Tag: shoulder joint

Ocena funkcji stawu ramiennego po alloplastyce odwróconej – doniesienia wstępne

Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Magdalena Gębska, Sebastian Sokołowski, Anna Sobczak, Łukasz Kołodziej

E. Żyżniewska-Banaszak, M. Gębska, S. Sokołowski, A. Sobczak, Ł. Kołodziej – Shoulder joint function evaluation after reverse total shoulder arthroplasty – preliminary reports . Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 142-151

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia stanowi ważną część kompleksowego postępowania leczniczego u pacjentów po zabiegu odwróconej alloplastyki stawu ramiennego (ang. reverse total shoulder arthroplasty – RTSA). Pacjenci, kwalifikowani do zabiegu RTSA, zmagają się z dysfunkcjami stawu ramiennego o różnej etiologii – najczęściej z nienaprawialnym uszkodzeniem ścięgien stożka rotatorów. Celem fizjoterapii po RTSA jest przywrócenie utraconych funkcji stawu ramiennego w oparciu o celowany protokół usprawniania z uwzględnieniem zmienionych warunków biomechanicznych barku.
Materiały i metody. Materiał badany stanowiło 6 pacjentów po RTSA. U pacjentów przed zabiegiem i po odbytej rehabilitacji wykonano badanie, wykorzystując kwestionariusz Constanta. Model usprawniania wdrażano w dniu poprzedzającym zabieg operacyjny i kontynuowano przez 12 tygodni.
Wyniki. U każdego z pacjentów odnotowano poprawę ruchomości stawu ramiennego i zmniejszenie poziomu natężenia bólu.
Wnioski. Rehabilitacja po zabiegu RTSA poprawia funkcje stawu ramiennego wyrażoną zwiększeniem zakresu ruchomości stawu, eliminacją bólu i polepszeniem komfortu życia.
Słowa kluczowe:
staw ramienny, alloplastyka, ortopedia, rehabilitacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena struktur stawów barkowych u chorych z niedowładem połowiczym po udarze mózgu w przebiegu rehabilitacji

Andrzej Kwolek, Teresa Pop, Jacek Gwizdak, Krzysztof Kołodziej, Dorota Korab, Grzegorz Przysada

Andrzej Kwolek, Teresa Pop, Jacek Gwizdak, Krzysztof Kołodziej, Dorota Korab, Grzegorz Przysada – Evaluation of the structures of shoulder joint at patients with hemiparesis after the apoplexy during rehabilitation. Fizjoterapia Polska 2003; 3(3); 224-230

Streszczenie

Wstęp. Zaburzenia czynności stawu barkowego po stronie niedowładu należą do częstych powikłań udaru mózgu. Związana z tym bolesność, ograniczenie ruchomości stawu i występujące rozciągnięcie mięśni w okresie wiotkiego niedowładu (porażenia) utrudniają rehabilitację. Celem pracy jest ocena niektórych struktur stawów barkowych u rehabilitowanych szpitalnie chorych po udarze mózgu i porównanie obrazu strukturalnego stawu barkowego w kończynie porażonej i zdrowej oraz określenie wpływu rehabilitacji na badane struktury stawowe. Materiał i metody. W grupie 40 chorych po udarze mózgu wykonano badanie ultrasonograficzne stawów barkowych. Badanie przeprowadzono u chorych, którzy w okresie od grudnia 2000 roku do marca 2001 roku byli hospitalizowani w Oddziale Rehabilitacji Szpitala Wojewódzkiego Nr 2 w Rzeszowie. Badanie wykonano dwukrotnie; w pierwszym i ostatnim dniu pobytu w oddziale. Wyniki. W stawach barkowych stwierdzono zmiany patologiczne, które w trakcie 3-4 tygodniowej rehabilitacji uległy częściowej poprawie. Wnioski. Zmiany w strukturach stawu barkowego u chorych z niedowładem połowiczym po udarze mózgu, w postaci ścieńczenia stożka rotatorów, mięśnia naramiennego i ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia oraz zwapnienia, podwichnięcia w stawie ramiennym i płyn w kaletkach występują częściej po stronie niedowładu. Kompleksowa rehabilitacja szpitalna wpływa na poprawę badanych struktur stawu barkowego. Badanie ultrasonograficzne jest dobrą metodą oceny struktur anatomicznych stawu barkowego u chorych z niedowładem połowiczym.

