rehabilitacja poudarowa

Skuteczność wielomodalnych technik fizjoterapeutycznych w poprawie chodu, równowagi i koordynacji u pacjentów z zespołem Wallenberga. Opis serii przypadków.

Vanitha Jayaraj, Priyanka Jeyaraj, Varshini Muniyandi, Deepash S, Vigneshwar V, Shruthi Manoharan, Priyadharshini K, Dhanusia S, Vignesh Srinivasan, Prathap Suganthirababu

Vanitha Jayaraj et al. – Effectiveness of multimodal physiotherapy techniques for improving gait, balance, and coordination in patients with Wallenberg syndrome. A case series – Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 139-143

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D194HD5

Streszczenie

Cel. Celem badania była ocena wpływu wielomodalnej fizjoterapii, obejmującej trening koordynacji oparty na grach, trening z zaburzeniami równowagi, trening z podwójnym zadaniem oraz reedukację równowagi, na chód, równowagę i koordynację u osób z zespołem Wallenberga. Dodatkowo analizowano poprawę mobilności funkcjonalnej i redukcję ryzyka upadków.

Metody. Do badania włączono pacjentów z rozpoznanym zespołem Wallenberga, którzy realizowali program wielomodalnej fizjoterapii. Wyniki oceniano przy użyciu skali Berg Balance Scale (BBS), skali koordynacji kompleksowej (CCS) oraz oceny funkcjonalnego chodu (FGA).

Wyniki. Wśród 4 pacjentów z zespołem Wallenberga poddanych terapii 71,4% stanowili mężczyźni, a 28,5% kobiety. Średni wiek uczestników wynosił 45,75 roku. Tabela 1 prezentuje charakterystykę poszczególnych przypadków. Tabela 2 przedstawia porównanie wyników przed i po leczeniu na podstawie testu rang Wilcoxona. Na wykresie 1 analizowano wyniki po interwencji dla wszystkich trzech parametrów i zaobserwowano trend poprawy. Zmiany były klinicznie istotne, choć nie osiągnęły progu istotności statystycznej. Analiza indywidualnych przypadków wskazuje, że określone metody fizjoterapeutyczne przyczyniały się do poprawy wyników klinicznych.

Wnioski. Badanie dostarcza dowodów na skuteczność wielomodalnej fizjoterapii w poprawie zaburzeń chodu, równowagi i koordynacji u pacjentów z zespołem Wallenberga, mogąc stanowić wskazówkę dla przyszłych programów rehabilitacyjnych.

Słowa kluczowe

zaburzenia chodu, zespół boczny opuszki, koordynacja ruchowa, równowaga posturalna, rehabilitacja poudarowa

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wczesna rehabilitacja po udarze mózgu i przebytym przeszczepie serca

Elżbieta Miller, Zbigniew Śliwiński, Anna Cabak

Elżbieta Miller, Zbigniew Śliwiński, Anna Cabak – Early post stroke rehabilitation after heart transplantation. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 351-354

Streszczenie

Udar mózgu jest pierwszą przyczyną niepełnosprawności, najczęściej dotyczy osób po 60 roku życia, stwarza on ryzyko występowania schorzeń dodatkowych, związanych nie tylko z układem sercowo-naczyniowym. Wielość i nasilenie tych schorzeń jest często przeciwwskazaniem do wczesnej rehabilitacji po udarze mózgu. Rzadkim przypadkiem jest chory po przeszczepie serca leczony w ramach wczesnej rehabilitacji neurologicznej po udarze niedokrwiennym mózgu. Celem pracy jest prezentacja wczesnej rehabilitacji poudarowej w przypadku 53-letniego chorego po przeszczepie serca w 2000 roku z powodu kardiomiopatii zastoinowej. Chory był badany czterokrotnie: w 3, 6, 9 i 15 tygodniu od udaru mózgu. W badaniu oceniano siłę mięśniową niedowładnych kończyn wg. skali Lovetta, stopień nasilenia napięcia mięśniowego wg. skali Ashwortha. Prowadzono ocenę funkcjonalną w skali Barthel oraz stopień konieczności korzystania z opieki osoby drugiej w skali Rankina. Praca przedstawia indywidualny schemat postępowania rehabilitacyjnego podzielony na dwa etapy: fazę wczesną (0-6 tydzień) i przejściową (6-9 tydzień) dostosowane do aktualnego stanu neurologicznego i kardiologicznego chorego. Zasadnicza poprawa po zastosowanym leczeniu w zakresie odzyskiwanych funkcji ruchowych nastąpiła do 9 tygodnia od wystąpienia udaru. Praca przedstawia pozytywne wyniki wczesnej rehabilitacji poudarowej, po operacji transplantacji serca. W świetle uzyskanych wyników cenna staje się wymiana doświadczeń dotyczących rehabilitacji chorych z nietypowym wywiadem.