Tag: Mariappan Mahalingam

Wpływ interwencji jogi na autonomiczną funkcję serca u pacjentów z cukrzycą: randomizowane badanie kontrolowane

Mariappan Mahalingam, Nitin Sehgal Shweta Chugh, Yashpal, Tushar Kakasaheb Savale, Rajshree Yadav, Beulah Sebastian, Yuni Astuti

Ari Septiyanto, Suharjana, Agus Sumhendartin Suryobroto – Effects of yoga interventions on cardiac autonomic function in patients with diabetes: a randomized controlled study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 138-143

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DE1RR

Streszczenie
Wprowadzenie. Cukrzyca to przewlekła choroba często współwystępująca z neuropatią autonomiczną i obniżoną zmiennością rytmu serca (HRV), co zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Joga wykazuje potencjał jako interwencja niefarmakologiczna poprawiająca funkcję autonomiczną w różnych populacjach.
Cel badania. Głównym celem tego randomizowanego badania kontrolowanego była ocena wpływu 12-tygodniowej interwencji jogi na autonomiczną funkcję serca u pacjentów z cukrzycą typu 2, mierzoną parametrami HRV.
Materiał i metody. Dziewięćdziesięciu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 zostało losowo przydzielonych do grupy interwencji jogi (n = 45) lub grupy kontrolnej (n = 45). Grupa jogi uczestniczyła w 60-minutowych sesjach jogi trzy razy w tygodniu przez 12 tygodni, podczas gdy grupa kontrolna kontynuowała standardową opiekę. Krótkoterminowa zmienność rytmu serca była oceniana przed i po interwencji przy użyciu parametrów czasowych (SDNN, RMSSD, pNN50) oraz częstotliwościowych (LF, HF, stosunek LF/HF). Dodatkowo analizowano inne czynniki ryzyka kardiometabolicznego.
Wyniki. W grupie jogi zaobserwowano istotne statystycznie poprawy parametrów HRV w dziedzinie czasowej, w tym średniego RR, średniego HR, SDNN, RMSSD i pNN50 (p < 0,05). W zakresie częstotliwościowym stwierdzono istotny wzrost mocy HF (p = 0,03) oraz redukcję mocy LF (p = 0,02) i stosunku LF/HF (p = 0,04), co wskazuje na zwiększoną aktywność przywspółczulną i lepszą równowagę autonomiczną. W grupie kontrolnej zaobserwowano spadek wartości SDNN i pNN50 w trakcie badania.
Wnioski. Program 12-tygodniowej jogi znacząco poprawił autonomiczną funkcję serca u osób z cukrzycą typu 2, co potwierdzono pozytywnymi zmianami w parametrach czasowych i częstotliwościowych HRV. Wyniki sugerują, że joga może stanowić wartościowe uzupełnienie standardowego leczenia cukrzycy, potencjalnie zmniejszając ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych poprzez poprawę regulacji autonomicznej.
Słowa kluczowe
cukrzyca, joga, oddychanie, funkcja autonomiczna, HRV
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność treningu obwodowego o wysokiej intensywności na kondycję fizyczną sportowców: Przegląd systematyczny randomizowanych i niestosowanych prób kontrolnych

Mariappan Mahalingam, Samit Saibya, Gayatri Pandey, Debajit Karmakar, Yajuvendra Singh Rajpoot, Masilamani Elayaraja, Sambhu Prasad, Pema Khandu Lachungpa, Karuppasamy Govindasamy, Hemantajit Gogoi

 

Mariappan Mahalingam et al.– Effectiveness of High-Intensity Circuit Training on Physical Fitness Among Athletes: A Systematic Review of Randomized-Controlled and Non-Controlled Trials –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(3); 145-157

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020AWUR

Streszczenie:
Tło i cel badania: Ciągła ewolucja sportu i lekkoatletyki wymaga innowacyjnych strategii treningowych w celu optymalizacji wydajności i kondycji fizycznej sportowców. Trening obwodowy o wysokiej intensywności (HICT) pojawił się jako efektywna czasowo metoda łącząca ćwiczenia o wysokiej intensywności z minimalnym odpoczynkiem, ukierunkowana na różne grupy mięśniowe, w celu poprawy elementów kondycji fizycznej. Dlatego celem tego przeglądu systematycznego jest ocena skuteczności HICT w zakresie poprawy kondycji fizycznej sportowców, aby dostarczyć klarowne, oparte na dowodach zrozumienie korzyści i ograniczeń tej metody.
Materiał i metody: Zastosowano kompleksową strategię wyszukiwania, pozyskując artykuły opublikowane przed 24 września 2023 roku z baz danych, takich jak Cochrane Central Register of Controlled Trials, PubMed i Google Scholar. Proces selekcji odbywał się zgodnie z wytycznymi PRISMA, koncentrując się na badaniach oceniających wpływ HICT na kondycję fizyczną sportowców. Jakość włączonych badań oceniono za pomocą skali PEDro, a synteza danych została przeprowadzona w celu podsumowania wyników dotyczących różnych elementów kondycji fizycznej.
Wyniki: Przegląd obejmował 13 badań, podkreślając pozytywne efekty HICT na siłę mięśniową, wytrzymałość, elastyczność, równowagę, moc, skład ciała i wydolność krążeniowo-oddechową. Zanotowano poprawę w zakresie efektywności neuromięśniowej, mocy mięśniowej, koordynacji i kondycji krążeniowo-oddechowej, które są kluczowe dla wydajności sportowej. Niemniej jednak przegląd zidentyfikował zmienność w adaptacjach treningowych oraz potrzebę wprowadzenia ćwiczeń specyficznych dla danej dyscypliny sportowej, aby maksymalizować korzyści z HICT w zakresie poprawy szybkości i mocy.
Wnioski: HICT jest wszechstronną i skuteczną metodą treningową, która może znacząco poprawić różne aspekty kondycji fizycznej sportowców. Włączenie ukierunkowanych, specyficznych dla danej dyscypliny ćwiczeń do programów HICT mogłoby dodatkowo zoptymalizować poprawę wydajności. Pomimo obiecujących wyników, przegląd podkreśla metodyczną heterogeniczność wśród badań i wzywa do dalszych badań w celu dopracowania protokołów HICT dla sportowców.

Słowa kluczowe:
Trening obwodowy o wysokiej intensywności, Kondycja fizyczna, Wydajność sportowa, Adaptacje treningowe

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim