrację odpowiednich stosunków ruchów automatycznych i wolicjonalnych, poprawę współpracy międzypółkulowej poprzez symetryczne i niesymetryczne wzorce ćwiczeń motorycznych za pomocą kończyn zdrowych i chorych oraz zwiększenie motywacji pacjenta poprzez ustawianie jasnych celów i nagradzanie za odniesione sukcesy. Obydwa programy są stosowane w praktyce klinicznej w ośrodkach rehabilitacji reprezentowanych przez autorów. Materiał i metody. W referacie przedstawiono proces rehabilitacji dwóch pacjentów po urazach czaszkowo-mózgowych (27-letniego mężczyzny JK oraz 28-letniej kobiety AS), leczonych przez autorów w chronicznej fazie po wypadkach samochodowych, w następstwie których pacjenci przebywali w śpiączce przez okres przekraczający 4 tygodnie. W badaniach neuropsychologicznych stwierdzono występowanie głębokiego, utrzymującego się pomijania lewostronnego, przy czym u pacjenta JK miało ono charakter allocentryczny, natomiast u pacjentki AS egocentryczny. Eksperyment terapeutyczny zaplanowano wg modelu AB-BA, przy czym A oznacza trening przestrzenno-motoryczny, natomiast B – program skanowania wzrokowego. U pacjenta JK, zastosowano najpierw program A, następnie program B, natomiast u pacjentki AS kolejność stosowania programów była odwrotna. Każdy z programów obejmował 10 sesji terapeutycznych. Zachowano 4-tygodniowy odstęp pomiędzy realizacją programu A i programu B. Głębokość stronnego pomijania oceniano za pomocą standardowych testów neuropsychologicznych, ukierunkowanych na ilościowy i jakościowy pomiar stronnego pomijania. Dokonano również analizy prac rysunkowych pacjentów. Badania przeprowadzono czterokrotnie: przed rozpoczęciem każdego z programów oraz po jego zakończeniu. Wyniki. Zgodnie z postawioną przez autorów hipotezę badawczą u pacjenta JK nie stwierdzono żadnej poprawy w zakresie stronnego pomijania po zakończeniu programu A, natomiast po zakończeniu programu B pomijanie ustąpiło w zasadzie całkowicie. U pacjentki AS wyniki były odwrotne: po zakończeniu programu B, realizowanego u niej jako pierwszy, nie wystąpiła żadna poprawa, natomiast po zakończeniu programu A, realizowanego jako drugi, pomijanie ustąpiło całkowicie. Wnioski. W artykule autorzy omawiają teoretyczne i kliniczne znaczenie uzyskanych wyników. Prezentują także modelowe rozwiązanie podstawowego patomechanizmu pomijania typu allocentrycznego i egocentrycznego. Oba rodzaje pomijania posiadają różną etiologię i symptomatologię, konieczne jest więc różnicowanie programów terapii w procesie neurorehabilitacji tych pacjentów.

Słowa kluczowe:
pomijanie stronne, uraz mózgu, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wybiórcza meta-analiza wyników badań potencjałów wywołanych przeprowadzanych u pacjentów w okresie ostrym udaru mózgu

Ryszard Kinalski, Jan Talar, Małgorzata Łukowicz

Ryszard Kinalski, Jan Talar, Małgorzata Łukowicz – A contribution to the meta-analysis of the results of evoked potentials examinations performed in acute patients. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 131-134

Streszczenie
Cel. Opracowanie meta-analizy przesiewowej publikacji kazuistycznych z lat 1988-1999, w których opisano wyniki badań somatosensorycznych i ruchowych potencjałów wywołanych, przeprowadzanych w okresie ostrym udaru mózgu. Materiał i metoda. Poszukiwane publikacje selekcjonowano spośród znajdujących się w bazie danych systemu MEDLINE i według słów kluczowych acute stroke i evoked potentials. Przeglądnięto również, wydane w tym samym dziesięcioleciu, zeszyty i suplementy Neurologii i Neurochirurgii Polskiej. Wnioski. Poszukiwane wyniki badań opublikowane były w 23 doniesieniach pochodzących z 12 krajów świata. Badania wykonywano często już w pierwszej dobie po wystąpieniu udaru mózgu. Najczęściej oceniano wielkość amplitud, czasy latencji i przewodnictwa ośrodkowego potencjałów wywołanych. Celem badań były najczęściej: lokalizacja uszkodzenia mózgu; identyfikacja wczesnej i późnej neuroplastyczności; wczesne rokowanie odnowy ruchów dowolnych i poprawy funkcjonalnej pacjentów.

Słowa kluczowe:
potencjały wywołane, okres ostry udaru mózgu, meta-analiza

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Program rehabilitacji ruchowej pacjentów we wczesnej fazie po operacji kardiochirurgicznej

Jan Talar, Grzegorz Mańko, Dominika Batycka

Jan Talar, Grzegorz Mańko, Dominika Batycka – A program of motor rehabilitation for patients in the early phase after cardiac surgery. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 105-110

Streszczenie
Wstęp. Autorzy opisali program rehabilitacji pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych (m.in. wszczepienie pomostów aortalno-wieńcowych, chirurgiczne leczenie wad zastawkowych, transplantacja serca) stosowany w Klinice Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ w Krakowie. Przedstawiono postępowanie fizjoterapeutyczne przed- i pooperacyjne, ze szczególnym uwzględnieniem rehabilitacji oddechowej oraz programu edukacyjnego w celu poprawienia u pacjentów poczucia poznawczej kontroli. Materiał i metody. Skuteczność programu oceniono w eksperymencie klinicznym naturalnym, w którym wzięło udział 42 pacjentów rehabilitowanych po zabiegach kardiochirurgicznych. Pacjentów podzielono na grupę kontrolną (K), obejmująca 21 pacjentów rehabilitowanych przed wdrożeniem nowego programu fizjoterapii, z wykorzystaniem tradycyjnych ćwiczeń oddechowych oraz grupę eksperymentalną (E), obejmującą również 21 pacjentów, w której zastosowano proponowany tu program fizjoterapii. Pacjenci zostali dobrani do grup metodą „parowania” pod względem wieku i płci. W badaniach zastosowano: obserwację kliniczną, wybrane skale z Klinicznego Testu Samooceny zaburzeń poznawczych, emocjonalnych, wegetatywnych i neurobehawioralnych oraz Samoocenę Jakości Życia w zakresie obrazu własnego zdrowia, zwalczaniu bólu oraz poczucia bezpieczeństwa. Badania prowadzono dwukrotnie: przed rozpoczęciem rehabilitacji (przed zabiegiem kardiochirurgicznym) oraz po okresie 7 dni jej trwania. Wyniki. Uzyskane przez pacjentów wyniki wykazały większą efektywność proponowanego tu programu pod względem zadowolenia pacjentów z przebiegu rehabilitacji, zwiększonej motywacji do ćwiczeń i szybszego usamodzielnienia pacjenta po zabiegu. Autorzy umawiają możliwe znaczenie niedotlenienia mózgu w powstaniu obserwowanych, u nieomal wszystkich pacjentów, deficytów poznawczych i emocjonalnych. Wniosek. Program rehabilitacji dla pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych należy włączyć przed operacją. Powinien on obejmować terapię oddechową i fizjoterapię z elementami edukacji pacjenta. Program opisany w tym artykule sprzyja poprawie stanu fizycznego i psychicznego pacjenta we wczesnej fazie po operacji, co prowadzi do lepszej jakości życia.

Słowa kluczowe:
operacje kardiochirurgiczne, rehabilitacja ruchowa, ćwiczenia oddechowe

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kinezyterapia w kompresyjnym złamaniu kręgosłupa w wieku rozwojowym – własna modyfikacja ćwiczeń

Halina Protasiewicz, Ireneusz Kowalski, Jan Talar, Adam Buciński

Halina Protasiewicz, Ireneusz Kowalski, Jan Talar, Adam Buciński – Kinesitherapy in compression fractures of the spine in the eveloping years: an authorial modification of exercises. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 286-291

Streszczenie

Autorzy opracowali dwuetapowy model kinezyterapeutyczny w rehabilitacji zachowawczej kompresyjnych złamań kręgosłupa u dzieci i młodzieży. Pierwszy – trwający od 4 do 6 tygodni, tzw. szpitalny oraz drugi – od 2 do 12 miesiąca po urazie, tzw. ambulatoryjny. Kierunek rehabilitacji medycznej przedstawiony przez autorów niniejszego opracowania łączy elementy typowe leczenia zachowawczego, wzmocnionego ćwiczeniami Kempfa, z elementami okresowego zastosowania ortez w postaci lekkich gorsetów ortopedycznych. Tworzenie własnego gorsetu mięśniowego, z jednoczesnym zabezpieczeniem kręgosłupa przed ruchami fleksyjnymi poprzez wymuszenie ekstensji kręgosłupa i pozycje korekcyjne oraz hiperkorekcyjne w ortezach stosowanych zwłaszcza w mnogich złamaniach, daje stosunkowo najlepsze wyniki. Głównym celem kinezyterapii było wzmacnianie gorsetu mięśniowego oraz kształtowanie siły i wytrzymałości mięśni posturalnych, przy zastosowaniu pozycji odciążających kręgosłup. W pozycjach odciążających, ćwiczenia izometryczne miały charakter treningu submaksymalnego, poprzez który następował systematyczny wzrost siły mięśni posturalnych. Ważnym elementem kinezyterapii była również nauka czucia własnego ciała, prawidłowej asekuracji kręgosłupa oraz kształtowania prawidłowej postawy ciała. Pełne wyleczenie uzyskano w 70% przypadków, po rocznym okresie zmodyfikowanej terapii. W grupie kontrolowanej – tradycyjnej terapii – wynik pozytywny osiągnięto w 56%.

