Tag: Junian Cahyanto Wibawa

Wpływ aktywności fizycznej na poziom adiponektyny u ludzi: przegląd systematyczny

Dany Pramuno Putra, Junian Cahyanto Wibawa, Melya Rossa, Ahmad Riyono

 

Dany Pramuno Putra, Junian Cahyanto Wibawa, Melya Rossa, Ahmad Riyono
– Effect of physical exercise on adiponectin levels in humans: a systematic review
–  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 436-441

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1IVU4

Streszczenie
Wprowadzenie. Adiponektyna jest specyficznym białkiem wydzielanym przez komórki tłuszczowe (adipocyty) i wykazuje właściwości przeciwzapalne. W ciągu ostatnich dwóch dekad adiponektyna wzbudziła szczególne zainteresowanie medycyny ze względu na jej związek z otyłością. Celem niniejszego badania było określenie, czy aktywność fizyczna wpływa na zwiększenie poziomu adiponektyny u ludzi.
Metody. Przeprowadzono systematyczne przeszukiwanie baz danych czasopism naukowych, takich jak PubMed, ScienceDirect, Web of Science i Scopus. Uwzględniono badania opublikowane w ciągu ostatnich pięciu lat, dotyczące poziomu adiponektyny i aktywności fizycznej. Wykluczono publikacje zamieszczone w nierzetelnych czasopismach. Początkowo zidentyfikowano 108 artykułów, z których około dziesięć starannie wybranych, podwójnie zaślepionych badań włączono do szczegółowej analizy. Metodykę badania opracowano zgodnie z wytycznymi PRISMA (Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses).
Wyniki. Analiza systematyczna wykazała, że aktywność fizyczna pozytywnie wpływa na wzrost poziomu adiponektyny u ludzi.
Wnioski. W przyszłych przeglądach należy dokładniej zbadać genetyczne szlaki i mechanizmy regulujące poziom adiponektyny w trakcie aktywności fizycznej.
Słowa kluczowe
aktywność fizyczna, adiponektyna, otyłość, zdrowie, adipocyt
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ różnych form aktywności fizycznej na obniżenie poziomu glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą typu 2. Przegląd systematyczny

Novadri Ayubi, Junian Cahyanto Wibawa, Bangkit Adi Swasono, Mohammed Aljunaid

Novadri Ayubi, Junian Cahyanto Wibawa, Bangkit Adi Swasono, Mohammed Aljunaid – The impact of physical exercise modalities in lowering blood glucose levels in diabetes mellitus patients: a systematic review –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 269-273

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1Q5WV

Streszczenie
Wprowadzenie. Cukrzyca typu 2 to przewlekła choroba metaboliczna charakteryzująca się hiperglikemią, wynikającą z niewystarczającego działania insuliny w regulowaniu poziomu glukozy we krwi. Aktywność fizyczna stanowi skuteczną formę terapii niefarmakologicznej, przynoszącą liczne korzyści zdrowotne, szczególnie dla osób z cukrzycą.
Cel. Celem niniejszego przeglądu jest ocena roli aktywności fizycznej w obniżaniu poziomu glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Metody. Przegląd systematyczny przeprowadzono na podstawie analizy baz danych takich jak PubMed, Embase, ScienceDirect, Web of Science oraz Scopus. Uwzględniono badania z ostatnich pięciu lat dotyczące cukrzycy typu 2, aktywności fizycznej oraz kontroli poziomu glukozy. Spośród 850 odnalezionych publikacji, wyselekcjonowano 9 recenzowanych artykułów, spełniających kryteria jakości i trafności. Analiza została przeprowadzona zgodnie z wytycznymi PRISMA (Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses).
Wyniki. Wyniki analiz wykazały, że aktywność fizyczna przyczynia się do istotnego obniżenia poziomu glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Wniosek. Aktywność fizyczna jest skuteczną metodą niefarmakologiczną w terapii cukrzycy typu 2, prowadzącą do poprawy kontroli glikemii i ogólnego stanu zdrowia. Ograniczeniem przeglądu jest brak porównania skuteczności różnych form ćwiczeń. W przyszłości zaleca się przeprowadzenie badań porównujących efekty ćwiczeń aerobowych i anaerobowych w regulacji poziomu glukozy we krwi.
Słowa kluczowe
aktywność fizyczna, cukrzyca typu 2, glukoza we krwi, zdrowy styl życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń fizycznych na wzrost poziomu lipoprotein o dużej gęstości u ludzi. Przegląd systematyczny

Junian Cahyanto Wibawa, Agus Budi Santosa, Novadri Ayubi, Mohammed Ahmed Aljunaid

 

Junian Cahyanto Wibawa, Agus Budi Santosa, Novadri Ayubi, Mohammed Ahmed Aljunaid – The effect of physical exercise on increasing high-density lipoprotein in humans: a systematic review –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 192-197

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1CTUK

Streszczenie
Lipoproteina o dużej gęstości (HDL) jest podtypem lipoprotein. Lipoproteiny to złożone cząsteczki transportujące lipidy, zbudowane z kilku cząsteczek białek, z warstwą zewnętrzną o charakterze hydrofilowym i wnętrzem hydrofobowym. Celem badania jest określenie, czy ćwiczenia fizyczne mają wpływ na wzrost poziomu HDL u ludzi. Przeszukano bazy czasopism naukowych, takie jak PubMed, Embase, ScienceDirect, Scopus i Web of Science. Uwzględniono różne zmienne, koncentrując się na aktywności fizycznej i poziomie HDL, analizując jedynie publikacje z ostatnich pięciu lat. Do analizy wybrano wyłącznie artykuły opublikowane w renomowanych czasopismach i spełniające kryteria włączenia. Łącznie zidentyfikowano 112 publikacji. Ostatecznie szczegółowo przeanalizowano około dziesięciu z nich. Procedurę badawczą opracowano zgodnie z wytycznymi PRISMA (Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses). Wyniki przeglądu systematycznego wskazują, że ćwiczenia fizyczne zwiększają poziom HDL u ludzi. Regularna aktywność fizyczna ma udowodniony pozytywny wpływ na zdrowie człowieka. W przyszłości warto przeanalizować szlaki genetyczne i mechanizmy wpływające na poziom HDL w odpowiedzi na wysiłek fizyczny.
Słowa kluczowe
ćwiczenia fizyczne, HDL, zdrowie
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Różnice w podstawowych umiejętnościach motorycznych uczniów szkół publicznych, szkół religijnych, szkół międzynarodowych i szkół przyrodniczych

Baskoro Nugroho Putro, Agus Kristiyanto, Mohammad Furqon Hidayatullah, I Gusti Ayu Ketut Rachmi Handayani, Nur Ahmad Muharram, Rahayu Prasetiyo, Zakaria Wahyu Hidayat, Junian Cahyanto Wibawa, Novadri Ayubi, Procopio B. Dafun Jr.

Baskoro Nugroho Putro et al. – Differences in basic motor skills of students in public schools, religion-based schools, international schools, and nature schools –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 111-119

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1TFCZ

Streszczenie
Badanie analizuje poziom podstawowych umiejętności motorycznych uczniów szkół podstawowych. Celem pracy było również zbadanie różnic w poziomie tych umiejętności pomiędzy różnymi typami szkół w Indonezji, co pozwala na sformułowanie rekomendacji w zakresie dostosowania programów wychowania fizycznego do specyfiki i wartości poszczególnych placówek. W badaniu wzięło udział 68 uczniów klas szóstych z czterech typów szkół, z równym podziałem ze względu na płeć. Umiejętności motoryczne oceniono za pomocą testu Motor Competence Assessment, obejmującego sześć prób. Skoncentrowano się na umiejętnościach związanych z równowagą, lokomocją i manipulacją. Do analizy statystycznej wykorzystano jednoczynnikową analizę wariancji (ANOVA) z poziomem istotności 0,05, a normalność rozkładu sprawdzono testem Kołmogorowa-Smirnowa. Dane analizowano za pomocą programu SPSS w wersji 29. Wyniki badania wskazują na istotne różnice w zakresie równowagi, umiejętności lokomocyjnych i manipulacyjnych pomiędzy typami szkół. Uczniowie szkół międzynarodowych wykazują trudności w teście zmiany platformy (SP), co sugeruje potrzebę interwencji ukierunkowanej na poprawę równowagi. Uczniowie szkół publicznych osiągają najlepsze wyniki w skokach w bok (LJ) i biegu wahadłowym (SR), co może stanowić wzorzec dla rozwijania umiejętności motorycznych. Szkoły przyrodnicze wypadają najsłabiej w teście skoku w dal z miejsca (SLJ), co wskazuje na potrzebę ukierunkowanych ćwiczeń. Choć umiejętności manipulacyjne różnią się subtelnie między szkołami, szkoły przyrodnicze osiągają najlepsze wyniki w zakresie prędkości kopnięcia piłki (BKV), co może posłużyć jako przykład dla innych placówek. Jedyną umiejętnością, która nie różni się istotnie, jest prędkość rzutu piłką (BTV). Ogólnie rzecz biorąc, dostosowane programy wychowania fizycznego są kluczowe, a współpraca między szkołami publicznymi i religijnymi może sprzyjać bardziej zrównoważonemu rozwojowi umiejętności motorycznych. Dzielenie się skutecznymi praktykami jest istotne dla stworzenia kompleksowego i praktycznego programu nauczania. Badanie podkreśla znaczące różnice w umiejętnościach motorycznych między typami szkół, wskazując na potrzebę celowanych interwencji w wychowaniu fizycznym. Szkoły międzynarodowe powinny poprawić umiejętności równowagi, podczas gdy szkoły publiczne mogą stanowić wzór skutecznych strategii. Wspólne działania i wymiana dobrych praktyk mogą przyczynić się do stworzenia bardziej uniwersalnych i skutecznych ram rozwoju umiejętności motorycznych.
Słowa kluczowe
wychowanie fizyczne, umiejętność motoryczna, szkoła podstawowa, ocena
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związki fitochemiczne ogórka morskiego spożywane po interwencji z treningiem siłowym wykazują działanie redukujące intensywność bólu u zdrowych mężczyzn

Sri Gusti Handayani, Novadri Ayubi, Afifan Yulfadinata, Anton Komaini, Junian Cahyanto Wibawa, Ainun Zulfikar Rizki, Alvin Afandi, Procopio B. Dafun Jr., Mohammed Aljunaid

 

Sri Gusti Handayani et al. – Sea cucumber phytochemical compounds consumed after weight training intervention shown to reduce pain intensity in healthy men –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 28-34

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D197AH7

Streszczenie
Celem tego badania była analiza, czy suplementacja ogórkiem morskim po treningu siłowym może zmniejszyć intensywność bólu u zdrowych osób. To badanie eksperymentalne wykorzystuje projekt z grupą kontrolną przed i po. Doboru uczestników dokonano techniką doboru celowego. Uczestnicy zostali podzieleni na dwie grupy: grupę K1 otrzymującą placebo oraz grupę K2 otrzymującą suplementację ogórkiem morskim w dawce 500 mg. Suplementacja była podawana w formie kapsułek. W badaniu wzięło udział dwudziestu zdrowych mężczyzn. Zbieranie danych przeprowadzono przez 3 dni. Pierwszego dnia uczestnicy zebrali dane charakterystyczne. Następnie poproszono ich o rozgrzewkę, a potem wykonanie treningu siłowego. Dwadzieścia cztery godziny po treningu siłowym przeprowadzono pierwsze pomiary intensywności bólu. Następnie uczestnikom podano placebo oraz ogórek morski, zgodnie z przypisaniem do grupy. Czterdzieści osiem godzin po treningu siłowym przeprowadzono pomiar końcowy intensywności bólu. Wyniki wykazały, że interwencja ogórkiem morskim w dawce 500 mg po treningu oporowym istotnie zmniejszyła intensywność bólu u zdrowych osób (p < 0,05*). Ponadto, również w grupie kontrolnej odnotowano istotne zmniejszenie intensywności bólu (p < 0,05*). Można zatem stwierdzić, że suplementacja ogórkiem morskim wykazuje skuteczność w redukcji intensywności bólu. W odniesieniu do grupy kontrolnej, w której również odnotowano istotny spadek, konieczne jest przeprowadzenie badań laboratoryjnych w celu identyfikacji biomarkerów intensywności bólu, co pozwoli wzmocnić dane badawcze.

Słowa kluczowe
ogórek morski, trening siłowy, intensywność bólu

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Suplementacja ekstraktem z kwiatu hibiskusa po wysiłku fizycznym potwierdzona jako metoda zwiększania poziomu dysmutazy ponadtlenkowej, jednego z enzymatycznych antyoksydantów redukujących stres oksydacyjny

Novadri Ayubi, Afif Rusdiawan, Setiyo Hartoto, Anton Komaini, Junian Cahyanto Wibawa, Muhammad Firman Halip, Ainun Zulfikar Rizki, Alvin Afandi, Deby Tri Mario, Procopio B. Dafun Jr.

 

Novadri Ayubi et al. – Rosella flower extract supplementation after physical exercise proven to increase superoxide dismutase levels as one of the enzymatic antioxidants to reduce oxidative stress –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 185-191

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D4I1D

Streszczenie
Celem niniejszego badania jest analiza wpływu suplementacji ekstraktem z kwiatu hibiskusa na poziom dysmutazy ponadtlenkowej (SOD) po wysiłku fizycznym. W badaniu wykorzystano eksperymentalny układ badawczy typu pre- i post-test z grupą kontrolną. Uczestników dobrano metodą celową. W badaniu wzięło udział 20 zdrowych mężczyzn w wieku 19–25 lat, podzielonych na dwie grupy: grupę K1 otrzymującą placebo oraz grupę K2 przyjmującą ekstrakt z kwiatu hibiskusa w dawce 500 mg. Zbieranie danych rozpoczęto od ustalenia charakterystyki badanych. Następnie uczestnicy zostali poproszeni o rozgrzewkę i wykonanie wysiłku fizycznego w postaci biegu na dystansie 2400 metrów o umiarkowanej intensywności. Godzinę po zakończeniu biegu na dystansie 2400 metrów pobrano krew do badania wstępnego (pre-test) w celu oznaczenia poziomu SOD. Następnie uczestnicy otrzymali interwencję suplementacyjną odpowiednią dla swoich grup: K1 otrzymała placebo, a K2 – ekstrakt z kwiatu hibiskusa w dawce 500 mg. Po 60 minutach od podania suplementacji przeprowadzono pobranie krwi w badaniu końcowym (post-test). Wyniki badania wykazały, że podanie 500 mg ekstraktu z kwiatu hibiskusa po wysiłku fizycznym istotnie zwiększyło poziom dysmutazy ponadtlenkowej (p < 0,05*). Ponadto w grupie kontrolnej również zaobserwowano istotny wzrost poziomu dysmutazy ponadtlenkowej (p < 0,05*). Można stwierdzić, że fizjologiczny wzrost poziomu SOD jest efektem wysiłku fizycznego o umiarkowanej intensywności. Jednak dodatkowe przyjmowanie ekstraktu z kwiatu hibiskusa po wysiłku fizycznym jest zalecane jako uzupełnienie zwiększające poziom antyoksydantów w organizmie i wspierające utrzymanie zdrowia.
Słowa kluczowe
kwiat hibiskusa, wysiłek fizyczny, SOD, zdrowy styl życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związki fitochemiczne z ogórka morskiego spożywane po interwencji treningu siłowego o maksymalnej intensywności znacząco wpływają na zwiększenie zakresu ruchu u zdrowych mężczyzn

Fatkur Rohman Kafrawi, Novadri Ayubi, Anton Komaini, Sri Gusti Handayani, Junian Cahyanto Wibawa, Ainun Zulfikar Rizki, Alvin Afandi, Aulia Putri Srie Wardani, Muhammad Firman Halip, Procopio B. Dafun Jr.

Fatkur Rohman Kafrawi et al. – Sea cucumber phytochemical compounds consumed after maximal weight training intervention significantly influence the increased range of motion in healthy men –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 114-120

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DJBU1

Streszczenie
Celem tego badania jest analiza, czy suplementacja ogórkiem morskim po treningu siłowym może zwiększyć zakres ruchu (ROM) u zdrowych mężczyzn. Badanie eksperymentalne wykorzystuje schemat kontrolnej grupy badawczej z pomiarem przed i po interwencji. Uczestnicy zostali dobrani metodą celowego doboru próby i podzieleni na dwie grupy: K1 (placebo) oraz K2 (suplementacja ogórkiem morskim w dawce 500 mg). Suplementacja była podawana w postaci kapsułek. W badaniu wzięło udział 20 zdrowych mężczyzn w wieku 20–25 lat. Zbieranie danych trwało trzy dni i rozpoczęło się od gromadzenia informacji o cechach badanych osób. Następnie uczestnicy wykonywali rozgrzewkę, po której przystępowali do ćwiczeń fizycznych. Trening obejmował ćwiczenia siłowe wykonywane do wyczerpania z maksymalną intensywnością.
Dwadzieścia cztery godziny po interwencji treningowej dokonano pierwszego pomiaru ROM. Następnie uczestnikom podano placebo lub suplementację ogórkiem morskim. Kolejny pomiar ROM został przeprowadzony 24 godziny później.
Wyniki wykazały, że suplementacja ogórkiem morskim w dawce 500 mg, przyjęta 24 godziny po treningu siłowym, znacząco zwiększyła ROM u zdrowych mężczyzn (p < 0,05*). Ponadto w grupie kontrolnej również zaobserwowano istotny wzrost ROM (p < 0,05*). Można więc stwierdzić, że suplementacja ogórkiem morskim w dawce 500 mg, przyjęta 24 godziny po treningu siłowym, skutecznie zwiększa ROM u zdrowych osób. Konieczne są jednak dalsze badania laboratoryjne nad biomarkerami związanymi z ROM, aby uzyskać wiarygodne dane biochemiczne. W odniesieniu do istotnego wzrostu ROM w grupie kontrolnej można przypuszczać, że w ciągu 48 godzin rozpoczął się już proces regeneracji, co sugeruje, że uczestnicy mogli się naturalnie zregenerować w tym czasie. Niemniej jednak dalsze badania laboratoryjne nad biomarkerami związanymi z ROM są konieczne do uzyskania wiarygodnych danych naukowych opartych na analizach biochemicznych.
Słowa kluczowe
ogórek morski, trening siłowy, zakres ruchu
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zwiększona aktywność enzymu katalazy po ćwiczeniach fizycznych jako sygnał do redukcji nadtlenku wodoru (H2O2): przegląd systematyczny

Junian Cahyanto Wibawa, Angga Setiawan, Diyanti Jati Pratiwi, Indah Yunitasari, Flora Puspitaningsih, Lataniya Fie Dzikry, Novadri Ayubi, Mohammed Aljunaid, Heru Syarli Lesmana

Junian Cahyanto Wibawa et al. – Increased activity of the catalase enzyme after physical exercise as a signal for reducing hydrogen peroxide (H2O2): a systematic review –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 232-238

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020C7GDL

Streszczenie Stres oksydacyjny to proces reakcji utleniania w organizmie, który jest jednym z efektów wywołanych przez ćwiczenia fizyczne. Ćwiczenia fizyczne prowokują wzrost ROS (reaktywne formy tlenu), co wpływa również na zwiększenie endogennych przeciwutleniaczy w organizmie, takich jak enzym katalaza. Celem tego badania jest ustalenie, jak aktywność fizyczna wpływa na wzrost enzymu katalazy oraz jaka jest rola tego enzymu w zwalczaniu wolnych rodników spowodowanych stresem oksydacyjnym podczas ćwiczeń, w tym jego rola w redukcji H2O2 (nadtlenku wodoru). W ramach tego badania przeszukano szereg baz danych czasopism, w tym Embase, PubMed, Web of Science, Science Direct i Scopus. Badanie uwzględniło różne czynniki, takie jak badania dotyczące ćwiczeń fizycznych, endogennych przeciwutleniaczy oraz enzymu katalazy opublikowane w ciągu ostatnich pięciu lat. Z badania wykluczono tylko artykuły opublikowane w nieuznanych czasopismach i nieindeksowane w bazach danych określonych w kryteriach włączenia. Łącznie zlokalizowano 1,560 artykułów za pomocą baz danych Embase, Web of Science, PubMed, Science Direct i Scopus. Około dziesięciu starannie wybranych i recenzowanych artykułów poruszało potrzebę tej systemowej zmiany. W tworzeniu procedur operacyjnych badania wykorzystano Systematic Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analysis (PRISMA). Wyniki analizy systemowej pokazały, że sport wykazuje zdolność do zwiększania enzymu katalazy jako jednego z endogennych przeciwutleniaczy. Wykazano, że ROS wzrasta podczas ćwiczeń. Enzym katalaza jako endogenny przeciwutleniacz funkcjonuje w celu redukcji produkcji wolnych rodników przez redukcję H2O2 do H2O, co sprawia, że nie jest reaktywny. Regularne ćwiczenia fizyczne są zdecydowanie zalecane do zwalczania wolnych rodników poprzez zwiększanie endogennych przeciwutleniaczy i poprawę ogólnego stanu zdrowia. Ograniczenia w tej recenzji dotyczą tylko wpływu ćwiczeń na zwiększenie enzymu katalazy (CAT) i jego roli w redukcji H2O2 (nadtlenku wodoru). W kolejnej recenzji można szczegółowo zbadać wpływ ćwiczeń na geny związane z endogennymi przeciwutleniaczami oraz jak transmisja sygnału wpływa na nie.
Słowa kluczowe ćwiczenia fizyczne, przeciwutleniacz, katalaza
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ podawania ekstraktu z kwiatu roselli (Hibiscus sabdariffa) po wysiłku fizycznym na poziom kwasu moczowego u zdrowych mężczyzn

Junian Cahyanto Wibawa, Khamim Hariyadi, Vega Mareta Sceisarriya, Bangkit Adi Swasono, Novadri Ayubi, Mohammed Ahmed Aljunaid

 

Junian Cahyanto Wibawa et al. – Effect of giving rosella flower extract (hibiscus sabdariffa) after physical exercise on uric acid levels in healthy men –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(4); 33-38

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG01A8F8G4

Streszczenie
Celem tego badania było sprawdzenie, czy ekstrakt z kwiatu roselli może obniżyć poziom kwasu moczowego po aktywności fizycznej. W badaniu eksperymentalnym zastosowano układ grup kontrolnych przed i po interwencji. Do wyboru uczestników zastosowano metodę celowego doboru próby, a następnie podzielono ich na dwie grupy: grupa badawcza (P) otrzymała 500 mg ekstraktu z kwiatu roselli, a grupa kontrolna (K) otrzymała placebo. W badaniu wzięło udział 20 zdrowych mężczyzn w wieku od 19 do 25 lat. Zbieranie danych odbyło się w ciągu 1 dnia, rozpoczynając od zebrania informacji o cechach badanych osób. Następnie uczestnicy zostali poproszeni o wykonanie rozgrzewki. Po tym przystąpili do aktywności fizycznej, która polegała na biegu na 2400 metrów o umiarkowanej intensywności. Po zakończeniu aktywności zebrano dane wyjściowe, mierząc poziom kwasu moczowego. Następnie uczestnikom podano do wypicia placebo lub ekstrakt z kwiatu roselli. Po 60 minutach dokonano pomiaru poziomu kwasu moczowego w badaniu końcowym. Wyniki badania wykazały spadek poziomu kwasu moczowego w obu grupach, jednak istotny spadek wystąpił w grupie, której podano 500 mg ekstraktu z kwiatu roselli. Ze względu na wysoką zawartość przeciwutleniaczy zaleca się stosowanie ekstraktu z kwiatu roselli jako suplementu po wysiłku fizycznym.
Słowa kluczowe
kwiat roselli, wysiłek fizyczny, kwas moczowy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Mechanizm zwiększania poziomu malonylodialdehydu przez ćwiczenia fizyczne jako marker stresu oksydacyjnego: Przegląd systematyczny

Novadri Ayubi, Junian Cahyanto Wibawa, Vega Mareta Sceisarriya, Khamim Hariyadi, Muhammad Soleh Fudin, Nendra Febrianto, Mohammed Aljunaid

Novadri Ayubi et al. – Mechanism of physical exercise increases malondialdehyde levels as a marker of oxidative stress: A systematic review –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(3); 236-241

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020A43V

Streszczenie:
Celem niniejszych badań jest ustalenie i zmierzenie, w jaki sposób ćwiczenia fizyczne mogą zwiększać poziom malonylodialdehydu jako biomarkera stresu oksydacyjnego. W ramach badań przeszukano kilka baz danych, takich jak Embase, Pubmed, Web of Science, Science Direct i Scopus. Kryteria obejmowały artykuły dotyczące stresu oksydacyjnego, ćwiczeń fizycznych, malonylodialdehydu oraz te opublikowane w ciągu ostatnich 10 lat. Wykluczono jedynie publikacje zamieszczone w nieuznanych czasopismach. Łącznie w bazach danych Embase, Web of Science, Pubmed, Science Direct i Scopus znaleziono 3098 publikacji. W wyniku systematycznej analizy zebrano 10 artykułów naukowych spełniających kryteria włączenia. W opracowaniu procedur operacyjnych dla bieżących badań wykorzystano Preferowane Elementy Raportowania dla Przeglądów Systematycznych i Metaanaliz (PRISMA). Wyniki badań pokazują, że ćwiczenia fizyczne mogą zwiększać poziom malonylodialdehydu jako biomarkera stresu oksydacyjnego. Jednakże, wzrost ten jest normalną odpowiedzią fizjologiczną, ponieważ wywołuje i zwiększa poziom antyoksydantów jako wysiłek obronny organizmu w celu zwalczania wolnych rodników. Stwierdziliśmy, że ćwiczenia fizyczne zwiększają poziom malonylodialdehydu, ale jednocześnie następuje wzrost poziomu antyoksydantów jako część systemu obronnego organizmu.

Słowa kluczowe:
ćwiczenia fizyczne, malonylodialdehyd, stres oksydacyjny, zdrowy styl życia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim