Tag: Krzysztof Konior

Wpływ indywidualnie dobranych podpiętek PORON, supinacji stopy i osiowego ustawienia kończyn dolnych na równowagę ciała – badanie wieloośrodkowe

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Anna Lubkowska, Ewa Stachowska, Krzysztof Konior, Alina Kirpichnikova, Marcelina Bitenc-Jasiejko, Małgorzata Barszczewska, Dominika Dachtera, Natalia Dąbrowska, Kinga Gonta, Patrycja Janta, Joanna Jarosławska, Beata Klus, Tomasz Kowalik, Marta Krysiak, Wojciech Kuliczkowski, Tomasz Kupc, Aneta Mandrosa, Rafał Michalski, Anna Morzyńska, Rafał Mosur, Natalia Pachulska, Dawid Paradziński, Izabela Plewa, Klaudia Stankowska, Marta Stelmaszczyk, Anna Szewczyk, Marta Szewczyk, Damian Szyguła, Marzena Tuszkowska, Magdalena Walasek, Anna Walińska, Mariola Wawełczyk-Polotzek, Barbara Wrocławska, Krystiana Kijak, Danuta Lietz-Kijak

 

Aleksandra Bitenc-Jasiejko et al. – The impact of individually selected PORON heel lifts, foot supination, and limb axial alignment on body balance – a multicenter study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 317-331

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1CVPM

Streszczenie
Środek nacisku (COP) na stopach jest kluczowym parametrem dostarczającym informacji o równowadze strukturalnej i posturalnej. Zaburzenia tego wzorca powodują lub odzwierciedlają dysfunkcje w rozkładzie napięcia w obrębie ciała. Zaburzenia postawy, które objawiają się przesunięciem środka ciężkości w płaszczyźnie strzałkowej, prowadzą do wielosegmentowych zaburzeń ergonomicznych układu mięśniowo-szkieletowego, skutkujących kompensacjami, bólem oraz – z czasem – przeciążeniami strukturalnymi i deformacjami. Wczesne wykrycie zaburzeń obciążenia w kierunku przednio-tylnym oraz ich korekcja mają duże znaczenie w profilaktyce i leczeniu zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego.
Cel. Ocena wpływu indywidualnie dobranych podpiętek PORON oraz korekcji kończyn dolnych w płaszczyźnie poprzecznej na równowagę ciała.
Metody. Badaniem objęto 96 uczestników (n = 100%), w tym 62 kobiety (nf% = 64,58%) i 34 mężczyzn (nm%=35,42%) w wieku od 15 do 80 lat. Średnia masa ciała uczestników wynosiła 75 kg (SD = 18,244), średni wzrost 1,705 m (SD = 0,093), a średnie BMI 24,81 (SD = 5,009). Kryteria wykluczenia. Osoby z rozpoznanymi istotnymi deformacjami stóp i kończyn dolnych lub schorzeniami znacząco wpływającymi na równowagę ciała. Badanie pedobarograficzne (EPS R2) przeprowadzono w pozycji stojącej na boso. Każdy test trwał 20 sekund, z częstotliwością próbkowania 1 ms (20 000 próbek na test). Badanie obejmowało cztery próby: próba 0 w swobodnym staniu, próba 1 z podpiętką PORON 3 mm, próba 2 z podpiętką 6 mm i próba 3 z korekcją kończyny dolnej w płaszczyźnie poprzecznej (rotacja).
Wyniki. Badanie wykazało istotny wpływ zastosowania niskiej odciążającej podpiętki PORON na wyrównanie rozkładu nacisku w kierunku przednio-tylnym na stopach.
Mediana niedociążenia pięty w próbie kontrolnej (bez korekcji) wynosiła −7,05% (rozstęp międzykwartylowy [−11,1%; −1,2%]). Największą zmianę zaobserwowano przy podpiętce 6 mm (−3,0%; [−7,2%; +3,0%]). Test istotności statystycznej Kruskala-Wallisa wykazał istotne różnice pomiędzy próbami (χ²[3] = 15,47, p = 0,001). Test sumy rang Wilcoxona wykazał istotną różnicę między próbą 0 a próbą 2 (p=0,001) oraz między próbą 0 a próbą 3 (p = 0,036). Różnica między próbą 0 a próbą 1 była bliska istotności (p = 0,054). Nie stwierdzono istotnego wpływu interwencji na rozkład nacisku w kierunku bocznym (prawo-lewo) (χ²[3] = 0,87, p = 0,834). Analiza 10 parametrów równowagi wykazała istotne różnice tylko w zakresie parametrów opisujących oscylacje ciała w płaszczyźnie strzałkowej. Kąt COP–barycentrum stóp istotnie się zmniejszył (χ²[3] = 15,01, p = 0,002), natomiast średnia odległość COP wzdłuż osi Y istotnie wzrosła (χ²[3] = 10,01, p = 0,018).
Wnioski. W przypadku zaburzeń postawy powodujących przesunięcie środka ciężkości do przodu i zaburzenie równowagi w płaszczyźnie strzałkowej zastosowanie podpiętek PORON jest uzasadnione. Materiał PORON zastosowany w badaniu jest materiałem odciążającym o twardości około 15 Shore, a zastosowane interwencje były znacznie mniejsze niż te opisywane w poprzednich badaniach – rozwiązania te zmniejszają niepożądane skutki podwyższenia pięty, zwiększając jednocześnie komfort i dopasowanie do obuwia.
Ręczna korekcja kończyny dolnej w płaszczyźnie poprzecznej również pozytywnie wpływa na równowagę COP w kierunku przednio-tylnym, przesuwając rozkład masy ciała ku tyłowi. Połączenie odciążenia pięty i korekcji nadmiernej pronacji stopy znacząco wpływa na odciążenie przodostopia, poprawę ergonomii postawy stojącej i reedukację posturalną z pozycji pochylonej do przodu.
Analiza statystyczna. Analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu programu R w wersji 4.3.0 (The R Foundation for Statistical Computing, Wirtschaftsuniversität Wien, Wiedeń, Austria). Ze względu na istotną nienormalność rozkładu zmiennych w badanych próbach zastosowano test Kruskala-Wallisa. Do porównań między próbami zastosowano test sumy rang Wilcoxona (znany także jako test Manna–Whitneya–Wilcoxona) z korekcją Bonferroniego dla wielokrotnych porównań. Wyniki uznawano za istotne statystycznie przy p<0,05.
Słowa kluczowe
podpiętki PORON, równowaga posturalna, supinacja stopy, rozkład ciśnienia przód-tył
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ manipulacji HVLA na statyczne i dynamiczne parametry posturalne – studium przypadku pacjenta z zablokowanym stawem szczytowo-potylicznym

