Usprawnianie ręki metodą wymuszonego używania u chorych po udarze mózgu

Janusz Otfinowski, Bożena Jasiak-Tyrkalska, Agnieszka Bogunia, Beata Buda

Janusz Otfinowski, Bożena Jasiak-Tyrkalska, Agnieszka Bogunia, Beata Buda – Constraint-induced movement therapy in the rehabilitation of stroke patients. Fizjoterapia Polska 2004; 4(1); 19-24

Streszczenie

Wstęp. W pracy przedstawiono wstępne wyniki postępowania usprawniającego u pacjentów z upośledzeniem funkcji ręki po przebytym udarze mózgu. Podstawą terapii była wprowadzona przez Tauba metoda usprawniania, opisana pod nazwą terapii wymuszania i ograniczania lub terapii wymuszonego używania. W ogólnych założeniach metoda ta polega na okresowym unieruchomianiu sprawnej kończyny górnej, z równoczesnym prowadzeniem intensywnego usprawniania ruchowego upośledzonej funkcjonalnie ręki. Materiał i metoda. Badaniami objęto 10 pacjentów leczonych w Klinice Rehabilitacji WOZ CM UJ w Krakowie z powodu niedowładu połowiczego po przebytym udarze mózgu. Wśród chorych było 5 mężczyzn i 5 kobiet, w wieku od 57 do 77 lat, średnio 66,5. Okres, jaki upłynął od udaru mózgu wynosił od 1 do 50 miesięcy, średnio 11,4 miesiąca. U wszystkich chorych zastosowano wyżej opisaną terapię. Wyniki. U wszystkich chorych po 2-tygodniowym okresie usprawniania stwierdzono skrócenie czasu wykonania testów manualnych oraz wyraźną poprawę funkcji niesprawnej ręki. Wnioski. Zastosowana metoda jest skuteczna w usprawnianiu chorych z niedowładem połowiczym po udarze mózgu.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, ręka, metoda CIMT
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Restytucja funkcji ręki w następstwie zastosowanej fizjoterapii u pacjentów z chorobą de Quervaina leczonych zachowawczo lub operacyjnie

Marek Pieniążek, Krzysztof Jamka, Jakub Szczechowicz

M. Pieniążek, K. Jamka, J. Szczechowicz – Restytucja funkcji ręki w następstwie zastosowanej fizjoterapii u pacjentów z chorobą de Quervaina leczonych zachowawczo lub operacyjnie. FP 2013; 13(3); 42-46

Streszczenie
Choroba de Quervaina polega na zaciskającym zapaleniu pochewek ścięgien mięśni odwodziciela długiego kciuka (APL) i prostownika krótkiego kciuka (EPB), które razem wypełniają pierwszy z sześciu przedziałów prostowników. Objawia się m. in. bólem w okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej, a także ograniczeniem czynnej ruchomości kciuka i nadgarstka.
Cel pracy: Celem pracy było porównanie skuteczności zastosowanej fizjoterapii u pacjentów z choroba de Quervaina leczonych zachowawczo lub operacyjnie w świetle wybranych parametrów funkcji ręki.
Materiał i metody: Przeanalizowano dokumentację fizjoterapeutyczną blisko 1000 pacjentów Specjalistycznego Ośrodka Rehabilitacji Ręki w Krakowie, spośród których wyselekcjonowano 23 pacjentów z choroba de Quervaina. W grupie tej 16 osób leczonych było w sposób zachowawczy, a 7 operacyjnie, Badania przeprowadzono dwukrotnie: W dniu przyjęcia do Ośrodka (badanie l) oraz po zakończeniu rehabilitacji (badanie 2). Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej.
Wyniki: Wykazano istotną statystycznie poprawę funkcjonalna poszczególnych ruchów oraz całego stawu CMCP kciuka, łącznej funkcji kciuka, ręki oraz nadgarstka zarówno w grupie Ieczonej zachowawczo jak i operacyjnie. Ponadto zastosowany program fizjoterapii doprowadził do istotnej poprawy wyników w świetle testu Finkelsteina.
Wnioski: Zastosowany program fizjoterapii doprowadził do istotnej restytucji funkcji ręki u osób z choroba de Quervaina leczonych operacyjnie lub zachowawczo.

Słowa kluczowe:
ręka, choroba de Quervaina, fizjoterapia, APL, EPB

Artykuł dostępny tylko w j. polskim