Rozciąganie torebkowe jako technika fizjoterapeutyczna dla sudańskich pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego w Klinice Ambulatoryjnej Fizjoterapii Uniwersytetu Al-Neelain

Heba Alkazaleh, Yosra Adam, Hassan Abdelnour, Nermeen Bleedy

Heba Alkazaleh, Yosra Adam, Hassan Abdelnour, Nermeen Bleedy – Capsular stretching as physiotherapy technique for Sudanese patients with knee osteoarthritis in Al-Neelain University Physiotherapy Outpatient Clinic –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 195-200

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020CXF6T

Streszczenie Tło. Choroba zwyrodnieniowa stawów (OA) to przewlekła choroba stawowa o wieloczynnikowej etiologii. Jej patogeneza przyczynia się do degradacji chrząstki stawowej, przebudowy kości okołostawowej i zwłóknienia torebki. Leczenie konwencjonalne obejmuje kombinację metod farmakologicznych, niefarmakologicznych oraz interwencji chirurgicznych. Fizjoterapia jest uważana za leczenie pierwszego i drugiego rzutu. Nowe rozwinięcia w terapii manualnej wykazały obiecujące poprawy w zakresie bólu i funkcji fizycznej. Cel badania. Zbadanie występowania choroby zwyrodnieniowej kolan w Klinice Ambulatoryjnej Wydziału Fizjoterapii Uniwersytetu Al-Neelain. Materiały i metody. To pojedynczo ślepe, randomizowane badanie kontrolowane przeprowadzone w klinice ambulatoryjnej Wydziału Fizjoterapii Uniwersytetu Al-Neelain. Do badania rekrutowano trzydzieści osób, które podzielono losowo na dwie grupy; 15 (eksperymentalna), znana jako grupa A, otrzymała technikę rozciągania torebkowego, i 15 (kontrolna), znana jako grupa B, nie otrzymała żadnego leczenia. Obydwie grupy oceniano na początku i po dwóch tygodniach pod kątem zakresu ruchu (ROM) przy użyciu elektrogoniometru oraz wydajności funkcjonalnej według skali WOMAC. Dane analizowano przy użyciu Statystycznego Pakietu do Nauk Społecznych (SPSS). Wyniki. Grupa A, która otrzymała rozciąganie torebkowe, wykazała statystycznie istotną poprawę w zakresie ROM kolana (zarówno zgięcie jak i wyprost; aktywne i bierne) w porównaniu z brakiem leczenia. Pod względem wydajności funkcjonalnej; wyniki skali WOMAC wykazały bardzo istotne statystycznie różnice między grupami porównawczymi z wartością P = 0,00003 w grupie A i = 0,28 w grupie B. Wnioski. Badanie potwierdziło, że technika rozciągania torebkowego jest skuteczna w leczeniu i poprawie stanu pacjentów z OA kolana pod względem bólu, ROM i wydajności funkcjonalnej.
Słowa kluczowe choroba zwyrodnieniowa kolan, terapia manualna, rozciąganie torebkowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Trening nerwowo-mięśniowy, terapia manualna i wzmocnione plastrowanie metodą Low-Dye w korekcji nadmiernej pronacji stopy przy bólu przedniego przedziału kolana: protokół badania RCT

Albert Anand Udhaya Kumar, Vinodhkumar Ramalingam, Charbel D. Moussallem, Kumaraguruparan Gopal

Albert Anand Udhaya Kumar, Vinodhkumar Ramalingam, Charbel D. Moussallem, Kumaraguruparan Gopal – Neuromuscular training, manual therapy, and augmented low-Dye taping for pronated foot correction in anterior knee pain: RCT study protocol –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 68-75