Przemysław Malich, Aleksandra Bitenc-Jasieńko, Agata Pasternak, Adrian Westfal, Helena Gronwald, Karina Kijak, Krzysztof Gronwald, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak

Przemysław Malich, Aleksandra Bitenc-Jasieńko, Agata Pasternak, Adrian Westfal, Helena Gronwald, Karina Kijak, Krzysztof Gronwald, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak – The effect of HVLA manipulation on static and dynamic postural parameters – a case study of a patient with a blocked atlanto-occipital transition –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 215-225

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8t5I

Streszczenie
Cel. Celem badania było ocena wpływu manipulacji HVLA (wysoka prędkość, niska amplituda) na rozkład sił, ciśnienie i równowagę u osób z blokadą stawu szczytowo-potylicznego, ze szczególnym uwzględnieniem popraw po terapii.
Metody badawcze. Funkcjonalność i parametry posturalne przed i po terapii HVLA oceniano za pomocą testów diagnostycznych (kompresja kręgosłupa szyjnego, test Spurlinga, de Kleyna) oraz pedobarografii (używając maty EPS/R2 i oprogramowania BIOMECH STUDIO).
Wyniki. Wstępna diagnoza wykazała znaczące zaburzenia w rozkładzie sił, równowadze i chodzie. Poprawy po terapii HVLA obejmowały:
1. Zrównoważone obciążenie przedniej części stopy podczas stania, z obniżeniem procentowego udziału obciążenia pięty.
2. Poprawa globalnego rozkładu ciśnienia ciała, z wyraźnym zmniejszeniem ciśnienia po stronie lewej ciała.
3. Zwiększenie zakresów oscylacji ciała w płaszczyźnie przednio-tylnej i bocznej, z obniżeniem stosunku odległości między skrajnymi odchyleniami do powierzchni odchylenia oraz zmniejszeniem średniej prędkości przemieszczeń.
4. Normalizacja kąta abdukcji prawej stopy, bez znaczącej zmiany kąta odwiedzenia lewej stopy.
5. Niewielkie poprawy w indeksie sklepienia stopy (AI) oraz średnim ciśnieniu stopy podczas chodu, z minimalnymi zmianami w maksymalnym ciśnieniu stopy podczas chodu.
Wnioski. Manipulacja HVLA znacząco poprawia parametry równowagi statycznej, ale wykazuje minimalne poprawy w parametrach chodu. Wskazuje to na złożoną relację między blokadą stawu szczytowo-potylicznego a zaburzeniami posturalnymi, sugerując potrzebę dalszych badań w celu zbadania związku między wadami postawy a blokadą przejścia szczytowo-potylicznego oraz wpływu tych blokad na zmiany posturalne.
Słowa kluczowe
blokada stawu szczytowo-potylicznego, manipulacja HVLA, zaburzenia posturalne, poprawa równowagi, pedobarografia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany w równowadze ciała spowodowane narażeniem na urazy – badania wieloośrodkowe

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Anna Walińska, Kinga Gonta, Elżbieta Szkiler, Milena Kraft, Alina Kirpichnikova, Karolina Trąbska, Anna Parus, Tomasz Kupc, Malwina Waleryn-Sagun, Anna Szadkowska, Rafał Mosur, Kamila Mosur, Damian Szyguła, Nicola Książek, Małgorzata Barszczewska, Patrycja Janta, Aneta Mandrosa, Joanna Jarosławska, Klaudia Smolińska, Marta Szewczyk, Agnieszka Byszewska, Anna Morzyńska, Marzena Tuszkowska, Barbara Wrocławska-Tuszkowska, Marek Gapiński, Tomasz Kowalik, Karolina Adamska, Katarzyna Pawliwiec, Jan Głodowski, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Danuta Lietz-Kijak

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak et al – Changes in body balance due to exposure to trauma – multi-center studies. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 313-326

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20Bb3T

Streszczenie
Cel. Celem badania było ocenienie wpływu doświadczonego przez osobę zdarzenia traumatycznego na równowagę posturalną i biomechaniczne parametry chodu.
Metodologia badania. Badanie objęło 31 osób (n = 100%), w tym 22 kobiety (nk% = 70.97%) i 9 mężczyzn (nm% = 29.03), w wieku 29-60 lat. Z badania wykluczono osoby z chorobami i dysfunkcjami wpływającymi na równowagę ciała i wzorzec chodu.
Testy równowagi i chodu przeprowadzono przy użyciu pedobarografii (pedobarograf mod. EPS R2, oprogramowanie Biomech Studio v2). Test równowagi przeprowadzano w pozycji stojącej, przez 20 sekund, z próbkowaniem co 1 ms (milisekundę) – liczba próbek podczas jednego testu wynosi 20,000. Testy oceny równowagi i chodu przeprowadzono dwukrotnie. Test I obejmował testowanie w neutralnych warunkach, Test II obejmował testowanie w warunkach, w których osoba była narażona na doświadczone w przeszłości przez siebie zdarzenie traumatyczne (tzw. ekspozycja na “doświadczone traumy”).
Wyniki. Uzyskane wyniki badań wpływu ekspozycji na doświadczone traumy na równowagę ciała podczas stania wykazały istotne różnice w wahaniach ciała w najważniejszych parametrach oceny stabilometrycznej.
Uzyskane wyniki badań wpływu ekspozycji na traumę na chód osoby nie wykazały istotnych różnic między testem w neutralnych warunkach a testem podczas ekspozycji.
Wnioski. (1) Ekspozycja na doświadczone przez osobę traumy znacząco wpływa na równowagę ciała w pozycji stojącej. (2) Badania nie wykazały wpływu ekspozycji na doświadczone traumy na chód osoby w zakresie czasu kontaktu stóp z podłożem oraz na wartości maksymalnego i średniego ciśnienia; Obszar płaszczyzny, na której stopy są umieszczone na podłożu, zmienia się znacząco przed i po ekspozycji na doświadczone traumy. (3) W badaniach wpływu traumy na postawę ciała należy uwzględnić szczegółowe wyniki badań zakresu fluktuacji COP w każdej płaszczyźnie – badanie wykazało, że analiza tylko średnich wyników może znacząco wskazywać błędny wynik w ocenie równowagi ciała.

Słowa kluczowe
stres, trauma, PTSD, równowaga ciała, chód, stabilometria, pedobarografia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Pomiary temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki w ocenie kamerą termowizyjną na podczerwień oraz pirometrem po zastosowaniu fizykoterapeutycznych aplikacji świetlnych

Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Helena Gronwald, Zbigniew Śliwiński

Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Helena Gronwald, Zbigniew Śliwiński – Temperature measurements on facial skin surface as evaluated by infrared thermal cam-era and pyrometer following physiotherapeutic light treatments. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 148-157

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF529

Streszczenie
Każdy zabieg kliniczny postępowania stomatologicznego, a zwłaszcza przebiegający z naruszeniem ciągłości tkanek, niesie za sobą ryzyko powstania powikłań, które zdarzają się w każdej specjalności. Do nich należą: ból rany pooperacyjnej, obrzęk tkanek, krwawienie, zaczerwienienie, podwyższona temperatura, szczękościsk, zaburzenia czucia, będące następstwem uszkodzenie nerwu.  Po zabiegowa opieka nad pacjentem ma na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań oraz terapię już istniejących. W tym zakresie posiłkujemy się m. in. medycyną fizykalną, pod postacią światłolecznictwa, w zakresie fali elektromagnetycznej czerwonej, podczerwonej, żółtej i ultrafioletowej. Pozostaje jednak niewiadomą, którą długość światła wykorzystać w celu leczenia określonej jednostki chorobowej i jakie światło terapeutyczne należy zastosować do rehabilitacji konkretnego powikłania po zabiegach stomatologicznych? Do badań wykorzystano pirometr na podczerwień ze wskaźnikiem laserowym CA380 i kamerę termowizyjną Fluke Ti 400. Na podstawie przeprowadzonych badań i analizy statystycznej można wnioskować, iż użycie czynnika świetlnego ma istotny wpływ na wzrost temperatury naświetlanej okolicy skóry części twarzowej czaszki. Niezależnie od rodzaju użytego czynnika świetlnego, każdy z nich doprowadził do wzrostu temperatury. Najwyższy wzrost temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki po zastosowaniu danej aplikacji wskazuje na płytkie oddziaływanie fizykoterapii świetlnej, co ma znaczenie w zastosowaniu konkretnej długości światła w danej jednostce chorobowej lub powikłaniu stomatologicznym.
Słowa kluczowe: badanie temperatury, światłoterapia, pirometr, termowizja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Programy multimodalne w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) – przegląd dwuetapowy

Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński


Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński – Multimodal programmes in the treatment of myofascial pain syndrome (MPS) – a two-step review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 188-202

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B914

Streszczenie
Zespół bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z układem mięśniowo-szkieletowym człowieka, charakteryzującą się obecnością tzw. punktów spustowych (TrP – trigger point; MPs – myofascial trigger points). International Association for the Study of Pain wskazuje, że MPS może dotyczyć około jednej trzeciej osób z przewlekłym bólem mięśniowo-szkieletowym oraz że brak jest odpowiedniej klasyfikacji, co można przypisać niezrozumieniu i/lub błędnej interpretacji patofizjologii. Biorąc pod uwagę różnorodne przyczyny powstawania zespołów bólowych w strukturach mięśniowo-powięziowych, istotny jest właściwy dobór i integracja metod terapeutycznych. Literatura naukowa wskazuje, że programy leczenia powinny obejmować różnorodne metody terapii manualnej oraz ćwiczenia rehabilitacyjne. Powszechnie stosowane są również terapie punktów spustowych, takie jak suche igłowanie lub suche bańki. U podstaw sukcesu programów rehabilitacyjnych, zdaniem autorów niniejszej publikacji, leży ich multimodalność, czyli dobór metod terapeutycznych w oparciu o przyczynę bólu, zapewniający mierzalne, powtarzalne metody diagnostyczne w terapii.  Celem tego badania jest analiza i wyciągnięcie wniosków na temat multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego.  Materiał i metody. Biorąc pod uwagę złożony problem badawczy, jaki postawiono za cel, badanie przeprowadzono poprzez przegląd literatury pod kątem dwóch kryteriów:
Kryterium I (C I): analiza piśmiennictwa dotyczącego etiologii i patogenezy bólu mięśniowo-powięziowego (tj. przyczyn i wyzwalaczy, objawów, czynników społecznych i środowiskowych determinujących wystąpienie MPS), postępowania diagnostycznego (wstępna diagnostyka i bieżąca obserwacja wyników leczenia), i metody terapeutyczne stosowane w przebiegu MPS.
Kryterium II (C II): studium literaturowe publikacji naukowych dotyczących multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego wraz z ich oceną jakościową przy użyciu zmodyfikowanej skali PEDro oraz empiryczne testowanie hipotez w oparciu o studium literaturowe i analizę dokonaną w części I .
Źródła danych: PubMed, SCOPUS, Science Direct, MEDLINE, PEDro, Cochrane, Embase, Web of Science Core Collection, Google Scholar systematycznie przeszukiwano elektroniczne bazy danych, ograniczając języki tylko do angielskiego i niemieckiego.
Wyniki. Analiza piśmiennictwa wykazała, że szczegółowo opisano przyczyny, objawy i powiązania bólu mięśniowo-powięziowego. Istnieją również liczne doniesienia o różnych metodach terapeutycznych wraz z dokładnie opisaną metodologią ich realizacji. Nierzadko zaleca się łączenie metod w programy multimodalne, co niestety nie oznacza, że takich programów jest wiele i że badania nad MPS są spójne. Studium literaturowe dotyczące multimodalnych programów leczenia MPS wykazało, że nie ma związku między jego patogenezą a celowym doborem określonych metod terapeutycznych. W niewielkiej liczbie przypadków złożona etiopatogeneza doprowadziła do powstania zespołów wielodyscyplinarnych. Może to być związane z brakiem ścisłych zaleceń dotyczących metod diagnostycznych mających zastosowanie do oceny MPS.
Wnioski. 1. Multimodalne programy leczenia bólów narządu ruchu, zwłaszcza MPS i MPPS, powinny zawierać szczegółową i kompleksową diagnostykę (strukturalną, biochemiczną, psychoemocjonalną), która powinna stanowić podstawę do tworzenia interdyscyplinarnych zespołów rehabilitacyjnych.  2. Diagnostyka narządu ruchu, oprócz oceny radiologicznej, powinna obejmować mierzalne techniki oceny posturalnej i funkcjonalnej (takie jak pedobarografia, czujniki ubieralne, antropometria wspomagana, tj. postawy.
3. Wybór metod terapeutycznych i edukacja pacjenta powinny być oparte na przyczynach dolegliwości bólowych pacjenta, z uwzględnieniem chorób ogólnoustrojowych, wad postawy, stylu życia i stanu psychoemocjonalnego.  4. Badania naukowe nad multimodalnymi programami leczenia powinny być prowadzone w grupach losowych, z należytym uwzględnieniem metodologii postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz doboru grup.
Słowa kluczowe
ból przewlekły, ból mięśniowo-powięziowy, terapia manualna, ćwiczenia, programy multimodalne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Biotensegracja wad zgryzu i zaburzeń czynnościowych stawów skroniowo-żuchwowych z chorobami narządu ruchu i wadami postawy – przegląd piśmiennictwa poparty obserwacjami własnymi

Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Krzysztof Konior, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński


Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Krzysztof Konior, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński – Biotensegration of malocclusion and temporomandibular disorders with diseases of the musculoskeletal system and posture defects – a literature review, supported by own observations. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 22-38

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B3B3

Streszczenie

Diagnostyka medyczna układu mięśniowo-powięziowo-szkieletowego człowieka, choć umożliwia szybką ocenę, nie zawsze jest w pełni wykorzystywana. Utrudnia to często obiektywną ocenę dysfunkcji i ogranicza możliwości leczenia. Coraz powszechniejsze stają się dysfunkcje układu stomatognatycznego o różnej etiologii. Wiele badań naukowych poświęconych jest związkom między narządami i układami organizmu człowieka, które mogą powodować dysfunkcje w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych. W literaturze można znaleźć prace badające korelacje pomiędzy zaburzeniem mięśniowo-powięziowo-szkieletowym a zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi. Dla dobrego zrozumienia etiologii tych dysfunkcji wskazane jest całościowe spojrzenie na pacjenta, uwzględniające fakt, że staw skroniowo-żuchwowy jest integralną częścią całego organizmu. Niniejsza praca jest przeglądem piśmiennictwa, popartym własnymi przykładami, dotyczącym badania związku zaburzeń mięśniowo-powięziowo-szkieletowych z zaburzeniem skroniowo-żuchwowym, które w świetle aktualnej wiedzy medycznej przypisuje się zjawisku biotensegracji. Na podstawie 136 doniesień naukowych wysunięto wniosek, że istnieje zależność między tymi dysfunkcjami.

