Tag: Kamalakannan.M

Skuteczność wzmacniania mięśni przeciwgrawitacyjnych kończyn dolnych u rekreacyjnych piłkarzy. Badanie porównawcze

Kaviyarasan P, Sarvan kumar J, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyadarshini Babu, Priyanga Seemathan, Priyadharshini V, Thiagarajan D

Kaviyarasan P et al. – Effectiveness of lower limb antigravity muscle strengthening in recreational footballers. A comparative study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 439-447

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D9BZJ

Streszczenie
Wprowadzenie. Badanie analizuje skuteczność ćwiczeń wzmacniających mięśnie przeciwgrawitacyjne kończyn dolnych w porównaniu z ćwiczeniami konwencjonalnymi u rekreacyjnych piłkarzy. Zwiększenie wytrzymałości i zwinności ma kluczowe znaczenie dla osiągnięć w piłce nożnej, dlatego istotne jest określenie optymalnych metod treningowych.
Cel badania. Ocena i porównanie wpływu ćwiczeń wzmacniających mięśnie przeciwgrawitacyjne kończyn dolnych oraz ćwiczeń konwencjonalnych na wytrzymałość i zwinność u rekreacyjnych piłkarzy.
Materiał i metody. W eksperymencie wzięło udział 56 rekreacyjnych piłkarzy wybranych metodą doboru celowego z Uniwersytetu Saveetha. Uczestników losowo podzielono na dwie grupy:
1. Grupa ćwiczeń wzmacniających mięśnie przeciwgrawitacyjne kończyn dolnych. Realizowała ukierunkowany trening (wypady z hantlami, odwrotne przysiady nordyckie, przysiady z hantlami, testy zwinności T-drill oraz jednonóżne skoki na skrzynię) przez 5 dni w tygodniu przez 6 tygodni.
2. Grupa ćwiczeń konwencjonalnych. Wykonywała tradycyjne ćwiczenia (przysiady, wypady, wspięcia na palce, wchodzenie na stopień oraz brzuszki) według tego samego harmonogramu.
Obie grupy realizowały 5-minutową rozgrzewkę i schłodzenie. Jako miary wyników zastosowano test 30-sekundowego skakania na wytrzymałość oraz test zwinności T, które oceniano po zakończeniu interwencji.
Wyniki. Średni wynik wytrzymałościowy po zakończeniu interwencji w grupie konwencjonalnej wyniósł 38,71, podczas gdy grupa wzmacniająca mięśnie przeciwgrawitacyjne osiągnęła wynik 42,68. W zakresie zwinności grupa konwencjonalna uzyskała wynik 11,8282, a grupa przeciwgrawitacyjna 10,64957. Obie interwencje przyniosły istotną poprawę (p < 0,0001).
Wnioski. Obie metody treningowe pozytywnie wpłynęły na wytrzymałość i zwinność, przy czym grupa ćwicząca mięśnie przeciwgrawitacyjne kończyn dolnych osiągnęła lepsze rezultaty. Sugeruje to, że połączenie obu metod treningowych może zoptymalizować wyniki rekreacyjnych piłkarzy.

Słowa kluczowe
wzmacnianie mięśni przeciwgrawitacyjnych kończyn dolnych, wytrzymałość, ćwiczenia konwencjonalne, zwinność

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wspomaganie regeneracji: Wpływ ćwiczeń stabilizacyjnych z użyciem wałka piankowego na ból dolnego odcinka kręgosłupa – analiza porównawcza z konwencjonalnymi terapiami

Revanth M, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyadharshini V, Dinesh S, Priyanga Seemathan, Praveenkumar R

 

Revanth M et al. – Enhancing recovery: the impact of foam roller-assisted stabilization exercises on low back pain — a comparative analysis with conventional therapies –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 369-375

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DLGP0

Streszczenie
Wprowadzenie. Ból dolnego odcinka kręgosłupa (LBP) jest jednym z najczęściej występujących schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego na świecie, często prowadzącym do znacznej niepełnosprawności i obniżenia jakości życia. Jako główna przyczyna utraconych lat życia z niepełnosprawnością na świecie, obciążenie związane z LBP stale rośnie wraz ze starzejącą się i powiększającą populacją. Regularna aktywność fizyczna odgrywa kluczową rolę w łagodzeniu LBP poprzez wzmacnianie mięśni kręgosłupa, poprawę elastyczności oraz optymalizację postawy. Terapia interferencyjna (IFT), czyli przezskórna elektrostymulacja wykorzystująca prądy średniej częstotliwości, jest dobrze ugruntowaną metodą leczenia schorzeń mięśniowo-szkieletowych. Niniejsze badanie ocenia skuteczność ćwiczeń stabilizacyjnych z użyciem wałka piankowego w porównaniu do ćwiczeń konwencjonalnych u osób z LBP.
Metody. Łącznie 82 uczestników spełniających kryteria włączenia i wyłączenia zostało losowo przydzielonych do dwóch grup: grupy ćwiczeń stabilizacyjnych (n = 41) oraz grupy ćwiczeń konwencjonalnych (n = 41). Obie grupy otrzymywały IFT w połączeniu z przypisanym protokołem ćwiczeń. Każda sesja interwencyjna trwała 30 minut i była realizowana pięć razy w tygodniu przez trzy tygodnie.
Wyniki. Oceny po interwencji, przeprowadzone przy użyciu zmodyfikowanego wskaźnika niepełnosprawności Oswestry (MODQ), wykazały średni wynik 18,8 w grupie ćwiczeń stabilizacyjnych w porównaniu do 22,93 w grupie ćwiczeń konwencjonalnych, przy statystycznie istotnej wartości p < 0,0001. Wyniki te wskazują na większą redukcję bólu i niepełnosprawności w grupie ćwiczeń stabilizacyjnych.
Wnioski. Ćwiczenia stabilizacyjne z wykorzystaniem wałka piankowego zapewniają większe korzyści terapeutyczne dla osób z LBP w porównaniu do ćwiczeń konwencjonalnych. Wałek piankowy wprowadza niestabilne podłoże, co stanowi dodatkowe wyzwanie dla uczestników i sprzyja większej aktywacji mięśni głębokich oraz poprawie kontroli postawy.
Słowa kluczowe
wałek piankowy, ból dolnego odcinka kręgosłupa, ćwiczenia stabilizacyjne, terapia interferencyjna (IFT), zmodyfikowany wskaźnik niepełnosprawności Oswestry (MODQ)
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń relaksacyjnych Mitchella i ćwiczeń rozciągających na zespół napięcia przedmiesiączkowego u dziewcząt w wieku dojrzewania

Karthika Ramalingam, Kamalakannan M, Karthikeyan S, Srikanth V, Suriya Nedunchezhiyan, Bharathi Ravichandran, Geetha Priya Vadamalai

Karthika Ramalingam et al. – Impact of Mitchell relaxation and stretching exercises on premenstrual syndrome in adolescent girls –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 302-305

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DB9WY

Streszczenie
Wprowadzenie. Celem niniejszego badania jest porównanie efektów ćwiczeń relaksacyjnych Mitchella i ćwiczeń rozciągających u dziewcząt w wieku dojrzewania. W badaniu wzięły udział dziewięćdziesiąt cztery nastolatki. Zespół napięcia przedmiesiączkowego to zaburzenie psychologiczne i fizjologiczne związane ze stresem, które rozpoczyna się na siedem do dziesięciu dni przed menstruacją i ustępuje po jej rozpoczęciu. Objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego obejmują bóle głowy, tkliwość piersi, wzdęcia, częste oddawanie moczu, niską energię i inne dolegliwości.
Materiał i metody. W badaniu uczestniczyły uczennice szkół średnich prowadzonych przez rząd w dystryktach Thiruvallur, Kancheepuram i Chennai. Do badania włączono uczennice w wieku 13–14 lat, które zgłaszały objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Wszystkie uczestniczki wykonywały ćwiczenia rozciągające oraz ćwiczenia relaksacyjne Mitchella przez 12 tygodni. W celu określenia poprawy po 12 tygodniach interwencji zastosowano sparowany test t. Wszystkie dane przeanalizowano za pomocą kwestionariusza zespołu napięcia przedmiesiączkowego.
Wyniki. Po 12 tygodniach interwencji zaobserwowano istotną poprawę w zakresie zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Wyniki testów przeprowadzonych przed i po interwencji wykazały, że ćwiczenia rozciągające oraz ćwiczenia relaksacyjne Mitchella znacząco zmniejszyły objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego w grupie eksperymentalnej.
Wnioski. Niniejsze badanie wskazuje, że ćwiczenia rozciągające oraz ćwiczenia relaksacyjne Mitchella znacząco poprawiają objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego u nastolatek.
Słowa kluczowe
zespół napięcia przedmiesiączkowego, ćwiczenia rozciągające, ćwiczenia relaksacyjne Mitchella, kwestionariusz zespołu napięcia przedmiesiączkowego
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie skuteczności ćwiczeń mobilizacyjnych vs. stabilizacyjnych w połączeniu z terapią TENS i treningiem mięśni dna miednicy w leczeniu bólu obręczy miednicznej

Nithyadarshini Nadar, Suriya Nedunchezhiyan, Kamalakannan M, Hariharan J, Snigdha Josyula, Priyanga Seemathan, Rajashri R

Nithyadarshini Nadar et al. – Comparative efficacy of mobilization vs. stabilization exercises combined with TENS therapy and pelvic floor muscle training in managing pelvic girdle pain –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 238-241

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DHXNY

Streszczenie
Wprowadzenie. Ból obręczy miednicznej (PGP) jest powszechnym i uciążliwym schorzeniem, zwłaszcza w okresie ciąży i po jej zakończeniu, często wymagającym indywidualnie dostosowanych interwencji terapeutycznych. Pomimo różnych dostępnych opcji leczenia, skuteczność porównawcza różnych podejść wieloskładnikowych nie została dostatecznie zbadana. Niniejsze badanie ocenia wpływ ćwiczeń mobilizacyjnych w połączeniu z przezskórną elektryczną stymulacją nerwów (TENS) oraz treningiem mięśni dna miednicy w porównaniu z ćwiczeniami stabilizacyjnymi stosowanymi razem z tymi samymi terapiami wspomagającymi.
Cel. Porównanie skuteczności tych dwóch strategii interwencyjnych w zmniejszaniu bólu, poprawie mobilności funkcjonalnej i stabilności miednicy oraz w podnoszeniu jakości życia u osób z PGP.
Metody. Osiemdziesięciu pacjentów z rozpoznanym PGP losowo przydzielono do dwóch grup. Grupa A wykonywała ćwiczenia mobilizacyjne, korzystała z terapii TENS i treningu mięśni dna miednicy, natomiast grupa B – ćwiczenia stabilizacyjne, również z terapią TENS i treningiem mięśni dna miednicy. Sześciotygodniowa interwencja obejmowała codzienne ćwiczenia i pięć sesji terapii TENS tygodniowo. Wskaźniki końcowe obejmowały nasilenie bólu (oceniane za pomocą wizualnej skali analogowej – VAS), mobilność funkcjonalną (wyniki kwestionariusza Pelvic Girdle Questionnaire), stabilność miednicy oraz jakość życia zgłaszaną przez pacjentów.
Wyniki. W grupie A zaobserwowano istotne zmniejszenie bólu (wartości VAS spadły z 4,1 do 2,6, p < 0,001) oraz poprawę mobilności funkcjonalnej (wyniki PGQ z 29,3 do 16,2, p < 0,001) w porównaniu z grupą B. Wskaźniki zgłaszane przez pacjentów, w tym satysfakcja, stabilność i jakość życia, były również istotnie lepsze w grupie A. Mimo że obie grupy odnotowały poprawę, ćwiczenia mobilizacyjne połączone z terapią TENS i treningiem mięśni dna miednicy okazały się bardziej skuteczne pod względem ogólnej efektywności.
Wnioski. Ćwiczenia mobilizacyjne w połączeniu z terapią TENS i treningiem mięśni dna miednicy zapewniają skuteczniejszą metodę leczenia PGP niż ćwiczenia stabilizacyjne przy zastosowaniu tych samych terapii wspomagających. Takie połączenie gwarantuje lepsze złagodzenie bólu, poprawę mobilności funkcjonalnej oraz wzrost ogólnej jakości życia, co potwierdza zasadność jego stosowania w praktyce klinicznej.
Słowa kluczowe
ból obręczy miednicznej, mięśnie dna miednicy, mobilizacja, stabilizacja, TENS, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza związku między kątem pennacji mięśnia prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka a siłą chwytu. Badanie przekrojowe

Vivek K, Kamalakannan M, Hariharan J, Josyula Snigdha, Praveenkumar R, Priyanga Seemathan

Vivek K, Kamalakannan M, Hariharan J, Josyula Snigdha, Praveenkumar R, Priyanga Seemathan – Examining the relationship between extensor carpi radialis brevis pennation angle and grip strength. A cross-sectional study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 217-221

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D2P2D

Streszczenie
Wprowadzenie. Niniejsze badanie przekrojowe miało na celu zbadanie zależności między kątem pennacji mięśnia prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka (ECRB PA) a siłą chwytu. Dodatkowo przeanalizowano możliwe różnice między płciami w wartościach ECRB PA oraz jego związku z siłą chwytu.
Metody. W badaniu wzięło udział 155 zdrowych uczestników. Do pomiaru kąta pennacji ECRB wykorzystano obrazowanie ultrasonograficzne, a siłę chwytu oceniano za pomocą dynamometru Jamar. Przeprowadzono analizę statystyczną w celu określenia korelacji między ECRB PA a siłą chwytu.
Wyniki. Kąt pennacji ECRB i grubość wspólnego ścięgna prostowników (CET) wykazywały istotną korelację z siłą chwytu, ujawniając specyficzne różnice między płciami. U mężczyzn ECRB PA wykazywał umiarkowaną dodatnią korelację z siłą chwytu (r = 0.474), a grubość CET silną korelację (r = 0.714), co sugeruje, że oba czynniki wpływają na siłę chwytu. U kobiet ECRB PA wykazywał umiarkowaną korelację z siłą chwytu (r = 0.585), natomiast grubość CET miała słabą odwrotną korelację (r = –0.136). Wyniki te wskazują, że grubość CET może pośrednio odzwierciedlać fizjologiczny przekrój poprzeczny (PCSA) i wpływać na siłę chwytu u mężczyzn, podczas gdy u kobiet większą rolę odgrywa ECRB PA.
Wnioski. Badanie przekrojowe dostarcza dowodów na istnienie korelacji między kątem pennacji ECRB a siłą chwytu u osób zdrowych. Wyniki sugerują, że osoby z większym kątem pennacji ECRB mogą charakteryzować się zmniejszoną siłą chwytu. Ponadto zaobserwowane różnice między płciami w wartościach ECRB PA mogą częściowo wyjaśniać różnice w sile chwytu między mężczyznami i kobietami. Dalsze badania są konieczne, aby zweryfikować te wyniki w populacjach klinicznych z patologiami nadgarstka i ręki.
Słowa kluczowe
ECRB, kąt pennacji, siła chwytu, obrazowanie ultrasonograficzne, dynamometr jamar
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Dokładność diagnostyczna i przydatność kliniczna testu podnoszenia piłki lekarskiej (MBLT) w identyfikacji zaangażowania mięśnia prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka (ECRB) w bocznym zapaleniu nadkłykcia

Vivek K, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Praveenkumar R

 

Vivek K, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Praveenkumar R – Diagnostic accuracy and clinical utility of the medicine ball lift test (MBLT) for identifying extensor carpi radialis brevis (ECRB) involvement in lateral epicondylitis –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 192-197

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DM6NP

Streszczenie
Wprowadzenie. Boczne zapalenie nadkłykcia, potocznie nazywane łokciem tenisisty, jest jednym z najczęstszych schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego, wywołanym tendinopatią wspólnego ścięgna prostowników, głównie mięśnia prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka (ECRB). Chociaż różne testy, takie jak test Cozena, Milla i Maudsleya, są często stosowane, żaden z nich nie umożliwia identyfikacji ECRB, który jest głównym mięśniem zaangażowanym w łokieć tenisisty. Niniejsze badanie dokładności diagnostycznej ocenia nowo opracowany test podnoszenia piłki lekarskiej, który jest ukierunkowany na ECRB, oraz jego powiązania z tradycyjnymi testami diagnostycznymi i ultrasonografią mięśniowo-szkieletową. Celem jest walidacja testu MBLT poprzez pomiar jego czułości, swoistości oraz zdolności do izolacji zaangażowania ECRB w bocznym zapaleniu nadkłykcia.
Metody. Prospektywna walidacja wyników przeprowadzona na 110 pacjentach z rozpoznaniem łokcia tenisisty. U wszystkich uczestników wykonano test MBLT, uzupełniony testem Cozena, Milla i Maudsleya oraz analizą ultrasonograficzną struktur mięśniowo-szkieletowych, obejmującą pomiar grubości ścięgna, echotekstury i innych cech patologicznych. Oceniono czułość, swoistość i korelację z wynikami ultrasonografii.
Wyniki. AUC dla różnych testów wykazywało dużą zmienność. Test Cozena osiągnął AUC 0,495 (p = 0,948), z czułością 78,9% i swoistością 80,0%. Test Maudsleya wykazał AUC 0,562 (p = 0,460), z czułością 91,6% i swoistością 80,0%. Pomiar grubości ścięgna ECRB przy użyciu ultrasonografii uzyskał AUC 0,739 (p = 0,001), z czułością 87,4% i swoistością 46,7%. Dla kontrastu inne parametry, takie jak echogeniczność (AUC = 0,360, p = 0,054) i obecność płynu (AUC = 0,486, p = 0,863), wykazywały słabszą korelację z rozpoznaniem łokcia tenisisty.
Wnioski. Test podnoszenia piłki lekarskiej wykazuje obiecujące wyniki w diagnostyce bocznego zapalenia nadkłykcia z ukierunkowaniem na zaangażowanie ECRB. Silna korelacja z wynikami ultrasonografii potwierdza, że test MBLT może stanowić przydatne uzupełnienie ultrasonografii mięśniowo-szkieletowej w diagnostyce łokcia tenisisty.
Słowa kluczowe
boczne zapalenie nadkłykcia, test Maudsleya, test podnoszenia piłki lekarskiej, test Milla, MBLT
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ treningu funkcji łopatki w porównaniu z treningiem plyometrycznym na ból i poprawę funkcji u studentów z bólem szyi i barku – randomizowane badanie kontrolowane

Hajira Husna, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Praveenkumar R

Hajira Husna, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Praveenkumar R
– Effects of scapular function training versus plyometric training on pain and functional improvement in students with neck and shoulder pain – randomized controlled trial –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 108-113

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DOV14

Streszczenie
Wstęp. Ból szyi i barku jest powszechnym problemem wśród studentów, często wynikającym z długotrwałego utrzymywania nieprawidłowej postawy, obciążeń akademickich oraz nieodpowiednich warunków ergonomicznych. Wdrożenie skutecznych strategii interwencyjnych jest kluczowe dla zarządzania tym problemem.
Cel. Celem badania było porównanie skuteczności treningu funkcji łopatki i treningu plyometrycznego w redukcji bólu oraz poprawie funkcji u studentów doświadczających bólu szyi i barku.
Materiał i metody. W badaniu losowo wybrano 60 osób, które zgłosiły ból szyi i barku. Uczestnicy, w wieku 18–25 lat, obu płci, zostali zakwalifikowani na podstawie potwierdzonych dolegliwości bólowych. Kryteria wykluczenia obejmowały historię poważnych urazów szyi lub barku, takich jak przepuklina dysku szyjnego czy uraz typu „whiplash”, a także brak współpracy ze strony uczestnika. Łącznie 30 osób podzielono na dwie równe grupy: grupa A (trening funkcji łopatki) oraz grupa B (trening plyometryczny). Wyniki dotyczące bólu i niepełnosprawności oceniano za pomocą kwestionariusza Northwick Park (NPQ), wskaźnika bólu i niepełnosprawności barku (SPADI) oraz numerycznej skali oceny bólu (NPRS). Interwencja obejmowała czterotygodniowy program ćwiczeń, składający się z trzech serii na sesję, 10 powtórzeń na serię, 20 minut treningu na sesję oraz pięciu sesji tygodniowo.
Wyniki. Średnia wartość NPRS po zakończeniu terapii w grupie A wyniosła 4,2, natomiast w grupie B – 4,5. Średnia wartość NPQ po leczeniu dla grupy A wyniosła 59,6, w porównaniu do 58,9 w grupie B. Średnia wartość SPADI po terapii w grupie A wyniosła 60,24, natomiast w grupie B była nieco niższa. Wyniki wskazują, że trening funkcji łopatki skutecznie zmniejsza ból i poprawia funkcję u osób z bólem szyi i barku.
Wnioski. Badanie wykazało, że trening funkcji łopatki jest bardziej skuteczny niż trening plyometryczny w redukcji bólu oraz poprawie funkcji u studentów doświadczających bólu szyi i barku.
Słowa kluczowe
ból szyi, trening plyometryczny, trening funkcji łopatki, ból barku
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność techniki manipulacji tkanek miękkich a ćwiczeń terapeutycznych w niewydolności żylnej u kobiet po ciąży

Jenifer Augustina S, Kamalakannan M, Radhika S, Dhanusia S, Bharathi Ravichandran

Jenifer Augustina S, Kamalakannan M, Radhika S, Dhanusia S, Bharathi Ravichandran – Efficacy of soft tissue manipulation technique vs therapeutic exercise for an inadequate venous supply in women after pregnancy –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 67-70

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DZPX0

Streszczenie
Wprowadzenie. Niewydolność żylna jest spowodowana pierwotnymi problemami w ścianie naczyniowej i strukturze zastawek, a także ich niewydolnością. Dodatkowo, na osłabienie napięcia i struktury naczyń krwionośnych wpływają czynniki takie jak zmiany hormonalne, ciąża, otyłość, brak aktywności fizycznej, siedzący tryb pracy oraz stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych.
Cel. Celem niniejszego badania jest porównanie wpływu techniki manipulacji tkanek miękkich i ćwiczeń terapeutycznych na niewydolność żylną u kobiet po porodzie.
Metodyka. W badaniu wzięło udział trzydzieści osób, które spełniły kryteria włączenia i wyłączenia. Zostały one losowo przydzielone do dwóch grup, w których stosowano jedną z dwóch interwencji fizjoterapeutycznych. Do oceny skuteczności terapii wykorzystano skale NPRS i SF-36, analizując poprawę przepływu krwi żylnej przed i po 10 tygodniach terapii.
Wyniki. W obu grupach zaobserwowano istotną poprawę wyników w skalach NPRS i SF-36, co wskazuje na skuteczność zarówno terapii manualnej uwalniania mięśniowo-powięziowego, jak i ćwiczeń terapeutycznych. Jednak terapia manualna uwalniania mięśniowo-powięziowego była znacznie bardziej efektywna w poprawie przepływu krwi żylnej.
Wnioski. Badanie potwierdza, że zarówno manipulacja tkanek miękkich, jak i ćwiczenia terapeutyczne poprawiają przepływ krwi żylnej. Jednak technika manipulacji tkanek miękkich była zdecydowanie bardziej skuteczna niż ćwiczenia terapeutyczne.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, niewydolność żylna, połóg, terapia manualna, ćwiczenia terapeutyczne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność treningu skocznościowego w połączeniu z neuromięśniowym treningiem rdzenia u piłkarzy w poprawie bólu przedniego kolana, wydolności funkcjonalnej i koślawości kolan z wykorzystaniem oprogramowania Dartfish

Praveenkumar R., Kamalakannan M., Hariharan J., Priyadarshini Babu Rajendra Prasad, Lalith Kumar R., Hajira Husna

 

Praveenkumar R. et al – Effectiveness of jump training along with core neuromuscular training in football players on improving their anterior knee pain, functional performance, and knee valgus using Dartfish software –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 19-26

