Ogólne zależności funkcjonalne wymagane w kształtowaniu zespołów saunowych w obiektach użyteczności publicznej

Hanna Adamczyk-Bujniewicz, Janusz Kubacki, Krystyna Kwaśny, Henryk Knapik

Hanna Adamczyk-Bujniewicz, Janusz Kubacki, Krystyna Kwaśny, Henryk Knapik – General functional dependencies required in the design of sauna complexes in public access facilities. Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 85-90

Streszczenie
Zwiększające się tempo życia powoduje wzrost zapotrzebowania na różne formy rekreacji. Powstają nowe obiekty, do których można zaliczyć tak zwane Parki Wodne. Ich integralną część stanowią zespoły saunowe. Są to obszary, na których zgromadzone są sauny i łaźnie o szerokim spektrum czynników oddziaływania. Do prawidłowego zaprojektowania oraz funkcjonowania takich zespołów niezbędna jest znajomość szerokich możliwości jakie daje sauna, a także wiedza dotycząca reakcji fizjologicznych. Zespoły saunowe użyteczności publicznej powinny być tworzone w oparciu o znajomość bodźców oraz wszystkich elementów mających wpływ na prawidłowy proces zabiegu sauny. Odpowiednio ukształtowana przestrzeń takich obiektów pozwala na ich pełne i celowe wykorzystanie.

Słowa kluczowe:
rekreacja, odnowa biologiczna, regeneracja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Nowy rodzaj trakcji szyjnej wytwarzającej drgania mechaniczne (wibracje) w terapii kompleksowej chorych ze spondylozą szyjnego odcinka kręgosłupa

Krzysztof Gieremek, Edward Saulicz, Zbigniew Śliwiński, Monika Grygorowicz, Aleksander Socha, Janusz Kubacki

Krzysztof Gieremek, Edward Saulicz, Zbigniew Śliwiński, Monika Grygorowicz, Aleksander Socha, Janusz Kubacki – A new type of cervical traction generating mechanical pulsations (vibration) in the comprehensive treatment of patients with cervical spondylosis. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 99-105

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest próba oceny skuteczności terapeutycznej nowego wyciągu wibracyjnego (wg Glissona) oraz wyciągu tradycyjnego tego typu u pacjentów z rozpoznaną dyskopatią lub spondyloartrozą szyjnego odcinka kręgosłupa. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na dwóch grupach chorych objętych leczeniem ambulatoryjnym z powodu spondylozy szyjnego odcinka kręgosłupa. Grupę eksperymentalną (n = 35) i grupę kontrolną (n = 33) objęto typowym leczeniem kompleksowym (masaże, DKF, solux, DD, ultradźwięki). Odmienność postępowania leczniczego wynikała z rodzaju zastosowanego wyciągu szyjnego wg Glissona. W grupie eksperymentalnej do typowego zestawu trakcji szyjnej tuż powyżej pętli Glissona przymocowano urządzenie wytwarzające drgania o częstotliwości 100 Hz i amplitudzie 0,2 mm. Wyniki. Testami statystycznymi (Chi2 = 9,672; dla a = 0,046) wykazano silną zależność pomiędzy rodzajem zastosowanego wyciągu a wynikami leczenia, wskazując na większą skuteczność wyciągu wibracyjnego. Uzyskano także, potwierdzone statystycznie, przyrosty ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym we wszystkich płaszczyznach, a także osiągnięto poprawę funkcji chwytu (hand grip) lewej i prawej ręki.Wnioski. Badania potwierdziły dobrą tolerancję przez pacjentów zabiegu opartego na wyciągu szyjnym typu Glissona wzbogaconego o urządzenie wytwarzające wibracje. Wyciąg ten powodował szybsze cofanie się badanych dolegliwości chorobowych, tj.: bólu, zwiększonego napięcia mięśniowego i wrażliwości mięśni szyi na dotyk.

Słowa kluczowe:
wyciąg wg Glissona, masaż wibracyjny, spondyloza szyjna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności metod mechanicznych na podstawie studiów bibliograficznych

Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Janusz Kubacki

Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Janusz Kubacki – Evaluating the effectiveness of mechanical methods on the basis of published reports. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 347-356

Streszczenie

Wstęp. Metody leczenia ruchem stają się coraz to bardziej popularne. Stwierdzić wręcz można, że dominują we współczesnej kinezyterapii. Wydaje się, że jednym z najważniejszych kryteriów wykorzystania danego sposobu terapeutycznego jest jego przydatność kliniczna. W pracy podjęto próbę określenia skuteczności metod o charakterze mechanicznym na podstawie źródeł bibliograficznych. W tym celu posłużono się własnym systemem jakości doniesienia. Materiał i metody. Przeanalizowano 20 artykułów z literatury przedmiotowej poświęconych problematyce oceny skuteczności metod mechanicznych. Badania zestawiono w rankingu na podstawie autorskiej metody analizy jakości doniesień. Wyniki. Uzyskane wyniki sugerują wyższą skuteczność metod kinezyterapeutyczncyh, niż zastosowanie z osobna poszczególnych środków leczniczych. Wnioski. Przeszukując bazy danych znaleźć można liczne prace omawiające zastosowane środki terapeutyczne czy sposoby diagnostyki. Relatywnie mało jest jednak artykułów oceniających skuteczność metod leczenia ruchem. Bak jednolitych kryteriów oceny skuteczności powoduje, iż w analizie efektów terapeutycznej i tej samej metody kinezyterapeutycznej zaobserwować można znaczne rozbieżności wyników uzyskiwanych przez różnych autorów.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, meta-analiza, terapia manualna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Realloplastyka stawu kolanowego w świetle wskazań i badań nad stabilnością protezy

Janusz Kubacki, Mirosław Kokosz, Krystyna Kwaśna

Janusz Kubacki, Mirosław Kokosz, Krystyna Kwaśna – Realloplasty of the knee according to the inications and researches on prosthesis stability. Fizjoterapia Polska 2006; 6(1); 1-6

Streszczenie

Terminowi reolloplastyka odpowiada proces chirurgicznego przeklejenia protezy — usunięcia i ponownego wszczepienia nowej protezy. Należy rozróżnić rewizję stawu po alloplastyce, od realloplastyki. Rewizja i realloplastyka nawzajem się uzupełniają. Zabieg rewizji kończyć się może usunięciem protezy, czy jej części i wszczepieniem nowej protezy. Na podstawie obserwacji własnych, przeglądu piśmiennictwa, omówiono zagadnienia rewizji po alloplastyce stawu kolanowego i realloplastykę. Celem pracy jest przedstawienie niepowodzeń, powikłań oraz podanie wskazań do realloplastyki. Oceniono, że największym zagrożeniem dla stabilności komponent protezy, jest cement kostny. W związku z tym zalecenia idą w kierunku stosowania implantów bezcementowych i badań nad wykorzystaniem kompozytów bioaktywnych, które wpływają na stabilność protezy. W nowej sytuacji po rewizji, po realloplastyce, nieodzowne jest specjalistyczne usprawnianie pacjenta biorąc pod uwagę wszystkie przebyte powikłania i niepowodzenia, które wpływają na ułożenie programu rehabilitacyjnego i jego kontynuację. Niezbędna jest ścisła współpraca z ortopedą, który powinien zapoznać fizjoterapeutę ze wszystkimi odchyleniami wynikającymi z obecnej sytuacji — po operacji.

Słowa kluczowe:
realloplastyka, wskazania, stabilność protezy

Pomiary w warunkach izokinetycznych – obszary zastosowania w fizjoterapii

Monika Grygorowicz, Janusz Kubacki, Bogdan Bacik, Krzysztof Gieremek, Anna Polak

Monika Grygorowicz, Janusz Kubacki, Bogdan Bacik, Krzysztof Gieremek, Anna Polak – Isokinetic measurements – areas of application in physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 238-244

Streszczenie
Celem artykułu jest przybliżenie koncepcji ćwiczeń izokinetycznych po raz pierwszy przedstawionej przez Hislop’a i Perrineia w 1967 r. W literaturze polskiej nie znaleziono pracy, która w sposób scalony omawiałaby powyższy temat. Stąd, w oparciu o liczne zagraniczne doniesienia naukowe, autorzy zdecydowali się przedstawić ćwiczenia izokinetyczne polskim fizjoterapeutom i lekarzom. Thistle i in. definiują ćwiczenia izokinetyczne jako dynamiczny skurcz mięśniowy z kontrolowaną i utrzymywaną stałą prędkością ruchu (iso-stały kinetic-ruch) realizowany z wykorzystaniem specjalistycznych urządzeń do tego rodzaju ćwiczeń. Testy izokinetyczne są bardzo precyzyjnym narzędziem diagnostycznym umożliwiającym ocenę stopnia uszkodzenia tkanek miękkich. Powszechne zastosowanie badań siły izokinetycznej mięśni w praktyce klinicznej oparte jest na ich oczywistej zasadności i wiarygodności w określeniu stanu i funkcji nerwowo-mięśniowych. Zwolennicy pomiarów i ćwiczeń izokinetycznych, wykorzystujący ją w praktyce, potwierdzają fakt, iż dają one możliwość precyzyjnego badania właściwości mięśni i obiektywizacji wyników. Wyniki rejestrowane w trakcie testów, umożliwiają bardzo precyzyjną diagnostykę testowanych mięśni w różnych warunkach biomechanicznych realizowanego ruchu. Pozwalają na ocenę stanu funkcjonalnego mięśni poprzez porównanie pracy kontralateralnej, ipsilateralnej, konfrontacji z danymi prawidłowymi, czy z wynikami w grupach kontrolnych. Ponadto, Testy izokinetyczne umożliwiają graficzne przedstawianie zależności pomiędzy badanymi cechami w każdym punkcie realizowanego ruchu. Sprzyja to wykorzystaniu izokinetyki do diagnostyki w stanach pourazowych narządu ruchu. W pracy opisane zostały obszary wykorzystania pomiarów izokinetycznych i zasady ich wykonywania. Ponadto omówiono główne parametry biomechaniczne, w oparciu, o które przeprowadza się analizę dynamicznych właściwości mięśniowych.

Słowa kluczowe:
ćwiczenia izokinetyczne, szczytowy moment siły, wskaźniki biomechaniczne, warunki dynamiczne

Wpływ treningu wibracyjnego na organizm człowieka

Magdalena Piecha, Piotr Król, Janusz Kubacki, Anna Polak, Arkadiusz Stanula, Marek Najder, Daria Chmielewska

Magdalena Piecha, Piotr Król, Janusz Kubacki, Anna Polak, Arkadiusz Stanula, Marek Najder, Daria Chmielewska – The influence of vibration training on human body. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 192-197

Streszczenie
Trening wibracyjny jest obecnie popularną formą treningu sportowego, fitnessu i rehabilitacji. Może być wykorzystywany zarówno przez zawodowych sportowców, jako uzupełnienie ich tradycyjnego treningu siłowego, jak i przez osoby starsze, u których znacznie poprawia sprawność fizyczną. Przeprowadzono szereg badań dotyczących wpływu treningu wibracyjnego na organizm człowieka. W opinii wielu autorów wywiera on pozytywny wpływ na ciało ludzkie. Główne zmiany adaptacyjne dotyczą tkanki mięśniowej. Większość badań naukowych wykazała zwiększenie siły maksymalnej, siły eksplozywnej i mocy mechanicznej mięśni. Stwierdzono także zwiększenie gęstości tkanki kostnej po treningu wibracyjnym. Stało się to podstawą do wykorzystania takiego treningu w celu zapobiegania osteoporozie. Wielu badaczy donosi o pobudzającym wpływie wibracji na układ krążenia (naczynia krwionośne rozszerzają się, zwiększa się krążenie krwi, poprawia się zaopatrzenie komórek w tlen i inne składniki odżywcze). Udowodniono także szereg zmian dotyczących układu równowagi posturalnej oraz zmian w obrębie układu hormonalnego. Wielu badaczy wykazało korzystny wpływ wibracji u ludzi cierpiących z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa. Temat wykorzystania wibracji w terapii i treningu sportowym jest aktualny. Prawidłowy trening wibracyjny wymaga precyzyjnego doboru parametrów drgań wibracyjnych (częstotliwości, amplitudy ruchu, przyśpieszenia) i ustalenia indywidualnego przebiegu (czasu trwania treningu, rodzaju ćwiczeń, liczby powtórzeń, zaangażowanej grupy mięśniowej). Praca przedstawia przegląd badań nad wpływem zarówno jednorazowej wibracji, jak i długotrwałego treningu wibracyjnego na organizm człowieka.

Słowa kluczowe:
wibracje, trening wibracyjny, drgania mechaniczne

Wpływ kompleksowej terapii obejmującej ćwiczenia czynne, masaż klasyczny, krioterapię oraz łączne działanie ultradźwięków i prądu elektrycznego w leczeniu uszkodzeń pierścienia rotatorów

Ewa Grymel-Kulesza, Anna Polak, Janusz Kubacki, Bronisława Skrzep-Poloczek, Piotr Król

Ewa Grymel-Kulesza, Anna Polak, Janusz Kubacki, Bronisława Skrzep-Poloczek, Piotr Król – The effect of a multi-modality therapy including active exercises, classic massage, cryotherapy and a combination of ultrasound and electrical stimulation on rotator cuff injuries. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 107-123