Słowa kluczowe:
biotensegracja, zaburzenia narządu ruchu, wady postawy, dysfunkcje narządu żucia, zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie pedobarografii w procedurach fizjoterapeutycznych – analiza standardów kształcenia, kierunki zastosowań a rzeczywistość; cz. 2

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Monika Brzózka, Andrzej Garstka, Marek Kiljański, Danuta Lietz-Kijak

A. Bitenc-Jasiejko, K. Konior, M. Brzózka, A. Garstka, M. Kiljański, D. Lietz-Kijak – The use of pedobarography in physiotherapeuticprocedures – analysis of educationstandards, fields of application – and reality; part 2. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 122-136

Streszczenie

Diagnostyka postawy ciała człowieka oraz ocena funkcjonalności w procedurach fizjoterapeutycznych realizowana jest w większości poprzez metody oglądowe oraz przez metody fotogrametryczne lub videogrametryczne, nie dające możliwości pomiarów kątowych, antropometrycznych, czasowo-przestrzennych etc. Wysokospecjalistyczne badania obrazowe stanowią procedury lekarskie, co znacząco wpływa na ich dostępność, również w ujęciu ich ekonomii, zastosowania oraz inwazyjności. Tym samym ich przeznaczenie jest znacząco ograniczone w procesie diagnostyki wstępnej, a w szczególności w bieżącej ocenie fizjoterapeutycznej.
Na świecie od ponad 30 lat ocena chodu, równowagi, wybranych parametrów biomechaniki
i funkcjonalności ciała realizowana jest przez badanie pedobarograficzne. Inne badania naukowe autorów wskazują jednak, że metoda jest bardzo mało znana w Polsce przez kadry medyczne. Mimo tego, że jest wpisana do listy świadczeń gwarantowanych od 2011r., nie określono procedur jej realizacji. Istotnym aspektem zastosowania pedobarografii jest spójność kierunków jej zastosowania ze standardami kształcenia zawodu fizjoterapeuty. Oczywisty i logiczny jest wniosek, że brak wiedzy z obszaru metody nie pozwala na jej rozwój. Istotną kwestią jest ocena, czy standardy kształcenia są wprost spójne z kierunkami zastosowania pedobarografii w procesie rehabilitacji.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja, fizjoterapia, badania postawy, badania chodu, stopy, wady stóp, pedobarografia, ortopedia, neurologia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Dostępność i zastosowanie pedobarografii poprzez fundusz świadczeń gwarantowanych oraz w sektorze prywatnym – możliwości i ograniczenia; cz.1

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Katarzyna Kordus, Monika Brzózka, Andrzej Garstka, Marek Kiljański, Danuta Lietz-Kijak

A. Bitenc-Jasiejko, K. Konior, K. Kordus, M. Brzózka, A. Garstka, M. Kiljański, D. Lietz-Kijak – Availability and application of pedobarography within services offered by the guaranteed healthcare benefits fund and private sector — possibilities and limitations; part 1. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 160-176

Streszczenie
Zmiany powstające w przebiegu wadliwej dystrybucji nacisku na część podeszwową stopy mogą skutkować rozwojem degradacji tkanek twardych i miękkich. Istnieje ścisły związek pomiędzy wzmożonym naciskiem w obrębie stóp a powstawaniem owrzodzeń i ran przewlekłych, w szczególności w przebiegu cukrzycy, neuropatii czuciowej i ruchowej. Pedobarografia znajduje szerokie zastosowanie w ocenie wartości nacisku oraz parametrów czasowo-przestrzennych podczas stania oraz podczas chodu. Przekłada się to na zastosowanie jej w ortopedii, rehabilitacji, zaopatrzeniu ortopedycznym oraz traumatologii i terapii wad postawy.
Pedobarografia stanowi usługę diagnostyczną niewysokospecjalistyczną (stosowana jest również przez kadrę nielekarską), dzięki czemu może być używana przez specjalistów wielu dziedzin. W większości krajów, w których profilaktyka chorób stóp, a w szczególności zespołu stopy cukrzycowej jest wysoce rozwinięta, pedobarografia stanowi podstawową usługę diagnostyczną. W Polsce znajduje się na liście świadczeń gwarantowanych NFZ od roku 2011. Niemniej istnieją przesłanki, że pedobarografia nie jest usługą powszechnie stosowaną, na co szczególny wpływ ma wiedza kadr medycznych w zakresie metody. Mając na uwadze, że stanowi ona znaczącą usługę diagnostyczną w profilaktyce chorób wynikających z wadliwej migracji nacisku, istotna jest analiza kierunków jej zastosowania i inferencja czynników, które determinują jej rozwój. Celem opracowania jest ocena dostępności usług pedobarografii oraz analiza czynników sprzyjających oraz ograniczających jej rozwój.

Słowa kluczowe:
pedobrografia, ortopedia, rehabilitacja, traumatologia, wady postawy, owrzodzenia, neuroosteoartropatia Charcota, indywidualne wkładki ortopedyczne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim