Wpływ zaburzeń składu ciała na jakość życia pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc

Marzena Dorosz, Katarzyna Bogacz, Marta Gołdyn-Pastuszka, Marcin Krajczy, Anna Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak


Marzena Dorosz, Katarzyna Bogacz, Marta Gołdyn-Pastuszka, Marcin Krajczy, Anna Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak – The impact of body composition disorders on the quality of life of patients with chronic obstructive pulmonary disease. Fizjoterapia Polska 2022; 22(5); 56-69

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20AXT7

Streszczenie

Wstęp. POChP to przewlekła choroba zapalna stanowiąca istotny problem zdrowia publicznego. Jej charakterystyczną cechą jest niecałkowicie odwracalne, postępujące ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Oprócz szkodliwych następstw płucnych POChP manifestuje się powikłaniami w innych układach organizmu, w tym również zaburzeniami składu ciała, co wpływa niekorzystnie na jakość życia i rokowanie chorych. Celem niniejszej pracy była ocena jakości życia pacjentów z POChP oraz ocena czynników, które będą wpływały na jej pogorszenie.
Materiał i metody. Do badania włączono 37 pacjentów Szpitala Uniwersyteckiego CMUJ w Krakowie przy ulicy Skawińskiej 8, u których zdiagnozowano POChP wg wytycznych GOLD. W grupie badanej przeprowadzono ankietę osobową, zebrano dane antropometryczne, tj. obliczono wskaźnik Queteleta, dokonano pomiaru obwodu uda i pomiarów fałdów skórnych oraz zbadano subiektywną ocenę jakości życia przy pomocy kwestionariusza SGRQ-C i Testu CAT.
Wyniki. Na podstawie analizy zebranych materiałów wykazano, że średnia ocena jakości życia w badanej populacji mieściła się na niskim poziomie 61,8 pkt. w skali SGRQ-C. Wykazano duże zróżnicowanie co do oceny HRQoL w zależności od stadium zaawansowania choroby. Najlepszy wynik, wynoszący 23,0 pkt., osiągnęli pacjenci w 1 stopniu GOLD, a najgorszy – 81,6 pkt. – pacjenci w stopniu 4. Wśród głównych determinantów jakości życia w badanej grupie, oprócz stopnia obturacji dróg oddechowych, znalazły się: wysokie nasilenie objawów klinicznych, takich jak kaszel, duszność czy odkrztuszanie wydzieliny, niska masa ciała oraz ilość chorób współistniejących.
Wnioski. Wykazano, że utrata beztłuszczowej masy ciała i powikłania ogólnoustrojowe są czynnikiem istotnie obniżającym jakość życia, a pacjenci z mniejszą liczbą chorób współistniejących i ze zwiększonym wskaźnikiem BMI osiągają lepsze wyniki w skali SGRQ-C. Dowiedziono przy tym, że postęp choroby przyczynia się do wykluczenia pacjentów z aktywnego życia społecznego i dostarcza wielu problemów natury psychicznej. Ustalono, że chorzy na POChP powinni być objęci wielospecjalistyczną opieką i specjalnym programem treningowym w celu zapobiegania bądź też opóźnienia wystąpienia powikłań systemowych, istotnie pogarszających jakość życia chorych.

Słowa kluczowe:
POChP, skład ciała, jakość życia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Przegląd piśmiennictwa na temat możliwości zastosowania Kinesiology Tape w chorobach narządu ruchu. Metaanaliza

Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Edyta Krajczy, Igor Świerkowski, Aleksandra Skomudek, Ewa Jach, Danuta Lietz-Kijak, Zbigniew Śliwiński, Jan Szczegielniak

Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Edyta Krajczy, Igor Świerkowski, Aleksandra Skomudek, Ewa Jach, Danuta Lietz-Kijak, Zbigniew Śliwiński, Jan Szczegielniak – The review of literature on the possibility of the use of Kinesiology Tape in musculoskeletal diseases. Meta-analysis. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 90-103