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy była ocena efektywności kompleksowego leczenia uszkodzeń pierścienia rotatorów, obejmującego kinezyterapię, masaż leczniczy klasyczny oraz krioterapię i terapię skojarzoną (ultradźwięki i prąd elektryczny), a także porównanie efektywności krioterapii i terapii skojarzonej w leczeniu uszkodzeń pierścienia rotatorów. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 30 pacjentów, u których stwierdzono przewlekłe objawy uszkodzeń pierścienia rotatorów. Chorzy podzieleni byli losowo do dwóch grup porównawczych: A i B. W obu grupach prowadzono ćwiczenia czynne oraz masaż klasyczny okolicy barku (według jednolitego programu). Dodatkowo w grupie A wprowadzono łączne działanie ultradźwięków i prądu elektrycznego na punkty spustowe mięśni rotatorów barku, natomiast w grupie B stosowano krioterapię na okolicę barku. Efekty leczenia oceniano m.in. na podstawie zmian zakresów ruchomości stawu ramiennego, siły mięśni rotatorów barku oraz występowania i nasilenia dolegliwości bólowych. Wyniki i Wnioski. Zastosowane leczenie w obu grupach porównawczych przyniosło znamienny, pozytywny efekt. Wyniki leczenia chorych w grupie A okazały się nieznacznie lepsze niż w grupie B, co w przypadku ustępowania dolegliwości bólowych oraz poprawy zakresu ruchomości i siły niektórych mięśni, zostało potwierdzone statystycznie. Kompleksowa fizjoterapia, obejmująca kinezyterapię, masaż suchy, krioterapię i terapię skojarzoną (polegającą na łącznym działaniu ultradźwięków i terapii typu TENS) jest efektywnym sposobem leczenia następstw uszkodzenia pierścienia rotatorów. Terapia skojarzona, wykonywana bezpośrednio na mięśniowo—powięziowe punkty spustowe, daje nieco lepsze wyniki leczenia niż krioterapia.

Słowa kluczowe

uszkodzenia pierścienia rotatorów, fizjoterapia, ultradźwięki, elektrostymulacja, terapia skojarzona

Zmiany w układzie stabilności postawy ciała pod wpływem wibracji

Magdalena Piecha, Piotr Król, Janusz Kubacki, Grzegorz Juras

Magdalena Piecha, Piotr Król, Janusz Kubacki, Grzegorz Juras – Changes in the human body stability system under the influence of vibrations. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 97-104

Streszczenie
Trening wibracyjny, poprzez stymulację nerwowo-mięśniową, wywołuje szereg zmian w obrębie tkanek i układów ciała ludzkiego. Główne potreningowe zmiany adaptacyjne dotyczą tkanki mięśniowej. Zwiększona siła maksymalna, siła eksplozywna i moc mechaniczna mięśni po treningu wibracyjnym, stały się podstawą do wykorzystywania platform wibracyjnych w siłowniach i klubach odnowy biologicznej. Do chwili obecnej opublikowano także wiele prac przedstawiających potreningowe zmiany w obrębie układu krążenia, hormonalnego, tkanki kostnej i tkanek miękkich. Wyniki prac analizujących wpływ wibracji na stabilność postawy ciała są niejednoznaczne. Pionowe ułożenie ciała, przy stosunkowo niewielkiej płaszczyźnie podparcia powoduje, że pozycja stania swobodnego człowieka jest bardzo podatna na wszelkie czynniki destabilizujące. Kontrola układu równowagi odbywa się m. in. w oparciu o informacje płynące z receptorów mięśniowych i ścięgien, których funkcjonowanie zostaje zaburzone pod wpływem wibracji. Złożoność procesu kontroli równowagi i nieusystematyzowanie metodyki przeprowadzania treningu wibracyjnego (częstotliwość wibracji, amplituda ruchu, czas trwania treningu, rodzaj zaangażowanego mięśnia), czyni temat wpływu drgań mechanicznych na stabilność postawy ciała, zagadnieniem nie do końca poznanym, a jednocześnie bardzo interesującym. Niniejsza praca przedstawia przegląd badań nad wpływem zarówno jednorazowej aplikacji wibracji, jak i długotrwałego treningu wibracyjnego na stabilność postawy ciała u człowieka.
Słowa kluczowe
wibracje, trening wibracyjny, stabilność postawy ciała

Ocena zmian pobudliwości nerwu czuciowego wskutek zabiegów miejscowego chłodzenia

Edyta Jarzębska, Anna Polak, Janusz Kubacki, Krzysztof Gieremek

Edyta Jarzębska, Anna Polak, Janusz Kubacki, Krzysztof Gieremek – Assessment of changes in the excitability of the medial antebrachial cutaneous nerve caused by localised cooling procedures. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 39-50

Streszczenie
Wstęp. Niskie temperatury są stosowane w terapii między innymi ze względu na ich działanie przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Celem pracy była ocena zmian pobudliwości czuciowego nerwu skórnego przyśrodkowego przedramienia (n. s. p. p.; n. cu-taneus antebrachii medialis) pod wpływem miejscowych zabiegów krioterapeutycznych. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono u 108 zdrowych ochotników w wieku od 20 do 25 lat, podzielonych losowo do trzech grup porównawczych A, B i C. Bezpośrednio przed zabiegiem u każdej z osób zbadano temperaturę skóry w obszarze unerwienia n. s. p. p. i przeprowadzono pomiar chronaksji badanego nerwu. Następnie w grupie AiB w okolicy ramienia i przedramienia (w obszarze unerwienia n. s. p. p.) wykonano zabiegi ochładzania okładami żelowymi schłodzonymi do temperatury -10°C. Chłodzenie w grupie A trwało 20 minut, w grupie B 4 minuty. W grupie C w obszarze unerwienia n. s. p. p. wykonano 2-minutowy zabieg ochładzania parami ciekłego azotu o temperaturze -160C. Chronksymetria i pomiary temperatury skóry były wykonane ponownie bezpośrednio po oraz 20 minut po zaprzestaniu chłodzenia. Wyniki. W grupie A znamienne statystycznie wydłużenie chronaksji, w stosunku do stanu sprzed zabiegu, stwierdzono bezpośrednio po zabiegu oraz 20 minut po zabiegu. W grupie B istotne statystycznie wydłużenie chronaksji stwierdzono bezpośrednio po zabiegu w stosunku do stanu sprzed zabiegu. Natomiast w grupie C istotne statystycznie wydłużenie chronaksji wystąpiło 20 minut po zabiegu, w stosunku do stanu sprzed zabiegu. Wnioski. Wszystkie metody chłodzenia zastosowane w grupach porównawczych spowodowały obniżenie pobudliwości n. s. p. p. Najdłużej efekt zmniejszenia pobudliwości n. s. p. p. utrzymywał się w grupie A i C.
Słowa kluczowe
nerw czuciowy, pobudliwość, krioterapia

Zogniskowana i radialna fala uderzeniowa w ortopedii i fizjoterapii

Piotr Król, Andrzej Franek, Wiesław Zinka, Janusz Kubacki, Anna Polak, Ewa Franek

Piotr Król, Andrzej Franek, Wiesław Zinka, Janusz Kubacki, Anna Polak, Ewa Franek – Focused and radial shock wave in orthopedics and physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 1-20

Streszczenie
Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat wykorzystania w leczeniu fali uderzeniowej, a zwłaszcza analiza wyników badań dotyczących wpływu zogniskowanej i radialnej fali uderzeniowej na leczenie stawów rzekomych, zwapnień okołobarkowych, ostróg piętowych, zapaleń powięzi podeszwy stopy, zapaleń ścięgien, zapaleń przyczepów mięśniowych itp. W ortopedii i fizjoterapii zogniskowaną falę uderzeniową stosuje się od dwudziestu lat, natomiast terapia radialną falą uderzeniową jest metodą mającą zaledwie kilkuletnią historię. W związku z tym, brak jest jeszcze odpowiednio dużej liczby opracowań naukowych, potwierdzających skuteczność terapeutyczną tej metody, choć dotychczasowe wyniki są mocno zachęcające. Najczęściej przedstawiany jest wpływ zogniskowanej fali uderzeniowej na leczenie stawów rzekomych, gdzie działanie fali uderzeniowej ma charakter czysto destrukcyjny. Winnych przypadkach mechanizm działania zarówno zogniskowanej, jak i radialnej fali uderzeniowej jest niejasny, choć skuteczność zabiegów jest bardzo wysoka. Biorąc pod uwagę to, że dla wielu pacjentów, zwłaszcza tych ze zwapnieniami okołobarkowymi i ostrogami piętowymi, alternatywą jest zabieg operacyjny, zastosowanie fali uderzeniowej jako metody małoinwazyjnej i jednocześnie wysoce skutecznej jest zasadne.
Słowa kluczowe
zogniskowana fala uderzeniowa, radialna fala uderzeniowa, fizjoterapia
1 2