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DMFP7

Streszczenie
Wprowadzenie. Piłkarze w każdym wieku często doświadczają bólu kolan, który może być wynikiem nieoczekiwanych urazów, takich jak skręcenia, naciągnięcia lub stłuczenia. Głównym czynnikiem ryzyka bólu kolana jest uraz stawu kolanowego. Postępujący trening skocznościowy i neuromięśniowy trening rdzenia, nawet o krótkim czasie trwania sesji i programu, mogą przynieść podobne korzyści w zakresie techniki lądowania i wydolności funkcjonalnej jak dłuższe, bardziej złożone programy treningowe.
Cel badania. Celem niniejszego badania była ocena skuteczności treningu skocznościowego w połączeniu z neuromięśniowym treningiem rdzenia u piłkarzy w poprawie bólu przedniego kolana, wydolności funkcjonalnej i koślawości kolan z wykorzystaniem oprogramowania Dartfish.
Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród piłkarzy w wieku 18–25 lat, którzy zgłaszali ból przedniego kolana, zwiększoną koślawość kolan oraz deficyty wydolnościowe. Wszyscy uczestnicy przeszli program treningu skocznościowego w połączeniu z neuromięśniowym treningiem rdzenia oraz ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie okolicy biodrowo-krzyżowej przez cztery tygodnie.
Wyniki. Wartości skali Kujali po interwencji dla grupy eksperymentalnej i kontrolnej wyniosły odpowiednio 89,36 i 67,60. Średnie wartości post-testowe dla testu skoku naprzemiennego w grupach eksperymentalnej i kontrolnej wynosiły: dla mężczyzn prawa strona 265,38 i 209,85, a lewa 255,42 i 197,62. Dla kobiet prawa strona 223,00 i 208,08, a lewa 226,18 i 202,15. Średnie wartości post-testowe koślawości kolan w grupach eksperymentalnej i kontrolnej wyniosły 8,38 i 7,46 dla mężczyzn oraz 11,08 i 8,83 dla kobiet.
Wnioski. Badanie wykazało, że trening skocznościowy w połączeniu z neuromięśniowym treningiem rdzenia znacząco poprawia wydolność funkcjonalną oraz zmniejsza ból przedniego kolana i koślawość kolan u piłkarzy.
Słowa kluczowe
piłka nożna, koślawość kolan, ból przedniego kolana, wydolność funkcjonalna, trening skocznościowy, neuromięśniowy trening rdzenia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie skuteczności terapii laserowej z ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie dna miednicy i terapią interferencyjną w redukcji bólu dolnego odcinka pleców po porodzie

Jenifer Augustina S., Kamalakannan M, Dhanusia S, Bharathi Ravichandran

Jenifer Augustina S., Kamalakannan M, Dhanusia S, Bharathi Ravichandran – Comparing the effectiveness of laser therapy with pelvic floor strengthening exercises and interferential therapy in reducing postpartum low back pain –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 432-435

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020C9HJ7

Streszczenie Tło. Ból dolnego odcinka pleców po porodzie jest powszechnie zgłaszanym dyskomfortem wśród kobiet i ma wieloczynnikową etiologię. Fizjoterapia w trakcie i po ciąży pomaga rozwiązać różne dolegliwości związane z ciążą i połogiem, które wpływają na codzienne funkcjonowanie matki. Cel. Celem badania jest porównanie skuteczności terapii laserowej z ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie dna miednicy i terapią interferencyjną w redukcji bólu dolnego odcinka pleców po porodzie Metodologia. Badanie objęło 30 osób, które zostały wybrane na podstawie kryteriów włączenia i wykluczenia i losowo przydzielono do dwóch grup otrzymujących dwie interwencje fizjoterapeutyczne. Obu grupom zalecono stosowanie ciepłych okładów. Skala NPRS i indeks niepełnosprawności Oswestry zostały wykorzystane do analizy efektów interwencji, porównując nasilenie objawów związanych z bólem dolnego odcinka pleców przed i po zastosowaniu przydzielonego leczenia przez 4 tygodnie. Wyniki. Znaczące różnice w skali NPRS i indeksie ODI zauważono w obu grupach, wskazując na skuteczność zarówno terapii laserowej z ćwiczeniami, jak i IFT. Jednak terapia laserowa z ćwiczeniami była bardziej skuteczna w redukcji bólu i zapobieganiu dalszym dolegliwościom w porównaniu do IFT. Wnioski. Wnioski z badania stwierdzają, że zarówno terapia laserowa z ćwiczeniami, jak i IFT zmniejszyły nasilenie bólu, przy czym terapia laserowa z ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie dna miednicy była porównywalnie bardziej skuteczna niż IFT.
Słowa kluczowe fizjoterapia, poporodowa, NPRS, indeks niepełnosprawności Oswestry, ćwiczenia wzmacniające
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim
1 2