Streszczenie
Wstęp. Kinesiology Tape (KT) jest szeroko stosowany u pacjentów z dysfunkcjami mięśni i z bólami. Cele. Przedstawienie aktualnej wiedzy na temat KT jako metody leczenia pacjentów z zaburzeniami mięśni i bólem. Projekt. Przegląd systematyczny. Populacja. Pacjenci z zaburzeniami mięśniowo-szkieletowymi i bólem, w którym zastosowano KT.
Metody. Prace zostały zidentyfikowane na podstawie wyszukiwań terminów w cyfrowych bazach badawczych (PubMed, Medline, Cochrane Central Register of Controlled Trials (CCTR), EMBASE (Excerpta Medica) i Google Scholar). Na podstawie przeglądu dostępnych 152 artykułów naukowych wybrano 27 prac dotyczących zaburzeń mięśniowych i dolegliwości bólowych. Dwóch autorów tego przeglądu, pracujących niezależnie, wybrało artykuły do włączenia do analizowanej próby, wyizolowało dane, przeprowadziło ocenę ryzyka błędu systematycznego i oceniło jakość dowodów za pomocą skali IVS oraz PEDro. Do oceny dowodów wykorzystano uproszczoną wersję systemu Oxford Center for Evidence-Based Medicine (OCEBM). Wyniki. Istnieje zbyt mało prospektywnych, kontrolowanych badań z randomizacją dotyczących KT, obejmujących wystarczająco dużą kohortę. Tylko nieliczne z recenzowanych artykułów omawiających zasady KT spełniają kryteria rygorystycznych badań naukowych. Wnioski: Istnieje potrzeba dalszych badań klinicznych nad skutecznością stosowania metody KT.
Wpływ rehabilitacji klinicznej: Znaleźliśmy istotne dowody jakościowe na poparcie stosowania KT w praktyce klinicznej u pacjentów z zaburzeniami układu mięśniowo-szkieletowego (oraz w terapii sportowej).
Słowa kluczowe:
kinesiotaping, kinesiology taping, kinesiology tape, k/active tape ORAZ medicine, zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego ORAZ ból
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena tętna treningowego u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP)

Ewa Jach, Igor Świerkowski, Piotr Kęsicki, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Krystyna Rasławska, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak

Ewa Jach, Igor Świerkowski, Piotr Kęsicki, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Krystyna Rasławska, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak – Assessment of training heart rate in patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD). Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 6-12

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena tętna treningowego u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc.
Materiał i metodyka. Badania zostały przeprowadzone w SP ZOZ Szpitalu Specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach im. św. Jana Pawła II na oddziale rehabilitacji pulmonologicznej. W badaniu wzięło udział 205 osób. Każdy pacjent włączony do badania był chory na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Grupę stanowiło 100 kobiet oraz 105 mężczyzn. Do próby kwalifikowane były osoby z modelu rehabilitacji A oraz B. 155 osób należało do modelu B, a 50 osób do modelu A, natomiast średnia wieku wynosiła 55 lat. U chorych przeprowadzany był test 6-minutowego marszu przed oraz po rehabilitacji. W badaniach zostały uwzględnione następujące dane: tętno maksymalne z testu marszowego, tętno maksymalne pacjenta oraz tętno spoczynkowe.
Wyniki. 121 pacjentów osiągnęło przed rehabilitacją wynik % powyżej 70% wartości określających zależność tętna uzyskanego w teście 6MWT do tętna submaksymalnego, co stanowi 60% wszystkich badanych. Natomiast średnia wartość tej zależności wśród wszystkich chorych wynosiła 74,69%. 143 pacjentów osiągnęło wynik % po rehabilitacji powyżej 70% wartości określających zależność tętna uzyskanego w teście 6MWT do tętna submaksymalnego, co stanowi 70% wszystkich badanych. Natomiast średnia wartość tej zależności wśród wszystkich chorych wynosiła 79,19%. 205 pacjentów osiągnęło wynik % przed rehabilitacją powyżej 70% wartości określających zależność tętna uzyskanego w teście 6MWT do tętna submaksymalnego, co stanowi 99,51% wszystkich badanych. Natomiast średnia wartość tej zależności wśród wszystkich chorych wynosiła 92%. Ilość pacjentów, którzy przed rehabilitacją osiągnęli powyżej 70% wartości określających zależność tętna uzyskanego w teście 6MWT do tętna submaksymalnego, wynosiła 100% wszystkich badanych. Natomiast średnia wartość tej zależności wśród wszystkich chorych wynosiła 90,15%.
Wnioski. 1. Tętno maksymalne osiągane przez chorych w trakcie testu 6-minutowego marszu odpowiada tętnu maksymalnemu przed rehabilitacją u 60% pacjentów, natomiast po rehabilitacji u 70% pacjentów.
2. Tętno maksymalne osiągane przez chorych w trakcie testu 6-minutowego marszu odpowiada tętnu treningowemu przed rehabilitacją u 95% pacjentów, natomiast po rehabilitacji u 100% pacjentów.
3.Tętno maksymalne osiągane przez pacjentów w trakcie testu 6-minutowego marszu, jak się wydaje, może być wykorzystywane przy ustalaniu obciążania chorego w trakcie wysiłku fizycznego.
Słowa kluczowe:
POChP, pulmonologia, tętno wysiłkowe, fizjoterapia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kinesiotaping po zabiegach torakochirurgicznych

Jan Szczegielniak, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Zbigniew Śliwiński

Jan Szczegielniak, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Zbigniew Śliwiński – Kinesiotaping after thoracosurgeries. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 344-350

Streszczenie
W oddziałach torakochirurgicznych w Polsce w 2005 roku przeprowadzono niemal 15.000 zabiegów. Zdecydowana większość z nich obejmowała zabiegi lobektomii, z powodu zmian strukturalnych spowodowanych chorobą nowotworową. Większość pacjentów operowana była w I i II stadium zaawansowania choroby, co świadczy o znacznie lepszej diagnostyce kwalifikacji do leczenia operacyjnego, nie mniej jednak odsetek chorych leczonych w III stadium zaawansowania choroby wynosi nawet do 40%. Postępowanie fizjoterapeutyczne u tych pacjentów stanowi problem niezwykle złożony z uwagi na chorobę podstawową, ogólny stan zdrowia, jak też na powikłania pooperacyjne. Rehabilitacja ma na celu poprawę tolerancji wysiłku i usprawnienie mechanizmu oddychania, zwiększenie elastyczności klatki piersiowej i zmniejszenie bólu. Celem ostatecznym powinno być poprawienie jakości życia chorego. Przy pojawiających się obrzękach limfatycznych istotna jest również terapia przeciwobrzękowa. U pacjentów, u których zabieg chirurgiczny nie wiąże się z chorobą nowotworową, uzupełnieniem kinezyterapii, która stanowi podstawę postępowania fizjoterapeutycznego są zabiegi fizykalne i masaż. Są one stosowane w celu normalizacji tonusu mięśni, zmniejszenia obrzęków i odczuć bólowych. U przeważającej większości chorych, z uwagi na podstawową jednostkę chorobową, zabiegi te są przeciwwskazane. Przy ograniczonej możliwości zastosowania leczenia fizykalnego metoda kinesiotapingu (KT) jest bezpieczną formą wspomagającą gojenie blizny pooperacyjnej, usprawniającą pracę mięśni oraz dającą możliwość zmniejszenia towarzyszących obrzęków i dolegliwości bólowych.
Słowa kluczowe
kinesiotaping, fizjoterapia, torakochirurgia

Możliwości zastosowania metody Kinesio Taping u pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych

Jan Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Zbigniew Śliwiński

Jan Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Zbigniew Śliwiński – The possibilities of using Kinesio Taping in patients after cardiac surgery. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 465-471

Streszczenie
Wstęp. Wykorzystanie Kinesio Tapingu w fizjoterapii wydajnie wspiera procesy lecznicze i wydolnościowe organizmu. Otwiera nowe możliwości prowadzenia fizjoterapii u chorych, u których istnieją ograniczenia zastosowania kinezyterapii lub fizjoterapii. Kinesio Taping jest metodą postępowania w zespołach bólowych, dającą efekt zmniejszenia subiektywnie odczuwanych dolegliwości bólowych. Odpowiednie aplikacje, dostosowane do potrzeb i stanu pacjentów, wspomagają pracę układu limfatycznego, pomocniczych mięśni oddechowych, wpływają na regulację napięcia mięśniowego, przyspieszenie gojenia blizny pooperacyjnej, jak i jej stabilizację. Cel. W pracy przedstawiono możliwości zastosowania Kinesio Tapingu u pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych. Celem opisanych aplikacji było: zmniejszenie dolegliwości bólowych, normalizacja tonusu mięśniowego, wspomaganie mięśni oddechowych, zapobieganie przykurczom mięśni piersiowych, przyspieszenie procesów gojenia blizny pooperacyjnej, zwiększenie elastyczności blizny i profilaktyka przeciwzrostowa. Wnioski. W wyniku zastosowanej terapii zaobserwowano: zmniejszenie subiektywnego odczucia bólu, zmniejszenie obrzęków, dodatkową stabilizację blizny, pełną aktywność pacjentów w zajęciach kinezyterapeutycznych, która przed aplikacjami była ograniczona.
Słowa kluczowe
Kinesio Taping, fizjoterapia, kardiochirurgia

Ocena przydatności aplikacji Kinesiology Tapingu u chorych po udarze mózgu usprawnianych metodą PNF. Doniesienie wstępne

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Usefulness of Kinesiology Taping in post-stroke patients rehabilitated with the PNF method. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 325-334

Streszczenie
Wstęp. W fizjoterapii wykorzystuje się wiele metod kinezyterapeutycznych, których podstawą jest znajomość przebiegu procesów neurofizjologicznych związanych z rozwojem i ruchem. Jedną z takich koncepcji jest metoda PNF. W usprawnianiu kończyny górnej u pacjentów po udarze mózgu lepsze efekty uzyskać można łącząc różne metody, np. PNF z Kinesiology Taping. Materiał i metody. Badaniu poddano 15 osób po udarze mózgu, w tym 10 mężczyzn i 5 kobiet w wieku od 39 do 72 lat. Każdego pacjenta poddano jednorazowemu badaniu. Wykonano dwukrotnie test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth oraz trzykrotnie test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej (przed terapią, po terapii metodą PNF oraz po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Taping). Test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej polegał na uniesieniu przez pacjenta przedmiotu. Mierzona była odległość unoszonego przedmiotu od powierzchni stołu w centymetrach. Terapia metodą PNF, u każdego pacjenta trwała od 45 min do 1 godz. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Taping obejmowały prostowniki stawu promieniowo-nadgarstkowego. Wyniki. Test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległ zmianie. Średnie wyniki testu funkcjonalnego w centymetrach wyniosły średnio; przed terapią 3,8, po terapii metodą PNF 6,6 i dodatkowo po aplikacji Kinesiology Taping 7,8. U dwóch osób nie zarejestrowano zmian w teście funkcjonalnym. U 13 pacjentów po terapii PNF zaobserwowano poprawę funkcji kończyny górnej. Znaczną różnicę funkcji zauważono po zastosowaniu aplikacji KT. U 10 pacjentów dodatkowa aplikacje znacząco ułatwiły pracę metodą PNF. Wnioski. Terapia metodą PNF połączona z Kinesiology Taping pozytywnie wpływa na poprawę funkcji w kończynie górnej objętej porażeniem. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu są użyteczne, ułatwiają pracę metodą PNF, mogą i powinny być z nią łączone. Pomimo jednorazowej terapii metodą PNF uzyskano poprawę funkcji kończyny górnej i zdecydowaną dodatkową poprawę po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Tapingu. Wartość napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległa istotnej zmianie po przeprowadzonej terapii, jednak nie zdeterminowało to pozytywnych wyników testów funkcjonalnych. Nie zauważa się zależności terapii kompilowanej PNF i Kinesiology Tapingu z czasem od dokonania się udaru mózgowego.
Słowa kluczowe
Aplikacje Kinesiology Taping, metoda PNF, udar mózgu

Testy screeningowe wg. Vojty u dzieci z uszkodzeniem OUN a aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Vojta Screening Tests in children with CNS damage and functional applications of Kinesiology Taping. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 317-324

Streszczenie
Wstęp. Objawy zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, niezależnie od tego, czy dotyczą spastyczność, atetozy, ataksji lub innych form, nie są widoczne zaraz po urodzeniu. Rozwijają się na ogół w ciągu pierwszych 4 miesięcy życia. Uzewnętrznienie ich jest możliwe podczas wykonywania testów prowokacyjnych, a jedną z możliwości daje diagnostyka kinesiologiczna wg. V. Vojty. Cel – określenie wpływu funkcjonalnych aplikacji Kinesiology Tapingu u dzieci z zaburzeniami ośrodkowej koordynacji nerwowej. Materiał i metody. Badaniom poddano 28 pacjentów będących pacjentami Stacjonarnego Ośrodka Rehabilitacji Wielospecjalistycznego SP ZOZ w Zgorzelcu. Szczegółowy rozkład w badanej grupie był następujący: 10 dzieci płci męskiej i 18 dzieci płci żeńskiej. Rozpiętość wieku zawierała się w przedziale od 6 miesięcy do 12 miesięcy, średnia wieku badanej grupy 8 miesięcy.Wyniki. Uzyskano zmiany w reaktywności posturalnej u dzieci podczas testów kinesiologicznych wg. Vojty. Zmiany procentowe określające ilość występowania reakcji nieprawidłowych przez zastosowaniem Kinesiology Tapingu i zaraz po terapii, wykazują istotność statystyczną w przypadku badania trzech reakcji na siedem objętych badaniem. Uzyskano średnio 3,21 nieprawidłowej reakcji na 7 badanych. Po zastosowaniu odpowiednich technik plastrowania nastąpiła poprawa wyrażająca się zmniejszeniem średnio o 1 reakcję nieprawidłową w badanej grupie i wyniosła 2,14 reakcji nieprawidłowych z 7 badanych. Wnioski. Dzieci bardzo dobrze tolerują terapie z użyciem aplikacji Kinesiology Tapingu, którego zastosowanie umożliwia zmianę przestrzennego ustawienia części ciała oraz poprawę reaktywności przestrzennej, co zaobserwowaliśmy w przeprowadzonych testach wg. Vojty. Stosowane aplikacje wpływały na korekcję osi ciała u dzieci z asymetrią, co znalazło odzwierciedlenie w próbie trakcji. Aplikacje w obrębie ręki wpływały na zmianę napięcia, co uwidoczniło się w testach zawieszenia wg. Collis.
Słowa kluczowe
testy screeningowe wg. Vojty, Kinesiology Taping

Ocena skuteczności kinesiotapingu w fizjoterapii u chorych po zabiegu cholecystektomii. Doniesienie wstępne

Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński, Krzysztof Kamiński

Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński, Krzysztof Kamiński – The effectiveness of Kinesio Taping applications in physiotherapy of post-cholecystectomy patients. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 279-289

Streszczenie
Wstęp. Operacje w zakresie jamy brzusznej powodują zawsze zaburzenia funkcji organizmu w postaci pooperacyjnego porażenia motoryki przewodu pokarmowego, zaburzeń wodno–elektrolitowych i innych, związanych z procesem chorobowym, który był przyczyną operacji, znieczuleniem i ewentualnymi schorzeniami towarzyszącymi. Poważnym problemem występującym po zabiegach chirurgicznych jest ból, pogorszenie czynności wentylacyjnej płuc oraz gorsza tolerancja wysiłku. Materiał i metody. W celu potwierdzenia skuteczności stosowania metody kinesiotapingu w terapii, przeprowadzono badania na grupie 17 pacjentów (9 mężczyzn, 8 kobiet) po cholecystektomii wykonanej metodą otwartą w oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Miejskiego w Nysie w okresie – marzec 2007 do luty 2008r. Badani podzieleni byli losowo na dwie grupy: badaną (3 Mężczyzn, 5 kobiet), w której wykonano aplikacje kinesiotapingu oraz kontrolną (6 mężczyzn, 3 kobiety), w której przeprowadzono standardowe postępowanie lecznicze. W badaniu dokonano oceny: subiektywnego odczucia poziomu bólu, obwodów brzucha, czynności wentylacyjnej płuc, tolerancji wysiłku, okresu atonii jelit oraz pierwszej defekacji po zabiegu. Wyniki i Wnioski. 1. W badaniach wykazano, że kinesiotaping stosowany u pacjentów po cholecystektomii powoduje zmniejszenie odczuć bólowych, szybszą redukcję obwodów brzucha i znacznie mniejszą konsumpcję środków przeciwbólowych w stosunku do grupy kontrolnej. 2. Stwierdzono, że kinesiotaping istotnie skraca czas atonii jelit, przyspieszając czas wystąpienia perystaltyki oraz pierwszej defekacji po zabiegu cholecystektomii. 3. Uzyskana w badaniach poprawa czynności wentylacyjnej płuc i poprawa tolerancji wysiłku wskazuje na skuteczność kinesiotapingu w fizjoterapii po cholecystektomii konwencjonalnej.
Słowa kluczowe
chirurgia ogólna, fizjoterapia, kinesiotaping

Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński – Assessment of gait patiem following Kinesiology Taping application in patients after cerebral stroke. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 133-142

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają ocenę stereotypu chodu u chorych po udarze mózgu, poddanych kompleksowej fizjoterapii z wykorzystaniem aplikacji Kinesiology Tapingu. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 20 chorych 113 mężczyzn i 7 kobiet, u których wykonano aplikacje Kinesiology Tapingu. W grupie kontrolnej, która liczyła 5 kobiet i 15 mężczyzn nie zastosowano aplikacji. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie internistyczne, neurologiczne i funkcjonalne, które stanowiło podstawę do przygotowania programu usprawniania leczniczego. Wyniki. Analiza wyników wskazuje, że zastosowanie aplikacji funkcjonalnych dla mięśnia Tibialis Anterior, aplikacji więzadłowej ścięgna Achillesa i mięśniowej – mięśnia Soleus mają istotny wpływ na poprawę funkcji stawu skokowego. U chorych u których zakładany był KT poprawił się stereotyp chodu, który uwidocznił się wyrównaniem długości kroku, wydłużeniem fazy podporowej przejmującej ciężar ciała. W analizie i nauce chodu Midstance pełne obciążenie jest istotnym elementem wprowadzającym do fazy przetaczania. Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu, jest pracą nowatorską. Wnioski. Aplikacje mięśniowe i więzadłowe Kinesiology Tapingu zmniejszają napięcie spastyczne porażonych, w wyniku udaru mózgowego, mięśni kończyny dolnej. Opisywane przez autorów metody, korzystne działanie elastycznej taśmy, aplikowanej zgodnie z zasadami kinesiologii, zwiększa zakresy ruchomości stawu skokowego. Aplikacje Kinesiology Tapingu zmniejszają obrzęki zastoinowe kończyn porażonych w wyniku udaru mózgowego, a także poprawiają stereotyp chodu. W wyniku zastosowanego sposobu postępowania usprawniającego poprawiła się szybkość chodu u pacjentów po udarze mózgu.
Słowa kluczowe
Kinesiology Taping, aplikacje mięśniowe, aplikacje więzadłowe, aplikacje korekcyjne, udar mózgu

Modele rehabilitacji chorych na POChP

Jan Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz

J. Szczegielniak, J. Łuniewski, M. Krajczy, K. Bogacz – Rehabilitation models for patients with COPD. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 126-137

Streszczenie
Program rehabilitacji obejmuje modele A, B, C, D, E. Podstawowym kryterium kwalifikacji do odpowiedniego modelu jest ocena tolerancji wysiłkowej, stopnia upośledzenia czynności wentylacyjnej płuc (wskaźnik FEV1), duszności oraz sprawności fizycznej.
Pozostałe kryteria brane pod uwagę przy ocenie chorego to wiek, duszności, sprawność fizyczna. Do modelu E kwalifikowani są chorzy, u których występują przeciwwskazania do testu wysiłkowego lub występuje niewydolność krążeniowo-oddechowa. Poszczegoólne modele obejmują trening na ergometrze rowerowym, ćwiczenia oddechowe i ogólnie usprawniające, trening oporowy lub trening stacyjny, spacer, inhalacje, drenaż ułożeniowy i efektywny kaszel, oklepywanie klatki piersiowej, fizykoterapia i masaż.

Słowa kluczowe:
program rehabilitacji, POChP, modele rehabilitacji

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2