Tag: Novita Intan Arovah

Analiza poziomu aktywności fizycznej studentów oraz koncepcja wykorzystania Teorii Społeczno-Poznawczej (SCT) do zmian w ich zachowaniach dotyczących aktywności fizycznej

Muhammad Naufal Ramadhansyah, Yustinus Sukarmin, Novita Intan Arovah

Muhammad Naufal Ramadhansyah, Yustinus Sukarmin, Novita Intan Arovah – Analysis of student physical activity levels and the concept of using Social Cognitive Theory (SCT) for changes in student physical activity behavior –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 62-66

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D4JD8

Streszczenie
Cel badania. Celem tego badania jest określenie poziomu aktywności fizycznej studentów oraz zidentyfikowanie przyczyn lub problemów, które sprawiają, że rzadko podejmują aktywność fizyczną. Ponadto, badanie ma na celu ocenę roli Teorii Społeczno-Poznawczej (Social Cognitive Theory, SCT) w kontekście jej zastosowania do zwiększenia aktywności fizycznej studentów.
Materiał i metody. Próbę badawczą stanowiło 150 studentów Wydziału Nauk o Sporcie Uniwersytetu Państwowego w Makasar. Próba została dobrana losowo. Poziom aktywności fizycznej mierzono za pomocą krótkiej wersji Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (International Physical Activity Questionnaire Short-Form, IPAQ-SF).
Wyniki. Na podstawie wyników badań z udziałem 150 respondentów stwierdzono, że:
19 studentów (12,7%) miało wysoki poziom aktywności fizycznej, ze średnim wynikiem IPAQ wynoszącym 1855,37 oraz wartością MET 5,7, 47 studentów (31,3%) miało umiarkowany poziom aktywności fizycznej, ze średnim wynikiem IPAQ wynoszącym 1041,31 oraz wartością MET 3,6, 84 studentów (56%) miało niski poziom aktywności fizycznej, ze średnim wynikiem IPAQ wynoszącym 502,62 oraz wartością MET 3,2.
Wnioski. Wyniki tego badania pokazują, że większość studentów charakteryzuje się niskim poziomem aktywności fizycznej. Wykorzystanie Teorii Społeczno-Poznawczej (SCT) może stanowić skuteczną interwencję w celu promowania aktywności fizycznej wśród studentów.
Słowa kluczowe
aktywność fizyczna, Teoria Społeczno-Poznawcza
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ wałka do masażu na proces powrotu do zdrowia po kontuzjach w aspekcie zwiększenia zakresu ruchu stawów, zmniejszenia bólu i poprawy funkcji ruchowej w piłce nożnej: przegląd literatury

Sabda Hussain As Shafi, Bm Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Enggista Hendriko Delano, Wahyu Aji Nugroho, Anggun Saraswati

Sabda Hussain As Shafi, Bm Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Enggista Hendriko Delano, Wahyu Aji Nugroho, Anggun Saraswati – The effect of foam roller on injury recovery in terms of increased joint range, decreased pain, and improved movement function in football: A literature review –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 179-185

