Sangeeta Karlekar, Sigamani Jayasingh Albert Chandrasekar, Mou Pramanik, Masilamani Elayaraja, Sambhu Prasad, Tarak Nath Pramanik, Kavita Marwah, Vikas Mehta, Hemantajit Gogoi, Karuppasamy Govindasamy
Sangeeta Karlekar, Sigamani Jayasingh Albert Chandrasekar, Mou Pramanik, Masilamani Elayaraja, Sambhu Prasad, Tarak Nath Pramanik, Kavita Marwah, Vikas Mehta, Hemantajit Gogoi, Karuppasamy Govindasamy – Effect of yoga practice on heart rate variability in healthy young adults with intellectual disability – Fizjoterapia Polska 2024; 24(2); 183-189
DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG5608LW1
Streszczenie
Osoby z niepełnosprawnością intelektualną (ID) często borykają się z wyzwaniami związanymi zarówno z dobrostanem fizycznym, jak i psychicznym. Uznając szeroko znane korzyści jogi w promowaniu ogólnego zdrowia, celem niniejszego badania była ocena wpływu 12-tygodniowego programu jogi na zmienność rytmu serca (HRV), wskaźnik funkcji autonomicznego układu nerwowego, u zdrowych młodych kobiet dorosłych z ID. W badaniu wzięło udział 56 zdrowych młodych kobiet dorosłych z ID, które uczestniczyły w dostosowanym 12-tygodniowym programie jogi. Regularne sesje jogi, dostosowane do ich umiejętności i potrzeb, były zapewniane. HRV mierzono za pomocą elektrokardiografii (EKG) na początku i po zakończeniu interwencji. Grupę kontrolną stanowiły rówieśniczki z ID, które nie uczestniczyły w programie jogi. Po 12-tygodniowej interwencji jogi zaobserwowano znaczące (P < 0,05) obniżenie ciśnienia skurczowego (SBP), ciśnienia rozkurczowego (DBP), średniego ciśnienia tętniczego (MAP) oraz ciśnienia tętna (PP) w grupie jogi w porównaniu z grupą kontrolną. Krótkoterminowa analiza HRV wykazała znaczący (P < 0,05) wzrost parametrów w domenie czasowej u uczestniczek grupy jogi. W domenie częstotliwości, wysokie częstotliwości (HF n.u) wykazały znaczący (P < 0,05) wzrost, podczas gdy niskie częstotliwości (LF n.u) oraz stosunek LF/HF wykazały znaczący spadek po praktyce jogi. Badanie sugeruje, że praktyka jogi pozytywnie wpływa na zmienność rytmu serca u młodych kobiet dorosłych z ID, potencjalnie poprawiając funkcjonowanie autonomicznego układu nerwowego i ogólny dobrostan. Wdrażanie programów jogi dostosowanych do specyficznych potrzeb osób z ID może stanowić wartościową strategię poprawy ich zdrowia fizycznego i psychicznego. Dalsze badania są niezbędne, aby potwierdzić te wyniki i zbadać szersze implikacje integracji jogi w opiekę i wsparcie osób z ID.
Słowa kluczowe
joga, funkcja autonomiczna, zdrowie układu krążenia, niepełnosprawność intelektualna, autonomiczny układ nerwowy