Przywrócenie kondycji fizycznej uczniów: kluczowa rola programów aktywności fizycznej po pandemii

Bafirman HB, Asep Sujana Wahyuri, Fiky Zarya, Muhamad Ichsan Sabillah, Faza Annasai

 

Bafirman HB, Asep Sujana Wahyuri, Fiky Zarya, Muhamad Ichsan Sabillah, Faza Annasai. Fizjoterapia Polska 2023; 23(4); 226-232

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A4D3

Streszczenie
W warunkach po pandemii COVID-19 uczniowie nie angażują się w aktywność fizyczną zarówno w szkole, jak i w domu, co prowadzi do spadku jakości kondycji fizycznej uczniów. Celem tego badania jest poprawa kondycji fizycznej uczniów poprzez wdrożenie dobrze zaplanowanego, dokładnego, konsekwentnego i mierzalnego programu ćwiczeń fizycznych oraz monitorowanie aktywności sportowych podejmowanych przez uczniów. Badanie to ma charakter pseudo-eksperymentalny z projektowaniem przedtestowym i potestowym. Próbka badawcza obejmowała 117 uczniów. Użyta technika doboru to dobor celowy. Instrumentem do oceny kondycji fizycznej jest Indonezyjski Test Świeżości Fizycznej (TKJI). Technika analizy danych polega na użyciu sparowanego testu t. Wyniki wskazują na znaczący wpływ programu aktywności sportowej na kondycję fizyczną uczniów, z przeciętnym wzrostem wyniku kondycji fizycznej o 13% w Gimnazjum nr 01, 11% w Gimnazjum nr 39, 9% w Gimnazjum nr 14 oraz 5% w Gimnazjum nr 24. Wyniki te są potwierdzone przez wyniki testu t przy użyciu sparowanego testu t, z wartością t wynoszącą −3,754 i wartością istotności p = 0,001 (p < 0,05). Na podstawie tych wyników można wnioskować, że wdrożenie programów aktywności sportowej w różnych gimnazjach w mieście Padang znacząco poprawia kondycję fizyczną uczniów w okresie po pandemii COVID-19.
Słowa kluczowe
kondycja fizyczna, aktywność sportowa, COVID-19
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Efekt programu treningu obwodowego na poziom kondycji fizycznej zawodników klubu siatkówki IPK Kuamang

Jihan Faira Zanada, Ahmad Nasrulloh, Sigit Nugroho, Nugroho Susanto


Jihan Faira Zanada, Ahmad Nasrulloh, Sigit Nugroho, Nugroho Susanto – The effect of circuit training program on physical fitness level in volleyball club athletes IPK Kuamang. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 120-124

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG143IT9

Streszczenie
Celem badania jest ustalenie, jak trening obwodowy wpływa na kondycję fizyczną siatkarzy. Badanie to opiera się na eksperymentalnym podejściu przy użyciu schematu “badanie przedtestowe – badanie potestowe dla jednej grupy”. Narzędziem badawczym jest TKJI (Indonezyjski Test Świeżości Fizycznej) dostosowany dla grupy wiekowej 16-19 lat. Populacja badana obejmuje siatkarzy z klubu IPK Kuamang, w liczbie 20 osób. Wybór próby był przeprowadzony przy użyciu celowej techniki próbkowania, a próbka składała się z 10 osób. Analiza danych była przeprowadzona przy użyciu testu normalności Lilieforsa oraz t-testu z poziomem istotności α = 0,05. Wyniki wskazują na znaczący wpływ treningu obwodowego na kondycję fizyczną, co potwierdza średnia wyników przedtestowych na poziomie 12,3 i średnia wyników potestowych na poziomie 15,2. Wniosek ten jest wspierany przez ustalenie, że t_count = 13,1 > t_table = 1,833 po zakończeniu t-testu. Dlatego H₀ jest odrzucana, a H₁ jest akceptowana. Zatem trening obwodowy ma istotny wpływ na kondycję fizyczną.

Słowa kluczowe
trening obwodowy, kondycja fizyczna, siatkówka

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Różnica wpływu na cechy postawy ciała w transporcie masy przyborów szkolnych na prawym lub lewym barku przez 7-letnich uczniów obojga płci

Mirosław Mrozkowiak


Mirosław Mrozkowiak – The difference of the influence of the weight of school supplies on body posture features in carrying on the right or left shoulder by 7-year-old students of both sexes. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 32-58

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG143751

Streszczenie

Wstęp. Periodycznie, na przełomie sierpnia i września, podnosi się problem przeciążania dzieci zbyt ciężkimi plecakami szkolnymi i sugeruje wpływ tego obciążenia na inicjację różnych dysfunkcji, nie tylko w obrębie kręgosłupa.
Materiał, metoda. Badania postawy ciała przeprowadzono w grupie 65 uczniów w wieku 7 lat metodą mory projekcyjnej w 8 pozycjach. Pierwsza – postawa habitualna, druga – po 10-minutowym asymetrycznym obciążeniu na lewym lub prawym barku, trzecia – po jednej minucie od zdjęcia obciążenia, czwarta – po dwóch minutach od zdjęcia obciążenia. Dokonano pomiaru sprawności fizycznej testem Sekity.
Wyniki. Analizowano istotność różnic między 1 a 2, 1 a 3, 1 a 4, 2 a 3, 3 a 4 pomiarem dla określenia wpływu obciążenia oraz korelacji różnic ze sprawnością fizyczną. Zbadano także, który sposób transportu mniej zaburza postawę ciała.
Wnioski.
1. Transport 4-kilogramowej masy przyborów szkolnych na lewym lub prawym barku tak samo istotnie i negatywnie zaburza biomechaniczną statykę ciała 7-letniego dziecka, co może w dłuższej perspektywie czasu wywołać błędy, a w konsekwencji wady postawy ciała. W związku z tym nie należy zalecać tego sposobu transportu przyborów szkolnych uczniom klas pierwszych.
2. Sprawność fizyczna ma większe znaczenie w zaburzeniach biomechanicznej statyki postawy ciała w płaszczyźnie czołowej niż w strzałkowej i poprzecznej oraz wśród chłopców niż dziewcząt. Wytrzymałość i siła wykazuje najczęstsze związki ze zmianami wielkości cech postawy ciała, przy czym w płaszczyźnie strzałkowej i poprzecznej największe znaczenie ma szybkość i siła, a w czołowej wytrzymałość i siła.
3. Restytucja wielkości żadnej z analizowanych cech postawy ciała nie była pełna po 1. i 2. minucie od zaprzestania transportu na lewym i prawym barku, co świadczy o niskiej sprawności ogólnej i niedojrzałych procesach korekcyjno-kompensacyjnych.

Słowa kluczowe:
zdrowie dzieci, mora projekcyjna, sprawność fizyczna, wskaźnik asymetrii postawy

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Czy zalecane spożycie (RDA) i poziomy aktywności fizycznej pomagają w utrzymania sprawności fizycznej? Badanie zawodniczek futsalu

Mochamad Ridwan, Anindya Mar’atus Sholikhah, Arifah Kaharina, Himawan Putranta


Mochamad Ridwan, Anindya Mar’atus Sholikhah, Arifah Kaharina, Himawan Putranta – Do Recommended Dietary Allowances (RDA) and levels of physical activity help to maintain fitness status? Study on futsal women’s. Fizjoterapia Polska 2022; 22(4); 38-43

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A6R1m

Streszczenie
Wstęp. Poziom sprawności ma fundamentalne znaczenie dla sukcesu sportowca w osiąganiu optymalnych wyników. Cel. Celem tego artykułu jest poznanie wskaźnika zalecanych diet (RDA) i aktywności fizycznej, aby zachować formę. Materiał i metody. Analityczna analiza obserwacyjna z projektem przekrojowym była podejściem zastosowanym w tym badaniu. Uczestniczki tego badania to zawodniczka futsalu. 16 badanych zostało wybranych do pomiaru zdrowia fizycznego, spożycia makroskładników odżywczych, stanu odżywienia, świadomości żywieniowej i poziomu aktywności fizycznej. Poziom sprawności oceniano za pomocą wieloetapowego testu sprawności (MFT), a wiedzy o odżywianiu i aktywności fizycznej za pomocą Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (IPAQ). Analiza danych przeprowadzana jest w formie jednowymiarowej, dwuwymiarowej i wielowymiarowej za pomocą oprogramowania statystycznego. Wyniki. Wyniki tej analizy wskazują, że zużycie energii, węglowodany i białka są zgodne z RDA dla większości zawodniczek futsalu. Stan odżywienia nie ma istotnego związku ze stopniem sprawności. Lepsza świadomość żywieniowa może umożliwić zwracanie większej uwagi na bezpieczniejsze i zdrowsze zachowania żywieniowe. Wnioski. Średnie spożycie energii, węglowodanów i białka u większości zawodniczek futsalu jest nadal znacznie poniżej zalecanego wskaźnika adekwatności żywieniowej (ang. Nutritional Adequacy Rate, RDA).

Słowa kluczowe
futsal, aktywność fizyczna, sprawność fizyczna, zalecane diety

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany poziomu sprawności fizycznej dzieci z uszkodzonym wzrokiem w świetle rehabilitacji

Anna Cabak

Anna Cabak – Changes in the level of physical fitness in visually impaired children in the context of rehabilitation. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 146-152

Streszczenie
Wstęp. Celem niniejszej pracy jest próba ukazania pozytywnych kierunków zmian sprawności fizycznej wraz z wiekiem u dzieci z uszkodzonym wzrokiem, a jednocześnie przedstawienie sprawności ruchowej jako miernika zdrowia dającego duże możliwości w pracy rehabilitacyjnej i wychowawczej. Materiał i metody. Badaniami objęto 213 dzieci z uszkodzonym wzrokiem w wieku 7-15 lat, w tym 101 niewidomych i 112 słabo widzących. Do oceny sprawności fizycznej zastosowano test ogólnej sprawności fizycznej wg S. Pilicza. Zmierzono 3 zdolności motoryczne. Wyniki i Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdziły przyjęte założenie, że wraz z rozwojem osobniczym zmniejszają się różnice w poziomie sprawności fizycznej między dziećmi z uszkodzonym wzrokiem a ich prawidłowo widzącymi rówieśnikami, zwłaszcza w przypadku dzieci niewidomych.

Słowa kluczowe:
sprawność fizyczna, dzieci niewidome i słabo widzące, rozwój motoryczny

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wysokość i masa ciała oraz sprawność fizyczna dziewcząt i chłopców z wadami i bez wad postawy w dawnym województwie rzeszowskim

Krzysztof Kołodziej, Andrzej Kwolek, Krystyna Lewicka, Teresa Pop, Grzegorz Przysada

Krzysztof Kołodziej, Andrzej Kwolek, Krystyna Lewicka, Teresa Pop, Grzegorz Przysada – Height body mass, and physical fitness in girls and boys with and without posture defects in the former province of Rzeszów, Poland. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 113-119

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena różnic w rozwoju i sprawności fizycznej dzieci i młodzieży szkolnej z wadami i bez wad postawy ciała, w dawnym województwie rzeszowskim. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na 3117 dzieci obojga płci w wieku 7-14 lat, w 44 szkołach podstawowych, w 1996 i 1997 roku. Badane dzieci podzielono na grupę z wadami postawy i bez wad postawy ciała. Badania prowadzono metodą oglądową (opisową) uwzględniającą: patrząc od tyłu – ustawienie głowy, barków, łopatek, miednicy, typ stóp (wg Bochenka), od przodu – ustawienie linii barków, trójkąty talii, ustawienie kolan, z boku – ustawienie głowy, barków i krzywizn kręgosłupa. Charakterystyka wyszczególnionych wad postawy będzie przedmiotem odrębnej pracy. Wyniki. Przeciętna wysokość i masa ciała chłopców i dziewcząt bez wad są większe niż u dzieci z wadami postawy. W ćwiczeniach mierzących sprawność fizyczną dzieci bez wad postawy uzyskały lepsze wyniki niż chłopcy i dziewczęta z wadami. Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdzają hipotezę roboczą o różnicach w rozwoju i sprawności fizycznej u dziewcząt i chłopców z wadami postawy i bez wad postawy ciała. W celu zmniejszenia różnic w sprawności fizycznej pomiędzy dziećmi i młodzieżą z wadami i bez wad postawy należy prowadzić w szkołach profilaktykę zapobiegającą powstawaniu wad postawy, wcześnie wykrywać wady postawy oraz prowadzić badania kontrolne oraz zajęcia korekcyjne dla dzieci w szkole lub w Poradni Wad Postawy.

Słowa kluczowe:
cechy morfologiczne (wysokość i masa ciała), sprawność fizyczna, wady postawy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ izometrycznego treningu siły mięśniowej i suplementacji hydroksymetylomaślanem (HMB) na potencjał ruchowy i skład ciała młodych mężczyzn

Marek Kruszewski, Jerzy Eliasz, Marcin Dąbrowa, Bartłomiej Kruszewski, Bożena Wit, Michał Wychowański, Jan Gajewski

Marek Kruszewski, Jerzy Eliasz, Marcin Dąbrowa, Bartłomiej Kruszewski, Bożena Wit, Michał Wychowański, Jan Gajewski – The impact of isometric training of muscle strength supplemented by HMB on the motor potential and body composition of young men. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 357-374

Streszczenie

Wstęp. W większości dyscyplin sportowych poziom wytrenowania i zdolności wysiłkowe zależne są od sprawnie przebiegającego anabolizmu białek. Z tej przyczyny znacznie wzrosło ostatnio zainteresowanie suplementami, głównie dozwolonymi substancjami anabolicznymi, w tym hydroksymetylomaślanem (HMB). Celem pracy było zbadanie wpływu treningu izometrycznego i suplementacji hydroksymetylomaślanem (HMB) na poziom siły mięśniowej oraz zmiany składu ciała młodych mężczyzn. Materiał i metoda. W eksperymencie badawczym wzięło udział 30 studentów wychowania fizycznego, nietrenujących wcześniej sportów siłowych. Zostali on podzieleni na grupy: eksperymentalną (E) – trenującą metodą izometryczną i przyjmującą HMB oraz grupę kontrolną (K) – trenująca tą samą metodą i przyjmującą placebo. Po przeprowadzeniu oceny wartości parametrów siłowo-szybkościowych badanych, zrealizowano trening siły mięśniowej metodą izometryczną. Ponowne pomiary przeprowadzono po zakończeniu treningu. Wyniki. W efekcie 4-tygodniowego treningu prowadzonego metodą izometryczną uzyskano istotne przyrosty wyników w ćwiczeniach treningowych w obu grupach, jednak zawsze przyrosty te były istotnie większe w grupie eksperymentalnej niż w kontrolnej. W zakresie zmian składu ciała stwierdzono istotnie większe ubytki tkanki tłuszczowej (FAT) i przyrosty aktywnej masy ciała (LBM) w grupie eksperymentalnej. Wnioski. Stosowanie suplementacji hydroksymetylomaślanem (HMB) istotnie podnosi efektywność treningu izometrycznego w procesie zwiększania siły mięśniowej. Łączenie treningu izometrycznego ze wspomaganiem HMB istotnie wpływa na korzystne zmiany składu ciała osób ćwiczących. Zmiany te należy uznać za korzystne i pożądane nie tylko przez sportowców, lecz także przez osoby ćwiczące rekreacyjnie lub poddawane rehabilitacji.

Słowa kluczowe:
trening izometryczny, rehabilitacja pourazowa, sprawność ruchowa, anabolizm
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Oddziaływanie mikroklimatu jaskiń solnych na schorzenia układu oddechowego osób starszych

Robert Walaszek, Tadeusz Kasperczyk, Agnieszka Kaczmarek

Robert Walaszek, Tadeusz Kasperczyk, Agnieszka Kaczmarek – Impact of the Salt Cavern Microclimate on Respiratory System Diseases in Elderly People. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 158-170

Streszczenie
Wstęp. Celem podjętych badań było sprawdzenie, czy pobyt w jaskini solnej może być zalecany w leczeniu schorzeń układu oddechowego u ludzi starszych. Szczegółowej analizie poddano wpływ mikroklimatu jaskiń solnych na odczuwanie duszności podczas wykonywania wysiłku fizycznego. Materiał i metody. Zbadano 15 osób, w tym 7 kobiet i 8 mężczyzn korzystających z kąpieli w jaskini solnej – z polecenia lekarza – od 2 do 29 stycznia 2007r. Kąpiele odbywały się 3 razy w tygodniu; w sumie badane osoby zażyły 14 zabiegów. Średnia wieku badanych kobiet wynosiła 65,7 roku, a średnia wieku mężczyzn 66,9 roku. Do oceny wpływu kuracji w jaskini solnej na schorzenia układu oddechowego u osób starszych, użyto specjalnie skonstruowanej ankiety. Składała się ona z 23 pytań, pogrupowanych w pięć części tematycznych. Pacjenci wypełniali ankietę dwa razy: pierwszy raz 2 stycznia, przed pierwszą wizytą w jaskini solnej, a drugi raz po ostatniej wizycie, 31 stycznia 2007 roku. Wyniki. 4 – tygodniowa kuracja w jaskini solnej dała pomyślne rezultaty w leczeniu schorzeń układu oddechowego u osób starszych; średnio po 5 seansach badani pacjenci obserwowali pozytywne zmiany w funkcjonowaniu ich dróg oddechowych. Rezultaty te są widoczne w łagodniejszym przebiegu objawów wyżej wymienionych chorób, a także w zmniejszeniu częstotliwości zapadania na infekcje. Wnioski. U badanych stwierdzono pozytywne zmiany, jeśli chodzi o odczuwanie braku tchu podczas aktywności fizycznej i zmniejszenie stopnia duszności.
Słowa kluczowe
wiek starczy, choroby układu oddechowego, galoterapia, wydolność fizyczna

Ocena poziomu wydolności fizycznej osób z uzależnieniem narkotykowym uczestniczących w programie rehabilitacyjnym Stowarzyszenia „Monar”

Ryszard Zarzeczny, Rafał Rzońca, Dorota Zarzeczna, Anna Polak, Piotr Król

Ryszard Zarzeczny, Rafał Rzońca, Dorota Zarzeczna, Anna Polak, Piotr Król – Physical fitness evaluation of drug addicts participating in the „Monar” rehabilitation program. Fizjoterapia Polska 2011; 11(4); 341-349

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy było zbadanie zmian poziomu wydolności fizycznej osób z uzależnieniem narkotykowym uczestniczących w 18-miesięcznym programie rehabilitacyjnym zorganizowanym przez Stowarzyszenie „Monar” w ośrodku w Dębowcu. Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 40 narkomanów uczestniczących w programie rehabilitacyjnym. W zależności od długości okresu terapii, pacjentów podzielono na 4 grupy: 1) 0-3 miesiące; 2) 4-6 miesięcy; 3) 7-9 miesięcy; 4) 16-18 miesięcy. Grupę kontrolną stanowiło 10 zdrowych mężczyzn. Wydolność fizyczną wszystkich badanych oszacowano na podstawie: testu Harvardzkiego, testu Ruffiera, testu Cramptona oraz czasu dowolnego bezdechu. Wyniki. W efekcie programu rehabilitacyjnego odnotowano wyraźną progresję wyników testu Harvardzkiego oraz czasu dowolnego bezdechu. Wskaźnik Ruffiera i wskaźnik Cramptona nie różnił się statystycznie pomiędzy badanymi grupami. Wnioski. Wydolność fizyczna oszacowana testem Harvardzkim, a w szczególności tolerancja wysiłkowa tej próby są niskie u narkomanów przyjmowanych na leczenie, jednak w czasie 18 miesięcy programu rehabilitacyjnego ulegają one poprawie do poziomu grupy kontrolnej. Stosowanie w procesie rehabilitacji narkomanów testów wysiłkowych, opartych jedynie na pomiarze zmian częstości skurczów serca w okresie restytucji powysiłkowej, może nie odzwierciedlać rzeczywistego stanu ich wydolności fizycznej.
Słowa kluczowe
wydolność fizyczna, program rehabilitacyjny, narkomani

Ocena zależności między poziomem sprawności fizycznej a jakością życia u kobiet po 60 – tym roku życia uczęszczających na zajęcia ruchowe w porównaniu do nietrenujących rówieśniczek

Dominika Drelich, Katarzyna Michalak, Elżbieta Poziomska-Piątkowska

Dominika Drelich, Katarzyna Michalak, Elżbieta Poziomska-Piątkowska – Assessment of the relationship between the level of physical fitness and the quality of life among women over 60 years old attending physical activity classes in comparison with their non – training peers. Fizjoterapia Polska 2020; 20(5); 150-159

Streszczenie
Cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu regularnej aktywności fizycznej na poziom sprawności ogólnej i jakości życia kobiet po 60 – tym roku życia.
Materiały i metodyka: Badaniami objęto 36 zdrowych kobiet (18 trenujących i 18 nietrenujących) po 60 – tym roku życia, wśród których wykonano Senior Fitness Test oraz przeprowadzono Kwestionariusz WHOQOL – BREF
Wyniki: Analiza testu U Manna – Whitneya wykazała istotne statystycznie różnice dla większości zmiennych między badanymi grupami (p<0,05) w Senior Fitness Test poza próbą „uginanie ramion” (p=0,137) na korzyść kobiet trenujących. Na podstawie wyników skróconej wersji kwestionariusza WHOQOL – BREF zaobserwowano, iż seniorki uczęszczające na zajęcia ruchowe uważają przeciętnie swój poziom życia za istotnie statystycznie lepszy aniżeli nietrenujące rówieśniczki.
Wnioski:
1) Kobiety powyżej 60 – tego roku życia regularnie uczęszczające na zajęcia ruchowe wykazują się istotnie statystycznie wyższym poziomem sprawności fizycznej
w porównaniu do nieaktywnych rówieśniczek.
2) Seniorki aktywne ruchowo uważają przeciętnie swój poziom życia za istotnie statystycznie lepszy w porównaniu do kobiet nietrenujących.
3) Wysoki poziom sprawności fizycznej dodatnio koreluje z ogólną oceną jakości życia.
Słowa kluczowe:
sprawność fizyczna, jakość życia, Senior Fitness Test, WHOQOL – BREF
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2