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020CE2ST

Streszczenie Sport piłki nożnej często prowadzi do kontuzji podczas treningów lub zawodów, spowodowanych zarówno przez zdarzenia bezkontaktowe, jak i kontaktowe. Kontuzje bezkontaktowe są szczególnie powszechne wśród piłkarzy z powodu nadużywania tkanki mięśniowej i stawów, co prowadzi do urazów zakłócających aktywność fizyczną sportowców. Niniejsze badanie bada wpływ stosowania wałka do masażu w procesie powrotu do zdrowia po kontuzji. Metody: Badanie jakościowe z przeglądem literatury opartym na modelu PRISMA, analizujące artykuły z lat 2018-2024. Początkowo zidentyfikowano 132 artykuły, które następnie zawężono do 10 artykułów ze źródeł takich jak Scopus, Google Scholar i Semantic Scholar. Wyniki: Wyniki tych 10 artykułów, które wykorzystywały próbki i modele eksperymentalne, wskazują, że wałki do masażu znacząco zwiększają zakres ruchu, poprawiają funkcję ruchową i zmniejszają ból. Wałek do masażu może być skutecznie wykorzystywany przed meczem, po meczu oraz w procesie powrotu do zdrowia po kontuzji. Wnioski: Prawidłowe i dobrze zmierzone użycie wałka do masażu może zwiększyć zakres ruchu stawów, poprawić funkcję ruchową i zmniejszyć ból w procesie powrotu do zdrowia po kontuzji, zarówno w stanach ostrych, jak i przewlekłych, zgodnie z mechanizmami fizjologicznymi. Odniesienia z tego przeglądu literatury mogą służyć jako podstawa do dalszych badań w celu udoskonalenia programu stosowania wałka do masażu pod względem intensywności, wskaźników i czasu trwania wysiłków na rzecz powrotu do zdrowia.
Słowa kluczowe wałek do masażu, ból, zakres ruchu, kontuzja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Badanie związku między aktywnością fizyczną a poziomem depresji a nawrotami udarów: Badanie obserwacyjne przekrojowe

Lailla Affianti Fauzi, Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Fauzi, Regina Maria, Adliah Anwar

 

Lailla Affianti Fauzi, Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Fauzi, Regina Maria, Adliah Anwar – Investigating the relationship between physical activity and depression level with stroke recurrences: An observational cross-sectional study –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(3); 210-215

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020AKKK

Streszczenie:
Tło. Coraz częściej uznawany jest złożony związek między zdrowiem fizycznym a dobrostanem psychicznym, zwłaszcza u osób, które przeszły udar. Kluczowe jest uwzględnienie interwencji, które podkreślają aktywność fizyczną jako istotny element skutecznej rehabilitacji po udarze oraz zapobiegania kolejnym udarom. Celem badania było ocenić związek między aktywnością fizyczną a poziomem depresji a nawrotami udarów.
Metody. W badaniu przekrojowym wzięło udział 60 pacjentów w wieku od 30 do 85 lat, wszyscy otrzymywali ambulatoryjne leczenie udarowe w szpitalu w Indonezji. Nawrot udaru zdefiniowano jako wystąpienie drugiego udaru w ciągu trzech miesięcy po początkowym udarze. Spośród uczestników 12 doświadczyło nawrotu udaru, a 48 nie. Dane dotyczące aktywności fizycznej i poziomów depresji zbierano za pomocą krótkiej wersji kwestionariusza IPAQ oraz PHQ-9. Przeprowadzono prostą regresję logistyczną, oceniającą związek między aktywnością fizyczną a depresją a nawrotami udarów, z uwzględnieniem wieku i płci.
Wyniki. Pacjenci o wyższym poziomie aktywności fizycznej rzadziej doświadczali nawrotu udaru (OR = 0,534, 95% CI 0,201; 1,422), p = 0,027. Natomiast pacjenci o wyższym poziomie depresji częściej doświadczali nawrotu udaru (OR = 2,055, 95% CI 1,115; 3,787), p = 0,021.
Wnioski. Badanie wskazuje, że niska aktywność fizyczna i wysoki poziom depresji są istotnymi czynnikami zwiększającymi nawroty udarów, co podkreśla potrzebę promowania aktywności fizycznej oraz wsparcia zdrowia psychicznego w rehabilitacji pacjentów po udarze.

Słowa kluczowe:
udar, aktywność fizyczna, depresja po udarze, nawrót udaru

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność terapii manualnej w poprawie jakości snu i redukcji poziomu zmęczenia u pracowników po COVID-19

Sabda Hussain As Shafi, Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Enggista Hendriko Delano, Wahyu Aji Nugroho, Anggun Saraswati

Sabda Hussain As Shafi, Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Enggista Hendriko Delano, Wahyu Aji Nugroho, Anggun Saraswati – Effectiveness of manipulative therapy in improving sleep quality and reducing fatigue levels in post-COVID-19 workers – Fizjoterapia Polska 2024; 24(2); 303-308

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG5608CI6

Streszczenie
Celem niniejszego badania jest określenie skuteczności terapii manualnej w poprawie jakości snu u pracowników po COVID-19. Badanie przeprowadzono w Specjalnym Regionie Yogyakarta, Indonezja. Projekt badawczy wykorzystał quasi-eksperymentalny układ z jedną grupą z pomiarem przed i po leczeniu. Próba badawcza obejmowała 20 pracowników po COVID-19, którzy mieli niską jakość snu i doświadczali zmęczenia. Leczenie przeprowadzono jednokrotnie i trwało 45 minut. Jakość snu mierzono za pomocą narzędzia Sleep Quality Questionnaire (KKT), a poziomy zmęczenia mierzono indonezyjską wersją skali nasilenia zmęczenia (Fatigue Severity Scale). Poziom jakości snu doświadczany przez próbki przed i 24 godziny po leczeniu można opisać następująco: 18 (90%) próbek miało niską jakość snu i 2 (10%) próbki miały dobrą jakość snu przed leczeniem, a po 24 godzinach po leczeniu 18 (90%) doświadczyło poprawy jakości snu, a 2 (10%) próbki nadal miały niską jakość snu. Poziom zmęczenia: 20 (100%) próbek zgłaszało dolegliwości zmęczenia przed leczeniem, a 24 godziny po leczeniu 1 (5%) nadal doświadczało zmęczenia, a 19 (95%) innych próbek nie zgłaszało zmęczenia lub zgłaszało zmniejszenie zmęczenia. Kryteria jakości snu i poziomu zmęczenia, widziane z sumarycznych wyników w kwestionariuszu wypełnionym przez próbki, są zgodne z normami wyników. Techniki analizy danych wykorzystują testy normalności i testy różnic. Wyniki badań pokazują, że tradycyjna metoda masażu znacząco poprawia jakość snu i redukuje poziom zmęczenia z wartością p < 0,05.
Słowa kluczowe
tradycyjny masaż, jakość snu, masaż, COVID-19, pracownicy po COVID-19
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim i j. polskim

Skuteczność połączonego masażu głębokiego tkankowego i rozciągania w leczeniu bólu, zakresu ruchu i funkcji talii przy niespecyficznym bólu dolnej części pleców

Enggista Hendriko Delano, Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Rina Yuniana, Sabda Hussain As Shafi, Wahyu Aji Nugroho, Japhet Ndayisenga

 

Enggista Hendriko Delano, Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Rina Yuniana, Sabda Hussain As Shafi, Wahyu Aji Nugroho, Japhet Ndayisenga – Effectiveness of combined deep tissue massage and stretching on pain, range of motion, and waist function of non-specific low back pain. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 42-46

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20BE30

Streszczenie
Celem tego badania było określenie skuteczności masażu głębokiego tkankowego połączonego z rozciąganiem (DTMS) w zakresie ruchu (ROM), oraz funkcji talii w przypadkach niespecyficznego bólu dolnej części pleców. Badanie to miało charakter przedeksperymentalny i wykorzystywało projekt przedtestu i potestu. Próbka badawcza składała się z 21 osób z niespecyficznymi urazami dolnej części pleców, wybranych techniką celowego doboru. Zastosowano łączony masaż głębokiego tkankowego oraz ćwiczenia rozciągające. Zabieg przeprowadzano raz, trwając 30 minut. Pomiar skali bólu wykorzystywał narzędzie VAS (Wizualna Skala Analogowa). ROM mierzono przy użyciu zmodyfikowanego testu Schobera i narzędzia Fingertip to Floor. Pomiar funkcji talii używał narzędzia ODI (Indeks Niepełnosprawności Oswestry). Technika analizy danych opierała się na teście t sparowanym. Wyniki pokazały, że masaż głębokiego tkankowego połączony z rozciąganiem zmniejszał ból, znacząco zwiększał ROM i funkcję talii (p<0.05). Wnioskiem z tego badania było, że masaż głębokiego tkankowego i rozciąganie mogą zmniejszać ból, zwiększać ROM i poprawiać funkcję talii, więc mogą być stosowane u pacjentów z niespecyficznym bólem dolnej części pleców.

Słowa kluczowe
masaż głęboki tkankowy, rozciąganie, ból, ROM, funkcja talii, niespecyficzny ból dolnej części pleców

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie skuteczności terapii Tepurak z masażem rozciągającym tkanek głębokich w leczeniu niespecyficznych urazów dolnego odcinka kręgosłupa

Enggista Hendriko Delano, Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Sabda Hussain As Shafi, Wahyu Aji Nugroho, Muhamad Ichsan Sabillah, Japhet Ndayisenga


Enggista Hendriko Delano, Wara Kushartanti, Novita Intan Arovah, Sabda Hussain As Shafi, Wahyu Aji Nugroho, Muhamad Ichsan Sabillah, Japhet Ndayisenga – Comparison of the effectiveness Tepurak therapy with deep tissue massage and stretching in treating non-specific low back pain injuries. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 210-220

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG143A4A

Streszczenie
Badanie miało na celu ustalenie: 1. Skuteczności terapii Tepurak (nacisk, uderzenie, ruch) w leczeniu niespecyficznych urazów dolnego odcinka kręgosłupa. 2. Skuteczności połączonego masażu głębokich tkanek ze stretchingiem (DTMS) w leczeniu niespecyficznych urazów dolnego odcinka kręgosłupa. 3.Porównania skuteczności między terapią Tepurak a połączeniem masażu głębokich tkanek ze stretchingiem w leczeniu niespecyficznych urazów dolnego odcinka kręgosłupa.
Wskaźnikami powrotu do zdrowia były poziom bólu i zakres ruchu (ROM). To przedeksperymentalne badanie wykorzystywało dwie różne grupy próbne z różnymi zabiegami. Próbka składała się z 42 osób z niespecyficznych urazów dolnego odcinka kręgosłupa, które zostały losowo podzielone na dwie grupy po 21 osób. Grupa A przeszła terapię Tepurak (nacisk, uderzenie, ruch), podczas gdy Grupa B otrzymała połączony masaż głębokich tkanek ze stretchingiem (DTMS). Każda sesja leczenia trwała 30 minut.
Poziomy bólu mierzono za pomocą Skali Wizualnej Analogowej (VAS), natomiast ROM oceniano za pomocą zmodyfikowanego testu Schobera i narzędzi Fingertip-to-Floor. Analiza danych polegała na zastosowaniu różnych testów, w tym testu sparowanego t-test, Wilcoxon, niezależnego t-test i Mann-Whitney.
Wyniki wykazały, że terapia Tepurak zmniejszała ból i znacząco zwiększała ROM (p < 0,05). Podobnie, masaż głębokich tkanek połączony ze stretchingiem znacząco zmniejszył ból i poprawił ROM (p < 0,05). Porównując dane przedtestowe i potestowe między terapią Tepurak a masażem głębokich tkanek ze stretchingiem wskazujące na ból i wskaźniki ROM uzyskano wartość p > 0,05. Sugeruje to, że nie było istotnej różnicy w skuteczności obu typów terapii.
Na podstawie tego badania zaleca się stosowanie terapii Tepurak lub połączenia masażu głębokich tkanek ze stretchingiem w leczeniu osób z niespecyficznym bólem dolnego odcinka kręgosłupa. Wybór powinien zależeć od konkretnej sytuacji i warunków, uwzględniając zalety i wady każdego rodzaju terapii.
Słowa kluczowe:
Tepurak, masaż tkanek głębokich, rozciąganie, niespecyficzny ból dolnego odcinka kręgosłupa
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim