Tag: Josyula Snigdha

Skuteczność ćwiczeń stabilizujących obręcz biodrowo-miedniczną w porównaniu z konwencjonalnymi ćwiczeniami wzmacniającymi w elektromiograficznej ocenie aktywacji mięśnia obłego przyśrodkowego uda u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Nevatha S, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Priyadarshini Babu Rajendra Prasad, Hariharan J, Josyula Snigdha

 

Nevatha S, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Priyadarshini Babu Rajendra Prasad, Hariharan J, Josyula Snigdha – Effectiveness of lumbopelvic hip-core stabilisation exercises versus conventional strengthening exercises on electromyographic analysis of vastus medialis oblique activation in knee osteoarthritis –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 23-27

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19CE52

Streszczenie
Wprowadzenie. Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (OA) to powszechna i wyniszczająca dolegliwość, szczególnie dotycząca przedziału przyśrodkowego stawu udowo-piszczelowego. Prowadzi do bólu, sztywności oraz ograniczeń funkcjonalnych. Terapia ruchem, w tym wzmacnianie mięśni, stanowi podstawową metodę zachowawczego leczenia objawów OA. Mięsień obły przyśrodkowy uda (vastus medialis oblique, VMO) odgrywa kluczową rolę w stabilizacji rzepki, a jego dysfunkcja często wiąże się z chorobą zwyrodnieniową kolana, przyczyniając się do zaburzeń mechaniki stawu i zwiększonego bólu. Ćwiczenia stabilizujące obręcz biodrowo-miedniczną koncentrują się na poprawie kontroli ruchów tułowia i miednicy, co może wpływać na ustawienie kończyny dolnej i zmniejszać obciążenie stawu kolanowego. Konwencjonalne ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy skupiają się głównie na prostownikach kolana, z naciskiem na poprawę funkcji VMO.
Cel. Celem badania było określenie, który rodzaj ćwiczeń skuteczniej wpływa na aktywację VMO, poprawę stabilności kolana i optymalizację efektów rehabilitacji.
Materiał i metody. Na podstawie kryteriów włączenia i wykluczenia do badania zakwalifikowano 104 osoby z rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, rekrutowane z Saveetha Hospital. Każda grupa wykonywała pięć sesji ćwiczeń tygodniowo przez cztery tygodnie. Do oceny wzorców aktywacji mięśni zastosowano elektromiografię powierzchniową (EMG), aby ustalić, która interwencja skuteczniej zwiększa aktywację VMO.
Wyniki. Średnia wartość po interwencji w grupie eksperymentalnej wyniosła 60,29, natomiast w grupie kontrolnej – 48,15 (p < 0,0001). Różnica między grupami była istotna statystycznie.
Wnioski. Badanie potwierdza, że ćwiczenia stabilizujące obręcz biodrowo-miedniczną są skuteczniejsze niż konwencjonalne ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy w zwiększaniu aktywacji VMO, poprawie stabilności kolana i wspomaganiu procesu rehabilitacji u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.

Słowa kluczowe
choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, mięsień obły przyśrodkowy uda, stabilizacja obręczy biodrowo-miednicznej, konwencjonalne wzmacnianie, elektromiografia powierzchniowa

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza związku między kątem pennacji mięśnia prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka a siłą chwytu. Badanie przekrojowe

Vivek K, Kamalakannan M, Hariharan J, Josyula Snigdha, Praveenkumar R, Priyanga Seemathan

Vivek K, Kamalakannan M, Hariharan J, Josyula Snigdha, Praveenkumar R, Priyanga Seemathan – Examining the relationship between extensor carpi radialis brevis pennation angle and grip strength. A cross-sectional study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 217-221

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D2P2D

Streszczenie
Wprowadzenie. Niniejsze badanie przekrojowe miało na celu zbadanie zależności między kątem pennacji mięśnia prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka (ECRB PA) a siłą chwytu. Dodatkowo przeanalizowano możliwe różnice między płciami w wartościach ECRB PA oraz jego związku z siłą chwytu.
Metody. W badaniu wzięło udział 155 zdrowych uczestników. Do pomiaru kąta pennacji ECRB wykorzystano obrazowanie ultrasonograficzne, a siłę chwytu oceniano za pomocą dynamometru Jamar. Przeprowadzono analizę statystyczną w celu określenia korelacji między ECRB PA a siłą chwytu.
Wyniki. Kąt pennacji ECRB i grubość wspólnego ścięgna prostowników (CET) wykazywały istotną korelację z siłą chwytu, ujawniając specyficzne różnice między płciami. U mężczyzn ECRB PA wykazywał umiarkowaną dodatnią korelację z siłą chwytu (r = 0.474), a grubość CET silną korelację (r = 0.714), co sugeruje, że oba czynniki wpływają na siłę chwytu. U kobiet ECRB PA wykazywał umiarkowaną korelację z siłą chwytu (r = 0.585), natomiast grubość CET miała słabą odwrotną korelację (r = –0.136). Wyniki te wskazują, że grubość CET może pośrednio odzwierciedlać fizjologiczny przekrój poprzeczny (PCSA) i wpływać na siłę chwytu u mężczyzn, podczas gdy u kobiet większą rolę odgrywa ECRB PA.
Wnioski. Badanie przekrojowe dostarcza dowodów na istnienie korelacji między kątem pennacji ECRB a siłą chwytu u osób zdrowych. Wyniki sugerują, że osoby z większym kątem pennacji ECRB mogą charakteryzować się zmniejszoną siłą chwytu. Ponadto zaobserwowane różnice między płciami w wartościach ECRB PA mogą częściowo wyjaśniać różnice w sile chwytu między mężczyznami i kobietami. Dalsze badania są konieczne, aby zweryfikować te wyniki w populacjach klinicznych z patologiami nadgarstka i ręki.
Słowa kluczowe
ECRB, kąt pennacji, siła chwytu, obrazowanie ultrasonograficzne, dynamometr jamar
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim