Tag: manual therapy

Funkcjonalne powiązania między stawem skroniowo-żuchwowym a stawem biodrowym

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik – Functional connections between the temporomandibular joint and the hip joint –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 122-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8R1m

Streszczenie
Wstęp. Niektóre z czynników wpływających na powstawanie zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego to zmiany w układzie nerwowym centralnym i obwodowym. W kontekście tworzenia połączeń między dwoma stawami, kluczowe znaczenie mają fascia oraz koncepcja biotensygracji. Napięcie tworzone w tkance rozprowadzane jest liniowo wzdłuż całego ciała. Powstanie nadmiernego napięcia w jednej strukturze może prowadzić do powstania identycznego napięcia w odległej strukturze.
Cel badania. Hipotezą badawczą było, że manualne zabiegi tkanki miękkiej stawu skroniowo-żuchwowego, trwające 7 minut na każdą stronę, wpłyną na zwiększenie ruchomości stawu biodrowego w zakresie abdukcji.
Wyniki. Uzyskane wartości dla prawego i lewego stawu biodrowego wykazują silną i pozytywną korelację. Dowodzi to, że przeprowadzona terapia miała wpływ na zwiększenie zakresu ruchu.
Wnioski. Uwalnianie mięśniowo-powięziowe tkanek stawu skroniowo-żuchwowego miało pozytywny wpływ na zwiększenie zakresu ruchu w abdukcji biodra.
Słowa kluczowe
terapia manualna, staw biodrowy, zakres ruchu, staw skroniowo-żuchwowy, łańcuchy mięśniowo-powięziowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Terapia manualna dla bólu miednicy o podłożu miofascjalnym: opis przypadku i przegląd narracyjny

Amira N. Abdellatif, Amel M. Youssef, Hamada A. Hamada, Karima A. Hassan


Amira N. Abdellatif, Amel M. Youssef, Hamada A. Hamada, Karima A. Hassan – Manual therapy formyofascial pelvic pain: A case report and narrative review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 126-137

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1435AD

Streszczenie
Wstęp. Ból miednicy o podłożu miofascjalnym (MFPP) charakteryzuje się obecnością wrażliwych punktów spustowych mięśniowo-powięziowych (MTrPs) w mięśniach i powięzi dna miednicy. Terapia manualna dna miednicy jest często proponowana jako pierwsza linia leczenia MFPP.
Istniejąca literatura potwierdza korzystne wyniki terapii manualnej w leczeniu MFPP i oferuje zwięzłe podsumowanie, jak te techniki są stosowane u pacjentów z MFPP. Literatura zawiera dziesięć technik; (1) uwalnianie punktów spustowych miofascjalnych, (2) masaż Thiele, (3) wewnętrzny samomasaż, (4) masaż krocza, (5) łączone techniki manualne, (6) mobilizacja miofascjalna miednicy, (7) manualna terapia narządów wewnętrznych, (8) manipulacja tkanki łącznej, (9) uwalnianie blizny, oraz (10) wewnętrzna manipulacja kości guzicznej.
Metody. Przeprowadzono przegląd narracyjny w celu podsumowania dostępnych dowodów na temat technik terapii manualnej dna miednicy dla MFPP.
Kluczowe treści i wyniki. Po przeglądzie aktualnych badań, dwadzieścia pięć badań spełniło kryteria włączenia. Dostępne dowody sugerują, że terapia manualna dna miednicy jest skuteczna w leczeniu MFPP.
Wnioski. Chociaż obecnie dostępne badania są ograniczone pod względem liczby i mają pewne ograniczenia w projekcie badania, terapia manualna jest uważana za obiecującą, skuteczną i bezpieczną opcję leczenia MFPP.

Słowa kluczowe:
ból miednicy o podłożu miofascjalnym, przewlekły ból miednicy, punkty spustowe miofascjalne, terapia manualna, manipulacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Programy multimodalne w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) – przegląd dwuetapowy

Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński


Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński – Multimodal programmes in the treatment of myofascial pain syndrome (MPS) – a two-step review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 188-202

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B914

Streszczenie
Zespół bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z układem mięśniowo-szkieletowym człowieka, charakteryzującą się obecnością tzw. punktów spustowych (TrP – trigger point; MPs – myofascial trigger points). International Association for the Study of Pain wskazuje, że MPS może dotyczyć około jednej trzeciej osób z przewlekłym bólem mięśniowo-szkieletowym oraz że brak jest odpowiedniej klasyfikacji, co można przypisać niezrozumieniu i/lub błędnej interpretacji patofizjologii. Biorąc pod uwagę różnorodne przyczyny powstawania zespołów bólowych w strukturach mięśniowo-powięziowych, istotny jest właściwy dobór i integracja metod terapeutycznych. Literatura naukowa wskazuje, że programy leczenia powinny obejmować różnorodne metody terapii manualnej oraz ćwiczenia rehabilitacyjne. Powszechnie stosowane są również terapie punktów spustowych, takie jak suche igłowanie lub suche bańki. U podstaw sukcesu programów rehabilitacyjnych, zdaniem autorów niniejszej publikacji, leży ich multimodalność, czyli dobór metod terapeutycznych w oparciu o przyczynę bólu, zapewniający mierzalne, powtarzalne metody diagnostyczne w terapii.  Celem tego badania jest analiza i wyciągnięcie wniosków na temat multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego.  Materiał i metody. Biorąc pod uwagę złożony problem badawczy, jaki postawiono za cel, badanie przeprowadzono poprzez przegląd literatury pod kątem dwóch kryteriów:
Kryterium I (C I): analiza piśmiennictwa dotyczącego etiologii i patogenezy bólu mięśniowo-powięziowego (tj. przyczyn i wyzwalaczy, objawów, czynników społecznych i środowiskowych determinujących wystąpienie MPS), postępowania diagnostycznego (wstępna diagnostyka i bieżąca obserwacja wyników leczenia), i metody terapeutyczne stosowane w przebiegu MPS.
Kryterium II (C II): studium literaturowe publikacji naukowych dotyczących multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego wraz z ich oceną jakościową przy użyciu zmodyfikowanej skali PEDro oraz empiryczne testowanie hipotez w oparciu o studium literaturowe i analizę dokonaną w części I .
Źródła danych: PubMed, SCOPUS, Science Direct, MEDLINE, PEDro, Cochrane, Embase, Web of Science Core Collection, Google Scholar systematycznie przeszukiwano elektroniczne bazy danych, ograniczając języki tylko do angielskiego i niemieckiego.
Wyniki. Analiza piśmiennictwa wykazała, że szczegółowo opisano przyczyny, objawy i powiązania bólu mięśniowo-powięziowego. Istnieją również liczne doniesienia o różnych metodach terapeutycznych wraz z dokładnie opisaną metodologią ich realizacji. Nierzadko zaleca się łączenie metod w programy multimodalne, co niestety nie oznacza, że takich programów jest wiele i że badania nad MPS są spójne. Studium literaturowe dotyczące multimodalnych programów leczenia MPS wykazało, że nie ma związku między jego patogenezą a celowym doborem określonych metod terapeutycznych. W niewielkiej liczbie przypadków złożona etiopatogeneza doprowadziła do powstania zespołów wielodyscyplinarnych. Może to być związane z brakiem ścisłych zaleceń dotyczących metod diagnostycznych mających zastosowanie do oceny MPS.
Wnioski. 1. Multimodalne programy leczenia bólów narządu ruchu, zwłaszcza MPS i MPPS, powinny zawierać szczegółową i kompleksową diagnostykę (strukturalną, biochemiczną, psychoemocjonalną), która powinna stanowić podstawę do tworzenia interdyscyplinarnych zespołów rehabilitacyjnych.  2. Diagnostyka narządu ruchu, oprócz oceny radiologicznej, powinna obejmować mierzalne techniki oceny posturalnej i funkcjonalnej (takie jak pedobarografia, czujniki ubieralne, antropometria wspomagana, tj. postawy.
3. Wybór metod terapeutycznych i edukacja pacjenta powinny być oparte na przyczynach dolegliwości bólowych pacjenta, z uwzględnieniem chorób ogólnoustrojowych, wad postawy, stylu życia i stanu psychoemocjonalnego.  4. Badania naukowe nad multimodalnymi programami leczenia powinny być prowadzone w grupach losowych, z należytym uwzględnieniem metodologii postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz doboru grup.
Słowa kluczowe
ból przewlekły, ból mięśniowo-powięziowy, terapia manualna, ćwiczenia, programy multimodalne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Złamania wyrostka kłykciowego żuchwy – zastosowanie kompleksowej terapii manualnej w redukcji powikłań pooperacyjnych

Szymon Tyszkiewicz, Dominik Szczeciński, Anna Lichnowska, Marta Tyndorf, Marcin Kozakiewicz


Szymon Tyszkiewicz, Dominik Szczeciński, Anna Lichnowska, Marta Tyndorf, Marcin Kozakiewicz – Fractures of the condylarprocess of the mandible – the use of comprehensive manual therapy in the reduction of postoperative complications. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 80-87

Streszczenie

Złamania wyrostka kłykciowego są poważnym urazem obszaru stawów skroniowo-żuchwowych, a operacyjne zaopatrzenie tkanek intensyfikuje powstawanie określonych zaburzeń.
Wśród pacjentów najczęściej odnotowywano przykurcze mięśniowo-powięziowe, zaburzenia mechaniki stawów skroniowo-żuchwowych, porażenia nerwowe i obrzęk. W terapii wykorzystywane były techniki plastrowania dynamicznego, terapii manualnej tkanek miękkich oraz standardowe zestawy ćwiczeń wykonywane przez pacjentów w okresach między wizytami ambulatoryjnymi. Oceniano tempo i wielkość redukcji obrzęku, zakres ruchu stawu skroniowo-żuchwowego i kompleksowe ruchy odcinka szyjnego kręgosłupa, tempo i zakres reinerwacji oraz poziom bólu.
Standardowe techniki pozwoliły osiągnąć mobilność stawów w granicy norm fizjologicznych, zdolności funkcjonalne okolicznych układów uległy znaczącej poprawie, natomiast w zaproponowanym czasie nie pozwoliły one na pełen powrót funkcji tkanki nerwowej.

Słowa kluczowe:
wyrostek kłykciowy, nerw twarzowy, terapia manualna, fizjoterapia stomatologiczna, pooperacyjne zaburzenia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Strategie postępowania w terapii manualnej

Tadeusz Kasperczyk, Robert Walaszek

Tadeusz Kasperczyk, Robert Walaszek – Strategies of procedure in manual therapy. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 173-178

Streszczenie
Ortopedyczna terapia manualna zajmuje się leczeniem odwracalnym zaburzeń kostno-stawowych, czyli dysfunkcji o charakterze zablokowania. Swoim zakresem obejmuje ona wszystkie techniki diagnostyczne i profilaktyczno-lecznicze dotyczące stawów kręgosłupa, kończyn oraz pozostałych stawów. Celem niniejszej publikacji jest omówienie zasad i toku postępowania leczniczego w terapii manualnej, rozumianych jako swoiste strategie postępowania. Należy tu sposób postępowania terapeutycznego z uwzględnieniem trzech okresów: okres I, który obejmuje postępowanie przed zabiegiem mobilizacji lub manipulacji i jego celem jest stworzenie możliwie najlepszych warunków do tego zabiegu; okres II, który dotyczy samego zbiegu (techniki) usuwającego zablokowanie; okres III, który obejmuje postępowanie po zabiegu manipulacyjnym, zarówno tuż po zabiegu, jak i w późniejszym okresie. W artykule omówiono szczegółowo zadania tych okresów. Uwzględniono także przeciwwskazania do terapii manualnej.

Słowa kluczowe:
terapia manualna, diagnostyka, techniki manualne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności postępowania usprawniającego osób po urazach w okolicy stawu kolanowego leczonych operacyjnie osteosyntezą wewnętrzną

Paweł Ryngier, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Tomasz Wolny

Paweł Ryngier, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Tomasz Wolny – An evaluation of the rehabilitation for patients recovering from knee joint trauma surgically treated by internal osteosynthesis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 369-375