Słowa kluczowe:
kompresyjne złamanie kręgosłupa, kinezyterapia, leczenie zachowawcze, wiek rozwojowy
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównawcza ocena skuteczności przeciwbólowej wybranych metod fizjoterapeutycznych w zespole bólowym dolnego odcinka kręgosłupa

Jolanta Kujawa, Iwona Pyszczek, Jan Talar, Mirosław Janiszewski

Jolanta Kujawa, Iwona Pyszczek, Jan Talar, Mirosław Janiszewski – Comparative evaluation of the analgesic effectiveness of selected physiotherapeutic methods in the treatment of low back pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 271-279

Streszczenie

Wstęp. Do najczęściej występujących dolegliwości narządu ruchu zalicza się zespoły bólowe kręgosłupa, a w szczególności odcinka lędźwiowo-krzyżowego. W wielu krajach problem tzw. bólów krzyża osiągnął rangę problemu społecznego. Odpowiedni dobór skutecznych metod fizjoterapeutycznych jest podstawowym zadaniem zespołów rehabilitacyjnych. Podjęto badania, mające na celu analizę skuteczności oddziaływania przeciwbólowego połączonych, wybranych form fizjoterapii u chorych z bólami dolnego odcinka kręgosłupa. Sprawdzono, czy istnieją statystycznie istotne różnice skuteczności przeciwbólowej w zależności od zastosowanych zabiegów fizykalnych. Materiał i metoda. Badaniom poddano 450 chorych, w wieku od 21 do 79 lat (średni wiek = 56,53 +/- 15,34 lat), wśród których było 319 kobiet i 131 mężczyzn, przyjętych do leczenia w Zakładzie Rehabilitacji Leczniczej ZOZ Łódź-Śródmieście z powodu bólów odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Chorych podzielono na dwie grupy A i B. w grupie A zastosowano zabiegi biostymulacji promieniowaniem laserowym i kinezyterapią. W grupie B w miejsce laseroterapii stosowano prądy interferencyjne z gimnastyką leczniczą. Ocenę skuteczności zastosowanego skojarzonego leczenia przeprowadzono na podstawie subiektywnej oceny bólu wg zmodyfikowanego kwestionariusza Laitinena, uwzględniając cztery wskaźniki: subiektywną ocenę intensywności bólu, częstotliwość jego występowania, stosowanie leków przeciwbólowych oraz ograniczenie aktywności ruchowej pacjenta, a także na podstawie badania klinicznego. Wyniki. Wyniki badań wykazały skuteczność przeciwbólową obydwu metod u chorych z zespołami bólowymi dolnego odcinka kręgosłupa. Zastosowanie laseroterapii w połączeniu z gimnastyką leczniczą z bólami dolnego odcinka kręgosłupa wykazuje statystycznie znamienną, większą skuteczność terapeutyczną, w porównaniu z prądami interferencyjnymi łączonymi z kinezyterapią.

Słowa kluczowe:
laseroterapia niskoenergetyczna, zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa, fizjoterapia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ niskoenergetycznego promieniowania laserowego (IR, λ = 810 nm) na aktywność ATP-AZ i strukturę błony komórkowej krwinki czerwonej

Jolanta Kujawa, Iwona Pyszczek, Leu Zavodnik, Ilya Zavodnik, Vyacheslav Buko, Ewa Kilańczyk, Maria Bryszewska, Jan Talar

Jolanta Kujawa, Iwona Pyszczek, Leu Zavodnik, Ilya Zavodnik, Vyacheslav Buko, Ewa Kilańczyk, Maria Bryszewska, Jan Talar – The impact of low-power laser radiation (IR, λ = 810 nm) on ATP-ASE activity and the cell membrane structure of erythrocytes. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 248-253

Streszczenie

Wstęp. Efekty biostymulacyjne i terapeutyczne promieniowania laserowego o różnych długościach fali oraz wartościach mocy i dawki energii są znane, ale mechanizm tego efektu nie jest jeszcze całkowicie wyjaśniony. Celem pracy były badania oddziaływania promieniowania laserowego na funkcje i strukturę błon komórkowych erytrocytów człowieka. Materiał i metoda. Naświetlano wyizolowane błony komórkowe erytrocytów promieniowaniem laserowym o długości fali λ = 810 nm, o różnych wartościach gęstości powierzchniowej mocy i energii. Oznaczanym parametrem, charakteryzującym strukturalne i funkcjonalne zmiany błony komórkowej, była aktywność (Na+, K+, Mg2+) ATPazy. Wyniki. Stwierdzono, że promieniowanie laserowe o długości fali λ = 810 nm zmienia aktywność pompy sodowo-potasowej w błonie komórkowej erytrocytów ludzkich, a charakter tych zmian zależy od zastosowanej dawki energii i mocy promieniowania. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono także, iż naświetlanie promieniowaniem laserowym powoduje wzrost płynności dwuwarstwy lipidowej błony komórkowej. Nie zaobserwowano zmian takich parametrów, jak stabilność komórki, poziom produktów peroksydacji lipidów, zredukowanego glutationu wewnątrzkomórkowego ani oksyhemoglobiny. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały, że promieniowanie laserowe o długości fali λ = 810 nm, zależnie od mocy i zastosowanej dawki energii stymuluje zmiany strukturalne i funkcjonalne błony komórkowej erytrocytów człowieka.

Słowa kluczowe:
biostymulacja, stabilność komórki, peroksydacja lipidów, pompa jonowa, glutation, oksyhemoglobina
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Modulujące efekty promieniowania laserowego na pulę zewnątrz- i wewnątrzkomórkową Ca2+ i opór naczyniowy perfundowanej tętnicy ogonowej szczura

Leszek Szadujkis-Szadurski, Jan Talar, Krzysztof Wiśniewski, Wiesław Tomaszewski, Małgorzata Łukowicz, Rafał Szadujkis-Szadurski

Leszek Szadujkis-Szadurski, Jan Talar, Krzysztof Wiśniewski, Wiesław Tomaszewski, Małgorzata Łukowicz, Rafał Szadujkis-Szadurski – The modulating effects of laser radiation on the extra- and intracellular Ca2+ store and vascular resistance in the perfused tail artery of the rat. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 11-20

Streszczenie
Wstęp. Promieniowanie laserowe małej mocy moduluje wiele funkcji komórkowych, jednak mechanizm tego działania nie został dostatecznie poznany. Z naszych badań wynika, że to działanie promieniowania laserowego wiąże się ściśle z oddziaływaniem na komórkowy układ sygnalizacyjny, w którym centralną funkcję spełniają receptor i kanały dla jonów. Materiał i metoda. Badania prowadzono na perfundowanych tętnicach ogonowych szczura, w oparciu o dwa niezależne modele doświadczalne: model eksperymentalny I, w reakcji skurczu mięśniówki gładkiej tętnic wykorzystuje tylko wewnątrzkomórkową pulę jonów Ca2+ i model II, w którym wykorzystywana jest pula zewnątrzkomórkowa. W modelu I tylko fenylefryna (agonista receptorów alfa-1adrenergicznych, metabotropowych) wyzwala skurcz, natomiast w modelu II skurcz tętnic wyzwala zarówno fenylefryna, jak i Bay K8644. Na tych modelach przebadano wpływ promieniowania laserowego małej mocy (10-110mW).Wyniki. Badania wykazały, że fenylefryna powoduje wzrost ciśnienia perfuzyjnego w wyniku uruchomienia wewnątrzkomórkowej, jak też zewnątrzkomórkowej puli jonów Ca2+. Uzyskany w ten sposób wzrost ciśnienia perfuzyjnego utrzymuje się przez około 20-30 minut. Ekspozycja tętnic na promieniowanie laserowe (10-110 mW) w sposób zależny od mocy promieniowania obniża reakcję wzrostu ciśnienia perfuzyjnego. BAY K8644 działający bezpośrednio na kanały Ca2+ typu L w tych warunkach nie powoduje wzrostu ciśnienia perfuzyjnego. Po opróżnieniu wewnątrzkomórkowej puli jonów Ca2+ reakcje wzrostu ciśnienia perfuzyjnego na fenylefrynę i BAY K8644 można wyzwolić uzupełniając brakujący CaCl2 w płynie EGTA-Krebsa bez Ca2+. Ekspozycja tętnic na podobne promieniowanie laserowe obniża reakcje tętnic na fenylefrynę i pozostaje bez wpływu na reakcje wyzwalane przez BAY K8644. L-NAME inhibitor NO-syntazy skutecznie chroni tętnice przed modulującym działaniem promieniowania laserowego. Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdziły związek pomiędzy działaniem promieniowania laserowego hamującym reakcje skurczu tętnic wyzwalaną fenylefryną a syntezą NO. Porównanie działania fenylefryny z BAY K8644 sugeruje, że działanie modulujące reakcje tętnic jest uwarunkowane rozprzęganiem wiązania białka G z receptorem. Powyższa sugestia jest zgodna z faktem braku działania hamującego promieniowania laserowego na bezpośrednie działanie BAY K8644.

Słowa kluczowe:
fenylefryna, ciśnienie perfuzyjne, synteza NO

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4