Tag: physical activity

Przestrzeganie zaleceń rehabilitacyjnych u pacjentów pediatrycznych z mukowiscydozą

Oktawia Kuna, Halina Woś, Bożena Kordys-Darmolińska, Agnieszka Ciukszo, Jacek Durmała, Zbigniew Śliwiński, Marcin Mikos, Jan W.Raczkowski, Mateusz Curyło

Oktawia Kuna, Halina Woś, Bożena Kordys-Darmolińska, Agnieszka Ciukszo, Jacek Durmała, Zbigniew Śliwiński, Marcin Mikos, Jan W.Raczkowski, Mateusz Curyło – Following the recommendations concerning pulmonary rehabilitation by parents of children with cystic fibrosis. Fizjoterapia Polska 2021; 21(1); 178-186

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG079497

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena wiedzy rodziców o chorobie, kształtowaniu postaw prozdrowotnych, dbaniu o sprzęt do rehabilitacji oddechowej oraz przestrzegania zaleceń dotyczących prawidłowego wykonywania inhalacji.
Materiał i metodyka. W badaniu ankietowym wzięło udział 74 rodziców posiadających przynajmniej jedno dziecko chore na mukowiscydozę. Badanie przeprowadzono za pomocą autorskiego kwestionariusza.
Wyniki. Znaczna część rodziców uważa, że posiada wiedzę dotyczącą jednostki chorobowej, deklaruje znajomość języka specjalistycznego, natomiast nie potwierdza tego pytanie sprawdzające. Jedynie połowa ankietowanych wykorzystuje pozytywny wpływ wysiłku fizycznego na funkcje płuc, natomiast połowa dzieci przyjmuje nieprawidłową pozycję podczas wykonywania nebulizacji oraz tylko połowa grupy  rodziców przechowuje sprzęt do nebulizacji w prawidłowy sposób.
Wnioski. Nadal należy poszerzać wiedzę rodziców o chorobie ich dzieci, zarówno dotyczącą zasad rehabilitacji, higieny i sposobu utrzymywania sprzętu w czystości, jak i dozowania odpowiedniej ilości wysiłku fizycznego na co dzień.
Słowa kluczowe:
mukowiscydoza, rehabilitacja, nebulizacja, edukacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Witamina D a aktywność fizyczna

Sheela Ravinder S., Padmavathi R., Narasimman S., M. Mohan Kumar, K.N.Maruthy

Sheela Ravinder S., Padmavathi R., Narasimman S., M. Mohan Kumar, K.N.Maruthy – Vitamin D and Physical Activity. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 126-131

Streszczenie
Cel. Zbadanie wpływu aktywności fizycznej zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz na poziom witaminy D w oparciu o systematyczny przegląd literatury pochodzącej z różnych badań.
Materiały i metody. Do marca 2018 r. prowadzono systematyczne badania literatury, przeszukując elektroniczne bazy danych, w tym PUBMED, bibliotekę Cochrane i Google Scholar pod kątem wszystkich badań kontrolnych dotyczących oceny związku między aktywnością fizyczną a witaminą D.
Wyniki. Różne badania wykazały, że uczestnicy badania, którzy byli aktywni fizycznie, wykazali dodatnią korelację zarówno z poprawionym poziomem 25 (OH), jak i znaczną poprawą jakości życia. Niewiele badań przypisywało wzrost poziomu witaminy D aktywności fizycznej w pomieszczeniach, co oznacza, że poziom witaminy D nie ulega poprawie w wyniku samej ekspozycji na słońce. Dlatego też, chociaż różne badania wykazały wyraźny związek między aktywnością fizyczną a witaminą D u osób dorosłych, wyniki nie były jednorodne.
Wniosek. Niniejszy przegląd to zbiór różnych badań, które zostały przeprowadzone w przeszłości (szczególnie w ciągu ostatniej dekady) w celu oceny związku między poziomem witaminy D a aktywnością fizyczną. Większość badań zawartych w przeglądzie wyraźnie wskazuje na wzrost stężenia witaminy D w osoczu w odpowiedzi na aktywność fizyczną zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz.

Słowa kluczowe:
Witamina D, aktywność fizyczna, ekspozycja na światło słoneczne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Judo jako alternatywna metoda rehabilitacji w stwardnieniu rozsianym – badanie pilotażowe

Katarzyna Wiszniewska, Feliks Jaroszyk, Krystyna Opalko, Małgorzata Wiszniewska

K. Wiszniewska, F. Jaroszyk, K. Opalko, M. Wiszniewska – Judo as an alternative rehabilitation method in multiple sclerosis. Fizjoterapia Polska 2019; 19(1); 30-36

Streszczenie
Cel pracy. Ocena skuteczności ćwiczenia judo w ramach programu fizjoterapeutycznego u osób cierpiących na stwardnienie rozsiane (SM).
Materiał i metodyka. 8-tygodniowemu programowi poddano 4 kobiety, w przedziale wiekowym 32-49 lat, chorujące na stwardnienie rozsiane o postaci rzutowo-remisyjnej. Ocenę stanu pacjentek dokonano dwukrotnie (przed i po terapii). Przeprowadzono dwie ankiety: autorską oraz standaryzowaną MSIS-29. Do sprawdzenia stanu funkcjonalnego użyto: Functional Reach Test, 10 m TW (Time Walking) oraz testu Lovetta (dla mięśni: rectus femoris, biceps femoris, rectus abdominis, deltoideus).
Wyniki. Po zastosowanej terapii stwierdzono znaczący regres najbardziej uciążliwych dolegliwości pacjentek. Zanotowano lepsze wyniki testów funkcjonalnych, a pacjentki wykazywały lepsze samopoczucie psychiczne.
Wnioski. W badanej grupie rehabilitacja za pomocą ćwiczeń judo spowodowała poprawę stanu zarówno funkcjonalnego jak i psychicznego chorych. Program judo sprawdził się jako alternatywna forma fizjoterapii wśród osób cierpiących na stwardnienie rozsiane.

Słowa kluczowe:
stwardnienie rozsiane, fizjoterapia, judo, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ aktywności ruchowej na wyrównanie zaburzeń przemiany materii u młodzieży licealnej

Magdalena Madej, Zbigniew Śliwiński

M. Madej, Z. Śliwiński – The influence of physical activity on the alignment of metabolic disorders in secondary school students. Fizjoterapia Polska 2018; 18(4); 102-111

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena wpływu systematycznej aktywność fizycznej na zmiany parametrów ciśnienia tętniczego krwi a tym samym na przemianę materii, rozmieszczenie tłuszczu, składu procentowego mięśni, wody, masy tkanki kostnej w ciele uczniów oraz wartość BMI.
Materiał i metody. Badaniami objęto 98 uczniów, którzy nie uprawiają regularnie aktywności ruchowej, oraz 98 uczniów którzy uprawiają sport przynajmniej 3-4 razy tygodniowo. Pacjentów przebadano pojedynczo według ustalonego schematu: analiza bioimpedancji tkankowej, pomiar obwodu talii oraz bioder, wykonanie próby wydolnościowej Martineta. Na koniec anonimowa ankieta dotycząca stylu życia.
Wyniki. Niższe średnie wartości wskaźnika BMI, WHR oraz składu procentowego tłuszczu odnotowano wśród uczniów, którzy regularnie uprawiają uprawiają sport. Ci sami, wykazali również lepszą wydolność organizmu.
Wnioski. Przeprowadzone badania jednoznacznie udowadniają, iż systematyczna aktywność fizyczna, ma korzystny wpływ na organizm człowieka. Gwarantuje maksymalną efektywność organizmu, chroni przed wieloma chorobami metabolicznymi, ma wpływ na proporcje składu ciała oraz jest nieodłącznym elementem dobrego samopoczucia. W większym stopniu w grupie badanej. Różnica była istotna statystycznie.

Słowa kluczowe:
aktywność ruchowa, przemiana materii, bioimpedancja, BMI, choroby metaboliczne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Porównanie wydolności fizycznej u dzieci w wieku 10-12 lat pływających i niepływających

Aleksandra Kruk, Joanna Spurek, Marek Kiljański

Aleksandra Kruk, Joanna Spurek, Marek Kiljański – Comparison of Physical Capacity in Swimming and Non-swimming Children Aged 10-12. Fizjoterapia Polska 2018; 18(3); 36-44

Streszczenie
Cel pracy. Nadrzędnym celem pracy było porównanie wydolności fizycznej u dzieci pływających i niewykazujących aktywności fizycznej w przedziale wiekowym 10-12 lat.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono wśród 60 dzieci, spośród których 30 regularnie pływała natomiast druga połowa nie wykazywała jakiejkolwiek aktywności fizycznej. Materiał badawczy stanowiło 13 dziewczynek i 17 chłopców w przedziale wiekowym 10-12 lat. Do przeprowadzenia badania wykorzystano kwestionariusz ankiety oraz dwie próby wysiłkowe: próbę Ruffiera i test 6-minutowego marszu.
Wyniki. W badanych próbach wydolnościowych zauważono, że osoby pływające uzyskały lepsze wyniki od tych, które nie uprawiają sportów. Próba Ruffiera ukazała, że na niemalże każdym szczeblu, wydolność fizyczna była lepsza u osób pływających. Test 6-minutowego marszu wykazał, że osoby pływające mogły pokonać dłuższy dystans przy niższym nakładzie wydolnościowym aniżeli osoby bierne fizycznie. Analizując wyniki statystyczne zauważyć można zależność pomiędzy regularnością aktywności fizycznej a poziomem wydolności.
Wnioski. Dzieci podejmujące aktywność fizyczną mają większą wydolność niż bierne fizycznie. Na wyniki ma także wpływ sposób spędzania czasu wolnego i ilość czasu poświęcanego dziennie na aktywność.

Słowa kluczowe:
wydolność fizyczna, pływanie, ruch, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Aktywność fizyczna u pacjentów z hemodializą na oddziale dializ w szpitalu w Värnamo

Celina Łupińska

C. Łupińska – Physical activity in hemodialyzed patients of the hospital in Värnamo. Fizjoterapia Polska 2018; 18(2); 12-22

Streszczenie
Wstęp. U pacjentów z niewydolnością nerek dochodzi do obniżenia aktywności fizycznej. W dalszej kolejności prowadzi to do: osłabienia mięśni, pogorszenia tolerancji wysiłku, pogorszenia pracy hemodynamicznej serca i układu krążenia. Ulega obniżeniu samopoczucie chorych. Pacjenci zakwalifikowani do hemodializy (HD) poddawani są zabiegowi od 3-5 dni w tygodniu. Sam zabieg, ze względu na czas jednorazowej hemodializy (od 3-5 h) stanowi znaczne obciążenie dla pacjentów.
Cel. Celem pracy było pokazanie jakie pozytywne efekty można uzyskać u pacjentów z hemodializą poprzez regularną aktywność fizyczną.
Materiał i metody. Badaniem objęto 23 pacjentów powyżej 18 lat. Dwóch pacjentów odmówiło brania udziału w badaniach a u 8 wykonanie wszystkich testów było niemożliwe ze względu na współistniejące choroby: infekcje, arytmię serca, problemy z przetoką, amputacja kończyny dolnej. Pozostali 13 (57%) pacjentów zostało poddanych testom na siłę mięśniową, kondycję oraz na równowagę przed rozpoczęciem regularnego indywidualnego treningu przed/w czasie hemodializy dopasowanego indywidualnie do pacjenta.
Wyniki. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, którzy poddawani są regularnemu zabiegowi hemodializy, po zakończeniu 6 miesięcznego regularnego treningu, 3 razy w tygodniu, gdzie długość i intensywność treningu została dobrana indywidualnie, zaobserwowano istotne polepszenie kondycji u 6 (46%) pacjentów siły mięśniowej kończyn dolnych u 8 (61%) pacjentów, siły mięśniowej kończyn górnych u 6 (46%) pacjentów oraz równowagi u 4 (31%) pacjentów.
Wnioski. U pacjentów z niewydolnością nerek na oddziale dializ w szpitalu w Värnamo poddawanym regularnemu zabiegowi hemodializy minimu 3 razy w tygodniu, którzy rozpoczęli regularny trening/aktywność fizycyną przed/w czasie zabiegu hemodializy,zaobserwowano polepszenie ich kondycji fizycznej, siły mieśniowej nóg i ramion oraz równowagi.

Słowa kluczowe:
niewydolność nerek, hemodializa, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności aktywności fizycznej w łagodzeniu bólu lędźwiowego odcinka kręgosłupa u kobiet w ciąży

Sławomir Motylewski, Dominika Terka, Elżbieta Poziomska-Piątkowska

S. Motylewski, D. Terka, E. Poziomska-Piątkowska – Assessment of physical activity effectiveness in pain alleviating of the lumbar spine pain during pregnancy. FP 2017; 17(4); 34-40