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020CZM0A

Streszczenie
Cel. Ból przedniego przedziału kolana (AKP) jest jednym z najczęstszych problemów układu mięśniowo-szkieletowego wśród młodzieży, z rocznym wskaźnikiem występowania wynoszącym od 22,7% do 28,9%. Nadmiernie pronacyjna postawa stopy stanowi czynnik biomechaniczny, który zwiększa ryzyko AKP. Fizjoterapia odgrywa kluczową rolę w leczeniu AKP. Celem niniejszego badania jest ocena skuteczności treningu nerwowo-mięśniowego i terapii manualnej w połączeniu z wzmocnionym plastrowaniem metodą Low-Dye w korekcji pronacji stopy przy leczeniu AKP. Materiał i metody. W prospektywnym, podwójnie zaślepionym randomizowanym badaniu kontrolnym weźmie udział 48 osób cierpiących na ból przedniego przedziału kolana. Uczestnicy zostaną losowo przypisani do grup w stosunku 1:1:1 i będą uczestniczyć w 12 sesjach mobilizacji stawu skokowo-łódkowego (TJM), terapii manualnej oraz ćwiczeń nerwowo-mięśniowych z zastosowaniem antypronacyjnego i wzmocnionego plastrowania metodą Low-Dye przez okres 4 tygodni w Mediclinic Al Noor Hospital. Miary wynikowe obejmują ból, ograniczenia funkcjonalne, postawę stopy oraz dynamiczny indeks koślawości (DVI), oceniane na początku badania (przed interwencją) oraz w trakcie kontroli (po interwencji). Dyskusja. Dotychczasowe badania wskazują, że terapia manualna i ćwiczenia nerwowo-mięśniowe z antypronacyjnym wzmocnionym plastrowaniem metodą Low-Dye są skutecznymi metodami leczenia AKP. Wierzymy, że interwencje oparte na dowodach, zastosowane w tym badaniu, przyczynią się do znacznej poprawy w zakresie bólu, ograniczeń funkcjonalnych, postawy stopy oraz dynamicznego indeksu koślawości (DVI).
Słowa kluczowe terapia manualna, ćwiczenia nerwowo-mięśniowe, postawa stopy, ból przedniego przedziału kolana, randomizowane badanie kontrolne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Funkcjonalne powiązania między stawem skroniowo-żuchwowym a stawem biodrowym

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik – Functional connections between the temporomandibular joint and the hip joint –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 122-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8R1m

Streszczenie
Wstęp. Niektóre z czynników wpływających na powstawanie zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego to zmiany w układzie nerwowym centralnym i obwodowym. W kontekście tworzenia połączeń między dwoma stawami, kluczowe znaczenie mają fascia oraz koncepcja biotensygracji. Napięcie tworzone w tkance rozprowadzane jest liniowo wzdłuż całego ciała. Powstanie nadmiernego napięcia w jednej strukturze może prowadzić do powstania identycznego napięcia w odległej strukturze.
Cel badania. Hipotezą badawczą było, że manualne zabiegi tkanki miękkiej stawu skroniowo-żuchwowego, trwające 7 minut na każdą stronę, wpłyną na zwiększenie ruchomości stawu biodrowego w zakresie abdukcji.
Wyniki. Uzyskane wartości dla prawego i lewego stawu biodrowego wykazują silną i pozytywną korelację. Dowodzi to, że przeprowadzona terapia miała wpływ na zwiększenie zakresu ruchu.
Wnioski. Uwalnianie mięśniowo-powięziowe tkanek stawu skroniowo-żuchwowego miało pozytywny wpływ na zwiększenie zakresu ruchu w abdukcji biodra.
Słowa kluczowe
terapia manualna, staw biodrowy, zakres ruchu, staw skroniowo-żuchwowy, łańcuchy mięśniowo-powięziowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Terapia manualna dla bólu miednicy o podłożu miofascjalnym: opis przypadku i przegląd narracyjny

Amira N. Abdellatif, Amel M. Youssef, Hamada A. Hamada, Karima A. Hassan


Amira N. Abdellatif, Amel M. Youssef, Hamada A. Hamada, Karima A. Hassan – Manual therapy formyofascial pelvic pain: A case report and narrative review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 126-137

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1435AD

Streszczenie
Wstęp. Ból miednicy o podłożu miofascjalnym (MFPP) charakteryzuje się obecnością wrażliwych punktów spustowych mięśniowo-powięziowych (MTrPs) w mięśniach i powięzi dna miednicy. Terapia manualna dna miednicy jest często proponowana jako pierwsza linia leczenia MFPP.
Istniejąca literatura potwierdza korzystne wyniki terapii manualnej w leczeniu MFPP i oferuje zwięzłe podsumowanie, jak te techniki są stosowane u pacjentów z MFPP. Literatura zawiera dziesięć technik; (1) uwalnianie punktów spustowych miofascjalnych, (2) masaż Thiele, (3) wewnętrzny samomasaż, (4) masaż krocza, (5) łączone techniki manualne, (6) mobilizacja miofascjalna miednicy, (7) manualna terapia narządów wewnętrznych, (8) manipulacja tkanki łącznej, (9) uwalnianie blizny, oraz (10) wewnętrzna manipulacja kości guzicznej.
Metody. Przeprowadzono przegląd narracyjny w celu podsumowania dostępnych dowodów na temat technik terapii manualnej dna miednicy dla MFPP.
Kluczowe treści i wyniki. Po przeglądzie aktualnych badań, dwadzieścia pięć badań spełniło kryteria włączenia. Dostępne dowody sugerują, że terapia manualna dna miednicy jest skuteczna w leczeniu MFPP.
Wnioski. Chociaż obecnie dostępne badania są ograniczone pod względem liczby i mają pewne ograniczenia w projekcie badania, terapia manualna jest uważana za obiecującą, skuteczną i bezpieczną opcję leczenia MFPP.

Słowa kluczowe:
ból miednicy o podłożu miofascjalnym, przewlekły ból miednicy, punkty spustowe miofascjalne, terapia manualna, manipulacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Programy multimodalne w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) – przegląd dwuetapowy

Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński


Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński – Multimodal programmes in the treatment of myofascial pain syndrome (MPS) – a two-step review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 188-202

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B914

Streszczenie
Zespół bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z układem mięśniowo-szkieletowym człowieka, charakteryzującą się obecnością tzw. punktów spustowych (TrP – trigger point; MPs – myofascial trigger points). International Association for the Study of Pain wskazuje, że MPS może dotyczyć około jednej trzeciej osób z przewlekłym bólem mięśniowo-szkieletowym oraz że brak jest odpowiedniej klasyfikacji, co można przypisać niezrozumieniu i/lub błędnej interpretacji patofizjologii. Biorąc pod uwagę różnorodne przyczyny powstawania zespołów bólowych w strukturach mięśniowo-powięziowych, istotny jest właściwy dobór i integracja metod terapeutycznych. Literatura naukowa wskazuje, że programy leczenia powinny obejmować różnorodne metody terapii manualnej oraz ćwiczenia rehabilitacyjne. Powszechnie stosowane są również terapie punktów spustowych, takie jak suche igłowanie lub suche bańki. U podstaw sukcesu programów rehabilitacyjnych, zdaniem autorów niniejszej publikacji, leży ich multimodalność, czyli dobór metod terapeutycznych w oparciu o przyczynę bólu, zapewniający mierzalne, powtarzalne metody diagnostyczne w terapii.  Celem tego badania jest analiza i wyciągnięcie wniosków na temat multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego.  Materiał i metody. Biorąc pod uwagę złożony problem badawczy, jaki postawiono za cel, badanie przeprowadzono poprzez przegląd literatury pod kątem dwóch kryteriów:
Kryterium I (C I): analiza piśmiennictwa dotyczącego etiologii i patogenezy bólu mięśniowo-powięziowego (tj. przyczyn i wyzwalaczy, objawów, czynników społecznych i środowiskowych determinujących wystąpienie MPS), postępowania diagnostycznego (wstępna diagnostyka i bieżąca obserwacja wyników leczenia), i metody terapeutyczne stosowane w przebiegu MPS.
Kryterium II (C II): studium literaturowe publikacji naukowych dotyczących multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego wraz z ich oceną jakościową przy użyciu zmodyfikowanej skali PEDro oraz empiryczne testowanie hipotez w oparciu o studium literaturowe i analizę dokonaną w części I .
Źródła danych: PubMed, SCOPUS, Science Direct, MEDLINE, PEDro, Cochrane, Embase, Web of Science Core Collection, Google Scholar systematycznie przeszukiwano elektroniczne bazy danych, ograniczając języki tylko do angielskiego i niemieckiego.
Wyniki. Analiza piśmiennictwa wykazała, że szczegółowo opisano przyczyny, objawy i powiązania bólu mięśniowo-powięziowego. Istnieją również liczne doniesienia o różnych metodach terapeutycznych wraz z dokładnie opisaną metodologią ich realizacji. Nierzadko zaleca się łączenie metod w programy multimodalne, co niestety nie oznacza, że takich programów jest wiele i że badania nad MPS są spójne. Studium literaturowe dotyczące multimodalnych programów leczenia MPS wykazało, że nie ma związku między jego patogenezą a celowym doborem określonych metod terapeutycznych. W niewielkiej liczbie przypadków złożona etiopatogeneza doprowadziła do powstania zespołów wielodyscyplinarnych. Może to być związane z brakiem ścisłych zaleceń dotyczących metod diagnostycznych mających zastosowanie do oceny MPS.
Wnioski. 1. Multimodalne programy leczenia bólów narządu ruchu, zwłaszcza MPS i MPPS, powinny zawierać szczegółową i kompleksową diagnostykę (strukturalną, biochemiczną, psychoemocjonalną), która powinna stanowić podstawę do tworzenia interdyscyplinarnych zespołów rehabilitacyjnych.  2. Diagnostyka narządu ruchu, oprócz oceny radiologicznej, powinna obejmować mierzalne techniki oceny posturalnej i funkcjonalnej (takie jak pedobarografia, czujniki ubieralne, antropometria wspomagana, tj. postawy.
3. Wybór metod terapeutycznych i edukacja pacjenta powinny być oparte na przyczynach dolegliwości bólowych pacjenta, z uwzględnieniem chorób ogólnoustrojowych, wad postawy, stylu życia i stanu psychoemocjonalnego.  4. Badania naukowe nad multimodalnymi programami leczenia powinny być prowadzone w grupach losowych, z należytym uwzględnieniem metodologii postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz doboru grup.
Słowa kluczowe
ból przewlekły, ból mięśniowo-powięziowy, terapia manualna, ćwiczenia, programy multimodalne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Złamania wyrostka kłykciowego żuchwy – zastosowanie kompleksowej terapii manualnej w redukcji powikłań pooperacyjnych

Szymon Tyszkiewicz, Dominik Szczeciński, Anna Lichnowska, Marta Tyndorf, Marcin Kozakiewicz


Szymon Tyszkiewicz, Dominik Szczeciński, Anna Lichnowska, Marta Tyndorf, Marcin Kozakiewicz – Fractures of the condylarprocess of the mandible – the use of comprehensive manual therapy in the reduction of postoperative complications. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 80-87

Streszczenie

Złamania wyrostka kłykciowego są poważnym urazem obszaru stawów skroniowo-żuchwowych, a operacyjne zaopatrzenie tkanek intensyfikuje powstawanie określonych zaburzeń.
Wśród pacjentów najczęściej odnotowywano przykurcze mięśniowo-powięziowe, zaburzenia mechaniki stawów skroniowo-żuchwowych, porażenia nerwowe i obrzęk. W terapii wykorzystywane były techniki plastrowania dynamicznego, terapii manualnej tkanek miękkich oraz standardowe zestawy ćwiczeń wykonywane przez pacjentów w okresach między wizytami ambulatoryjnymi. Oceniano tempo i wielkość redukcji obrzęku, zakres ruchu stawu skroniowo-żuchwowego i kompleksowe ruchy odcinka szyjnego kręgosłupa, tempo i zakres reinerwacji oraz poziom bólu.
Standardowe techniki pozwoliły osiągnąć mobilność stawów w granicy norm fizjologicznych, zdolności funkcjonalne okolicznych układów uległy znaczącej poprawie, natomiast w zaproponowanym czasie nie pozwoliły one na pełen powrót funkcji tkanki nerwowej.

Słowa kluczowe:
wyrostek kłykciowy, nerw twarzowy, terapia manualna, fizjoterapia stomatologiczna, pooperacyjne zaburzenia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Strategie postępowania w terapii manualnej

Tadeusz Kasperczyk, Robert Walaszek

Tadeusz Kasperczyk, Robert Walaszek – Strategies of procedure in manual therapy. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 173-178

Streszczenie
Ortopedyczna terapia manualna zajmuje się leczeniem odwracalnym zaburzeń kostno-stawowych, czyli dysfunkcji o charakterze zablokowania. Swoim zakresem obejmuje ona wszystkie techniki diagnostyczne i profilaktyczno-lecznicze dotyczące stawów kręgosłupa, kończyn oraz pozostałych stawów. Celem niniejszej publikacji jest omówienie zasad i toku postępowania leczniczego w terapii manualnej, rozumianych jako swoiste strategie postępowania. Należy tu sposób postępowania terapeutycznego z uwzględnieniem trzech okresów: okres I, który obejmuje postępowanie przed zabiegiem mobilizacji lub manipulacji i jego celem jest stworzenie możliwie najlepszych warunków do tego zabiegu; okres II, który dotyczy samego zbiegu (techniki) usuwającego zablokowanie; okres III, który obejmuje postępowanie po zabiegu manipulacyjnym, zarówno tuż po zabiegu, jak i w późniejszym okresie. W artykule omówiono szczegółowo zadania tych okresów. Uwzględniono także przeciwwskazania do terapii manualnej.

Słowa kluczowe:
terapia manualna, diagnostyka, techniki manualne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności postępowania usprawniającego osób po urazach w okolicy stawu kolanowego leczonych operacyjnie osteosyntezą wewnętrzną

Paweł Ryngier, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Tomasz Wolny

Paweł Ryngier, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Tomasz Wolny – An evaluation of the rehabilitation for patients recovering from knee joint trauma surgically treated by internal osteosynthesis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 369-375

Streszczenie
Wstęp. W trakcie unieruchomienia stawu kolanowego stosunkowo szybko redukowany jest ślizg powierzchni stawowych, przede wszystkim w następstwie obkurczenia tkanek miękkich okołostawowych (zwłaszcza torebki stawowej). Tego rodzaju nierównowaga mechaniczna pomiędzy ruchem ślizgu a przetaczania potęgowana jest dodatkowo przez zaburzenia bilansu mięśniowego zarówno pomiędzy różnymi grupami mięśniowymi (mięśniem czworogłowym uda a mięśniami kulszowo-goleniowymi), jak i w obrębie samego mięśnia czworogłowego uda (między vastus medialis a rectus femoris). W tym ostatnim przypadku stan taki pociągnąć może za sobą również odchylenia fizjologicznego toru ślizgu rzepki. Mając na uwadze złożoną artromechanikę stawu kolanowego oraz prawidłowy rozkład sił mięśniowych dla jego funkcji, celem niniejszej pracy było prześledzenie wpływu wybranych technik terapii manualnej oraz niektórych wzorców ruchowych metody PNF na poprawę czynności stawu kolanowego u osób po przebytym urazie w okolicy tego stawu leczonych operacyjnie osteosyntezą wewnętrzną. Materiał i metoda. Badaniem objęto dwie 17-osobowe grupy osób leczonych operacyjnie z powodu przebytego urazu okolicy stawu kolanowego. Po okresie unieruchomienia u wszystkich badanych ocenie poddano czynną ruchomość tego stawu, siłę mięśni funkcjonalnie związanych z stawem kolanowym oraz subiektywne odczucia bólowe. Badani z obu grup poddani zostali rutynowemu postępowaniu usprawniającemu. U pacjentów z grupy głównej dodatkowo wprowadzono wybrane techniki trakcji i mobilizacji stawu kolanowego, ćwiczenia oparte o zjawisko poizometrycznej relaksacji oraz niektóre wzorce metody PNF. Wyniki. Opracowanie statystyczne uzyskanych danych liczbowych wykazało większy zakres poprawy ruchomości w stawie kolanowym powiązany z równoczesnym nieco większym przyrostem siły ocenianych grup mięśniowych wśród badanych osób z grupy głównej.

Słowa kluczowe:
zabiegi torakochirurgiczne, powikłania pooperacyjne, fizjoterapia pooperacyjna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności metod mechanicznych na podstawie studiów bibliograficznych

Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Janusz Kubacki

Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Janusz Kubacki – Evaluating the effectiveness of mechanical methods on the basis of published reports. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 347-356

Streszczenie

Wstęp. Metody leczenia ruchem stają się coraz to bardziej popularne. Stwierdzić wręcz można, że dominują we współczesnej kinezyterapii. Wydaje się, że jednym z najważniejszych kryteriów wykorzystania danego sposobu terapeutycznego jest jego przydatność kliniczna. W pracy podjęto próbę określenia skuteczności metod o charakterze mechanicznym na podstawie źródeł bibliograficznych. W tym celu posłużono się własnym systemem jakości doniesienia. Materiał i metody. Przeanalizowano 20 artykułów z literatury przedmiotowej poświęconych problematyce oceny skuteczności metod mechanicznych. Badania zestawiono w rankingu na podstawie autorskiej metody analizy jakości doniesień. Wyniki. Uzyskane wyniki sugerują wyższą skuteczność metod kinezyterapeutyczncyh, niż zastosowanie z osobna poszczególnych środków leczniczych. Wnioski. Przeszukując bazy danych znaleźć można liczne prace omawiające zastosowane środki terapeutyczne czy sposoby diagnostyki. Relatywnie mało jest jednak artykułów oceniających skuteczność metod leczenia ruchem. Bak jednolitych kryteriów oceny skuteczności powoduje, iż w analizie efektów terapeutycznej i tej samej metody kinezyterapeutycznej zaobserwować można znaczne rozbieżności wyników uzyskiwanych przez różnych autorów.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, meta-analiza, terapia manualna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza wyników rehabilitacji pacjentów z bólami kręgosłupa szyjnego według programu usprawniania opartego o koncepcję PNF i elementy terapii manualnej

Tomasz Maicki, Rafał Trąbka, Wojciech Szwarczyk, Magdalena Wilk-Frańczuk, Bogusław Figura

Tomasz Maicki, Rafał Trąbka, Wojciech Szwarczyk, Magdalena Wilk-Frańczuk, Bogusław Figura – Analysis of therapy results in patients with cervical spine pain according to PNF concept and elements of manual therapy. Fizjoterapia Polska 2012; 12(3); 263-273

Streszczenie
W pracy przedstawiono analizę dwóch metod rehabilitacji w celu stwierdzenia różnic i zmian zachodzących po zastosowanej terapii ze względu na takie parametry jak: dolegliwości bólowe, powrót prawidłowej ruchomości oraz przywrócenie właściwej funkcji kręgosłupa szyjnego. Badania przeprowadzono w grupie 80 pacjentów kierowanych na rehabilitację z powodu ograniczenia ruchomości i bólu w odcinku szyjnym kręgosłupa, którego efektem były zaburzenia czynności w życiu codziennym. Chorzy podzieleni na dwie grupy 40-osobowe zostali poddani terapii opartej na zastosowaniu koncepcji PNF (gr. 1) oraz elementach terapii manualnej (gr. 2). Metodykę badania oparto na przeprowadzeniu: Funkcjonalnej Skali Index, Skali Oswestry oraz Kwestionariusza bólu McGill. Dodatkowo zbadano przy pomocy urządzenia CROM zakresy ruchu w poszczególnych płaszczyznach odcinka szyjnego. Istotną poprawę uzyskano zarówno w grupie chorych, gdzie zastosowano terapię według koncepcji PNF, jak i grupie chorych usprawnianych elementami terapii manualnej. Jednakże, pacjenci z grupy leczonej PNF uzyskali większą poprawę mobilności, funkcji kręgosłupa oraz zmniejszenie bólu. Na podstawie analizy wyników badań można stwierdzić, że terapia w grupie 1 i 2 jest skuteczna, aczkolwiek metoda PNF okazała się bardziej efektywna w porównaniu z leczeniem opartym o elementy terapii manualnej.
Słowa kluczowe
głębokie mięśnie szyi, terapia manualna, rehabilitacja funkcjonalna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2