Znaczenie jakości w procesie świadczenia usług fizjoterapii – na przykładzie Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala Dziecięcego w Kielcach

Wojciech Kiebzak, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński, Ireneusz M. Kowalski, Lucyna Robak, Marek Kiljański, Marek Woszczak, Magdalena Jaskólska-Pisiewicz

Wojciech Kiebzak, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński, Ireneusz M. Kowalski, Lucyna Robak, Marek Kiljański, Marek Woszczak, Magdalena Jaskólska-Pisiewicz – The importance of quality in the practice of physiotherapy. The case of the Regional Specialised Paediatric Hospital in Kielce. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 133-144

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest wskazanie, że stosowane w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Kielcach procedury dotyczące postępowania leczniczego podnoszą jakość świadczonych usług, co jest głównym warunkiem utrzymania się szpitala na rynku dostarczycieli świadczeń zdrowotnych. Potwierdzeniem wysokiej jakości usług fest uzyskanie certyfikatu akredytacyjnego, obligującego placówkę do działania w oparciu o szereg udokumentowanych procedur, instrukcji i standardów. Badana jednostka – Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy w Kielcach – swoje działania lecznicze opiera na zestawie instrukcji, dających ścisłe wskazówki dotyczące postępowania w określonej jednostce chorobowej. Materiał i metody. W badaniach uczestniczyły dzieci hospitalizowane lub leczone ambulatoryjnie. Podczas postępowania leczniczego korzystano z zestawu instrukcji. Wśród opiekunów i rodziców dzieci przeprowadzono anonimową ankietę dotyczącą jakości i poziomu zadowolenia z przeprowadzonego postępowania leczniczego. Wyniki. W pierwszym i drugim półroczu 2005r. rodzice przyznali kolejno 95% i 86% ocen bardzo dobrych. W 2006r. w pierwszym półroczu oceny bardzo dobre przyznało 92% rodziców, w drugim półroczu 79%. Została potwierdzona tym samym wysoka jakość, skuteczność i satysfakcja z procesu leczniczego, jakiemu poddane zostały Wnioski. Stosowanie określonych instrukcji w postępowaniu leczniczym podnosi jakość świadczonej usługi oraz minimalizuje możliwość popełnienia błędu zawodowego.

Słowa kluczowe

jakość, standard, instrukcja, leczenie usprawniające

Autonomia zawodu fizjoterapeuty na przykładzie systemu kształcenia w USA

Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Autonomia zawodu fizjoterapeuty na przykładzie systemu kształcenia w USA. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 217-222

Streszczenie
Uzyskanie autonomii zawodowej potwierdzającej specjalistyczną wiedzę i umiejętności zawodowe jest podstawą działań podejmowanych przez stowarzyszenia fizjoterapeutów działających w USA. Pomimo faktu, iż większość stanowych aktów prawnych daje pacjentom możliwość bezpośredniego skorzystania z oceny i leczenia przez fizjoterapeutów, nie ma aktu prawnego, który jednoznacznie formułowałby zakres autonomicznej praktyki. Stowarzyszenie Fizjoterapii Amerykańskiej (American Physical Therapy Association – APTA) pełni wiodącą rolę w dbaniu o jakość kształcenia i praktykowania fizjoterapeutów. Zdefiniowana przez Zarząd Dyrektorów APTA autonomiczna praktyka opiera się na profesjonalizmie, odpowiednim poziomie kształcenia i możliwości bezpośredniego dostępu pacjenta do usług fizjoterapeutycznych. W USA istnieje kilka ścieżek edukacyjnych pozwalających uzyskać zawód fizjoterapeuty. Dynamiczna natura praktyki fizjoterapeutycznej wpływa na ewaluację programów nauczania. Większość programów zapewnia kształcenie na poziomie magisterskim lub zawodowym doktoranckim. Stopień doktora fizjoterapii uzyskiwany w toku kształcenia nie jest równoznaczny z akademicką nominacją fizjoterapeutów. Programy studiów doktoranckich stanowią 79,4% spośród wszystkich akredytowanych programów kształcących fizjoterapeutów. Przeznaczone są w szczególności dla doświadczonych pracowników klinik, podnoszą umiejętności kliniczne w konkretnej dziedzinie. Finałem ukończenia akredytowanego programu przygotowującego do zawodu fizjoterapeuty jest przystąpienie do Państwowego Egzaminu Fizjoterapii (National Physical Therapy Examination – NPTE). Ogólnokrajowy wynik zdania egzaminu ustalany jest przez Federację Stanowych Władz Fizjoterapii (Federation of State Boards of Physical Therapy – FSBPT). Podniesieniu kompetencji służy również ukończenie specjalizacji klinicznej. Amerykański Zarząd Specjalizacji Fizjoterapii (American Board of Physical Therapy Specialities – ABPTS) oferuje uzyskanie specjalizacji w kilku obszarach zainteresowań, w najbliższej przyszłości również w nowym zakresie jakim jest zdrowie kobiet. Wyrazem dbałości o jakość usług fizjoterapeutycznych jest konieczność ponownej recertyfikacji specjalistów klinicznych po 10 latach.
Słowa kluczowe
fizjoterapia

Standardy kwalifikacji w zawodzie fizjoterapeuty

Wojciech Kiebzak, Jan Szczegielniak, Michał Butkiewicz, Bogusław Frańczuk, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński

Wojciech Kiebzak, Jan Szczegielniak, Michał Butkiewicz, Bogusław Frańczuk, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński – Standards of competence in the physiotherapist profession. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 84-96

Streszczenie
Wstęp. Od początku lat 90-tych w Polsce rozpoczęto prace nad standardami kwalifikacji zawodowych. Standardy zawierają ogólny opis zadań zawodowych ujętych w kontekście rozpatrywanego zawodu wraz z zarysem związanych z nim umiejętności i kwalifikacji. Do końca 2007 roku opracowano 253 standardy kwalifikacji, w tym dla zawodu fizjoterapeuty technika fizjoterapii i masażysty. Materiał i metody. Zdefiniowano pięć poziomów kwalifikacji zgodnie z ustaleniami Wspólnoty Europejskiej, biorąc pod uwagę złożoność wykonywanej pracy, stopień trudności umiejętności oraz stopień odpowiedzialności i poziom w hierarchii zawodowej, do jakiej przygotowywany jest przyszły absolwent, w Krajowym Standardzie Kwalifikacji Zawodowych. Zbiory umiejętności, wiadomości i cech psychofizycznych przypisane zostały do czterech grup kwalifikacji: ponadzawodowych, ogólnozawodowych, podstawowych dla zawodu i specjalistycznych, które różnią się zasięgiem i stopniem ogólności. Przyjmując powyższe kryteria, stworzono ankietę i przeprowadzono badania. Ankieta licząca ponad 30 stron kierowana była do badania pilotażowego, w którym ankietę wypełniało 8 osób, a następnie do badania docelowego, podczas którego ankietę wypełniało 40 osób. W każdym z badań ankietę wypełniali fizjoterapeuci oraz kierownictwo placówki zatrudniającej. Wyniki ankiety służyły do opracowania wstępnej wersji standardu ocenionego przez trzech ewaluatorów, podczas seminarium z autorami. Po uwzględnieniu uzasadnionych uwag i wprowadzeniu poprawek, autorzy skierowali standard do recenzji i kolejno po uwzględnieniu uwag recenzentów, standard skierowano do Komisji zatwierdzającej. Wyniki. Opracowano standard zawodu – fizjoterapeuta, w którym zamieszczono: podstawy prawne wykonywania zawodu, syntetyczny opis zawodu, stanowiska pracy, zadania zawodowe, specyfikację kwalifikacji ogólnozawodowych, podstawowych i specjalistycznych dla zawodu. Wnioski. 1. Standard stanowi jednolity dokument, który określa zakres posiadanej wiedzy, umiejętności, wskazuje zadania zawodowe i zakres odpowiedzialności zawodowej. 2. Standard zawodu – fizjoterapeuta, może być wykorzystywany przez zainteresowane osoby i instytucje do różnych celów, np. przy poradnictwie zawodowym, polityce zatrudnienia, polityce kadrowej przedsiębiorstw i instytucji, a także w sferze ubezpieczeń społecznych do oceny ryzyka zawodowego i dostosowanych do niej stawek ubezpieczeń oraz orzecznictwie sądowym i w obszarze określania ubezpieczeń społecznych.
Słowa kluczowe
fizjoterapeuta, zadania zawodowe, kompetencje zawodowe

Ewaluacja procesu kształcenia fizjoterapeutów w Polsce

Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Evaluation of the process of physiotherapists training in Poland. Fizjoterapia Polska 2011; 11(1); 75-87

Streszczenie
Poczucie tożsamości zawodowej, postrzeganie zawodu w społeczeństwie są ważnymi czynnikami rozwoju zawodowego, stanowią motywację, aby w tym zawodzie pozostać. W pracy została podjęta próba usystematyzowania stanu wiedzy dotyczącej rozwoju zawodu fizjoterapeuty w Polsce. Analiza dostępnych tekstów archiwalnych oraz krajowych pozycji piśmienniczych pozwoliła na rozpoznanie badanej grupy w kontekście tworzenia się jej zawodowej tożsamości. Prześledzone zostały procesy powstawania pierwszych ośrodków kształcenia w zakresie rehabilitacji ruchowej, tworzenia standardów nauczania, programu specjalizacji dla fizjoterapeutów. Wprowadzenie terminu „fizjoterapia” w miejsce funkcjonującego określenia „rehabilitacja ruchowa” zainicjowało zmiany w zakresie działań legislacyjnych. Zgodnie z wymogami Deklaracji Bolońskiej utworzono nowe poziomy kształcenia, co wiązało się z uzyskaniem określonych kompetencji i tytułów zawodowych. Zmiany objęły również obszar związany ze specjalizacją. Ten poziom doskonalenia zawodowego jest aktywnie podejmowany przez fizjoterapeutów. Obecnie akredytację posiada 26 ośrodków, w których program specjalizacji realizowany jest przez około 400 fizjoterapeutów.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, standardy kształcenia, rozwój zawodowy, historia

Zawód fizjoterapeuty w opinii grupy zawodowej

Małgorzata Starczyńska, Ewa Błaszkiewicz, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Małgorzata Starczyńska, Ewa Błaszkiewicz, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – The profession of physiotherapist in the opinion of the professional group. Fizjoterapia Polska 2011; 11(3); 227-240

Streszczenie
Fizjoterapeuta wykonuje zawód medyczny. Postępowanie fizjoterapeutyczne ma charakter działań długofalowych i wymaga specjalistycznego przygotowania, spełniającego wysokie wymagania zawodowe i etyczne obowiązujące w ochronie zdrowia. Przydatność i użyteczność wiedzy są warunkiem profesjonalizmu. Każda profesja dąży do uzyskania autonomii, której wyrazem jest wewnętrzna kontrola sprawowana przez organizacje zawodowe. Celem podjętych badań jest poznanie subiektywnej opinii fizjoterapeutów dotyczącej wykonywanego zawodu, w kontekście jego profesjonalizacji. Przedstawiono wyniki badań w grupie 338 pracujących fizjoterapeutów oraz 125 studentów kierunku fizjoterapia. Badania miały charakter wieloośrodkowy, objęły 11 placówek (uczelnie i ośrodki rehabilitacji). Cel pracy zrealizowano w oparciu o przeprowadzone badanie ankietowe. Kwestionariusz ankiety składał się z pytań ułożonych tematycznie. Respondenci przedstawili opinie dotyczące jakości kształcenia, stopień zadowolenia z wyboru zawodu, status zawodu, miejsce jakie zajmuje w zespole medycznym oraz rozwój naukowy i zawodowy fizjoterapeutów. Rozwój naukowy i doskonalenie zawodowe wskazują na postęp, jaki poczyniła fizjoterapia polska. Fizjoterapia postrzegana jest jako zawód odpowiedzialny, dynamicznie rozwijający, dający poczucie zadowolenia. Należy zakończyć prace nad ustawą o zawodzie fizjoterapeuty. Należy podnieść jakość kształcenia akademickiego w zakresie praktycznego przygotowania do zawodu.
Słowa kluczowe
profesjonalizacja, fizjoterapia, rozwój zawodowy

Motywacja do podjęcia studiów i satysfakcja ze studiowania na kierunku Fizjoterapia w grupie studentów studiów II stopnia polskich uczelni o różnych profilach kształcenia

Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Irena Bułatowicz, Ewa Gajewska, Rita Hansdorfer-Korzon, Wojciech Kułak, Michał Plewa, Jacek Lewandowski, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Małgorzata Starczyńska, Dariusz Białoszewski

Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Irena Bułatowicz, Ewa Gajewska, Rita Hansdorfer-Korzon, Wojciech Kułak, Michał Plewa, Jacek Lewandowski, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Małgorzata Starczyńska, Dariusz Białoszewski – Motivation to Commence University Studies and Satisfaction with Studying Physiotherapy Among Master’s Degree Students of Polish University-level Schools of Different Educational Profiles. Fizjoterapia Polska 2012; 12(3); 213-227

Streszczenie
Celem pracy była analiza czynników motywujących do podejmowania studiów oraz analiza zadowolenia ze studiowania w grupie studentów ostatniego semestru studiów II stopnia. 1942 studentów II roku studiów II stopnia. Dobrowolne, anonimowe badania ankietowe, nie wymagały uzyskania zgody Komisji Biotycznej WUM. Kwestionariusz skonstruowany samodzielnie: 74 pytania. STATISTICA 10.0 (licencja WUM), testy: Chi-kwadrat, Kruskalla-Wallisa oraz U Manna-Whitneya (p<0,05). Studenci ocenili stopień zadowolenia ze studiowania na PM: 3,44, PWF: 3,54 i IP: 3,52 (H=17,167; p<. 000). Połowa badanych wybrałaby ponownie studia na kierunku Fizjoterapia, 30% – w tej samej uczelni. 36% zapoznała się z programem studiów II stopnia (p=NS). 56% deklarowało, że najczęściej powtarzały się treści kształcenia dotyczące ortopedii, najrzadziej terapii manualnej i masażu (34%). Największa liczba studentów deklarowała, że studia II stopnia wpłynęły na doskonalenie ich umiejętności. Konieczna wydaje się modyfikacja programów kształcenia polegają ca na wydłużeniu czasu trwania studiów I stopnia i położeniu większego nacisku na kształcenie ściśle zawodowe oraz efektywniejsze wykorzystanie godzin przeznaczonych na pracę z pacjentem. 2. Narzędziem do modyfikacji programów kształcenia mogą być wdrażane obecnie programy nauczania zgodne z zasadami Europejskich i Krajowych Ram Kwalifikacji, w których nacisk położony jest głównie na efekty kształcenia oraz nauczanie e-learningowe. 3. Istotna wydaje się ocena satysfakcji z kształcenia na studiach II stopnia na kierunku Fizjoterapia w grupie studentów, którzy zmienili profil uczelni po studiach I stopnia, jak również szczegółowa analiza programów kształcenia na studiach II stopnia w uczelniach o różnych profilach.
Słowa kluczowe
jakość kształcenia, fizjoterapia, studia II stopnia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wypalenie zawodowe i zadowolenie z życia kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Occupational burnout and satisfaction with life in female physiotherapists. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 327-339

Streszczenie
Termin wypalenia zawodowego określa psychiczne i emocjonalne wyczerpanie, szczególnie w efekcie długoterminowego działania stresu. Badania wskazują, że wypalenie zawodowe jest ściśle związane z zawodem lekarza, fizjoterapeuty, pielęgniarki, psychologa, pracownika socjalnego. Wśród kobiet zjawisko wypalenia manifestuje się wyczerpaniem emocjonalnym. Celem pracy było zbadanie poziomu zadowolenia z życia, satysfakcji zawodowej kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty ze szczególnym uwzględnieniem występowania zjawiska wypalenia zawodowego. W badaniach wyszczególniono grupę badaną 30 fizjoterapeutek oraz 30 osobową grupę kontrolną, do której zaliczono 30 farmaceutek. Zastosowano kwestionariusz zadowolenia z życia oraz skalę wypalenia sił. Analizę statystyczną oparto na średnich arytmetycznych, odchyleniach standardowych i istotności różnic pomiędzy średnimi dla poszczególnych grup zawodowych. Istotności różnic oznaczono testem t-Studenta. Dane wskazują, że globalny wynik zadowolenia z życia w grupie fizjoterapeutek i w grupie kontrolnej istotnie różnicuje obie badane grupy. Zaobserwowano istnienie silnego chronicznego zmęczenia wśród fizjoterapeutek, co wymaga podjęcia natychmiastowych działań profilaktycznych.
Słowa kluczowe
wypalenie, satysfakcja, stres, utrata energii
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Profesjonalizacja do zawodu fizjoterapeuty podczas studiów II stopnia w grupie studentów reprezentujących uczelnie o różnych profilach kształcenia

Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Irena Bułatowicz, Ewa Gajewska, Rita Hansdorfer-Korzon, Wojciech Kułak, Michał Plewa, Jacek Lewandowski, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Małgorzata Starczyńska, Dariusz Białoszewski

Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Irena Bułatowicz, Ewa Gajewska, Rita Hansdorfer-Korzon, Wojciech Kułak, Michał Plewa, Jacek Lewandowski, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Małgorzata Starczyńska, Dariusz Białoszewski – Development as a physiotherapist towards professionalization during a Master’s degree course among students of university-level schools of different educational profiles. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 313-325

Streszczenie
Profesjonalizacja zawodu fizjoterapeuty dokonuje się w Polsce dynamicznie, o czym świadczy liczba akademickich jednostek organizacyjnych, powstanie PTF i rozwój badań naukowych. Celem pracy była analiza procesu profesjonalizacji zawodowej w grupie studentów ostatniego semestru studiów II stopnia polskich uczelni o różnych profilach kształcenia.1942 studentów II roku studiów II stopnia. Do analizy statystycznej zakwalifikowano 1600 studentów: 570 PM, 464 PWF oraz 566 IP. Dobrowolne, anonimowe badania ankietowe. Kwestionariusz skonstruowany samodzielnie: 74 pytania. Analiza statystyczna: STATISTICA 10.0 (licencja Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego), testy: Chi-kwadrat, Kruskalla-Wallisa oraz U Manna-Whitneya (p<0,05).Zaledwie 6% studentów brała udział w pracach koła naukowego (SKN) (p<. 000). Tylko 28% studentów brało czynny udział w konferencji naukowej (p<0.834). Zaledwie 18% studentów aktywnie uczestniczyło w badaniach naukowych (p<.000). Zdecydowana większość studentów nie opublikowała żadnego artykułu naukowego. 40% studentów brało udział w dodatkowych kursach zawodowych. Zdecydowana większość studentów otrzymywała wiedzę o kursach z Internetu (H=7.896, p<0.019), a chciałaby otrzymywać obiektywne informacje o kursach podczas zajęć w uczelni (H=0.247, p<0.883).1. Uczelnie kształcące przyszłych fizjoterapeutów powinny konstruować skuteczne programy wychwytujące wybitnie uzdolnione jednostki w celu zapewnienia im indywidualnych ścieżek rozwoju naukowego oraz w przyszłości ściślej wiązać tych absolwentów z uczelnią. 2. Polscy studenci fizjoterapii wydają się mieć praktyczny stosunek do kształcenia podyplomowego i zawodowych kursów doskonalących i wybierają szkolenia bardziej zorientowane na przydatność treści niż na przemijające mody w fizjoterapii. 3. Istnieje pilna potrzeba, żeby wyższe uczelnie kształcące w Polsce przyszłych fizjoterapeutów opracowały programy kształcenia, które w większym niż dotychczas stopniu zawierałyby treści dotyczące możliwych ścieżek rozwoju zawodowego i oferty kształcenia podyplomowego dla fizjoterapeutów w Polsce i w innych krajach Unii Europeskiej po uzyskaniu tytułu magistra fizjoterapii.
Słowa kluczowe
profesjonalizacja, ceryfikowane kursy zawodowe, praca naukowa, kształcenie podyplomowe
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wypalenie zawodowe i zadowolenie z życia kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Occupational burnout and satisfaction with life in female
physiotherapists. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 327-339

Streszczenie
Cele. Zbadanie wpływu terapii wodnej na funkcje oddechowe i jej wpływ na zdolności funkcjonalne chłopców z dystrofią mięśniową Duchenne’a (DMD). Materiał i metody. Do badania włączono dwudziestu czterech chłopców z DMD; ich wiek wahał się od siedmiu do jedenastu lat. Zostali losowo przydzieleni do dwóch równych grup; grupa poddawana terapii na ziemi otrzymała opracowany program fizjoterapii na ziemi, podczas gdy grupa poddawana terapii wodnej otrzymała ten sam program fizjoterapii do wykonania w wodzie na basenie, gdzie prowadzono zajęcia hydroterapii. Wszystkich chłopców poddawano fizjoterapii dwa razy w tygodniu przez trzy kolejne miesiące. Do pomiaru czynności oddechowych, w tym natężonej pojemności życiowej (FVC), natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV1) i wskaźnika FEV1/FVC% zastosowano spirometr. Testy funkcjonalne w czasie (TFT), w tym test chodu/biegu na 10 m, test wspinaczki lub zejścia po 4 standardowych schodach oraz test wstania z pozycji leżącej, po którym nastąpił test 6-minutowego chodu (6MWT) zastosowano do oceny wydolności funkcjonalnej obu grup, przed i po leczeniu. Wyniki. Wyniki uzyskane po leczeniu nie wykazały statystycznie istotnych różnic dla wszystkich zmiennych (P> 0,05) z wyjątkiem wskaźnika FEV1/FVC%, który wykazał statystycznie istotną różnicę (P = 0,0001) w obu grupach. Wniosek. Terapia wodna nie ma statystycznie istotnego wpływu na funkcje oddechowe i możliwości funkcjonalne chłopców z dystrofią mięśniową Duchenne’a.
Słowa kluczowe
Dystrofia mięśniowa Duchenne’a, Funkcje oddechowe, Terapia wodna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności usprawniania pacjentów z dyslordozą szyjną z wykorzystaniem testów neurodynamicznych i zabiegów fizykalnych

Zbigniew Śliwiński, Agnieszka Zamczyk, Danuta Lietz-Kijak, Edward Kijak, Małgorzata Starczyńska

Zbigniew Śliwiński, Agnieszka Zamczyk, Danuta Lietz-Kijak, Edward Kijak, Małgorzata Starczyńska – Ocena skuteczności usprawniania pacjentów z dyslordozą szyjną z wykorzystaniem testów neurodynamicznych i zabiegów fizykalnych. FP 2013; 13(2); 15-21

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena skuteczności kompleksowego postępowania fizjoterapeutycznego usprawnianie pacjentów dyslordoza szyjną materiał i metody badania objęto grupę 40 osób, u których stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe w obrębie szyjnego odcinka kręgosłupa. Grupa badana stanowiąca 20 osób została poddana serii zabiegów fizykalnych (biostymulacja laserowa i galwanizacja) oraz serii zabiegów mobilizacji i poizometrycznej relaksacji mięśni z ćwiczeniami izometrycznym. W grupie kontrolnej pacjenci korzystali tylko zabiegów fizykalnych (laser i galwanizacja). Oceny rezultatów zastosowanych terapii dokonano wykorzystując testy neurodynamiczne. Wyniki. Z przeprowadzonych badań wynika że terapia zabiegami fizykalnymi połączonymi z neuromobilizacją i poizometryczna relaksacją mięśni z ćwiczeniami izometrycznym stanowi ważny element w terapii leczenia dyslordozy szyjnej. Przemawia za tym fakt zmniejszenia się średniego bólu odczuwanego przez pacjentów oraz zwiększenie ruchomości kręgosłupa szyjnego. Wnioski. Terapia dyslordozy szyjnej z wykorzystaniem zabiegów fizykalnych (biostymulacja laserowa i galwanizacja) połączona z neuromobilizacją i poizometryczna relaksacją mięśni daje lepszy efekt terapeutyczny niż usprawnianie tylko z wykorzystaniem metod fizykalnych. Kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne przyczyniło się do zmniejszenia natężenia bólu oraz do poprawy ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym.

Słowo kluczowe
dyslordoza szyjna, zabiegi fizykalne, testy neurodynamiczne,, usprawnianie, fizjoterapia, cervical hypolordosis, physical treatments, neurodynamical tests, improving, physiotherapy

1 2