Streszczenie

Częstą dolegliwością kobiet w ciąży są bóle kręgosłupa. Pojawiają się w związku ze wzrostem masy ciała, który stanowi dodatkowe obciążenie struktur odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa i miednicy. Zmienia się położenie środka ciężkości i następuje nowe ustawienie ciała, powodujące zaburzenie dotychczasowej równowagi narządu ruchu. Pojawia się asymetria w ruchomości stawów krzyżowo-biodrowych, a także podrażnienie więzadeł krzyżowo-biodrowych miednicy.
W leczeniu tego problemu proponuje się kobietom stosowanie metod farmakologicznych, zabiegów fizykalnych a przede wszystkim wszelkiego rodzaju ćwiczeń ruchowych.
Celem badań była ocena skuteczności wybranych terapii na dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego u kobiet w ciąży.
Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiła grupa 41 kobiet, które przynajmniej jeden raz urodziły dziecko. W celu zebrania informacji posłużono się kwestionariuszem ankiety.
Wyniki. Do najskuteczniejszych metody zwalczania bólu kręgosłupa według ankietowanych należy aktywność fizyczna 47,4%. Zabiegi w wodzie wybrało 21% a masaż ciążowy i kinesiotaping po 15,8%. W wyniku systematycznego ruchu 15,2% ankietowanych stwierdziło, że dolegliwości bólowe nie powróciły.
Wnioski. Systematyczną aktywność fizyczną przed zajściem w ciążę deklarowała zdecydowana większość respondentek a w trakcie ciąży ponad połowa badanych. Aktywność fizyczna prowadzona przed i w czasie trwania ciąży nie wpływa według respondentek na pojawienie się dolegliwości bólowych dolnego odcinka kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
aktywność fizyczna, bóle kręgosłupa, ciąża, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Badanie wpływu masy ciała oraz aktywności fizycznej na jakość życia młodzieży gimnazjalnej

Anna Kogut, Marek Kiljański

A. Kogut, M. Kiljański – Studying the impact of body weight and physical activity on quality of life of junior high school students. FP 2017; 17(1); 14-22

Streszczenie
Wprowadzenie. Nadwaga i otyłość obecnie stanowią poważne zagrożenie zarówno w Polsce, jak i na świecie. Dotykają one nie tylko osób dorosłych. Z roku na rok powiększa się liczba dzieci i młodzieży borykających się z problemem nadwagi lub otyłości. Nieakceptowanie własnego ciała może przyczynić się do obniżenia jakości życia u tych osób. Ważnym aspektem staje się regularnie podejmowana aktywność fizyczna.
Cel pracy. Badanie wpływu masy ciała i aktywności fizycznej na jakość życia młodzieży gimnazjalnej.
Materiał i metoda. Badania wykonano u 57 osób (w tym 29 dziewczynek i 28 chłopców), w wieku od 12-15 lat (średnia 13,75 roku). W badanej grupie przeprowadzono ankietę dotyczącą aktywności fizycznej, Inwentarz poczucia własnej wartości CSEI S. Coopersmitha oraz wykonano cztery testy sprawnościowe.
Wyniki. Po zebraniu danych i analizie wyników nie zaobserwowano obniżenia jakości życia osób, u których BMI przekraczało górną granicę normy.
Wnioski. Nadmierna masa ciała nie powoduje obniżenia jakości życia nastolatków.
Poziom aktywności fizycznej nie wpływa na jakość życia młodzieży.
Częstość aktywności fizycznej znacząco wpływa na samoocenę i poczucie własnej wartości.

Słowa kluczowe:
jakość życia, BMI, otyłość, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postawa wobec aktywności ruchowej i ocena sprawności fizycznej studentów fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie

Edyta Smolis-Bąk, Agnieszka Szymańczuk, Hanna Rymuza,
Ilona Kowalik, Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka

E. Smolis-Bąk, A. Szymańczuk, H. Rymuza, I. Kowalik, M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka – The assessment of the attitude towards physical activity among the Physiotherapy students of Warsaw Medical University (WMU) and the students of Physical Education Academy (PEA). FP 2016; 16(4); 30-39

Streszczenie

Aktywność fizyczna stanowi kluczowy i integrujący element zdrowego stylu życia. Sprawność fizyczna decyduje o zaradności człowieka w różnych sytuacjach życiowych, a jej wysoki poziom może ułatwić wykonywanie pracy, poszerzać możliwości funkcjonalne i współtworzyć prozdrowotny styl życia. Badania wykazują, że fizjoterapeuci są szczególnie predysponowani do promowania zdrowego trybu życia wśród pacjentów. Z drugiej strony, ze względu na charakter wykonywanej pracy, są narażeni na urazy mięśniowo-szkieletowe.
Celem pracy była: ocena postawy wobec aktywności ruchowej oraz ocena sprawności fizycznej studentów fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM) i Akademii Wychowania Fizycznego (AWF) w Warszawie.
Metodyka: Badaną grupę stanowiło 90 osób (37 K, 9 M z WUM oraz 22 K, 22 M z AWF) w średnim wieku 22,7 ±2,0 lat. Do oceny postawy wobec aktywności ruchowej został wykorzystany opracowany samodzielnie kwestionariusz ankiety. Poziom sprawności fizycznej badanych studentów fizjoterapii przebadano Międzynarodowym Testem Sprawności Fizycznej.
Wyniki. Ilość godzin lekcyjnych przeznaczonych na zajęcia ruchowe jest istotnie statystycznie mniejsza na Uniwersytecie Medycznym (1,6 ±1,5) niż w Akademii Wychowania Fizycznego (3,6 ±1,7), p<0,001. Wykazano bardzo duże (80%) zainteresowanie studentów aktywnością fizyczną w czasie wolnym, choć zauważa się większą tendencję do aktywności ruchowej wśród studentów fizjoterapii AWF niż WUM (p=0,07). Zaobserwowano istotnie gorszy poziom sprawności fizycznej studentów WUM w porównaniu z wynikami studentów AWF.
Wnioski. 1. Bardzo duże zainteresowanie aktywnością fizyczną w czasie wolnym, w obu badanych grupach, należałoby wykorzystać i rozwinąć w procesie kształcenia. 2. Studenci fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prezentowali znacznie niższy poziom sprawności niż studenci Akademii Wychowania Fizycznego, co może być skutkiem mniejszej ilości godzin zajęć ruchowych na WUM. 3. Wobec dużych oczekiwań względem fizjoterapeutów w pracy zawodowej, wydaje się, że sprawność fizyczna winna być jednym z elementów doboru studentów w procesie rekrutacji prowadzonej na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.

Słowa kluczowe:

Aktywność ruchowa, ocena sprawności fizycznej, studenci fizjoterapii

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie sprawności fizycznej fizjoterapeutów z 20-letnim stażem pracy ze sprawnością fizyczną studentów fizjoterapii

Anna Stecz, Marek Kiljański

A. Stecz, M. Kiljański – Comparison of phisical fitness phisiotherapists 20 years of service with phisical fitness phisiotherapist’s students. FP 2016; 16(4); 6-12

Streszczenie

Cel pracy: Celem pracy było porównanie sprawności fizycznej fizjoterapeutów z 20-letnim stażem pracy ze sprawnością fizyczną studentów fizjoterapii. Poddano także analizie wydolność badanych.
Materiał i metodyka: Badania zostały przeprowadzone w terminie od kwietnia 2015 do marca 2016 na grupie 48 zdrowych osób. Badanych podzielono na 2 grupy: 24 studentów fizjoterapii, wśród których było 13 kobiet i 11 mężczyzn i 24 fizjoterapeutów (14 kobiet i 10 mężczyzn). Do analizy materiału badawczego posłużył kwestionariusz ankiety, który zawierał 15 pytań odnośnie aktywności fizycznej i nawyków badanych, a także wybrane próby z Indeksu sprawności fizycznej Zuchory (gibkość, skoczność, szybkość, siła mm. brzucha).
Wyniki: W badanych próbach sprawnościowych nie odnotowano istotnej statystycznie zależności pomiędzy wiekiem badanych a poziomem wykonania poszczególnych prób sprawnościowych. Jednak średnie wyniki badanych uzyskane w każdej z prób podają, iż fizjoterapeuci uzyskali wyższe wyniki w próbie gibkości i siły mm. brzucha natomiast studenci w szybkości i skoczności. Istotna statystycznie okazała się zależność pomiędzy częstością podejmowanej aktywności fizycznej a poziomem wydolności.
Wnioski: Studenci wyższe wyniki uzyskali w próbie szybkości i skoczności, natomiast fizjoterapeuci w próbie siły mm. brzucha i gibkości. Nie ma istotnej statystycznie zależności pomiędzy wiekiem badanych a poziomem sprawności fizycznej. Częstość podejmowania aktywności fizycznej wpływa na poziom wydolności w badanych grupach.

Słowa kluczowe:

ruch, sprawność fizyczna, aktywność fizyczna, wydolność, fizjoterapeuci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4