Słowa kluczowe:
staw barkowy, rehabilitacja, ultrasonografia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ systematycznego usprawniania na stan funkcjonalny kończyny górnej u kobiet po mastektomii

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paweł Lizis

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paweł Lizis – The influence of systematic physiotherapy on upper limb function in post-mastectomy women. Fizjoterapia Polska 2011; 11(1); 41-48

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena wpływu systematycznego usprawniania na stan funkcjonalny kończyny górnej u kobiet po mastektomii.
Materiał i metody. Dwukrotnemu badaniu w odstępie 3-miesięcznym objęto 33 kobiety po amputacji piersi, zrzeszone w Świętokrzyskim Klubie “Amazonki” przy Świętokrzyskim Centrum Onkologii w Kielcach. Pacjentki podzielono na dwie grupy. Grupę I stanowiły kobiety systematycznie biorące udział w programie usprawniania, natomiast grupę II sporadycznie uczestniczące w programie usprawniania. Podstawową metodą badawczą były pomiary goniometrycznie zakresów ruchu w stawie barkowym. Pomiary przeprowadzono na obu kończynach, a ograniczenie ruchomości po stronie operowanej stwierdzano, gdy zakres ruchu kończyny górnej po stronie mastektomii był co najmniej o 10º mniejszy niż zakres ruchu kończyny górnej po stronie zdrowej. Dodatkowo zmierzono obwody kończyn górnych w trzech miejscach: 10 cm powyżej nadkłykcia bocznego kości ramiennej, 10 cm poniżej nadkłykcia bocznego kości ramiennej oraz w części środkowej śródręcza z wyłączeniem kciuka, z dokładnością do 1mm. Obwody kończyny górnej po stronie mastektomii większe niż 2 cm w stosunku do kończyny przeciwnej kwalifikowano jako obrzęk. W celu oceny zależności między cechami jakościowymi (wpływ fizjoterapii na ograniczenie zakresów ruchu i występowanie obrzęku chłonnego) zastosowano nieparametryczny test Chi² (χ²).
Wyniki. Odnotowano statystycznie istotną zależność między systematycznym usprawnianiem a ruchomością barku oraz utrzymywaniem się obrzęku chłonnego kończyny górnej po stronie mastektomii.
Wnioski. Fizjoterapia wpływa na poprawę zakresów ruchu i skutecznie zapobiega zwiększaniu się obrzęku chłonnego kończyny górnej u kobiet po mastektomii.
Słowa kluczowe
rak piersi, mastektomia, staw barkowy, zakres ruchu, obrzęk limfatyczny

Analiza wpływu masażu tkanek głębokich na stan funkcjonalny stawu ramiennego po zabiegach artroskopii

Joanna Zabłocka, Wojciech Kułak, Andrzej Julian Niewiński

J. Zabłocka, W. Kułak, A. J. Niewiński – Analysis of the impact of deep tissue massage on the functional state of the shoulder joint after arthroscopy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 132-141

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia stawu ramiennego po zabiegu artroskopii jest procesem złożonym, a jednym z możliwych działań wykorzystywanych przez terapeutów jest masaż tkanek głębokich.
Cel. Celem badania była analiza wpływu masażu tkanek głębokich na stan funkcjonalny stawu ramiennego po zabiegach artroskopii.
Materiał i metody. Badania pacjentów przeprowadzane były od 1 lipca 2014 roku do 28 lutego 2015 roku wśród pacjentów gabinetu fizjoterapeutycznego Artros w Białymstoku. Wykorzystaliśmy kwestionariusz ankiety, zawierający 10 pytań otwartych. Badana grupa obejmowała 16 pacjentów, którzy zostali poddani zabiegowi artroskopii stawu ramiennego – 9 mężczyzn oraz 7 kobiet.
Wyniki. Największy wzrost siły mięśniowej mierzonej skalą Lovetta zanotowano podczas ruchu odwodzenia kończyny górnej (o 2,5 ± 1,15), w zakresie ruchomości najlepsze rezultaty uzyskano w ruchu odwodzenia (o 79,5° ± 49,40°) i zgięcia kończyny (o 76° ± 48,33°).
Wnioski. Masaż tkanek głębokich, w połączeniu z kinezyterapią i fizykoterapią, zwiększa siłę mięśniową i zakres ruchu w stawie ramiennym oraz zmniejsza dolegliwości bólowe pacjentów.

Słowa kluczowe:
staw ramienny, artroskopia, masaż tkanek głębokich

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcjonalna kompleksu barkowego u zawodników uprawiających siatkówkę w różnych kategoriach wiekowych

Bartosz Pańczyszak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

B. Pańczyszak, K. Bogacz, J. Łuniewski, M. Krajczy, J. Szczegielniak – Functional assessment of the shoulder joint in volleyball players from different age groups; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 50-60

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy była ocena funkcjonalna oraz ocena zakresów ruchu stawów obręczy barkowej w kończynie dominującej i niedominującej u siatkarzy. Materiał i metodyka badań. Materiał badawczy stanowiło 40 zawodników podzielnych na 2 grupy, uprawiających wyczynowo siatkówkę. Ocena zakresu ruchomości stawu ramiennego polegała na czynnym wykonaniu określonych ruchów przez badanych w pozycji leżącej. Narzędziem użytym do tych pomiarów był standardowy goniometr, a ruchy w poszczególnych płaszczyznach były wykonywane w określony i usystematyzowany sposób zgodny z metodą SFTR. Drugi etap badań polegał na wykonaniu 3 zaproponowanych testów funkcjonalnych, pozwalających ocenić złożoną ruchomość obręczy barkowej. Narzędziami wykorzystanymi do oceny wykonywanych testów był standardowy goniometr oraz elastyczna miarka krawiecka. Wyniki badań. Uzyskane wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej za pomocą programu Statistica 10. W obliczeniach przyjęto poziom istotności p < 0,05. Dodatkowo porównano średnie zakresy ruchu i wyniki w testów funkcjonalnych. Wnioski 1. Zarówno w grupie młodzików, jak i seniorów wystąpił istotny spadek zakresu rotacji wewnętrznej kończyny dominującej w porównaniu do niedominującej. Dodatkowo w grupie młodzików wykazano deficyt zgięcia horyzontalnego kończyny dominującej 2. Wyniki testów funkcjonalnych wykazują gorsze rezultaty testu agrafki dla kończyny dominującej w obu grupach. U młodzików różnica wyniosła 7,4cm, a u seniorów 10,1cm w porównaniu do kończyny niedominującej 3. Seniorzy osiągali większe zakresy zgięcia w płaszczyźnie strzałkowej, a młodzicy w wyproście i wyproście horyzontalnym 4. Zawodnicy cechujący się większym zakresem rotacji wewnętrznej stawu ramiennego w kończynie dominującej osiągali większe wartości w teście „agrafki”.

Słowa kluczowe:
Siatkarze, staw barkowy, ocena funkcjonalna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wartość terapeutyczna krioterapii miejscowej w leczeniu objawowym pacjentów z zespołem bólowym stawu barkowego

Łukasz Kopacz, Żaneta Ciosek, Karolina Kot, Danuta Lietz-Kijak, Edward Kijak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański

Ł. Kopacz, Ż. Ciosek, K. Kot, D. Lietz-Kijak, E. Kijak, Z. Śliwiński, M. Kiljański: Therapeutic value of local cryotherapy in symptomatic treatment of patients with shoulder joint pain syndrome. FP 2015; 15(4); 54-62

Streszczenie
Wstęp. Cel przeprowadzonych badań opierał się na ocenie wpływu zabiegów krioterapii miejscowej na zakres ruchomości w stawie barkowym u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Uwzględniono w nim ruch zgięcia i wyprostu. Dodatkowo analizowano potencjalne  zmiany w dolegliwościach bólowych wśród badanych pacjentów.
Materiał i metody. Grupa badana liczyła 54 pacjentów, wśród których wyróżniono 31 kobiet i 23 mężczyzn. Pacjentów poddano 15-tu codziennym zabiegom krioterapii miejscowej na okolicę stawu barkowego. Przed przystąpieniem do zabiegów został zebrany wywiad odnośnie chorób współistniejących, a także zbadano dolegliwości bólowe według skali VAS. U wszystkich badanych wykonano pomiar zakresu ruchów w stawie barkowym za pomocą goniometru. Został on wykonany przed rozpoczęciem terapii, a także po jej zakończeniu.
Wyniki. Wśród wszystkich badanych pacjentów, poddanych serii zabiegów krioterapii miejscowej można stwierdzić znaczną poprawę w zakresie ruchu zgięcia i wyprostu w stawie barkowym. Rozpatrując dolegliwości bólowe oceniane za pomocą skali VAS, po zakończeniu terapii wykazano pokaźne zmniejszenie deklarowanych wartości dolegliwości bólowych wskazywanych przez badanych na skali VAS.
Wnioski. Krioterapia miejscowa jest niezawodną metodą, która skutecznie redukuje dolegliwości bólowe, jednocześnie wpływając na poprawę zakresu ruchów w stawie barkowym u pacjentów z zespołem bólowym stawu barkowego.

Słowa kluczowe:
zimnolecznictwo, staw barkowy, krioterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim