Ocena termowizyjna gry naczyniowej kończyny górnej niedowładnej po kriostymulacji miejscowej u pacjentów po udarze mózgu

Zbigniew Śliwiński, Piotr Plaza

Zbigniew Śliwiński, Piotr Plaza – Thermovisual evaluation of vascular behavior in the paretic upper limb after local cryostimulation in stroke patients. Fizjoterapia Polska 2002; 2(2); 112-117

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu jest trzecią co do częstości przyczyną zgonów i jedną z najczęstszych przyczyn kalectwa oraz najczęstszą przyczyną niesprawności u ludzi powyżej 40 roku życia. Rocznie na świecie z powodu udaru mózgu umiera 4,6 miliona ludzi, w tym 3,2 miliona w krajach rozwijających się i 1,2 miliona w krajach wysokouprzemysłowionych. W związku z tak dużą zachorowalnością i poważnymi konsekwencjami pod postacią niedowładów w kończynach, autorzy postanowili sprawdzić, za pomocą kamery termowizyjnej, reakcję naczyniową w kończynie niedowładnej poprzez ocenę zmian temperatury na skórze po kriostymulacji oparami ciekłego azotu. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono u 28 pacjentów o średniej wieku 61,3 lat. Zabieg wykonywano na przedramieniu kończyny górnej niedowładnej, schładzając je przez 6 minut (od ręki do dołu łokciowego, powierzchnię grzbietową i dłoniową). Zdjęcia termowizyjne wykonywano u każdego chorego 5-krotnie. Wyniki. Autorzy zaobserwowali, że w wyniku zabiegu doszło do obniżenia temperatury średnio o około 12°C w kończynie schładzanej i o 2,6°C w kończynie nieschładzanej. Wnioski. Ocena tego zjawiska jest niejednoznaczna. Według autorów, obniżenie się temperatury w kończynie niepoddanej zabiegowi jest wynikiem kontralateralizacji odruchu konsensualnego. Przedstawiona praca jest doniesieniem wstępnym, przedstawiającym zaistniałe zjawisko.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, kriostymulacja, termowizja, gra naczyniowa

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Termowizyjna ocena promieniowania indukowanego kriostymulacją obu kończyn dolnych i analiza zmian napięcia spastycznego u dzieci z porażeniem mózgowym

Zbigniew Śliwiński, Zdzisław Zagrobelny, Jan Talar, Piotr Płaza, Bartłomiej Halat, Marek Kiljański

Zbigniew Śliwiński, Zdzisław Zagrobelny, Jan Talar, Piotr Płaza, Bartłomiej Halat, Marek Kiljański – Thermographic assessment of radiation induced by cryostimulation of both lower limbs and analysis of changes in children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 316-330

Streszczenie

Wstęp. Autorzy przedstawiają wyniki badań zmian temperatury spastycznie napiętych kończyn dolnych u dzieci z porażeniem mózgowym, uzyskanych podczas turnusów leczniczych w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu. Materiał i metody. Zmiany temperatury sprawdzano przy użyciu kamery termowizyjnej Agema 570 przed rozpoczęciem usprawniania i po 4 tygodniach. Badano także napięcie spastyczne za pomocą mionometru Szirmai. Oceniono motorykę spontaniczną dzieci oraz stopień rozwoju motorycznego według własnych tabel punktowych. Wyniki i wnioski. Osiągnięte rezultaty pokazują, że zastosowanie kriostymulacji w programie usprawniania dziecka przyczynia się do zmniejszenia napięcia spastycznego mięśni kończyn dolnych, poprawy oceny rozwoju motorycznego dziecka, poprawy zakresów ruchomości stawów kończyn dolnych. Obrazy termalne uzyskane z kamery termowizyjnej przedstawiają zachowanie się gry naczyniowej w kończynach świadczące o pełnej adaptacji układu naczyniowego do temperatur kriogenicznych.

Słowa kluczowe:
Ashworth test, Brunstrom test, mionometr Szirmai
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena termowizyjna temperatur kończyn górnych po kriostymulacji u pacjentów po udarze mózgu

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk – Thermovisual evaluation of temperatures of the upper limbs following cryostimulation in post-stroke patients. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 23-34

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu jest bardzo poważną jednostką chorobową zagrażającą życiu, niezależnie od tego jaki jest obraz kliniczny w chwili rozpoczęcia. W większości przypadków udar jest konsekwencją ogólnoustrojowych chorób naczyniowych, jakimi są miażdżyca i nadciśnienie tętnicze. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 103 pacjentów, w tym 52 to chorzy po przebytym udarze mózgu z niedowładną kończyną górną, a 51 to osoby zdrowe. W grupie chorych było 18 kobiet i 34 mężczyzn, w grupie zdrowych 41 kobiet i 10 mężczyzn. Średnia wieku chorych mężczyzn 55,6 lat, a kobiet 66,1 lat. Średnia wieku grupy kontrolnej wynosiła 37,2 lata. Kriostymulację miejscową stosowano: u pacjentów po udarze na ręce i przedramieniu kończyny niedowładnej, natomiast u pacjentów zdrowych na ręce i przedramieniu prawej kończyny górnej. Kończyna była schładzana przez sześć minut. Oceny temperatur dokonano kamerą termowizyjną Agema 570.Wyniki. Schładzanie jednego tylko przedramienia powoduje obniżenie się temperatury. U chorych po udarze mózgu uzyskuje się szybszy powrót do temperatury początkowej. Wydaje się, że jest to związane z lepszym działaniem mechanizmów chroniących przed utratą ciepła. W tej grupie bowiem, wartości temperatur są wyższe. W grupie kontrolnej temperatura w kończynie nieschładzanej spada średnio o 1,6 stopni C, a u chorych tylko o 1,3 stopni C. Wnioski. Temperatury powierzchni przedramienia poddawanego sześciominutowej krioterapii różnią się u chorych z udarem mózgowym i u zdrowych, a wiązać to należy z uszkodzenia mózgu po udarze. Zjawisko kontralateralizacji, tzn. spadku temperatury w kończynie nieschładzanej występuje zarówno u pacjentów po udarze, jak i ludzi zdrowych z grupy kontrolnej. Spadki temperatur wywołane schładzaniem w kończynach oziębianych są wyższe u chorych niż u zdrowych. U pacjentów po udarze mózgu szybszy jest powrót temperatury do wartości wyjściowych. W 15 minut po krioterapii nie pojawia się efekt wyrównania temperatury do wyjściowej ani jej przewyższenie w stosunku do wartości początkowych w kończynie schładzanej.
Słowa kluczowe
udar mózgu, kriostymulacja, termowizja, gra naczyniowa

Ocena efektów usprawniania z wykorzystaniem terapii wysokotonowej u pacjentów po udarze mózgu

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk – Assessment of the effect of high-tone power therapy in rehabilitation of stroke patients. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 197-205

Streszczenie
Wstęp. Terapia wysokotonowa jest nową metodą stymulacji nerwów i mięśni za pomocą prądu elektrycznego o częstotliwości odpowiadającej akustycznemu pasmu drgań pomiędzy 4 400 Hz do 12 300 Hz. Użycie dwóch par elektrod umożliwia powstanie dynamicznego pola elektrycznego w głębi tkanek. Celem pracy była ocena funkcji kończyny górnej u chorych po udarze mózgu z niedowładem połowiczym, u których w procesie usprawniania zastosowano terapię wysokotonową. Materiał i metody. Badaniom poddano 16 mężczyzn w wieku 46-72 lat i 4 kobiety 67-74 lat o różnej etiologii. Sprawność ręki określano przez badane siły chwytu, a zakresy ruchów wg ISOM oraz wielkość napięcia spastycznego wg Ashworth. Wyniki. U pacjentów zwiększyła się siła chwytu ręki z równoczesną poprawą kątowych zakresów ruchomości w stawie promieniowo-nadgarstkowym kończyny porażonej. Zmniejszyło się napięcie spastyczne w badanej kończynie o 0.35 w skali Ashworth. Analiza pomiarów linijnych uwidacznia istotne statystycznie zmiany obwodów tylko na poziomie ramienia. Wnioski. Kompleksowa fizjoterapia, z wykorzystaniem terapii horyzontalnej, zastosowana u pacjentów po udarze mózgu, spowodowała istotną poprawę funkcji leczonej kończyny górnej. Terapia wysokotonowa jest dobrze tolerowana przez pacjentów z porażeniem połowiczym pomimo długiego czasu trwania zabiegu.
Słowa kluczowe
test Ashworth, terapia wysokotonowa, stymulacja hoSti-Scan, efekt sekundarny