Streszczenie
Wstęp. W trakcie unieruchomienia stawu kolanowego stosunkowo szybko redukowany jest ślizg powierzchni stawowych, przede wszystkim w następstwie obkurczenia tkanek miękkich okołostawowych (zwłaszcza torebki stawowej). Tego rodzaju nierównowaga mechaniczna pomiędzy ruchem ślizgu a przetaczania potęgowana jest dodatkowo przez zaburzenia bilansu mięśniowego zarówno pomiędzy różnymi grupami mięśniowymi (mięśniem czworogłowym uda a mięśniami kulszowo-goleniowymi), jak i w obrębie samego mięśnia czworogłowego uda (między vastus medialis a rectus femoris). W tym ostatnim przypadku stan taki pociągnąć może za sobą również odchylenia fizjologicznego toru ślizgu rzepki. Mając na uwadze złożoną artromechanikę stawu kolanowego oraz prawidłowy rozkład sił mięśniowych dla jego funkcji, celem niniejszej pracy było prześledzenie wpływu wybranych technik terapii manualnej oraz niektórych wzorców ruchowych metody PNF na poprawę czynności stawu kolanowego u osób po przebytym urazie w okolicy tego stawu leczonych operacyjnie osteosyntezą wewnętrzną. Materiał i metoda. Badaniem objęto dwie 17-osobowe grupy osób leczonych operacyjnie z powodu przebytego urazu okolicy stawu kolanowego. Po okresie unieruchomienia u wszystkich badanych ocenie poddano czynną ruchomość tego stawu, siłę mięśni funkcjonalnie związanych z stawem kolanowym oraz subiektywne odczucia bólowe. Badani z obu grup poddani zostali rutynowemu postępowaniu usprawniającemu. U pacjentów z grupy głównej dodatkowo wprowadzono wybrane techniki trakcji i mobilizacji stawu kolanowego, ćwiczenia oparte o zjawisko poizometrycznej relaksacji oraz niektóre wzorce metody PNF. Wyniki. Opracowanie statystyczne uzyskanych danych liczbowych wykazało większy zakres poprawy ruchomości w stawie kolanowym powiązany z równoczesnym nieco większym przyrostem siły ocenianych grup mięśniowych wśród badanych osób z grupy głównej.

Słowa kluczowe:
zabiegi torakochirurgiczne, powikłania pooperacyjne, fizjoterapia pooperacyjna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności metod mechanicznych na podstawie studiów bibliograficznych

Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Janusz Kubacki

Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Janusz Kubacki – Evaluating the effectiveness of mechanical methods on the basis of published reports. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 347-356

Streszczenie

Wstęp. Metody leczenia ruchem stają się coraz to bardziej popularne. Stwierdzić wręcz można, że dominują we współczesnej kinezyterapii. Wydaje się, że jednym z najważniejszych kryteriów wykorzystania danego sposobu terapeutycznego jest jego przydatność kliniczna. W pracy podjęto próbę określenia skuteczności metod o charakterze mechanicznym na podstawie źródeł bibliograficznych. W tym celu posłużono się własnym systemem jakości doniesienia. Materiał i metody. Przeanalizowano 20 artykułów z literatury przedmiotowej poświęconych problematyce oceny skuteczności metod mechanicznych. Badania zestawiono w rankingu na podstawie autorskiej metody analizy jakości doniesień. Wyniki. Uzyskane wyniki sugerują wyższą skuteczność metod kinezyterapeutyczncyh, niż zastosowanie z osobna poszczególnych środków leczniczych. Wnioski. Przeszukując bazy danych znaleźć można liczne prace omawiające zastosowane środki terapeutyczne czy sposoby diagnostyki. Relatywnie mało jest jednak artykułów oceniających skuteczność metod leczenia ruchem. Bak jednolitych kryteriów oceny skuteczności powoduje, iż w analizie efektów terapeutycznej i tej samej metody kinezyterapeutycznej zaobserwować można znaczne rozbieżności wyników uzyskiwanych przez różnych autorów.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, meta-analiza, terapia manualna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza wyników rehabilitacji pacjentów z bólami kręgosłupa szyjnego według programu usprawniania opartego o koncepcję PNF i elementy terapii manualnej

Tomasz Maicki, Rafał Trąbka, Wojciech Szwarczyk, Magdalena Wilk-Frańczuk, Bogusław Figura

Tomasz Maicki, Rafał Trąbka, Wojciech Szwarczyk, Magdalena Wilk-Frańczuk, Bogusław Figura – Analysis of therapy results in patients with cervical spine pain according to PNF concept and elements of manual therapy. Fizjoterapia Polska 2012; 12(3); 263-273

Streszczenie
W pracy przedstawiono analizę dwóch metod rehabilitacji w celu stwierdzenia różnic i zmian zachodzących po zastosowanej terapii ze względu na takie parametry jak: dolegliwości bólowe, powrót prawidłowej ruchomości oraz przywrócenie właściwej funkcji kręgosłupa szyjnego. Badania przeprowadzono w grupie 80 pacjentów kierowanych na rehabilitację z powodu ograniczenia ruchomości i bólu w odcinku szyjnym kręgosłupa, którego efektem były zaburzenia czynności w życiu codziennym. Chorzy podzieleni na dwie grupy 40-osobowe zostali poddani terapii opartej na zastosowaniu koncepcji PNF (gr. 1) oraz elementach terapii manualnej (gr. 2). Metodykę badania oparto na przeprowadzeniu: Funkcjonalnej Skali Index, Skali Oswestry oraz Kwestionariusza bólu McGill. Dodatkowo zbadano przy pomocy urządzenia CROM zakresy ruchu w poszczególnych płaszczyznach odcinka szyjnego. Istotną poprawę uzyskano zarówno w grupie chorych, gdzie zastosowano terapię według koncepcji PNF, jak i grupie chorych usprawnianych elementami terapii manualnej. Jednakże, pacjenci z grupy leczonej PNF uzyskali większą poprawę mobilności, funkcji kręgosłupa oraz zmniejszenie bólu. Na podstawie analizy wyników badań można stwierdzić, że terapia w grupie 1 i 2 jest skuteczna, aczkolwiek metoda PNF okazała się bardziej efektywna w porównaniu z leczeniem opartym o elementy terapii manualnej.
Słowa kluczowe
głębokie mięśnie szyi, terapia manualna, rehabilitacja funkcjonalna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność terapii manualnej w zespołach bólowych pochodzenia z kręgosłupa szyjnego

Mariana Szczepaniuk, Zbigniew Śliwiński, Kamil Markowski, Grzegorz Śliwiński

M. Szczepaniuk, Z. Śliwiński, K. Markowski, G. Śliwiński – Effectiveness of manual therapy in pain syndromes originating from the cervical spine. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 170-179

Streszczenie
Wstęp. Dolegliwości bólowe odcinka szyjnego stanowią powszechny problem na całym świecie oraz są coraz częściej występującym zjawiskiem. Przyczynia się do tego budowa odcinka szyjnego, a także jego biomechanika. Najwięcej przypadków zaobserwowano wśród osób czynnych zawodowo, jednak najbardziej narażone są osoby wykonujące zawód związany z długotrwałym siedzeniem w jednej pozycji przez kilka godzin. Do przeciążeń kręgosłupa często doprowadza długotrwałe przebywanie w nienaturalnych i niewygodnych pozycjach statycznych. Ból najczęściej jest wynikiem zmian w tkankach przykręgosłupowych, występujących na tle strukturalnym. Problem ten dotyczy 60–90% populacji i występuje u osób w wieku 25–65 lat. Do głównych sposobów leczenia zespołów bólowych należy: kinezyterapia, a więc leczenie ruchem, zabiegi fizykalne oraz różne metody specjalne, w tym między innymi metoda McKenziego, PNF lub metoda terapii manualnej.
Celem pracy była ocena skuteczności leczenia osób z zespołem bólowym pochodzącym z kręgosłupa szyjnego różnymi metodami fizjoterapii.
Materiał i metody. Przeszukano elektronicznie bazę danych PubMed, używając słów kluczowych takich jak: ‘terapia manualna’, ‘PNF’, ‘metoda McKenzie’, ‘zespoły bólowe’, ‘zespół bólowy kręgosłupa szyjnego’, ‘kręgosłup szyjny’, ‘ból szyi’, ‘neck pain’, ‘neck pain therapy’ oraz przeszukano cytowane prace odpowiednich badań. Odnaleziono 22 publikacje, zawierające leczenie różnymi metodami zespołów bólowych kręgosłupa szyjnego, które zostały poddane dalszej analizie. Artykuły te zostały opublikowane w latach 2006–2019. Na podstawie analizy tytułów i streszczeń wykluczono 5 prac. Następnie wykluczono kolejne 3 prace na podstawie analizy pełnych tekstów. Ostatecznie wykluczono 8 badań. Finalnie przeprowadzono analizę danych zawartych w 14 pracach.
Wyniki. Zaobserwowano, iż ból jest jednym z najczęstszych objawów zaburzeń kręgosłupa szyjnego. Najczęściej jest oceniany za pomocą skali wizualno-analogowej VAS. Na podstawie przeprowadzonej analizy 14 badań stwierdza się, że po zastosowaniu technik metod specjalnych fizjoterapii ból ulega zmniejszeniu.
Wnioski. Na podstawie przeprowadzonej analizy stwierdza się, że najczęściej wykorzystywanym sposobem pomiaru dolegliwości bólowych u pacjentów przed i po terapii jest skala wizualno-analogowa VAS. Po przeanalizowaniu wyników wybranych badań można jednoznacznie stwierdzić korzystny wpływ metod specjalnych na zmniejszenie się dolegliwości bólowych u pacjentów z zespołem bólowym odcinka szyjnego, na podstawie średnich wartości przed i po terapii.

Słowa kluczowe:
zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, metoda McKenziego, Metoda PNF, terapia manualna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany w zakresie wskaźnika siły stożka rotatorów, bólu barku i niepełnosprawności po zastosowaniu mobilizacji szyjno-piersiowej u pacjentów z zespołem bolesnego barku

Ahmed M Elmelhat, Salwa F Abdelmagid, Ebtessam F Gomaa, Ahmed M Gad

Ahmed M Elmelhat, Salwa F Abdelmagid, Ebtessam F Gomaa, Ahmed M Gad – Changes in Rotator Cuff Strength Ratio, Shoulder Pain and Disability after Cervicothoracic Mobilization in Subjects with shoulder impingement syndrome. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 36-42

Streszczenie
Informacje ogólne. Zespół bolesnego barku (SIS – shoulder impingement syndrome) jest najczęstszą przyczyną bólu barku. W ostatnim czasie zwrócono uwagę na zastosowanie manualnej terapii kręgosłupa w leczeniu bólu barku. Metody. Niniejsze badanie jest randomizowanym badaniem kontrolowanym. Ogółem w badaniu uczestniczyło 35 pacjentów z zespołem bolesnego barku (klasyfikacja Neera stopnień I i II) w średnim wieku (32 ± 6,47). Pacjentów podzielono losowo na 2 równe grupy. Grupa kontrolna była poddawana leczeniu prowadzonemu w oparciu o badania naukowe dotyczące zespołu bolesnego barku (rozciąganie tylnej torebki, ćwiczenia stożka rotatorów i trening dźwigaczy), podczas gdy w przypadku grupy eksperymentalnej zastosowano rytmiczną oscylacyjną centralną tylno-przednią i poprzeczną mobilizację wg metody Maitlanda dla kręgosłupa szyjno-piersiowego (kręg C7-T4) wraz z tym samym programem fizjoterapii zastosowanym w grupie kontrolnej przez 4 tygodnie. Wszyscy pacjenci w obu grupach zostali poddani ocenie przed i po zastosowanym leczeniu, w ramach której zmierzono izometryczny stosunek wytrzymałości rotatora przy użyciu urządzenia Hand Held Dynamometer (HHD). Poziom bólu oraz niepełnosprawność barku zmierzono przy użyciu Shoulder Pain and Disability Index (SPADI – Wskaźnik bólu barku i niepełnosprawności). Wyniki. Analiza statystyczna z wykorzystaniem projektu leczenia przed i po wykazała, że pod kątem izometrycznego stosunku wytrzymałości rotatora nie ma znaczącej różnicy między grupami. Stwierdzono jednak istotną różnicę w poziomie bólu i wskaźniku niepełnosprawności barku między grupami. Wnioski. Mobilizacja szyjno-piersiowa może być skuteczna w ramach leczenia bólu i niepełnosprawności związanej z zespołem bolesnego barku; jednakże, poprawa związana z mobilizacją może wynikać również ze zmian w zakresie siły mięśni barku.

Słowa kluczowe:
terapia manualna, ból barku, szyjno-piersiowy, SPADI

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim
1 2